تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816758592
علّامه محمد تقی جعفری گوهر آذربایجان ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: خوشا به حال کسانی که در مسیر زندگی انسان های بزرگی را دیده و خود را در مسیر آدمیت قرار داده اند و تاثیر پذیرفته اند. خدا را شکر می کنم که تاکنون آدم های خودمهار و خودساخته ای را دیده ام و همنفس شده ام ولو با دیداری یا خواندن نمازی با آنها، یا نشستن در سر کلاس درسشان در حوزه ای یا مدرسه ای یا مسجد و حسینیه و دانشگاهی. توفیق یار شد که در مسجد اعظم قم پشت سر آیت الله العظمی بروجردی نمازگزار ده ام و محضر آیات الهی محقق داماد، گلپایگانی، اراکی، بهجت و در تهران سیدمحمد تقی خوانساری و در مشهد سید میلانی و در گیلان علی اکبر الهیان، سیدکاظم احمدی، سید محمود ضیابری، سیدحسین بحرالعلوم، سیدحسین رودباری، عبدالله ضیایی، شمس لنگرودی و در قزوین محمد جان وزرآبادی و در دامغان معلّم ها و در زمان کار اجرایی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، شهیدمطهری، مفتح، بهشتی، صدوقی، خاتمی، جعفری و فاضل لنکرانی درک کرده ام. معنای شکر را برخی چنین گفته اند: تصور النعمه و اظهارها؛ 1ـ شناخت نعمت 2ـ شناساندن نعمت 3ـ پیاده کردن نعمت. مدتی است احساس می کنم که در فرصت باقیمانده باید ادای دین کنم و حق و حقوقی که استادان و مربیانم به گردنم دارند، به نحوی جبران کنم و تاکنون قدم های کوتاهی برداشته ام و یادداشت هایی چاپ شده ای چون: 1ـ دکتر محمد معین گیلانی افتخار امانت ایرانی 2ـ انقلابی آزادیخواه دکتر محمد حسینی بهشتی 3ـ وارثان مظلومیت دکتر علی شریعتی، شهید مرتضی مطهری و شهید مظلوم انقلاب 4ـ بازخوانی تاریخ 5ـ حافظان حرمت حریم 6ـ هنر مذاکره با قدرت تامّل و تحمّل 7ـ صیادان دل 8ـ شهادتنامه شاهدان 9ـ وارثان قنوت و قناعت گواه آن است و اکنون یادداشت «گوهر آذربایجان ایران علّامه جعفری» تقدیم می شود. دوست عزیزم دکتر فروغی رئیس دانشگاه اصفهان آیین نکوداشتی به مناسبت هفدهمین سالگرد وفات استاد جعفری ترتیب داده اند که روز یکشنبه 24/8/94 برگزار می شود و باید درآن شرکت کنم. احتمال دادم شاید توفیق حضور حاصل نشود، لذا نوشتار کوتاهی را تقدیم استادان، دانشجویان و پژوهشگران شرکت کننده و دوستداران علم و ادب و اخلاق و عالمان عامل می کنم تا شاید از درس زندگی علّامه، طلاب و دانشجویان سرمشقی گرفته شود. با استاد محمدتقی جعفری در زمان دانشجویی در دانشگاه تهران آشنا شدم و با رفیق و هم ولایتی و همکارم محمدعلی انصاری استاندار شهید گیلان به میدان خراسان خیابان زیبا به خانه پیر دیر می رفتیم و در کلاس دیانت و صداقت و عشق و عرفان می نشستیم. انسانی فروتن که محبتش را به بیننده و شنونده القاء می کرد و هیچ گونه تشریفاتی در محل زندگانیش یافت نمی شد. غرور و تکبّر حق ورود به حوزه او را نداشتند، جامع الاطراف و مخزن الاسرار بود و حافظه تاریخی عجیبی داشت و دانشجویان بی پناه دوران پهلوی را ملجا و پناه بود که متاسفانه در زمان ما امثال جعفری و مطهری و بهشتی و مفتح و گلزاده غفوری گمشده اهالی محله دانشگاهیانند و امّا دقایقی با علّامه در عالم خیال بنشینیم و بشنویم: گوهر یکدانه نوشتار امروز 90 سال پیش در محلّه شتربان تبریز به دنیا آمد. پدرش کریم جعفری نام داشت و به شغل نانوایی مشغول بود و پسر درباره پدر و مادرش می گوید: «ایشان حافظه ای غیر عادی داشت و بیشتر سخنان واعظ های شهر را، جمله به جمله بیان می کرد. آدم رقیق القلبی بود و بدون وضو دست به خمیر و نان نمی زد و مادرم از خاندانی بزرگ و محترم تبریز بود که از نعمت سواد بهره مند بود و قرآن را پیش از رفتن مدرسه به من آموخت و در سی و دو سالگی دار فانی را وداع گفت. وارد دبستان اعتماد شدم و یکسره به کلاس چهارم ابتدایی رفتم و مدیر مدرسه مان آقای جواد اقتصاد خواه بود شخصی فاضل و متدیّن و دلسوز، روزی بر سر کلاس خط آمد، خط من خیلی بد بود، به من گفت: «جعفری! این چه خطی است نوشته ای؟» گفتم: خیلی خوب است. ایشان گفت: «حالا که خودت تصدیق می کنی بیا بیرون» چوبی به دستم زد که تا چند ماه دستم درد داشت. سالیان درازی گذشت. یک روز در دانشگاه مشهد در حال سخنرانی بودم همین که پشت تریبون سخنرانی قرار گرفتم، از دور فردی را دیدم که آشنا به نظر می رسید. دقّت کردم دیدم آقای جواد اقتصادخواه خودمان، مدیر مدرسه اعتماد تبریز دوران دبستانم است و فرمود: آیا مرا می شناسید؟ گفتم: بله شما آقای اقتصادخواه هستید که چوب به من زدید. بنده خدا سرش را پایین انداخت تا عذرخواهی کند، که به ایشان عرض کردم: ای کاش چوب های بیشتری می زدید! گفت: برای چه؟ گفتم: برای خط. گفت: حالا خط شما خوب شده است؟ گفتم: قابل خواندن است. خلاصه پس از آن به مدرسه طالبیه تبریز رفتم و همزمان با کار کردن به فراگیری علوم حوزوی پرداختم و پس از مدتی به مدرسه مروی تهران آمدم و محضر استادانی مانند آیت الله شیخ محمدرضا تنکابنی و میرزا مهدی آشتیانی را درک کردم و بعد از دو سال به حوزه علمیه قم رفتم و شاگردی آیت الله صدر آیت الله فیض، امام خمینی، شیخ مهدی مازندرانی، شیخ محمدتقی زرگر و علامه سیدمحمد حسین طباطبایی از افتخارات دوران تحصیلم به شمار می آید. مشکلاتم فراوان بود سایه فقر بر زندگیم حاکم بود، به طوری که به گرسنگی های طولانی و چند روزه عادت کرده بودم و غذایم نان و ماست بود و چای و کشمش، ولی بحمدالله جنبه های روحی ما خیلی قوی بود. در سال 1321، با شنیدن خبر فوت مادرم، سراسیمه قم را به مقصد تبریز ترک کردم و پس از مدتی به امر مجتهد بزرگ تبریز آیت الله میرزا فتاح شهیدی و با مساعدت مالی ایشان به حوزه نجف اشرف مشرف شدم. دخلم کفاف خرجم را نمی داد. با روزه گرفتن استیجاری و کار کردن و شهریه ای که آیت الله ابوالحسن اصفهانی در نجف می داد، باید تهیه غذا یا خرید کتاب را اختیار می کردم که معمولاً کتاب می خریدم. توفیق یافتم در سن 23 سالگی از آیت الله محمد کاظم شیرازی اجازه اجتهاد بگیرم و نزد آیت الله العظمی خویی رحمه الله علیه درس بخوانم و اولین اثر مکتوب خود را تحت عنوان «الامربین الامرین» به رشته تحریر درآورم و به تحصیل زبان انگلیسی هم پرداختم و کتاب های مطرح دنیا در زمینه های علمی و فلسفی وحتی آثار رمان نویسان بزرگ غربی را مطالعه کنم.» پس از 11 سال اقامت در نجف، نزد آقایان سیدعبدالهادی شیرازی رفت تا برای برگشت به ایران مشورت کند. آقای شیرازی فرمودند: اگر در نجف بمانید برای شما راهی هست، ولی من معادش را نمی دانم. «با این پاسخ دو دل شده بودم و نزد آیت الله خوئی رفتم و جالب این بود که ایشان هم همین جمله را گفتند. با دلی پر از شک و تردید و عشق و علاقه به کربلا رفتم و در حرم امام حسین علیه السلام با قرآن استخاره کردم مبارک آیه ای مرا بر ترک نجف و بازگشت به وطن ترغیب کرد و پس از برگشت به ایران، به پابوس ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام مشرف شدم و خدمت آیت الله میلانی رسیدم. سپس به تهران آمدم و در مدرسه مروی مشغول به تدریس در حوزه شدم و در مسجد سپهسالار برای مردم وعظ و سخنرانی می کردم و برای دانشجویان در خانه ام در میدان خراسان خیابان زیبا جلسات بحث و گفتگو و انتقادات دینی داشتم.» استاد پس از پیروزی انقلاب هم هیچ کار اجرایی را نپذیرفت و نزد استادش امام خمینی رفت و اجازه خواست همچنان به کار پژوهش و تألیف و تحقیق ادامه دهد و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به ایشان گفتند: «شما هر چه بگویید و هر کاری که انجام دهید صحیح است.» ویژگی های علامه فقید محمدتقی جعفری در عشقش به مولا حضرت امیر و آل الله و عطش علم آموزی و خصلت های انسانی و اخلاقی و تواضع و فروتنی و وفای به عهد و بزرگواری و بزرگمنشی نسبت به مردم به ویژه پابرهنگان جامعه وایتام و مستضعفین در دوران پهلوی مثال زدنی است. در دهش و بخشش و اکرام به استادان و طلاب و دانشجویان و اما نقطه نظرهایی که قابل تأمل است: 1ـ علامه امینی: می دانید چرا علامه جعفری را بسیار دوست دارم؟ برای این که با این وضع علمی، از نظر صفای باطن، گویا تازه به دنیا آمده است. 2ـ استاد محمدرضا حکیمی: و ما در این روزگار یک نمونه از عالمان جامع را می نگریم که به آفاق فکری بس گسترده ای دست یافته اند و در قلمرو اندیشه از محدوده هایی خاص فراتر رفته اند. 3ـ دکتر علی شریعتی خطاب به علامه جعفری نوشت: جنابعالی از طرف من مختارید که همه آثار و نوشته های بنده را بخوانید و هرکجایش را که مخالف اسلام و تشیع بود مشخص کنید تا در چاپ های بعدی آن را تصحیح نمایم.
جمعه ، ۲۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها