تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805473730
کدام بحران های بین المللی با حوادث پاریس فراموش خواهد شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: حملات پاریس کانالی برای توجیه رسمی اقدام نظامی در خاورمیانه است، مانند اقدام ناتو در افغانستان پس از 11 سپتامبر؛ این حوادث بسیار شبیه به همان سناریو است، اما این بار در فرانسه و علیه بخش هایی از سوریه و شمال عراق.به گزارش افکارخبر ، ،افرادی که تحولات بین المللی را به خصوص در سوریه و عراق دنبال می کنند به وضوح پشت پرده حملات «تروریستی» در پاریس را خواهند دید: مداخله در سوریه و شمال عراق با حمایت ناتو. آن چه قطعاً در شرایط کنونی به طور کامل تحت الشعاع ابعاد حوادث پاریس قرار می گیرد، علاوه بر بحث ها درباره جاسوسی های گسترده و نقض حریم خصوصی در غرب، هرگونه انتقاد از اقدامات اسرائیل در کرانه باختری و شرق بیت المقدس و پیگیری ها درباره تحقیقات معوقه در انگلیس درباره جنگ عراق، هرگونه مخالفت سیاسی با افزایش حضور نظامی غرب در سوریه، عراق (و عملاً هر کشور دیگری) خواهد بود. رسیدگی کادر پزشکی به یکی از نجات یافتگان حملات پاریس حملات روز جمعه 22 آبان در پاریس که بیش از 150 کشته بر جای گذاشت، بارها و بارها در رسانه های غربی به داعش نسبت داده شده است. صرف نظر از این که آیا واقعاً داعش این حملات را ترتیب داده یا نه، فضای رسانه ای ایجاد شده علیه این گروهک تروریستی، می تواند پیامدهای مختلفی برای فرانسه و حتی ناتو داشته باشد. یکی از عاملان حملات پاریس فریاد می زد: «به خاطر سوریه» و ما می دانیم که داعش مسئولیت حملات را به عهده گرفته است، اما ارتباط این حملات با سوریه واقعاً چه اندازه است. هنوز خیلی زود است که بخواهیم حملات را به یک گروه خاص نسبت دهیم، اما طبق آن چه که طی سال های گذشته به آن عادت کرده ایم، وقتی فضای رسانه ای را به سمت خاصی هدایت می کنند، تحقیقات برای یافتن حقیقت به کلی کنار گذاشته می شود. در حال حاضر، سیلی از حدس و گمان های مختلف به سوی مخاطبین جاری شده است و بزرگ نمایی در همه گزارش ها دیده می شود. رسانه های غربی از جمله رسانه های عمده در آمریکا از همین الآن با قطعیت می گویند حمله را داعش ترتیب داده است و حتی موضوع بحثشان در حال حاضر، این است که اکنون چه بلایی بر سر داعش در سوریه و عراق خواهد آمد. جلوگیری از این نیروی عظیم رسانه ای، از نقطه نظر روابط عمومی، بسیار دشوار خواهد بود، اگرچه که ما خواهان آن هستیم که تحقیقات لازم و کافی انجام شود تا بدانیم دقیقاً چه اتفاقی در پاریس افتاده است. با این حال، من به جرأت می توانم بگویم که شاید هیچ وقت این خواسته ما، برآورده نشود. هر نوع اطلاعاتی که الآن منتشر می شود باید با دیده شک و تردید به آن نگاه کرد. گزارش هایی که به تأیید فرانسوا اولاند و مقامات دیگر رسیده اند، حاکی از آن است که داعش مسئولیت حملات را به عهده گرفته است و یکی از عاملان هم گفته که عضو داعش است، البته ما نمی دانیم منظور این بوده که واقعاً عضو داعش است یا این که صرفاً به آرمان های داعش معتقد است. مدیران، فرماندهان و استراتژیست های ناتو دارند جلسات اضطراری خود را میان بروکسل و واشنگتن برنامه ریزی می کنند. بنابراین اگر به وضعیت اضطراری فرانسه نگاه کنید و به متن قانونی که تصویب شده است، می بینید که می توانند ادعا کنند حملات تروریستی، رئیس جمهور فرانسه یعنی فرانسوا اولاند را هدف قرار داده اند که در ورزشگاه «استاد دو فرانس» بازی آلمان و فرانسه را تماشا می کرد. فرانسه مرزهای خود را بسته و نیروهای نظامی را روانه خیابان ها کرده است. این ها همه تعریف وضعیت اضطراری را تصدیق می کند و اگر کابینه فرانسه طی مدت 12 روزی که وقت دارد، تشکیل جلسه بدهد و این قانون را تصویب کند، طبق قانون ناتو می توان این گونه استدلال کرد که پس پیمان ناتو هم می تواند فعال شود، چون اگر به یکی از اعضای ناتو حمله شود، سایر اعضا هم می توانند به آن کشور بپیوندند و به عنوان یک ائتلاف به طور رسمی و با نظارت ناتو، واکنش نشان دهند که