واضح آرشیو وب فارسی:میزان: خبرگزاری میزان - شورای روابط خارجی آمریکا گزارش داد: در حالی که در حکومت فعلی، زنان در حال محکم کردن جای پای خود در بالای هرم قدرت هستند اما در پایین ترین سطح آن، هنوز با تبعیض، خشونت و زیر پا گذاشته شدن حقوقشان روبه رو هستند.به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان با اینکه در حال حاضر، ماجرای تسخیر شهر «قندوز» به دست طالبان و سپس عقب نشینی آنها در صدر اخبار افغانستان قرار دارد، اما افغان ها همچنان در تلاش هستند کشوری بسازند که صلح و آرامش بر آن حکمفرماست، زنان و دختران از حق تحصیل برخوردارند و مردم، تصمیم گیرنده نهایی درباره سرنوشت خود هستند. آمارها نیز نشان می دهد اکثر مردم افغانستان تقریباً هیچ علاقه ای به بازگشت طالبان ندارند و دولت هم قدم های قابل توجهی به منظور ترفیع جایگاه زنان طی یک سال گذشته برداشته است. بیش از یک سال از پیروزی «اشرف غنی» رئیس جمهوری فعلی افغانستان، در انتخابات می گذرد. در طول این مدت، دولت وحدت ملی افغانستان سعی کرده تا حضور زنان در مناصب بالای اجرایی را پررنگ تر از گذشته کند. این تغییرات در سطوح بسیار بالای دولت، کاملاً خود را نشان داد و بانوی اول نیز به صراحت، تعهد خود مبنی بر بهبود حقوق زنان را تکرار کرد. «رولا غنی» بانوی اول افغانستان در زمینه حقوق زنان بسیار فعال بوده و با کمک های مستمر بشردوستانه به کودکان، پناهندگان و زنان، نامی نیک برای خود ساخته است. وی همچنین بارها در مورد زنان افغانستانی در محافل بین المللی سخن گفته است؛ رولا نه تنها باورهای غلط جهانی از رفتار خشونت آمیز با زنان افغانستانی را رد می کند، بلکه از مشارکت آنها در روند صلح افغانستان و چند مورد دیگر نیز تعریف و تمجید می کند. اما رولا غنی تنها زن صاحب قدرتی نیست که برای به جلو راندن کشور خود تلاش می کند؛ در حال حاضر، رئیس جمهور غنی، ریاست 4 وزارتخانه را به زنان سپرده است و قول داده که 4 نفر از سفرای آینده افغانستان نیز از بانوان افغانستانی باشند. با وجود مخالفت ها و تظاهرات گسترده در داخل کشور، وی 2 زن را هم به سمت فرمانداری منصوب کرده است. این مخالفت ها نتوانستند جلوی افزایش تعداد زنان در دولت غنی را بگیرند. حتی برای نخستین بار در تاریخ افغانستان، رئیس جمهور یک زن را برای عضویت در دادگاه عالی افغانستان معرفی کرد، هر چند که وی نتوانست به اندازه کافی در مجلس افغانستان رأی بیاورد اما خبرها حاکی از آن است که به زودی زن دیگری به عنوان جانشین وی معرفی خواهد شد. در حالی که در حکومت فعلی، زنان در حال محکم کردن جای پای خود در بالای هرم قدرت هستند، در پایین ترین سطح آن هنوز با تبعیض، خشونت و زیر پا گذاشته شدن حقوقشان روبه رو هستند. آزار و اذیت های خیابانی و جنسی، میزان پایین سواد، ناامنی، محدودیت های خانوادگی و کمبود موقعیت های شغلی، زنان طبقات پایین را از پیوستن به این جنبش باز می دارد. با وجود تلاش های اشخاص دولتی و غیر دولتی برای افزایش استخدام زنان در بخش های دولتی و خصوصی، تنها 8 درصد زنان افغانستانی در مشاغل درآمدزایی به جز کشاورزی کار می کنند. اکثر آنهایی هم که به صورت خانوادگی در بخش کشاورزی فعالیت می کنند، پولی در ازای زحماتشان دریافت نمی کنند، خود این مسأله آنها را از مشارکت پایاپای در اقتصاد و جامعه باز می دارد. در کل، زنان افغانستانی همچنان در حاشیه، بدون سواد و با شانس کم برای تحصیل، اشتغال، خدمات بهداشتی و دیگر حقوق اساسی بشر زندگی می کنند. اغلب دختران جوان هنوز با پدیده «ازدواج های اجباری و زود هنگام» دست و پنجه نرم می کنند و از تحصیلات فراتر از سوم دبستان بی نصیب هستند. با وجود پیشرفت هایی که در بهداشت زنان افغانستانی به وجود آمد، اما باز هم بالاترین نرخ مرگ در بین زنان باردار، مربوط به افغانستان است. تنها 18 درصد از زنان افغانستانی از مهارت های سوادآموزی برخوردارند. آنها همچنین یک چهارم مردها درآمد دارند. از طرفی خشونت علیه زنان در 4 سال گذشته افزایش یافته است و زنان، یکی پس از دیگری، هدف حملات بی رحمانه، سنگسار یا دیگر انواع محاکمه های مردمی و غیرقانونی قرار می گیرند. طبق آمار سازمان ملل، 87 درصد زنان افغانستانی در خانه خود با خشونت های جسمی روبه رو هستند و بیشتر آنهایی که جرأت به زبان آوردن چنین حقایقی را دارند، مورد تهدید، حمله یا سوء قصد قرار می گیرند. به خاطر همین واقعیت های تلخ جامعه افغانستانی است که باید قدر زحمات زنانی چون رولا غنی را بدانیم. اما ما هم باید چشمان خود را باز کنیم، نیازهای زنان به حاشیه رانده شده افغانستان را ببینیم و سعی در برطرف کردن آنها داشته باشیم. امید است که اشتغال زنان در بالاترین مناصب دولتی، میزان استخدام زنان در لایه های پایین تر جامعه را نیز بیشتر کند. در یک جامعه مردسالار، نمایندگان مجلس و فرمانداران زن باید کمی بیشتر از حقوق همجنس های خود دفاع کرده یا حداقل آگاه باشند. هرچند، با افزایش مشارکت زنان در تصمیم گیری های کلان بهداشتی، آموزشی و امنیتی، لازم است تا زنان عادی جامعه نیز صاحب اختیارات بیشتری شوند تا بتوانند از نتایج این تصمیمات استفاده ببرند. برای مثال، اگر دولت افغانستان در تلاش است تعداد نمایندگان زنی که می توانند قوانینی چون «رفع خشونت علیه زنان» را در مجلس تصویب کنند، افزایش دهد، به همان اندازه نیز واجب است که از زنان روستایی حمایت شود تا بتوانند از این قوانین سود ببرند. زنان افغانستانی زیر سایه ریاست غنی گام های بلندی برداشته اند. با اینکه زنان هنوز هم تنها 25 درصد از تعداد کارمندان بدنه دولت را تشکیل می دهند، اما از سال 2001 تا به حال، اشتغال این تعداد از آنها در مناصب بالای دولتی بی سابقه بوده است. صرف حضور چنین الگوهایی برای دختران جوانی که آرزوی وزیر یا قاضی شدن را در سر می پرورانند هم پیشرفت قابل ملاحظه ای برای کشور است. با این حال، دختران افغانستانی که ساکن کابل نیستند برای تحقق چنین رؤیایی، ابتدا باید بتوانند بخوانند، دسترسی به آخرین اطلاعات و اخبار داشته باشند و آزادی، ابزار و اعتماد به نفس کافی را در خود برای تجسم دنیایی متفاوت ببینند. اگر افغانستان می خواهد به این هدف برسد، باید توجه بیشتری به مشکلات پیش روی اکثریت قریب به اتفاق زنان و دختران افغان داشته باشد. رویکردهای جامع تری که تکمیل کننده سیاست فعلی از بالا به پایین دولت افغانستان برای توانمندسازی زنان است، به زنان روستایی افغانستان اجازه خواهد داد تا اندک فرصتی برای حرکت به جلو داشته باشند. /انتهای پیام/ خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: میزان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]