واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری آنا: «محمد رسول الله»، «شاهزاده روم»، «چهارشنبه ١٩ اردیبهشت»، «پدر آن دیگری»، «ماهی سیاه کوچولو»، «عاشق ها ایستاده می میرند»، «جامه دران»، «ارغوان»، «چهارشنبه خون به پا می شود» و «بازگشت لوک خوش شانس» به زودی هم فیلم های «ناهید»، «شیفت شب» و «من سالوادور هستم». اینها را بگذارید کنار فیلم هایی که درحال حاضر در گروه «هنر و تجربه» اکران شده اند تا بهتر متوجه شوید تعداد فیلم های اکران شده فعلی در سینمای ایران یک اتفاق نادر است. به گزارش گروه رسانه های دیگر خبرگزاری آنا، روزنامه شهروند نوشت: طبق اعلام سازمان سینمایی ما کمی بیش از ٣٠٠ سالن سینما در ایران داریم که از این تعداد درحال حاضر نزدیک به نیمی از آنها در اختیار فیلم «محمد رسول الله» است و قرار است باقی فیلم ها در باقی سالن ها به نمایش درآید. حالا با این تعداد محدود، باقیمانده فیلم هایی که هر کدام هزینه های چند میلیونی برایشان صرف شده باید روی پرده بروند و احتمالا به سودآوری هم برسند. اما به نظر این اتفاق بیشتر شبیه فیلم سوزی است تا اکران. نه برنامه منظمی برای اکران فیلم ها وجود دارد و نه فرصت کافی در اختیار برخی فیلم ها قرار می گیرد که امکان نمایش داده شدن در سانس های پرفروش را داشته باشند. معضلی که همه متفق القول یک مرکز را در این زمینه مقصر می دانند. شورای صدور پروانه ساخت که بی رویه و بدون توجه به ظرفیت های اکران در سینمای ایران پروانه ساخت صادر می کند. اما این اکران فشرده و بی نظم چه مضراتی دارد و چه کسانی در به وجود آمدن این شرایط مقصرند، سوالاتی بودند که در گفت وگو با سیدجمال ساداتیان، تهیه کننده و پخش کننده «جامه دران» و غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش مطرح کردیم. پاسخ آنها را در ادامه می خوانید. قضاوت هم با شما. تقصیر شورای صنفی نمایش است ساداتیان که حسابی از وضع فعلی شاکی است، صحبت هایش را این گونه آغاز می کند: «من در بحث های آیین نامه شورای صنفی نمایش برای اکران سال ٩٤ بودم، آنجا قرار بود در هر دوره ٥ فیلم با سرگروه اکران شود و یک فیلم هم به شکل آزاد. الان که خودم در پروسه اکران قرار گرفته ام، می بینم هیچ کدام از ضوابط رعایت نمی شود. شاید هم مشکل اینجاست که هیچ تناسبی بین تعداد فیلم های تولید شده و ظرفیت اکران در سینمای ایران وجو ندارد. به خاطر این که چنین مشکلی را سروسامان بدهند، آمدند و گروه هنر و تجربه را تاسیس کردند تا فیلم هایی که قدرت جذب مخاطب گسترده را ندارند، بروند در آن گروه به شکل محدود اکران شوند. حالا من نمی دانم چرا برخی فیلم ها که کاملا از این مشخصه برخوردارند، آمده اند و اکران عمومی می شوند. اینها درحال اشغال کردن صندلی های سینما هستند، آن هم بدون این که در جذب مخاطب موفق عمل کنند.» ساداتیان مشکل فعلی را عدم مدیریت در شورای صنفی نمایش و شورای پروانه ساخت می داند: «وقتی تناسبی میان تولید و اکران وجود نداشته باشد، این می شود که هرچه به پایان سال می رسیم فیلم های زیادی اکران نشده و روی زمین مانده اند که تهیه کننده های آنها اصرار دارند فیلم هایشان اکران شود. تصور کنید سینما آزادی به عنوان یکی از پرمخاطب ترین سینماهای کشور ٥ سالن دارد. از این ٥ سالن، یک سالن ثابت در اختیار فیلم «محمد رسول الله» است و یک سالن را هم به «شاهزاده روم» داده اند. ٣ سالن باقی می ماند و ١٠ فیلم که درحال حاضر اکران شده اند. حالا تصور کنید این وسط چه اتفاقی برای اکران فیلم ها رخ می دهد. به این نکته هم واقف هستید که به هرحال از ساعت ٦ و ٧ بعدازظهر است که گیشه ها پررونق می شود و این یعنی ما تنها ٢ یا ٣ سانس پرمخاطب در روز داریم. شما اگر ساعت ١٢ روز جمعه «بن هور» هم در سینماها اکران کنید، کسی نمی رود آن را ببیند. مردم باید حالشان خوب باشد، اوقات فراغت داشته باشند، آن وقت شاید یکی از گزینه هایشان سینما رفتن باشد. این اتفاق هم معمولا بعدازظهر به بعد رخ می دهد. حالا شما حساب کنید این دو، سه سانس که قابلیت جذب مخاطب را دارند، چگونه قرار است بین ١٠ فیلم تقسیم شود. تازه این مربوط به سینما آزادی است که ٥ سالن دارد، دیگر سینماها که یک یا ٢ سالن دارند هم که تکلیفشان کاملا مشخص است. نتیجه همه این اتفاقات همین وضع آشفته ای است که به عنوان فیلم سوزی از آن یاد می کنیم.» به نظر ساداتیان بیشترین ایراد متوجه شورای پروانه نمایش است که مدام قرارداد فیلم های مختلف را ثبت می کند: «باید زمانی قرارداد فیلم جدید را ثبت کنند که اکران فیلم قبلی به پایان رسیده باشد. به صرف این که الان یک فیلم سرگروه خود را از دست می دهد فیلم جدیدی را ثبت می کنند، بدون توجه به این نکته که شاید سالن های دیگری که آن فیلم اکران است، نخواهد اکران فیلم را به پایان برساند. حق آن فیلم هم هست بالاخره تا زمانی که می فروشد باید اکران شود که بتواند هزینه های خودش را برگرداند. الان شورای صنفی نمایش با انبوهی از فیلم مواجه شده که فکر می کند با این روش می تواند جلوی فشار اکران را بگیرد. من «جامه دران» را تابستان اکران نکردم چرا که مطمئن بودم فیلم قابلیت جذب مخاطب گسترده را دارد و به همین دلیل گذاشتم پاییز اکران شود که حداقل سهمی در رونق بخشی به گیشه داشته باشم اما الان با این وضع آشفته ای که در مقابلم می بینم، حسرت می خورم که ای کاش فیلم را همان تابستان اکران می کردم.» تقصیر شورای صنفی نمایش نیست ساداتیان نوک پیکان خود را به سمت ٢ شورای پروانه ساخت و نمایش ارشاد گرفت، اما محمد رضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش اتهامات وارده به خودشان را رد می کند و می گوید: «ما در بحث اولیه اکران ٩٤ صحبتمان این بود که در ٦ ماه ابتدایی سال اکران آزاد نداشته باشیم و این اتفاق در ٦ ماهه دوم رخ دهد. این که دوستان در برخی موارد اعتراض می کنند، حق مسلم آنهاست ولی یادمان باشد در این شورا همه نماینده دارند. هم صنف تهیه کنندگان و هم صنف کارگردانان. اگر تصمیمی گرفته می شود براساس آرایی است که همین نمایندگان می دهند.» فرجی تاکید دارد شورای صنفی نمایش نه در اکران سرگروه ها و نه در اکران آزاد هیچ دخل و تصرفی ندارد: «هر تهیه کننده ای شرایط خاص خودش و فیلمی که در دست دارد را در نظر می گیرد و بعد تصمیم می گیرد در آن مقطع زمانی خاص که می خواهد فیلمش را اکران کند. این ترسیم شرایط هیچ گاه توسط شورای صنفی نمایش صورت نمی گیرد و این خود تهیه کنندگان، پخش کننده ها و کارگردانان هستند که شرایط اکران خود را تعیین می کنند و پذیرفته که در آن مقطع فیلمش اکران باشد. چه در ایامی مثل ماه رمضان و محرم و چه همزمان با اکران فیلم های پرفروش دیگر. همه اینها در آیین نامه شورای صنفی نمایش کاملا شفاف و مشخص است.» به گفته فرجی اگر صاحب یا مالک سالن با فیلمی به مدت ٤ هفته قرارداد بسته باشد و فیلم با استقبال بسیار خوبی در آن سالن مواجه شود، براساس آیین نامه شورای صنفی صاحب سالن می تواند اکران آن فیلم را در آن سالن ادامه دهد و فیلم جدید را نپذیرد و شورا هم نمی تواند به صاحب سالن بگوید شما نباید اکران این فیلم را ادامه داده و باید فیلم جدیدی را جایگزین کنید. به گفته او اگر تعدد فیلم در برخی سالن ها زیاد شده به این دلیل است که مثلا یک فیلم در فلان مجموعه خوب نفروخته اما در سالن دیگری خیلی خوب به فروش خود ادامه می دهد. ممکن است فیلم در سرگروه خودش تنها ٤ هفته روی پرده باشد اما در سالن های دیگر اگر بهتر بفروشد خیلی طبیعی است که سینمادار بخواهد فروش فیلم را ادامه دهد و فیلم دیگری را به گردونه اکران سالن خود اضافه نکند. فرجی باز هم تاکید می کند در این زمینه شورای صنفی نمایش هیچ گونه اختیاری نسبت به سالن های سینما ندارد: «البته این را بگویم که سقف شورای صنفی نمایش برای هر فیلمی ١٠ هفته است و در صورت نفروختن فیلم جدید جایگزین می شود اما تا قبل از آن اختیار با شورای صنفی نمایش است. ضمن این که دوستان باید این را هم در نظر بگیرند که بخش عمده مشکل ما این است که تعداد صدور پروانه های ساخت هیچ تناسبی با ظرفیت های سینمای ایران برای اکران ندارد. از همین الان شما می توانید وضعیت اکران ٩٥ را در نظر بگیرید. بسیاری از بزرگان سینمای ایران پروانه ساخت گرفته اند و درحال فیلم ساختن هستند و مطمئن باشید با این که خیلی خوشحال می شویم که اکران ٩٥ بسیار پررونق باشد اما مسأله ای که امروز بر سر اکران فیلم ها به علت تعداد بالا و تراکم با آن مواجهیم، قطعا سال آینده بیشتر هم خواهد بود و باید امیدوار بود وضع در زمینه صدور پروانه ساخت کمی با مدیریت بیشتری جلو برود.»
دوشنبه ، ۲۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری آنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]