این واکنش در سوریه خواهد بود. ادای احترام به قربانیان حملات پاریس در کنار پلاکاردی با شعار "ما نمی ترسیم" آن چه در این باره عجیب است این که حدود یک هفته پیش بود که «شارل دوگل» ناو هواپیمابر فرانسه از سواحل مدیترانه در سوریه اعزام شد تا طبق گزارش های رسمی به حملات هوایی ائتلاف ضدداعش در عراق کمک کند. بنابراین قطعات پازل از قبل در کنار هم قرار گرفته است و زمان بندی حملات پاریس از این منظر بسیار جالب توجه است. لذا به جرأت می توان گفت دارد به این تحولات دامن زده می شود. به علاوه، اگر از دید ژئوپلتیک به مسئله نگاه کنید و با توجه به حضور ناتو در این تحولات، قطعاً داعش نیست که دارد این کار را می کند. حضور ناتو می تواند تقابلی با روسیه بر سر حریم هوایی ایجاد کند. به زودی صحبت از مناطق پرواز ممنوع آغاز خواهد شد. انگلیس در تلاش بوده تا نظرات داخلی برای بمباران سوریه را تأمین کند و اکنون این سناریو هم در روز دوشنبه بسیار محتمل است. قطعاً در این چند روز عزای عمومی که در فرانسه اعلام شده، مردم به تراژدی پاریس فکر خواهند کرد و وقتی از این حادثه عبور می کنیم، عصبانیتی که الآن هم علیه به اصطلاح «بحران مهاجرین» شکل گرفته است، بیش تر خواهد شد. این در حالی است که دلایل پیدایش این بحران در اروپا چیزی جز دخالت ناتو و غرب در کشورهایی مانند لیبی و سوریه و افغانستان و عراق، و سیاست های بی ثبات سازی این کشورها نیست. آن چه در پاریس اتفاق افتاد یک «طوفان بی نقص» بوده است، چه از نظر افکار عمومی، چه از نظر افزایش وحشت در میان مردم و ایجاد دشمنی میان گروه های نژادی و مذهبی در ادامه حادثه شارلی ابدو. از سوی دیگر، شاهد حضور روسیه در سوریه هستیم و نامزدهای جمهوری خواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا همین الآن هم مواضع سخت گیرانه ای در قبال نظامی گری بیش تر و اعزام نیروهای نظامی به سوریه و برقراری منطقه پرواز ممنوع اتخاذ می کنند. همه این ها در کنار هم فضای بین المللی را متشنج کرده است. باید ببینیم طی روزهای آینده تحولات چگونه رقم خواهد خورد، اما متأسفانه می دانیم که نتیجه این تحولات چه خواهد شد و این نتیجه، خوشایند نخواهد بود. یکی از پیامدهایی که پس از حملات پاریس شاهد بوده ایم، افزایش لفاظی های میهن پرستانه و ناسیونالیستی در کشورهای اروپایی مانند آلمان و نه تنها فرانسه بوده است. می بینیم که گروه های مختلف دور هم جمع می شوند و به بحران مهاجران و باز کردن مرزهای اروپا به روی پناهندگان اعتراض می کنند. از این پس، شاهد فضا دادن به این گروه ها خواهیم بود و مواضع آن ها گسترده تر می شود. اکنون در بحث های عمومی به این گروه ها نیز یک کرسی داده خواهد شد. ممکن است این کرسی، خیلی قوی نباشد، اما دست کم به این بحث ها دعوت خواهند شد، چون وقتی چنین بحرانی رخ می دهد و یک کشور در غرب اروپا یا آمریکا با تهدید موجودیتی به خصوص از جانب تروریست ها مواجه می شود، مواضع جنگ طلبانه که تا پیش از این راست گراییِ افراطی تلقی می شدند، اکنون بخش مهمی از بحث ها را تشکیل خواهند داد. در نتیجه، صحبت درباره لزوم صدور کارت های اجباری مشخصات بیومتریک برای همه شهروندان شدت خواهد گرفت. احتمالاً این موضوع را به زودی از وزارت کشور انگلیس یا اتحادیه اروپا خواهید شنید. «توافق نامه شنگن» و آزادی رفت و آمد میان کشورهای اروپایی از میان خواهد رفت. همه این ها در بحث های ملی اعمال می شود که مثلاً در انگلیس مدت هاست در مورد عضویت در اتحادیه اروپا مطرح است. این ها هم نشان می دهد که همان «طوفان بی نقص» رخ داده است. موضوع دیگری که عمدتاً مطرح نمی شود این است که تحولات اخیر هرگونه درخواست برای پیگیری تحقیقات در انگلیس درباره جنگ عراق را تحت الشعاع قرار خواهد داد، جایی که «تونی بلر» در خط مقدم قوه قضائیه قرار دارد. هم چنین آن گونه که تاریخ به ما نشان داده است، هرگونه صحبتی از پایان دادن به جاسوسی های گسترده دولتی و در دفاع از حقوق مردم نیز برای مدت ها به حاشیه رانده خواهد شد. محل رسیدگی پزشکی به یکی از قربانیان حملات پاریس یکی از پیامدهای انتقال تروریسم از لیبی و سوریه و خاورمیانه به درون اروپا، اختلاف نظر در این قاره درباره شیوه مدیریت این بحران است. هر دولتی راهی برای خودش دارد. کشورهای مختلف در مقاطع زمانی متفاوت مرزهای خود را بسته اند. این موضوع میان کشورهای اروپایی بسیار تنش آفرین است. نگاهی به اختلافات سیاسی که این تحولات میان کرواسی و مجارستان به عنوان دو همسایه ایجاد کرده، نشان می دهد که این صرفاً نمونه ای کوچک از یک پدیده بزرگ تر است. واقعیت این است که هیچ گاه نمی توان مرزهای اروپا را به روی مهاجران بست. اروپایی ها هیچ گاه در طول تاریخ خود نتوانسته اند این کار را انجام بدهند. آن چه انجام خواهند داد تلاش برای رسیدن به یک راه حل ساده سیاسی در نتیجه بحرانی مانند بحران کنونی است. بنابراین اروپا درگیر یک دیالکتیک هگلی «مشکل، واکنش، راه حل» شده است. تنها کاری که می توان کرد، کانالیزه کردن این عصبانیت است که از طریق سازمان های ارتشی در خاورمیانه صورت می گیرد. می گویند نمی توانیم جلوی مهاجران را بگیریم، اما آن چه می توانیم بکنیم، بمباران سوریه و داعش است که منشأ این مهاجرت هاست. بنابراین اروپا نمی تواند جلوی مهاجران را بگیرد و تنش ها میان گروه های راست گرا و مراکز حمایت از پناهندگان در کشورهایی مانند سوئد اجتناب ناپذیر خواهد بود و چه بسا تشدید هم بشود. بحران اخیر، کانالی برای توجیه رسمی و علنی اقدام نظامی در خاورمیانه است. این مسئله بسیار حائز اهمیت است، مانند اقدام ناتو در افغانستان علیه یک بازیگر غیردولتی به نام القاعده پس از 11 سپتامبر. افغانستان هم به آمریکا حمله نکرده بود، اما با این وجود، آمریکا به این کشور حمله و 15 سال آن را بمباران و اشغال کرد. این سناریو هم بسیار شبیه به همان سناریو است، اما این بار در فرانسه و علیه بخش هایی از سوریه و شمال عراق. بنابراین کارشناسان باید با دقت این تحولات را تحت نظر بگیرند. استقرار نیروهای نظامی فرانسه در نزدیکی برج ایفل در گذشته شاهد اختلاف نظر درباره نحوه مدیریت روسیه و آمریکا بر بحران داعش بودیم. از آن جایی که بسیاری از رهبران دنیا در مورد بحران پاریس، با فرانسه ابراز هم دردی کرده اند. شاید به نظر بیاید که آمریکا و روسیه و کشورهای دیگر اختلافات خود را کنار خواهند گذاشت و به طور مشترک با داعش مقابله خواهند کرد. با این وجود، مشکل این است که اگر به سابقه لفاظی های واشنگتن به خصوص بعد از جلسه مجمع عمومی سازمان ملل و آغاز رسمی عملیات روسیه در سوریه به دعوت دولت اسد، نگاه کنید، تمام اتفاقات بعدی و دروغ پردازی ها و دشمن تراشی های آمریکا علیه روسیه، نشان می دهد که همه آن مواضع به اتفاقات امروز منجر شده که جنگ طلب های آمریکا در هر دو حزب که می خواهند مواضع روسیه در سوریه را به چالش بکشند، به دنبال اقداماتی نظیر اعلام منطقه پرواز ممنوع بر فراز بخش هایی از شمال شرق سوریه در حوالی منطقه رقه هستند. افراد زیادی مصمم هستند که این تحولات را رقم بزنند. پول های زیادی در قالب لابی های بین المللی اسرائیلی و غیره، دارد خرج می شود تا از سیاست های جنگ طلبانه حمایت شود. واقعیت امروز در آمریکا، این است. اگر می خواهید از دید سازمان ملل به این موضوع نگاه کنید، کشورهای دنیا به عنوان جامعه بین المللی باید این مسئله را حل کنند که چگونه با افرادی در آمریکا برخورد کنیم که می خواهند سیاست خارجی تهاجمی خود را اجرا کنند و شمار زیادی از نیروهای آمریکایی را عازم سوریه و شمال عراق کنند و همین طور با ترکیه ای که می خواهد در قالب ناتو با تأیید این سازمان و در کنار فرانسه، انگلیس و هلند نقش فعال تری در سوریه به عهده بگیرد. اگر همه این کشورها وارد سوریه شوند، فضا به شدت متشنج خواهد شد، چون در این کشور با حریمی هوایی مواجه خواهیم شد که هر کشوری آن را متعلق به خودش می داند و در نتیجه وضعیت بسیار خطرناکی را به وجود خواهد آورد.
سه شنبه ، ۲۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: افکار نیوز]
[مشاهده در: www.afkarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها