محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826681992
گفت وگوی صریح با سفیر ایران در عربستان
واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: ایران: موفقیت حاصل از دستیابی ایران و قدرت های بزرگ به توافق هسته ای فرصتی را فراهم کرده است تا ایران با قدرت یابی برآمده از حل یک بحران بین المللی از مجرای الگوی دیپلماسی به نقش آفرینی در منطقه بپردازد. حضور ایران در مذاکرات صلح سوریه در کنار کشورهای بزرگ منطقه و ماورای منطقه، گام نخست برای حل و فصل بحران های پاگرفته ای است که با حمایت پیدا و پنهان برخی بازیگران همراه بوده است. بحران هایی که به دامنه دار شدن خشونت جریان های رادیکال منطقه انجامیده است و صاحبنظران ریشه کن ساختن آنها را منوط به اصلاح ساختاری در کشورهای منطقه و قطع سیاست حمایتی برخی قدرت های بزرگ از این گروه های تروریستی می دانند. به همین منظور با حسین صادقی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در عربستان درباره ریشه های شکل گیری جریان های تندرو و راهکارهای مبارزه با آن و نقش ایران در چنین تلاشی به بحث نشستیم؛ صادقی حل چالش هسته ای ایران را نقطه عطفی برای شکل گیری برای همکاری های جمعی جهت رویارویی با تفکرات افراطی در منطقه می داند. گفت وگوی وی با «ایران» را با هم می خوانیم. ٭٭٭ با توجه به تحولاتی که از سال 2010 به بعد در منطقه خاورمیانه به وقوع پیوسته و بروز این تحولات تا به امروز به بی ثباتی در منطقه و گسترش کشتار و پاگرفتن گروه های تروریستی منجر شده است، جنابعالی ریشه این تحولات را در چه می دانید؟ آیا این همان خیزش مردمی است که در کشورهای عربی با نام های بهار عربی یا بیداری اسلامی از آن یاد می شود؟ به اعتقاد من ریشه این تحولات و دگرگونی ها به حادثه 11 سپتامبر 2001 برمی گردد. در آن مقطع یک پرسش جدی مطرح شد که چرا چنین عملیات تروریستی در این سطح و با یک شیوه نو و ابتکاری به وقوع پیوست و در واقع چرا و چگونه سمبل قدرت ایالات متحده امریکا را مورد هدف قرار داد. بعد از طرح این پرسش، این مسأله به عنوان دستور کار در خیلی از مراکز علمی و تحقیقاتی کشورها از جمله خود امریکا قرار گرفت. نتیجه این دسته از تحقیقات آن شد که پاگرفتن این تفکرات افراط گرانه، به سیاست های گذشته غرب در خاورمیانه باز می گردد. در سال 2002 برای اولین بار معاون رئیس جمهوری وقت امریکا (بوش) طرح خاورمیانه بزرگ را با هدف تحول و اصلاحات عمیق در منطقه به دلیل رشد ناهمگونی در آن مطرح کرد. آنها مدعی شدند که باید جلوی افراط گرایی گرفته شود و ریشه این افراط گرایی به حکمرانی حکومت های منطقه برمی گردد. در این شیوه حکمرانی، تفکرات فردی حاکم است که یکسری انزجارها و ناراحتی هایی را شکل داده که به صورت طبیعی باعث ناامیدی نسل جوان نسبت به آینده شده که همین خود به محرکی برای جذب این افراد به گروه های افراطی در منطقه خلیج فارس تبدیل شده است. با توجه به خصوصیاتی که دولت عراق داشت، یکی از تفکرات این بود که ما باید در منطقه یک دولت سرمشق درست کنیم که این دولت بتواند الگویی برای کشورهای دیگر شود. یعنی دولتی که برآمده از دموکراسی و رأی مردم باشد و مردم این باور را پیدا کنند که می توانند خودشان حق تعیین سرنوشت داشته باشند، دموکراسی حاکم باشد و همه حقوق برابر داشته باشند. آیا امریکا با همین هدف از فرصت تلافی حمله گروه تروریستی طالبان به دو مرکز اقتصادی امریکا در 11 سپتامبر استفاده و به عراق حمله کرد؟ سال 2003 نقطه عطفی در منطقه بود؛ امریکا، عراق را اشغال کرد ولی در تحقق اهداف خود شکست خورد. این ناکامی در عراق یعنی شکست در تحقق الگوسازی یک دولت. حال این نتیجه هم ریشه های خاص دارد که بحث جدایی را می طلبد که چرا امریکایی ها شکست خوردند و این گونه به سبب این شکست سرنوشت عراق شکل گرفت و سرشار از درگیری های قومی و طایفه ای شد که امروزه به اوج خودش رسیده است. بعد از ناکامی هایی که در عراق به وقوع پیوست، اقدام دیگری صورت گرفت که در واقع این اقدام هم در ادامه برنامه های قبلی امریکا بود. یعنی بعد از اینکه جمهوریخواهان در انتخابات امریکا شکست خوردند و دموکرات ها روی کار آمدند و دولت اوباما قدرت را به دست گرفت، این دولت نگاه جدیدتری به منطقه داشت بر این مبنا که اصلاحات را در منطقه شمال آفریقا و خاورمیانه شتاب دهند. الگوهای زیادی در جاهای مختلفی به کار گرفته شد اما سعی کردند با شکل دهی یکسری نهادهای مردمی یا برگزاری سلسله سمینارهایی تحت عنوان دموکراسی، آزادی، حقوق زنان و بازار آزاد و... اهداف خود را پیش ببرند. این سمینارها در تمامی کشورها شکل گرفت که سازمان های غیردولتی در آن نقش حائز اهمیتی داشتند. تغییر و تحولات بیداری اسلامی در منطقه چه نقشی در جهت گیری بعدی سیاست دولت اوباما در خاورمیانه داشت؟ به دلیل مشکلاتی که در اغلب حکومت ها در سراسر منطقه از یمن تا منطقه خلیج فارس وجود دارد، مردم هیچ گونه نقش تعیین کننده ای در سرنوشت خودشان ندارند. تحولات بیداری در منطقه، اولین بار در تونس رقم خورد که یک جوان تحصیلکرده که به دستفروشی مشغول بود به دلیل مشکل شخصی، اقدام به خودسوزی کرد. این خود یک نقطه عطف بود. یعنی در واقع بستر کاملی وجود داشت و فقط نیاز به یک جرقه داشت. مانند یک چاشنی که در یک مواد منفجره، منجر به یک انفجار بزرگ می شود. در کل من علت اصلی را در شیوه حکمرانی می دانم و یأس و ناامیدی که در بین نسل جوان شکل گرفت، از اهدافی بود که به طور مشخص امریکایی ها آن را دنبال می کردند و به دنبال منافع خودشان سعی کردند از این بستر موجود استفاده کنند و به تعبیر خودشان یکسری اصلاحات ریشه دار را برای جلوگیری از افراط گرایی و خشونت در خلیج فارس شکل بدهند که با ناکامی های جدی روبه رو شدند. در کشورهایی که هنوز رشد نیافته اند، وقتی خلأ قدرتی به وجود می آید و قدرت مرکزی فرو می پاشد، از آنجایی که هنوز نهاد مدنی در آنجا شکل نگرفته است، تجربه دموکراسی وجود ندارد و تجربه همزیستی مسالمت آمیز خیلی کم بوده است، ما با بحران هایی روبه رو می شویم که باعث بی ثباتی و ناآرامی می شود که طبیعی است. کشمکش های خاصی به وجود می آید تا آرام آرام ثبات برگردد یا نظم جدیدی شکل بگیرد. وقتی یک نظم قدیمی فرو می پاشد، شکل گیری نظام و نظم جدید نیازمند وقت است که البته خسارت زیادی هم در پی دارد. چرا «بهار عربی» و آنچه در جهان عرب به این نام شناخته می شود، در مدت کوتاهی تبدیل به خزان شد؟ حرکتی که بارقه امیدی در ملت های منطقه بویژه نسل جوان به وجود آورد. آیا به دلیل دخالت قدرت های خارجی است یا ریشه های دیگری دارد؟ بهار عربی یا بیداری اسلامی منجر به از بین رفتن بسیاری از نظام های منطقه شد. این حرکت در کشورهای تونس، مصر، لیبی، یمن، پیامد و دستاوردهایی داشت که آن نظم حکومت های قبلی راکه مبتنی بر دیکتاتوری بود از بین برد. مهم ترین اهداف این جنبش، دموکراسی، آزادی، حفظ کرامت انسانی و پیدا کردن یک هویت ملی و از همه مهم تر حق تعیین سرنوشت بود. یعنی یک اندیشه بسیار خوب و ارزشمند شکل گرفت. به همین دلیل بود که حتی ارتش و نیروهای نظامی که وظیفه اصلی آنها حفظ تمامیت ارضی کشور و برقراری امنیت و خدمت به یک فرد است، برای رسیدن به این اهداف تلاش می کردند تا همه بتوانند حرکتی را برای شکل دهی یک نظام جدید آغاز کرده تا حقوق همه افراد لحاظ شود. اما در توضیح اینکه چرا این خیزش نتوانست اهداف خودش را تحقق ببخشد، باید به 6 عامل کلیدی اشاره داشت؛ اولین نکته: زود هنگام بودن این خیزش و زایش بود. مهم این است که یک حرکت بموقع صورت بگیرد. یعنی آمادگی و رشد همه جانبه ای به وجود بیاید و بعد از آن حرکتی آغاز شود. تصور من این است حرکتی که آغاز شد زودهنگام بود. یعنی مشکلات فشرده بسیار زیادی در این کشورها وجود داشت. در واقع مانند یک دمل چرکین باید بموقع سر باز می کرد که در اثر تحریکاتی که صورت گرفت و جرقه هایی که زده شد، این دمل چرکین زود سر باز کرد و مشکلات و مسائل بسیاری را به وجود آورد. دومین نکته: نبود بلوغ در این جوامع است. یعنی جامعه ای که مردمانش چند دهه تحت فشار و نظام مستبد بودند و فرصتی برای تعامل، گفت وگو، زندگی در کنار هم و پذیرش فکر مخالف را نداشتند، آمادگی لازم را برای این خیزش پیدا نکرده بودند. نبود این تمرین یا بلوغ و رشد اجتماعی، باعث شکست شد. نکته سوم: احزاب با سابقه و ریشه داری که پایبند به یک سری اصول و مبانی باشند و بتوانند بعد از فروپاشی قدرت را به دست بگیرند و یک روند را برای تثبیت دنبال کنند، اصلاً وجود نداشت. نکته چهارم: رقابتی که بین بازیگران داخل و خارج منطقه وجود داشت یا منافع متفاوتی که داشتند. نکته پنجم: عده ای که فرصت طلبانه آمدند و از حرکتی که هزینه اصلی آن بر دوش جوانان بود سوء استفاده کردند. آنها سعی کردند قدرت را خودشان به وجود بیاورند و نسل جدید و آن جوانانی را که در شکل دهی این جنبش نقش فعالی داشتند، به حاشیه برانند. نکته ششم: وجود گروه های افراطی. این گروه های تروریستی در مقابل تفکر جامعه مدنی هستند که مبتنی بر ارزش های انسانی است. این گروه ها کاملاً مخالف این خواسته هستند و می خواهند جلوی موفق شدن این حرکت را بگیرند. به نظر شما ریشه های رشد افراط گرایی گروه های تروریستی مانند داعش و القاعده در منطقه چیست؟ گروه های افراط گرایی با عملیات تروریستی خود، چهره بسیار بدی را از اسلام در صحنه جهانی ارائه کرده اند. تمام این کارهایی که به نام اسلام و تحت شعارهای اسلامی و خلافت اسلامی انجام می شود ضربه بسیار بزرگی در درجه اول به اسلام، در درجه دوم به مسلمانان و در درجه بعد به کل منطقه وارد کرد که منجر به ویرانی و کشتار گشت. حکومت های ناکارآمد یا حکومت های فاسد نقش بسیار کلیدی را در رشد تروریسم دارند. عده ای که حامی این تفکر هستند، با اهداف خاصی شروع به کار کردن می کنند. باید گفت زمانی که تمام آمال و آرزوهای یک جوان سرکوب می شود و هیچ جایی ندارد، در این زمان است که گروه های افراط گرایی این جوانان را شکارهای خوبی برای خودشان می بینند و آنها را جذب اهداف خاص خودشان می کنند. لذا اگر حکومتی مبتنی بر ارزش های الهی و انسانی باشد، دیگر جایی نمی ماند که یک جوان جذب تفکر افراطی یا تکفیری شود. ایران سال ها در مبارزه با گروه های تروریستی در منطقه پیشقدم بوده است اما ریشه کن ساختن این جریان های افراطی را منوط به قطع حمایت های مالی و غیرمالی برخی کشورهای غربی و همچنین منطقه ای از این گروه ها می داند با این وجود شاهد دامنه دار شدن روزافزون فعالیت های این گروه ها هستیم بنابراین از چه طریقی می توان انتظار داشت تا تلاش ها برای مبارزه با تروریسم در منطقه همگانی و جدی تر دنبال شود؟ اگر می خواهیم ریشه های این مسأله در کل منطقه خشکانده شود، باید حکومت های برآمده از مردم شکل بگیرد و این تفکر در مردم به وجود آید که حکومتی مردمی برقرار است. یعنی شکافی بین مردم و حکومت وجود نداشته باشد. ما در طی سال های گذشته شاهد بوده ایم که اول القاعده شکل گرفت و بعد داعش و النصره از دل آن بیرون آمد. زیرا وقتی ریشه از بین نرود، فایده ای ندارد. وقتی تنها ساقه و برگ ها را از بین می بریم، از جای دیگری، با یک نام، یک سازمان یا با یک تجربه جدیدتری سر در می آورند. برای جذب نیرو از تکنولوژی های برتر دنیا استفاده می کنند. پس برای از بین بردن ریشه ها باید فرهیختگان، نخبگان و جوانان مناطق فکر کنند و حرکتی موازی را پیش ببرند یعنی در حالی که با از بین بردن تروریسم مقابله می کنند، یک مبارزه جدی فکری را نیز باید آغاز کنند. یعنی یک جنبش نظری گسترده علیه این تفکر تکفیری آغاز شود که این مسئله نیازمند یک کار گسترده و یک ارتباط گسترده میان تمامی روشنفکران کشورهاست که بتوانند با هم گفتمان کنند. وقتی می خواهیم جامعه ای مبتنی بر ارزش های انسانی و حقوق انسان ها بسازیم، باید ابتدا علمای آن جامعه، چه روحانیون و چه دیگر روشنفکران دانشگاهی، یاد بگیرند با هم گفتمان کنند. ما متأسفانه هنوز شاهد نیستیم که این طیف های مختلف بتوانند با هم گفت وگو کنند. زیرا این تمامیت خواهی در همه نهادینه شده و نمی خواهیم دیگری را به رسمیت بشناسیم. می خواهیم هرکسی را که با ما کمی زاویه دارد و تفکراتش با ما یکی نیست، به حاشیه برانیم و آن را سرکوب کنیم. علت این است که جوامع چند تکه شده اند و ما شاهد درگیری داخلی و کشتار هستیم که به نظر من حل این مسأله زمانبر است. منطقه خاورمیانه بیش از هر زمان دیگری نیازبه ثبات و امنیت دارد؛ با توجه به شرایط کنونی و حل و فصل چالش هسته ای، ایران چه نقشی می تواند جهت برقراری این صلح و آرامش ایفا نماید؟ ایران با تکیه بر هویت ملی، تاریخی و دینی خود به عنوان یک کشور مسلمان و شیعه نقشی اساسی دارد. من این سه عنصر کلیدی یعنی همان هویت تاریخی، هویت ملی ایرانی و هویت دینی مذهبی را در کنار هم می بینم که هیچ کدام نافی دیگری نیست. بدان معنا که نه هویت ملی ایران باید هویت دینی اش را ضعیف کند و نه هویت مذهبی و شیعه آن نباید آن دو بخش دیگری را تضعیف نماید. باید این باور به وجود آید که این سه بخش می توانند همپوشانی داشته و همدیگر را کامل کنند. ایران وزن بسیار سنگینی در منطقه و جهان پیدا کرده یعنی تبدیل به یک بازیگر بزرگ و قابل توجه جهانی شده است. این بخش کلیدی باید بر سه پایه استوار باشد. اولین پایه اعتمادسازی در بین خود و همسایگان مان است. بی اعتمادی به عوامل زیادی بازمی گردد که یکی از مهم ترین آنها سیاست قدرت های بزرگ از جمله امریکا و اسرائیل در قبال ایران است. آنها حفظ منافع خودشان را در پرتو شکاف، اختلاف و درگیری بین کشورهای همسایه و مسلمانان می بینند. مهم این است که ما از خودمان کفایت و لیاقت نشان دهیم و تلاش کنیم با رفتار و کردار خودمان اعتمادسازی را ایجاد نماییم. به گونه ای که نگاه کشورهای منطقه به ایران تغییر کند یعنی ایران را کشوری بدانند که می تواند بخش عمده ای از راه حل باشد نه بخش عمده ای از مشکل؛ تا در پرتو این ثبات و امنیت کشورهای دیگر بتوانند ایران را تکیه گاه خودشان بدانند. نکته دوم: اعتمادسازی با سایر کشورهای اسلامی. یعنی یک اعتمادسازی درون خانوادگی. آفتی که جهان اسلام با آن روبه رو شده این است که دیدگاه های فرقه ای بسیاری مطرح است. ما باید حرکتی را در جهت شکل دهی امت اسلامی آغاز کنیم که زیبایی آن می تواند در تنوع آن باشد نه در تقابل با آن. این اندیشه اسلامی را می توان به مرور بارورتر کرد زیرا رقابت های فکری و اندیشه های نظری باعث پربارتر شدن یک تفکر می شوند. اگر همه به رشد اسلام فکر کنند، این دیدگاه ها دیگر در منافع کلان جایی ندارند و آن چهره واقعی و زیبای رحمانی اسلام را به نمایش بگذارند. نکته دیگر آنکه؛ قدرت های بزرگ طی سال های گذشته تلاش کرده اند با تمرکز بر مسائل هسته ای، تصویری غیر واقعی نشان دهند که ایران به دنبال سلاح هسته ای است. یعنی تلاش شان این بود که با سرمایه گذاری، ایران را به عنوان یک تهدید منطقه ای و جهانی نشان دهند که البته تا حدود زیادی هم موفق بودند و ایران را به گونه ای معرفی کردند که نیست. ایران هیچ گاه به دنبال سلاح هسته ای نبوده است. این توافقی که با قدرت های بزرگ جهانی (1+5) صورت گرفت، یک موفقیت بسیار بزرگی بود که ایران را از آن مدار خارج کرد. این حرکت آغاز شد تا اعتمادی به وجود آید و در نتیجه اش، اندیشه ای که سال ها روی آن سرمایه گذاری شده بود که ایران را به گونه ای دیگر نشان دهد، فرو بریزد. اگر این روند ایجاد شده بتواند بخوبی پیش رود و تحقق یابد، می توان گفت این قطاری که طی سال های گذشته تلاش کرده اند از ریل خارجش کنند، به ریل برمی گردد. در حقیقت برجام به اعتقاد من یک نقطه عطف است. نقطه عطفی که می تواند ایران را به آن جایگاه واقعی و اصلی خودش برگرداند. این امیدی که در مردم بعد از انتخابات سال 92 به وجود آمد، هر روز تقویت می شود یعنی مردم احساس امیدواری بالاتری دارند و در آینده ای نزدیک شاهد توسعه در ابعاد مختلف مانند توسعه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خواهند بود. صورت طبیعی این روند توسعه ای اثرات خود را روی همسایگان هم می گذارد و آن ثبات و امنیت و آرامشی که ما به آن اعتقاد داریم، باعث می شود با هم همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند.
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[مشاهده در: www.fardanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها