واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:

اوتیسم در ایران و جریانات علمی روز جهان وبلاگ > جباری، مریم - برگزاری دو روزه کنفرانس بینالمللی اوتیسم در ایران(تهران-۱۱ و ۱۲ آبان) که باهمکاری بنیاد بیماریهای خاص و چند نهاد و انجمن داخلی مرتبط با اوتیسم و نیز بخش سلامت موسسه Senses Cultural از کالیفرنیای آمریکا برگزار شد، میتواند آغازی باشد برای ارتباط بهتر و افزونتر میان روانشناسان، روانپزشکان و کارشناسان اوتیسم در ایران با افراد و نهادهای علمی در آمریکا.
نگارنده به دلیل آشنایی از نزدیک با موسسه مایند دانشگاه یو سی دیویس کالیفرنیا و پژوهش دوسالهای که در زمینه اوتیسم و سندرم ایکس شکننده در این مجموعه انجام دادم و ارايه مقاله علمی در سمینار بینالمللی با این موضوع در اورنجکانتی کالیفرنیا و همکاری از نزدیک با پروفسور رندی هگرمن و نیز خانم دکتر فلورا تسون( سخنران حاضر در تهران) و نیز حضور و گذراندن دوره پیشرفته دنور مدل در زمینه اوتیسم و نیز مقایسه فعالیتهای مرتبط با اوتیسم در کالیفرنیا با سایر نقاط آمریکا و نیز دنیا، به جرات میتوانم مدعی شوم که سطح پژوهشهای علمی مرتبط با اوتیسم در این جا(کالیفرنیایآمریکا) در زمره سطوح بالای علمی در دنیا قرار دارد. به همین دلیل تلاشی که موسسه Senses Cultural برای برقراری این ارتباط علمی صرف کرد و متاسفانه در چند ماه گذشته با برخی ناهمراهیها و حتی حسادتها به بار ننشست و این بار با حمایت بنیاد بیماریهای خاص بخشی از این تلاش مثمر ثمر شد، فعالیت در مسیری است که میتواند به تلاشهای نهادها و انجمنهای مرتبط با اوتیسم در ایران جهت دهد و آنها را از هرز دادن نیروها و انرژیها بازدارد. قرار بود در این کنفرانس خانم دکتر رندی هگرمن و دکتر پاول هگرمن هم حضور داشته باشند که در آخرین لجظات مشکلات تهیه ویزا حضور آنها را میسر نساخت اما حضور دکتر فلورا تسون که در زمینه ژنتیک و ارتباط آن با اوتیسم تلاشهای علمی موثری انجام داده است ، میتواند نگاه به اوتیسم در ایران را صورتی تازه ببخشد. ضمن آنکه تجربه همراهی ۱۵ ساله آقای رابرت میلر به عنوان مدیر این گروه و نیز خانم طاهره شفیعی منفرد( مدیر موسسه Senses Cultural) دستاوردهای تازهای از این رابطه علمی را در اختیار تیمها و پژوهشگران ایرانی قرارمی دهد. از جمله پرسشهایی که چند سالی است دانشمندان و محققان اختلال اوتیسم با آن دست به گریبانند همانا تمرکز بر ژن در فعالیتهای کودکان اوتیسم است. تمرکزی که سوال « آیا ژن تغییراتی در مغز کودکان اوتیسم را سبب میشود؟» را با خود به همراه دارد. اين سوالي است كه محققان سالهاست در پي پاسخگويي به ان هستند .گزارشات و تحقيقات نشان مي دهد مغز كودكان مبتلا به اختلال اتيسم شامل تركيبي است از عوامل موثر ژن و محيط زيست كه در طول سه ماه دوم بارداري دچار تغييراتي ميشود. محققين همچنين آلودگي محيط زيست و در معرضبودن زنان باردار در محيط آلوده را از جمله عوامل محيطي ميدانند كه در بروز اختلال اتيسم ميتواند نقش داشته باشد. بر اساس گزارش مجله نيوانگلند محققان دريافتند كه مغز كودكان در طول سه ماه دوم بارداري دچار تغييراتي ميشود. محققين همچنين مغز ١١ كودك مبتلا به اتيسم و ١١ كودك نرمال را كالبد شكافي كردند. كودكانی که بين سنين ٥ تا ١٥ سال قرار داشتند. دانشمندان در كالبدشكافي بر روي ٢٥ ژن مسئول بر روي انواع خاص سلولهاي عصبي در لايه بيروني مغز متمركز شدند. نتايج نشان داد ژنها بر برخي از نرونها تاثير ميگذارند . به عنوان مثال ژنها بر روي برخي از نرونها كه مسئول ارتباطات و تفسير نشانههاي اجتماعياند تاثير ميگذارد كه با علائم اتيسم در ارتباط هستند. علاوه بر اين دانشمندان در پي كالبد شكافي ، از بين مغز ١١ كودك اتيسم تنها در مغز يك كودك ژن نابهنجار را كشف كردند که نتايج آن ناشي از تجزيه و تحليل بخش كوچكي از قشر كورتكس مغز بوده است . محققين همچنين دريافتند تغييرات ژن به احتمال زياد قبل از تولد و در طول سه ماه دوم بارداري اتفاق ميافتد. اما چگونگي تعامل اين عوامل ژنتيكي و محيطي هنوز مشخص نشده است. بنابر اين كه آيا مغز كودكان اتيسم دچار نقص ژنتيكي و سلولي است در نقطه ابهام قرار دارد. با توجه به احتمال بروز اختلال اتيسم در سه ماه سوم بارداري، محققين پيشنهاد ميكنند رفتاردرماني در كودكان اتيسم بهتر است در سنين اوليه رشد ذهني و جسمي او آغاز شود. این همان تجربهای است که رفتاردرمانان در آمریکا سخت به آن پایبندی نشان میدهند، چرا که باور دارند اگر کودکی دارای اوتیسم باشد آنها میتوانند با بهرهگیری از این کار مغز فرد خردسال مظنون به اوتیسم را با رفتاردرمانی و گفتاردرمانی و دیگر تکنیکهای مورد نیاز به سمت بهبود و بهتر شدند سوق دهند. این گونه کودک اوتیسمی فرصت بسیار مناسبی دارد که به وضعیت اوتیسمیهای حاد دچار نشود و حتی بتواند خود را در آینده مدیریت کند و به اجتماع پیوسته و زیست و زندگی طبیعی خویش را استمرار دهد. خوشبختانه در ایران بر خلاف افراد و نهادهایی که از اختلال اوتیسم و مبتلایان به آن به عنوان بیمار طلایی یاد میکنند، برخی نهادها و انجمنهای خیریه هستند که تلاشهای موثری برای کمک به خانوادههای اوتیسمی انجام میدهند تا قدری از آلام و رنجهای مادران و خانوادههای اوتیسم را کم کنند. از جمله این نهادها بنیادخیریه کودکان اوتیسم است که نگارنده از بدو شکل گیری آن با تلاشهای شبانه روزی ریاست آن( مهندس ناصر زجاجی) آشناهستم و با خانوادههای دارای کودکان اوتیسمی نیز از طریق این بنیاد و سایت آن به صورت آنلاین ارتباط دارم. اما یکی از مشکلات تمامی این نهادها کم اعتنایی به کاربردی کردن دانش روز در این زمینه است. برای نمونه در ایالت کالیفرنیا حرکت نسبت به اوتیسم وضعیت منظومهای دارد ، در حالی که در ایران این حرکت جزیرهای و جدا از هماست. در آنجا آموزش و پرورش و دانشگاه و موسسات علمی و نهادهای خیریه و انجمنهای غیر انتفاعی همه وهمه به تبادل تجربیات و اطلاعات میپردازند و ازاین اطلاعات در بهبود رفتار با اوتیسمیها مدد میگیرند اما در ایران از قرار این گونه نیست. برای نمونه الان سالهاست که بر ضرورت وجود حداقل یک مدرسه( حتی یک کلاس) در هر منطقه آموزش و پرورش تهران برای کودکان اوتیسمی بحث و جدل هست اما تا کنون این کار صورت اجرایی نگرفته است. در حالی که در همین ایالت کالیفرنیا کلاسهای خاص کودکان اوتیسمی و دیگر اختلالات ذهنی به یک ضرورت اجتماعی تبدیل شده در هر منطقه و مدرسه ای کلاس خاص این کودکان برقرار است. منظومهای کردن فعالیتهای متربط با اوتیسم این خاصیت را دارد که نیروها و انرژیها را یک جهت کرده و به سامانی سریعتر میرساند. امید که این همایش که با همراهی موثر بنیاد بیماریهای خاص و خانم هاشمی و تیم همراه ایشان صورت تحقق به خود گرفت، بتواند بابی را باز کند برای همکاریهای بیشتر میان نهادهای علمی و سلامت دو کشور.
کلید واژه ها: اوتیسم -
جمعه 15 آبان 1394 - 16:28:48
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]