تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837717401
غرب با ابزارهای مختلف اهداف واحدی را دنبال می کند /سطح تقابل را نباید به تحریم و پرونده هسته ای تقلیل داد
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: نگاه عمیق و بنیادی وی به پدیده "نفوذ" و ابعاد مختلف آن قابل توجه و تامل است. رفیعی با انتقاد از برخوردهای سطحی در مواجهه با غرب؛ تقلیل سطح مواجهه انقلاب اسلامی و غرب به مسائلی همچون انرژی هسته ای و تحریم اقتصادی را به مثابه ی ایجاد بستر برای نفوذ غرب و بازی کردن در زمین حریف می داند.تاکیدات مکرر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی بر مسئله "نفوذ" به عنوان یکی از مهم ترین راهبردهای دشمن در فضای کنونی؛ بهانه ای بود برای گفتگو با دکتر عطاءالله رفیعی آتانی. دکتر رفیعی آتانی مدیر گروه اقتصاد دانشگاه بین المللی المصطفی(ص)، عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت؛ دارای دکترای اقتصاد از دانشگاه تهران و تحصیلات حوزوی در سطح خارج فقه و اصول است. نگاه عمیق و بنیادی وی به پدیده "نفوذ" و ابعاد مختلف آن قابل توجه و تامل است. رفیعی با انتقاد از برخوردهای سطحی در مواجهه با غرب؛ تقلیل سطح مواجهه انقلاب اسلامی و غرب به مسائلی همچون انرژی هسته ای و تحریم اقتصادی را به مثابه ی ایجاد بستر برای نفوذ غرب و بازی کردن در زمین حریف می داند. مشروح گفتگوی ما و دکتر رفیعی آتانی پیش روی شماست. با توجه به تاکیدات مکرر رهبر انقلاب در زمینه "نفوذ" به عنوان یکی از راهکارهای اصلی دشمن، مهم ترین مجاری نفوذ آمریکا و غرب در سطح کشور را چه می دانید؟ به نظرم بهتر است پیش از طرح بحث نفوذ؛ مطالبی را به صورت مقدمه بازگو کنیم. اول اینکه؛ به طور کلی ماهیت غرب و در راس آن آمریکا؛ به گونه ای است که به دنبال گسترش سلطه بر تمامی ملت ها و فرهنگ ها است. تاریخ روشنِ غرب و عملکرد کنونی آنها این واقعیت را اثبات می کند. البته شاید فقط با همین یک ملاک نتوان غرب را از این جهت مستثنی کرد؛ یعنی جبهه ی حق هم تمایل دارد نفوذ خودش را در عالم گسترش دهد. ولی مفروض این نوع گفتگو این است که ما به صورت اصولی باور داریم که جبهه ی انقلاب اسلامی و اسلام، پرچمدار مدار حقیقت است و جبهه ی غرب و لیبرالیسم تا حدود زیادی در مقابل این جبهه ی حق و حقیقت قرار دارد. طبیعتاً هر دو جبهه به دنبال انتشار خود در عالم هستند. البته طبیعی است که به صورت عقلانی، طبیعی و انسانی، گسترش حقیقت مطلوب انسان ها است. بنابراین در مورد اصل گسترش نفوذ، نباید گفت که جبهه ی حق به دنبال آن نیست اما آنچه که ما را در مورد نفوذ غرب حساس می کند این است که ما می دانیم غرب به دنبال گسترش حقیقت، ارزش های انسانی و اخلاقی و گسترش و تقویت یک زندگی متعالی برای انسان ها نیست. دانستن این موضوع و اینکه غرب تدابیر مختلفی برای پیگیری این هدف دارد، این نگرانی و حساسیت را به وجود می آورد و تا حدود زیادی این وظیفه را برای جبهه ی حق ایجاد می کند که در مقابل نفوذ غرب حساسیت نشان دهند. پس مسئله نفوذ، ناشی از تقابل بنیادین جمهوری اسلامی و غرب است! سوال این است که لوازم و شرایط این نفوذ چیست؟ بله؛ ذکر این مقدمه به خاطر یادآوری همین مسئله مهمی بود که شما اشاره می کنید. طبیعتاً غرب در قالب مفاهیم، ابزار و نهاد های مختلف به دنبال گسترشِ نفوذ است. شاید نماد و پرچم این نفوذ، بحث جهانی سازی باشد. جهانی سازی تعبیری است که غربی ها به کار می برند و در واقع به معنای جهانی سازیِ غرب و یا غربی سازیِ جهان است. معنای جهانی سازی گسترش مبانی فلسفی زندگی غربی،گسترش نوع زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی غرب به سایر کشورهای دنیا و به طور کلی؛ گسترش غرب با همه ی هویتش در تمام دنیا است. این همان معنایی است که مقصود آنها از جهانی سازی است. جهانی سازی یعنی هرآنچه در غرب هست، در کشور های مختلف دیگر هم باشد و در آن صورت ما با جهانی واحد روبه رو هستیم. آنها این هدف را با ابزار های نرم و یا سخت تأمین می کنند. ابزار نرم، دانش است. دانشی که در غرب تولید و تجربه شده؛ دانشی است که انسانِ غربی، در باره ی انسانِ غربی و برای اداره ی زندگی او تولید کرده است. اگر فرض کنیم کشور و جوامع دیگری این دانش را بپذیرند و بر اساس آن زندگی خودشان را مدیریت کنند، به معنای آن است که جان مایه ی زندگی غرب را بر جان خود پذیرفته اند. یعنی این انسان ها به کمک مبدّل دانش، به یک انسان غربی تبدیل می شوند. یعنی به وسیله ی دانش، انسان غربی در جوامع دیگر باز تولید می شود. فرض کنید که ما با مشاوره های روان شناختی برآمده از آن دانش، یا با تئوری های سیاسی آن ها زندگی خود را مدیریت کنیم این بدین معناست که روح آن ها را که در مدل های علمی آن ها مجسم شده؛ به اینجا می آورید و ساختمان معماری فرد و جامعه خود را بر مبنای همان می سازید. با این شرایط؛ می توانیم نفوذ غرب از طریق دانش و علوم انسانی خطرناک ترین نوع نفوذ آن بدانیم؟ این مهم ترین نگرانی ای بود که از ابتدای انقلاب وجود داشت و حتی مبنای انقلاب فرهنگی نیز همین نگرانی بود. در واقع علوم انسانی لباس تئوریک انسان غربی است. یعنی اگر قرار بود انسان غربی را در متنی توضیح داد، همین دانش هایی بود که از آنجا وارد می شد. البته هنگامی که ما می گوییم غرب خودش را به وسیله ی مباحث علوم انسانی در این کشور ها باز تولید می کند نباید این نتیجه را گرفت که همه ی غرب بد است. ولیکن چیزی که مشخص است این است که این باز تولید انسان غربی در حال اتفاق افتادن است. ما باید ترازی را پیدا کنیم تا بفهمیم که این بازتولید صحیح است یا غلط؟ این همان چیزی است که به آن فلسفه ی زندگی می گوییم. مثلا به مردم بگوییم که غرب با این زایش، انسان خودش را در جامعه ی ما باز تولید می کند اما سوالی که مطرح می شود این است که این خوب است یا بد؟ پاسخ این سوال را فلسفه ی زندگی تعیین می کند. یعنی شخصی ممکن است طبق مبانی ای که دارد از این تغییر استقبال کند و یا نسبت به آن احساس نگرانی کند.. طبق فرمایش شما، درست است که علوم انسانی نرم ترین وجه این حضور است و در نتیجه درونی ترین لایه های وجودی انسان ها را تحت تأثیر قرار می دهد ولی واقعیت این است که ما در حال صحبت کردن از یک مجموعه هستیم و نمی توان بخشی از این واقعیت را با یک نگاه ارزیابانه پذیرفت و بخش های دیگر آن را به صورتی مطلق قبول کرد! ما باید اصل درجه بندی در این زمینه را بپذیریم. مثلا فرض کنید این هویت غربی، درعلوم انسانی نسبت به فنی مهندسی بیشتر است و در علوم پزشکی، بین این دو قرار دارد. ولی واقعیت این است که بین آن ها با یک سطوحی آن مبنا وجود دارد چون این مجموعه محصول دوران جدید است و با هم اتفاق افتاده است. یعنی قبل از دوران جدید و در قرون وسطی، انسان غربی این ها را نداشته است. یعنی نگرانی در خصوص وجوه سخت دانش غربی کمتر از وجوه نرم آن است... شاید سطوح سخت به اندازه ی سطح نرم انتقاد برانگیز نباشد ولی واقعیت این است که ما با یک هویت و دستگاه واحدی از آنچه غرب جدید به دست آورده روبه رو هستیم. اما این لزوما ًبه این معنا نیست که ما هرچه از غرب -چه در عرصه ی علوم انسانی و چه در سایر عرصه ها- دریافت می کنیم منفی است. اما باید ما بدانیم که با چه چیزی رو به رو هستیم. اگر کسی بگوید که این باز تولید رخ نمی دهد، طبیعتاً دچار نوعی ساده اندیشی یا تحریف واقعیات روشن شده است. باز تولید در حال رخ دادن است؛ منتهی شاید از نظر شخصی، این چیز خوبی باشد و دیگری بگوید چیز مهمی نیست. نکته ی مهم این است که این باز تولید در حال اتفاق افتادن است. این از منظر وجه نرم موضوع بود. غرب برای این که به همین اهداف برسد با وجوه سخت تری هم کار می کند. وجوه سخت تر، سازمان دهی نهادهای مختلفی است که از آن بحث خواهیم کرد. در واقع این ها هم ابزارگسترش نفوذ غرب هستند. به عنوان مثال؛ اگر آمریکایی ها بخواهند فردا کاری را در دنیا انجام بدهند، امروز در شورای امنیت یا مجمع عمومی سازمان ملل جلسه ای می گذارند؛ مصوبه ای می گیرند برای فردایی که باید این کار را انجام دهند. البته سازمان ملل فقط یکی از ابزار ها و نهادهایی است که آنها در جهان ساخته اند. یعنی ممکن است این ابزارها درسازوکار اداری کشور ها هم وجود داشته باشند مثلا ً در حوزه علمی. به عنوان مثال در دنیای علم، نهاد ISI را در نظر بگیرید که توسط دنیای جدید ساخته شده است. برای نظریه پردازی بایستی به طریقی که از پیش تعیین شده و به صورتی که دنیای جدید مشخص می کند تولید علم کرد. یعنی فقط تدریس و تحصیل علم غربی به تنهایی و در کشور خود فرد مطرح نیست. بلکه هنگامی که قصد نظریه پردازی و تولید علم دارید هم باید تحت نظر این نهاد این کار را انجام دهید. انواع این نهاد ها وجود دارد نهاد سیاسی، اقتصادی و غیره. سازوکارهایی در درون کشورها و هم نهاد های بین المللی اقتصادی برای رسیدن به اهداف آن ها به صورت سازمان عمل می کنند. چون هم قدرت اقتصادی دارند و هم ابزار نهادی برای رسیدن به اهدافی که مشخص کرده اند. به نهادهای بین المللی غربی اشاره کردید. همانطور که می دانید؛ در سالهای اخیر مشکلات اقتصادی یک پای ثابت بحث های سیاسی- اجتماعی و حتی محافل علمی و دانشگاهی کشور بوده است. یک جریان سیاسی-رسانه ای شناخته شده در کشور ما وجود دارد که جمهوری اسلامی را به پیروی از همین نسخه هایی که نهاد های بین المللی مثل بانک جهانی و یا صندوق بین المللی پول ارائه می کنند هدایت می کند و سعی دارد کشور را در مدار توسعه ی اقتصادی غرب قرار دهد. نظر شما راجع به این مسئله چیست. پیگیری این روند توسعه ای تا چه حد می تواند زمینه ی نفوذ اقتصادی فرهنگی و سیاسی را در کشور ایجاد کند؟ در مورد نهادهای بین المللی باید به چند نکته توجه کنیم. اول اینکه؛ نهاد های بین المللی که غرب آنها را ساخته و مدعی جهانی بودن هستند از حیث انجام رسالتشان تفاوت اساسی با هم ندارند. به عنوان مثال نهاد جهانی سازمان ملل همان کاری را انجام می دهد که بانک جهانی انجام می دهد؛ منتهی در حوزه ی تخصصی خودش! یا مثلا نهاد رسانه هم مانند بانک جهانی و سازمان ملل عمل می کند. در واقع اینها همگی سیستم واحد و سازگاری هستند که هر کدام در حوزه ی تخصصی خودشان در حال فعالیت هستند. آن شخصی که در داخل کشور به این نتیجه رسیده باشد که ما بایستی با غرب تعامل مثبتی فرضاً در حوزه اقتصاد داشته باشیم؛ درواقع؛ در مسیر مناسبات ما با غرب نسخه ی واحدی برای تعامل با همه نهاد ها می دهد. یعنی به عنوان مثال این فرد یا جریان از اینکه فیلمی از ایران جایزه ی اسکار را ببرد همان قدر خوشحال می شود که از تعامل با پنچ به علاوه ی یک خوشحال می شود. ما باید توجه داشته باشیم که غرب با ابزارهای مختلف اهداف واحدی را دنبال می کند. بعید است کسی در دنیا مدعی شود که مثلاً غرب، خیرخواه مردم افغانستان است یا مثلا وامی که صندوق بین المللی پول به کشورها می دهد با نیت خیر خواهی است! این در بهترین حالت؛ یک ساده اندیشی محض است. مشخص است که هدف آن ها از این کارها، گسترش، توسعه، تعمیم و بازتولید غرب در این کشورها است. با این حال؛ هویت غرب بیش از اینکه اقتصادی-سیاسی باشد، فرهنگی است. هدف اصلی غرب این است که جان خودش را در جان ملت ها بدمد. از گفتن این مسئله هم البته واهمه ای ندارند و مدام آن را اعلام می کنند. می توان گسترش فرهنگ غربی را مقدمه ای برای گسترش دیگر ابعاد وجودی غرب در دنیا محسوب کرد؟ اینها یک مجموعه به هم پیوسته هستند. البته وقتی که مردمان این کشورها با فرهنگ غرب، غربی شدند، طبیعتاً افتخار می کنند که بانک جهانی ، صندوق بین المللی پول، سازمان ملل و... در کشورشان کاری را انجام دهد. این نهاد ها در ظاهر با نام نهاد های بین المللی فعالیت می کنند اما هدف آن ها بازتولید غرب در سطح کشورها است. البته به نظرم ما در نگاه انتقادی مان به غرب مشکل داریم. این مشکل جدی از طرف افرادی است که سعی دارند با نگاهی سطحی به این موضوع بپردازند. مثلا فکر می کنند مشکل ما با غرب صرفاً با فحش دادن حل می شود. البته طبیعتاً شعار، بخشی از ماجراست. اما ما باید توجه کنیم که با یک پدیده بسیار پیچیده روبرو هستیم. یعنی شما برای نقد غرب؛ باید تمام جوانب غرب از بن مایه های فلسفی گرفته تا بن مایه های سیاسی-فرهنگی- اقتصادی تا ظاهری ترین موارد آن در عملکرد و رفتار سیاستمداران غربی را درک کنید؛ سپس به نقد آن بپردازید. پس شما با یک موجودیت پیچیده و تودرتویی رو به رو هستید اما این وجود پیچیده، ظرفیت های خوبی نیز دارد که ما اگر هوشمند باشیم می توانیم از آن ها استفاده کنیم. یعنی غرب دستاوردهایی دارد که دستاورد خودش نیست بلکه دستاورد بشریت است و ما باید از این دستاوردها به صورت هوشمندانه بهره برداری کنیم. چیزی که ما باید از آن انتقاد کنیم، تقلید و الگوگیری از غرب به عنوان یک کل است. اما ما باید بتوانیم این موضوع را به صورت ریز و جزئی مورد ارزیابی قرار دهیم و جمع بندی خودمان را از آن داشته باشیم. الآن برخی از کسانی که دوست دارند در پارادایم انقلاب اسلامی به غرب نگاه کنند و منتقد باشند، مشکلی که دارند این است که این مسئولیت شان را خیلی ظاهر بینانه انجام می دهند. راه حل چیست؟ یعنی برای نیفتادن در دام تحلیل های سطحی از ماهیت و عملکرد غرب، باید چگونه رفتار کرد؟ رهبر انقلاب امسال فرمایش خوبی در این زمینه داشتند. ایشان فرمودند با پیچیده شدن دشمن، ما هم باید پیچیده شویم تا بتوانیم پیچیدگی او را درک کنیم. یعنی اگر شما نتوانید پیچیدگی های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، وعلمی غرب را درک کنید، ممکن است خیلی ظاهر بینانه رفتار کنید. به عنوان مثال در چند سال اخیر بخشی از صحبت جریانی که در زیرمجموعه گفتمان انقلاب اسلامی به عنوان منتقد غرب فعال بود، این شده است که غرب مانع به نتیجه رسیدن مذاکرات است! یعنی خلاصه نگاه این شده بود که اگر ما با غرب مراودات جدیدی پیدا کنیم پس ما برنده هستیم! فرض کنید شما این نگاه را پیدا کردید و غرب به دلیل اینکه می خواهد در ایران ارزیابی مثبتی از خود ارائه کند، فقط بعضی از چیزهایی را که شما می خواهید در اختیارتان قرار دهد. یعنی به این نتیجه برسد که برای مقابله با این نوع انتقاد؛ بخشی از خواسته شما را بدهد تا زبان این نوع منتقدان را ببندد. شما حتی فرض کنید که ما در آینده ای نه چندان دور، به یک رفاه اقتصادی مطلوب برسیم؛ سوال این است که آیا آن موقع مشکل ما با غرب حل خواهد شد؟ خطرات دراز مدت حاکمیت این نوع نگاه در زمینه انتقاد به غرب را چه می دانید؟ طبیعتاً شما وقتی اینگونه از غرب انتقاد می کنید؛ در زمین او بازی کرده اید. فرضاً بعد از اینکه شما نگاه ها را به سمت آسیب های اقتصادی ای که غرب به ما می زند، بردید، غرب طی توافقی قبول می کند که این آسیب های اقتصادی را وارد نکند، آیا آن وقت مشکلات ما و غرب حل می شود؟ فرض کنید غرب تمام انرژی هسته ای را به ما می داد آیا این غرب، غرب خوبی شده است؟ اصلاً فرض کنید تمامی سانتریفیوژ هایی که ما می خواهیم، بچرخد و ما تمام آنچه را که در حوزه ی اقتصاد و فناوری های هسته ای می خواستیم به ما دادند، آیا مشکل ما با غرب حل می شود؟ خب ما اگر مشکلی نداشتیم که نباید انقلاب می کردیم! چون آن زمان که اصلاً بحث فناوری هسته ای مطرح نبود. یعنی آن زمانی که ما شعار "مرگ بر آمریکا" را مطرح کردیم، فناوری هسته ای و یا بحث تحریم مطرح نبود. لذا ما در یک میدان مواجهه ی بنیادی با غرب قرار داریم. اگر ما میدان مواجهه را بنیادی در نظر نگیریم و بخواهیم آن را به سطح روبنایی تقلیل دهیم؛ ممکن است غرب اتفاقاً در حوزه های روبنایی به ما امتیازاتی بدهد که آن حوزه های بنیادی مغفول واقع شود. با این کار غرب حتی می تواند برای عده ای از هواداران خودش حق ایجاد کند. در حقیقت از آن به بعد می تواند برای نقد هایی که داشته ایم پاسخ داشته باشد. در آن صورت؛ غرب فرصت پیدا می کند تا از لایه های عمیق تر زندگی ما که لایه های بنیادی و فرهنگی ما باشد؛ وارد شود و خودش را بر ما تحمیل کند. می توان گفت که ما از این مرحله به بعد؛ با پدیده ای به نام "نفوذ" در ابعاد گسترده آن مواجه می شویم؟ طبیعتاً همین طور است. این همان چیزی است که رهبر انقلاب تحت عنوان "نفوذ" نسبت به آن هشدار می دهند. یعنی ما در این صورت در لایه های رویی به توافق و مصالحه می رسیم و وقتی همه چیز کامل شد، تازه کار اصلی آن ها شروع می شود! مثلا شما فرض کنید که غرب تنها به یک دستاورد برسد و آن مثبت شدن تلقی جامعه نسبت به خودش باشد، به نظر شما آیا این ارزش ندارد که غرب در عوض قبول انرژی هسته ای نگاه مثبت مردم ما را دریافت کند؟! آنها برای این مسئله برنامه ریزی های بلندمدت و ویژه ای را در دستور کار خود قرار داده اند. پس مهم این است که انقلاب اسلامی یک هویت فلسفی مبنایی و فرهنگی است در مقابل هویت فلسفی و فرهنگی غرب قرار گرفته است. اساساً این واقعیت بود که مواجهه ما و غرب را رقم زد. اما اگر شما به مردم بگویید که مشکل ما و غرب؛ تحریم اقتصادی و یا انرژی هسته ای است، اگر غرب این مسائل را برطرف کرد دیگر نگاه های بنیادی شما فرصت حرکت به جلو را نخواهد داشت و زمینه نفوذ غرب و استحاله جمهوری اسلامی خود به خود مهیا خواهد شد. یعنی اگر این اتفاق رخ بدهد، میدان تاخت و تاز ایجاد شده است و شما باید منتظر باشید که او در این فضای مثبتی که برای خودش ایجاد کرده است، راه های زیادی برای گسترش فرهنگ غرب در کشور ما ایجاد کند.
جمعه ، ۲۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها