محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812642175
فضای مجازی و اخلاق شهروندی
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: اینکه امروز بخش بزرگی از روابط اجتماعی و گفت وگوها و مبادله های اجتماعی ما روی فضای مجازی می گذرد، نه امری عجیب است و نه خاص پهنه زبان فارسی یا فرهنگ ایرانی. انتقال گسترده کنش های شهری به کنش های مجازی و به شکلی می توان گفت زیستن در فضای مجازی، به جای زیستن در شهر را می توان از ویژگی های انقلاب اطلاعاتی (انفورماتیک) دانست که رفته رفته محیط زیستگاهی جدیدی را جایگزین شهر فیزیکی می کند. همین امروز اگر به «روزمرّگی» خودمان نگاه کنیم و به روابط مان با «دیگران»، به سرعت در می یابیم که تقریبا برای همه ما، و هر اندازه در محیط های پرجمعیت تر و متراکم تر زندگی کنیم، بیشتر، روابط چهره به چهره و مستقیم در جهان واقعی با «دیگران واقعی» تبدیل به روابط الکترونیک روی فضای مجازی شده اند: تلفن ثابت و همراه، شبکه های اینترنتی و حتی رسانه هایی که دایما از آنها استفاده می کنیم یعنی نوع خاص مصرف روزمره ما، پرسه زنی، رانندگی و روابط مان با فضاهای میانی (واقعی / مجازی) نیز نتوانسته است از این گذار گسترده سرپیچی کند. به عبارت دیگر فضای مجازی خود در حال تبدیل شدن به نوع جدیدی از شهروندی است که شاید بتوان نام آن را «شهروندی مجازی» یا «شهروندی الکترونیک» گذاشت. در این نوع از شهروندی می توان ادعا کرد که روند «ناشناسی» در شهر که زیمل برآن تاکید داشت یعنی روند متناقض «نزدیکی فیزیکی افراد در تراکم شهری» و «فاصله روانی آنها در ناشناسی» برای خود، برای دیگری و برای محیط، در همان منطق ادامه یافته و به حد بالایی از «ذوب شدن» درون محیط به شکل ناخود آگاه منجر می شود که عنصر «ناشناسی» را به نوعی شبه عارضه یا حتی به موقعیتی از اختلال روانی «بدن نمایانه» یا «خود نمایش دهنده» (Exhibitionism) می رساند که کاملا شکل آسیب زده و آسیب زا می یابد. فرد به این ترتیب، «فردیت» خود یا سوژه بودن خود را از طریق یک کنش الکترونیک «رسمیت یافته»، یعنی رابطه با یک «دیگری» روی شبکه می تواند به دست بیاورد و نبود این «تماس الکترونیک» می تواند او را شدیدا دچار اضطراب کند. به ویژه آنکه جهان واقعی یا فیزیکی یا شهروندی در فضای واقعی هر چه بیشتر به دلایل بی شماری ناممکن یا پرهزینه شود (مثلا نداشتن جایگاه و موقعیت های ناشی از شاغل بودن، نداشتن سرمایه اقتصادی یا اجتماعی و فرهنگی لازم، نبود امنیت یا نبود فضاهای واقعی در حوزه های عمومی، تخریب این حوزه ها، ایدئولوژیزه شدن شان و غیره) . بدین ترتیب شاید بتوان نوعی رابطه مستقیم میان افزایش بحران در جهان واقعی و زیست ناپذیر شدنش با افزایش حضور در جهان مجازی به مثابه پناهگاه یافت. در موقعیت های مورد اشاره در پهنه فرهنگی ما، این پناه جستن در شبکه ها، عموما به دلیل تخریب یا نبود فضاهای عمومی در جهان واقعی و کمبود یا نبود قالب های لازم برای بروز سوژه بودن در این فضاست. افراد درون این فضا ها وارد می شوند و با کنش هایی همچون «بحث کردن»، «کامنت گذاشتن»، «روایت کردن زندگی خصوصی»، «دوست یافتن»، «انتقاد و حمله به این و آن موضع یا فرد حقیقی یا نهاد» و غیره به گونه ای هم خود را «خالی» می کنند (سازوکار تخلیه روانی و کاهش دهنده تنش های انباشت شده اجتماعی) و هم به گونه ای از تخیل «سوژه بودگی» (به ویژه از خلال فرآیند «بدن نمایی») می رسند. البته در این میان، نهادهای سازمان دهنده این انتقال گسترده از شهروندان فیزیکی به شهروندان مجازی، بر یک حرکت عمومی اقتصادی و میلیاردها میلیارد سرمایه اقتصادی که چرخه های اطلاعاتی آنها را تامین و مدیریت می کنند، نباید از یاد برده شوند. وقتی این یا آن شبکه اینترنتی از صدها میلیون عضو خود که روزانه با یکدیگر در «تماس» هستند و برای یکدیگر عکس و فیلم و نوشته و نامه می فرستند و حرکتی مجازی و بین ذهنی ایجاد می کنند، سخن می گوید، در پشت یک لایه زیباسازی شده و ظاهرا اجتماعی ِ «شور و خلاقیت زندگی روی شبکه های اجتماعی»، درآمدهای میلیاردی را از طریق این مبادلات (از آگهی ها گرفته تا خرید و فروش «کریدورهای عبور اطلاعات»، ازتجارت اطلاعات در شبکه های اطلاعاتی خصوصی گرفته تا بهره برداری از آنها به وسیله هکرها و سازمان های امنیتی و جاسوسی و غیره) پنهان می کند. حال زمانی که از جنبه «شهروندی» و تاثیر گذاری های در جهت مثبت شبکه سخن می گوییم باید دو بعد قضیه را دایم در نظر داشته باشیم. نخست اینکه این تاثیر گذاری ها می توانند در جهت مثبت یا منفی همواره وجود داشته باشند و گاه بسیار نیز شدت بگیرند، اما به دلیل فرآیند متناقض ناشناسی و خودنمایی یا بهتر بگوییم «حذف بدن» در برابر «بدن نمایی» قابل ارزیابی واقعی نباشند و دوم آنکه این پدیده ها می توانند به شدت و گاه به سادگی بسیار بیشتر از آنچه ممکن است تصور شوند و به طور ناخودآگاه یا خودآگاه، به وسیله کنشگران درونی شان (فرآیندهای شایعه یا بحران های روان پریشی جمعی) یا به وسیله کنشگران بیرونی شان (نظام های جاسوسی، برنامه ریزی های ایدئولوژیک، جاسوسی، هدایت افکار و...) دستکاری شوند. خطر عمده نیز در آن است که «آزادی» حرکت و کنش و اندیشه در شبکه هر چه بیشتر تبدیل به نوعی تخیل آزادی شود که نقش دستکاری سوژه را در یک حرکت ایدئولوژیک بر عهده دارد. در یک کلام فضاهای مجازی عرصه هایی هستند که هم «نزدیکی» و هم «ناشناسی» در آنها می توانند به همان اندازه تخیلی سرکوبگرانه باشند که دست یافتن به امکانی برای شکستن مرزهای جهانی بیش از پیش زیر نگاه «دیگری» یا «سراسر بین» (پان اپتیک). ٭استاد انسان شناسی دانشگاه تهران و مدیر موسسه انسان شناسی و فرهنگ
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها