تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806974474
حضور سرمایه گذاران خارجی در ایران دور از ذهن است
واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: از دو زاویه می توان به موضوع وضعیت صنایع غذایی پس از اجرای برجام نگاه کرد و به آن پرداخت. نگاه نخست اینکه صنایع غذایی اساسا چه توانمندی هایی دارند؟ آیا تولیدشان به اندازه ای هست که توان حضور در بازارهای خارجی را داشته باشند؟ اما در نگاه دوم باید دید که پس از اجرای برجام چه زمینه هایی فراهم می شود و آیا امکان عمل به برخی از مواردی که پیش از این وجود نداشت، به وجود می آید؟ در پاسخ به بخش نخست این مقاله باید گفت که صنایع غذایی کشور از 15 سال پیش شروع به برنامه ریزی های مدون و مناسبی کرد و با اجرای هدفگذاری های درست در بازارهای داخلی و بین المللی موفقیت های چشمگیری به دست آورد. تا جایی که بسیاری از محصولاتی که تا پیش از آن وارد یا به اندازه مصرف داخلی تولید می شدند، بارعایت کیفیت و استانداردهای جهانی، نیازهای اساسی کشور را تامین و بخشی از بازارهای بزرگ جهانی را نیز تسخیر کردند. نمونه مشخص آن در تولید انواع پنیر است. همچنین برخی محصولات لبنی و غذایی دیگر. با سرمایه گذاری های گسترده در صنعت غذایی اکنون شاهد هستیم که تمامی نیازهای داخلی کشور به این محصولات (نه مواد اولیه) در داخل تولید و تامین می شود. اما صنعت غذا همچنان بخش هایی از ظرفیت های تولیدی خالی و بدون استفاده دارد. در مجموع می توان اذعان کرد که در صنایع غذایی سرمایه گذاری ها با نگرش به بازار هدف صورت گرفت اما در میانه راه با تحریم های اقتصادی مواجه شد. بنابراین در حال حاضر صنایع غذایی از نظر تکنولوژی، دانش فنی و نیروی انسانی (مراتب کارشناسی و مدیریت) در تراز و رتبه یک جهان است. البته در برخی قسمت ها با تنگناهایی مواجه است که اگر روند توسعه ادامه می یافت، این موانع هم برطرف می شد. در طول این سال ها مراکز علمی و تحقیقاتی پیشرفته ای نیز تاسیس شد و ارتباط با مراکز علمی جهان گسترش یافت. همه این موارد باعث شد تا صنعت غذای کشور روند رو به رشد و توسعه ای مناسب و قابل توجهی را طی کند تا از همه نظر در تراز بالای جهانی قرار گیرد. ما اکنون در توسعه و افزایش ظرفیت در بخش صنایع غذایی کشور هیچ کم و کسری نداریم. موضوع دوم که به اجرای برجام مربوط می شود، توجه به تمایل بازارهای منطقه در خرید محصولات غذایی ایران است. جمعیت 500 میلیونی کشورهای منطقه که اشتراک های فراوان فرهنگی، قومیتی، دینی و حتی گاهی سیاسی با ایران دارند، زمینه مناسبی برای تولیدکنندگان داخلی فراهم می کند تا با استفاده از فضای باز پس از اجرای برجام، به صادرات گسترده تری بپردازند و بازارهای منطقه را در دست بگیرند. در کل می توان چنین نتیجه گیری کرد که پس از اجرای برجام، صنایع غذایی و همچنین سایر صنایع در بازارهای خارجی مشکلی ندارند اما در داخل موانع بسیاری بر سر راه تولیدکنندگان ایرانی و حتی خارجی وجود دارد. اصلی ترین مشکل برای صنایع داخلی در فضای رقابتی پس از برجام، بهره پولی بانک هاست که قدرت تولیدکننده را در کاهش قیمت تمام شده و رقابت با کالاهای خارجی می گیرد. صراحتا بگویم که در هیچ کشوری بهره پولی 30 درصد وجود ندارد و ایران تنها کشوری است که بهره پولی آن با هزینه های جانبی، 30 درصد است. در شرایطی که بیش از 100 کشور در دنیا با بهره پولی 4 تا 5 درصد تولید می کنند، تولیدکننده ایرانی چگونه می تواند با بهره 30 درصدی با آنها رقابت کند؟ چهار کشور در دنیا دارای نرخ بالای 3 درصد پولی هستند و تنها یک کشور با نرخ 30 درصدی وجود دارد که ما هستیم. این نرخ بهره برای اقتصاد کشور ما واقعا شرم آور است. به نظر من در موضوع برجام و اجرای آن نباید روی مسائل خارج از کشور زوم کرد بلکه باید مشکلات بدیهی داخلی را برطرف کنیم. اگر نتوانیم این موانع را هموار کنیم، زمینه های توسعه و پیشرفت نیز فراهم نخواهد شد چه پیش از برجام و چه پس از اجرای آن. خوشبختانه صنایع غذایی با توجه به توانمندی هایی که دارند می توانند قدرت محرکه اقتصاد کشور که با رکود تورمی شدید مواجه است، باشند به شرط اینکه موانع و مشکلات از راه برداشته شود. این موضوع که آیا می توانیم پس از اجرای برجام از رکود تورمی اقتصادی موجود نجات یابیم، نیازمند افزایش تولید در کشور است و تولید نیز به سرمایه و نقدینگی نیاز دارد. سرمایه گذاران خارجی هم زمانی به حضور در بازارهای ما تمایل نشان می دهند که احساس امنیت کنند و قوانین، این امنیت را به آنها بدهد. آیا قوانین و مقررات ما این احساس امنیت را به سرمایه گذاران خارجی می دهد؟ پاسخ این است؛ نه! بنابراین احتمال حضور آنها در کشور ما دور از ذهن به نظر می رسد اما امیدوارم رخ بدهد. * کارشناس صنایع غذایی و دبیرکل پیشین کانون انجمن های صنایع غذایی ایران
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[مشاهده در: www.forsatnet.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها