محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854895949
تشریفات ایرانی می فروشیم
واضح آرشیو وب فارسی:فرصت امروز: زن، خانه داری، زنان کارمند، سهم زنان، کار زنان، محیط های زنانه، 60درصد ورودی دانشگاه ها و... مهم نیست کدام یک از این عناوین را می شنویم؛ همه شان ناخودآگاه چند تصویر را در ذهن مان قطار می کنند. تصویر کسی که پای اجاق گاز مزه قرمه سبزی را می چشد یا از صبح که بیدار شده پی بار گذاشتن آش رشته و مخلفاتش بوده، کارمندی که با ست اداری سرمه ای رنگ سراسیمه و مضطرب دنبال اتوبوس و تاکسی می دود که مبادا دیر برسد و دیر کارت بزند؛ دختر جوان دانشجویی که برای ادامه تحصیل و لیسانس و فوق لیسانس، رنج مترو و بی آر تی را به جان می خرد تا به کلاسش برسد؛ مادری که هزار گرفتاری دارد، بشور و بپز دارد، صبح باید دختربچه نازک نارنجی اش را ببرد دم در مهدکودک و ظهرنشده آقاپسرش را از مدرسه برگرداند. تصویرهایی که ما داریم، معمولا به همین جا ختم می شود. شاید خیلی هم برایمان مهم نبوده که امتداد این تصاویر به کجا رسیده یا بعد از این همه تقلا چه اتفاقی می افتد. خیلی به خودمان فشار بیاوریم ته حافظه کوتاه مدت و بلند مدت مان را هم بکاویم می رسیم به فیلم و سریال های از آب گذشته رسانه ملی! یا قهرمانان رنج کشیده رمان های ایرانی که نخوانده اشک مخاطبش را درمی آورد. اما برای آن تصویر کلیشه ای که در ذهن بیشترمان نقش بسته است، سال هاست که سکانس های جالب و خارج از عرف هم ثبت و ضبط شده. بانوانی که همه این تصاویر سیاه، سپید، خاکستری و رنگی را در آرشیو خاطراتش قاب گرفته اند و یک پایان بندی جالب و در خور توجه را رقم زده اند. گلرخ بحرالعلومی از این دست بانوان است که از کارمندی و کارآموزی، چند سالی است که مسیری متفاوت در پیش گرفته و کار وبار پررونق طراحی دکوراسیون داخلی را برای خودش دست و پا کرده است. کاسبی و سود و بازار به کنار، در فهرست کارآفرینان برتر هم قرار گرفته و کلی جایزه و تقدیرنامه های متعدد دریافت کرده است. گفت وگوی مان با موسس و مدیرعامل شرکت طرح پرداز پایا را که در برگ ریزان ظهری پاییزی پذیرای مان بود، در اینجا می خوانید. *** خیابان ولیعصر بالاتر از عباس آباد، نشانی شرکت است. تک تک پلاک ها را می خوانم تا دفتر شرکت را پیدا کنم. وارد سالن ورودی که می شوم، منشی شرکت راهنمایی ام می کند. بعد از چهار، پنج دقیقه، هماهنگی صورت می گیرد و وارد اتاق رئیس می شوم. یک اتاق حدودا 20متری نه چندان مجلل. کنار در ورودی پشت پنجره اتاق یک LED بزرگ جاخوش کرده است. لوح های تقدیر و تندیس ها هم ضلع دیگر اتاق قرار گرفته اند. گلیم رنگارنگ کف اتاق هم جلوه زیبایی دارد. بعد از سلام و احوال پرسی های معمول روی مبلمان اداری کرم رنگ که بعدا می فهمم تولید خودشان بوده می نشینم. خانم مدیر مکالمه تلفنی دارد و با اشاره چای و تنقلات روی میز تعارف می کند. خندان است و خوش برخورد. در ادامه مصاحبه متوجه می شوم خوش صحبت است و پرحوصله. ظاهرش به سادگی دفتر کارش است، شیک، ساده و آراسته. گلرخ متولد 1359 است. مهندسی نرم افزار خوانده و یک دختر 14ساله دارد. به عنوان چهره ماندگار جایزه گرفته. کارش را از سال 1378 که وارد این صنف شده با کارمندی شروع کرده، مدیرفروش شده و پنج سال بعد خودش به فکر تاسیس شرکت افتاده و کارفرما شده است. از فضای کار می گوید که رقابت سنگین است و نباید کم بیاوری! در حین کار از یادگیری غافل نبوده و دوره های جهاد دانشگاهی را هم گذرانده است. اهل مطالعه است و بی گدار به آب نمی زند. اینطور که می گوید محیط کاری اش کاملا زنانه است و صمیمیت در آن موج می زند. دوپله تا سکوی اول در صنف ما، تا سال 1384 شرکتی در ایران نداشتیم که تماما تولید داخلی داشته باشد. البته بعضی شرکت ها کالاهای موردی آن هم در حجم و تعداد محدود تولید می کردند. برای دکور کار خاصی انجام نمی دادند و فقط جانمایی می کردند. احساس کردم می توانم خودم کارهایی را در این صنف و حرفه انجام دهم. این را هم بگویم صنف ما کاملا مردانه است و زنان نقش چندانی درآن ندارند. من از بخش طراحی شروع کردم. طراحی و نظارت رایگان برای نخستین مشتری ها. از گروه طراحی سه، چهار نفره شروع کردیم تا به وضعیت فعلی رسیدیم. از سال 84 تا 86 کار طراحی و نظارت را انجام می دادیم و تولید کارگاهی مان را از یک فضای کوچک شروع کردم. ما تا روزی 16 ساعت کار می کردیم تا بتوانیم خودمان را تثبیت کنیم. یادم هست خودم کوله پشتی ام را برمی داشتم و به شرکت ها و اداره ها سر می زدم. به آنها می گفتم: من یک نمونه کار را مجانی برای شما انجام می دهم، اگر خوش تان آمد بخرید. خلاصه زیاد زمین خوردم ولی باز بلند شدم و مسیرم را ادامه دادم. اول به خودم و بعد به بقیه می گفتم چاره ای جز موفقیت نداریم! از افغانستان تا عراق در جواب این پرسش که وضعیت اشتغال زایی کار شما چطور است می گوید: «الان 19 نفر نیروی ستادی در دفتر مرکزی است که همه خانم هستند و 24 نفر پرسنل کارگاهی. درحال حاضر صفر تا صد کارهای تولیدی ما داخلی است. در ضمن در ماه بیش از 30 نفر نیروی پیمانی از نصاب و نقاش و رنگ کار و... داریم که به طور غیرمستقیم مشمول اشتغال زایی شرکت شده اند.»از گستره فعالیت هایش سوال می کنم: «فعالیت های ما متنوع و وسیع است. سفارش برون مرزی هم داریم. اول در افغانستان کار کردم، الان طراحی یک زائرسرا در نجف و یک بیمارستان در کربلا را مشغول به کار هستیم.» جمع مستان وقتی از مجموعه تحت نظرش صحبت می کند، به وجد می آید؛ تیمش را به شدت دوست دارد و با علاقه خاصی درباره آنها صحبت می کند: «ما در این شرکت مانند یک خانواده ایم؛ خانواده ای که همه افراد خود را در موفقیت آن سهیم می دانند. اعضای این شرکت بیش از هفت سال است که با من کار می کنند و خودشان را در فرازو فرود مجموعه دخیل می دانند. با جان و دل اینجا کار می کنند. نگاه بالا به پایین نداریم و کسی خودش را برتر و بهتر از دیگری نمی بیند. هر عضوی سر کار مربوط به خودش است و همه می دانند که با این مجموعه می توانند فعال باشند و موثر واقع بشوند. تک روی در بین ما جایی ندارد.» در لابه لای حرف هایش تمایل خود به استفاده بیشتر از نیروی کار زنان را هم ابراز می کند و با تاکید فراوان می گوید: «قول می دهم که در آینده ای نزدیک گروه نصب و کارگاهی هم از خانم ها باشند.» فضل پدر، مهر مادر خانم بحرالعلومی در خانواده ای فرهنگی به دنیا آمده و بزرگ شده. پدرش استاد دانشگاه و منتقد سینما بوده که چند سالی است مرحوم شده. مادرش هم مهدکودک دارد. موفقیت خودش را بسیار مدیون خانواده اش می داند. والدینش نقش زیادی در روحیه بالا و خودباوری اش داشته اند؛ «حمایت خانواده را همیشه و در همه حال داشته ام و از هر لحاظ به من کمک کرده اند به خصوص در مواقع سختی ها و مشکلاتی که داشته ام همواره پشتیبانم بوده اند.» نقش پدر و مادرش در تکوین شخصیتش را این گونه اظهار می دارد: «جرات، قدرت و صلابت را از پدرم و مهربانی و صبوری را از مادرم یاد گرفتم.» تشریفاتی برای فروش در مورد ویژگی های شغلی اش اینطور می گوید: «کار ما تشریفات است؛ ما تشریفات می فروشیم. به همین خاطر در اولویت دخل و خرج عموم نیستیم. نخستین گروه از سبد هزینه ای مردم حذف می شویم و به عنوان آخرین گروه اضافه می شویم. تیم پنج نفره طراحی داریم به علاوه گروه مذاکره و فروش که همگی فارغ التحصیل رشته روان شناسی، کامپیوتر، گرافیک و... هستند. ما اجباری برای فروش محصولات مان نداریم. هر کسی که طالب تولیدات ما باشد در کنارش هستیم. هیچ قسمت در خانه از دست ما در نمی رود؛ مشاوره و طراحی خوب و مناسب برای مشتری به ارمغان می آوریم. شاید بخواهید کمد یا چیز دیگری برای خانه تهیه کنید ولی گوشه ای از اتاق شما پرتی داشته باشد؛ ما برای آن هم برنامه و طرح داریم. کافی ا ست اطلاع بدهید تا چندین نمونه کار را به شما ارائه کنیم و اگر خوش تان آمد اجرا می کنیم، با همان قیمت کمد موجود در بازار. انتخاب با خودتان است ولی علاقه مندی و هنر ما در اتاق شما به کار می رود.» به واقع سفارش برای ما از یک صندلی تا دکوراسیون برای فضای 1000متری هیچ فرقی ندارد. هرچه سفارش بدهند، مهیا می کنیم. شما سفارش می دهید و گروه ما می آید اندازه گیری می کند، طراحی می کند و محصول نهایی را به شما تحویل می دهد. مراحل مختلف طراحی و تولید و حتی گرفتن تاییدیه از مشتری را هم انجام می دهیم، مبادا از ما ناراضی باشد. گلرخ در ادامه می گوید: البته باید این نکته را هم اضافه کنم که درآمد عمده ما از ادارات دولتی، شرکت ها، سازمان ها و ارگان هاست. قسمت زیادی از کار برای سیستم اداری و تجاری است و بخش خانگی خیلی پررنگ نیست. هر چند برای قسمت دکور داخلی منازل طبقه متوسط رو به بالا هم تقاضا داریم. ولی فعالیت اصلی ما به اداره ها و شرکت ها برمی گردد. کف هزینه برای دکور کردن منزل یک میلیون تومان است. برای ایجاد تغییر اجازه می گیریم، مشاوره رایگان هم می دهیم. در شرایط کنونی که در دوران رکود به سر می بریم با انبوه سازان مسکن که خانه هایشان خالی مانده و فروش نمی رود، صحبت می کنیم. سه واحد از 100 واحد خالی را رایگان دکور می کنیم، اگر پسندیدند و موافق بودند، قرارداد می بندیم و کل ساختمان را برایشان دکور و طراحی می کنیم. رفیق تمام راه! بیش از 2هزار نام و نشان مشتریان در بانک اطلاعاتیما ثبت شده که فقط 60درصد آنها تاکنون از ما خرید کرده اند. به رسم معمول، هرساله برایشان سررسید، دیوان حافظ، خیام و سایر هدایای کوچک تبلیغاتی می فرستیم تا ارتباط مان را با آنها حفظ کنیم. دشت اول! نخستین قرارداد دولتی را در سال 1384 با مرکز فناوری دولت الکترونیک شهرداری تهران بسته است و یادمان مثبتی از آن در ذهن دارد: قرار بود 80دفتر در سطح تهران بزرگ تجهیز و زیباسازی بشوند. از این قرارداد خاطره خوشی برایم باقی مانده است. توصیه به کلاس اولی ها توصیه من به کسانی که می خواهند وارد کار تولید مخصوصا صنف طراحی و دکور و مبلمان بشوند، این است که اول خودشان را پیدا کنند. از خیال بافی دست بردارند و دنبال یادگیری، خلاقیت و ارائه خدمات به بهترین شکل باشند. ممارست و استقامت در کار و پیگیری را هیچ وقت کنار نگذارند. به نظر من موفقیت سه عامل دارد: پیگیری، پیگیری، پیگیری! متاسفانه جوانان در حال حاضر به خاطر شرایط نامطلوب اقتصادی و رکود حاکم بر بازار دنبال رابطه بازی هستند. رانت و روابط همیشه هیجان انگیزترین بخش درآمد در ایران بوده است. ولی رانت بازی و روابطی که در بستر ناسالم به وجود آمده باشد نه قابل قبول است و نه دوام پیدا می کند. جایگاه فعلی ما باید بالاتر و بهتر از این قرار می گرفت، امکانات تولید ما هم باید بیشتر از این می بود؛ ولی من راضی ام با این حال هیچ موقع سراغ رانت و رانت بازی نرفتم. آفساید! از خانم بحرالعلومی می خواهم تجربه نخستین شکست کاری اش را بازگو کند؛ «سال 86 بود که در یک پروژه 25میلیون تومان ضرر کردم. همه طرح ها و ساخته های ما مرجوع شد. 25میلیون آن سال خیلی زیاد بود ولی من ضرر کار را قبول کردم و تازه طرح جایگزین را هم رایگان به مشتری تحویل دادم. افق های طلایی برای توسعه و گسترش فعالیت هایش کلی طرح و برنامه دارد؛ «دوست دارم صادرات داشته باشیم. تیم طراحی ما مطالعه می کند، نمونه سازی می کند، بررسی کمی وکیفی را در دستور کار دارد به عنوان مثال کالایی را بررسی می کند که در عراق استفاده شده چقدرعمرکرده؟ بادوام بوده؟ چه خدمات دیگری امکان حضور و تولید را دارند؟ و... البته باید قبول کنیم که تولیدات ایرانی در عرصه جهانی حرفی برای گفتن ندارند. نمونه اش خود ما که تولید ما هنوز کارگاهی است نه کارخانه ای. زیرا هرچند ما سابقه صنعتی بیش از 100سال را داریم اما یک برند معتبر در سطح بین المللی نداریم. ما به سهم خودمان اقدامات لازم را برای ورود به مراحل بالاتر آغاز کرده ایم؛ باید کار تیمی و خرد جمعی را با هم ترکیب کنیم تا شاهد پیشرفت و توسعه در زمینه های گوناگون صنعت و هنر و خلاقیت باشیم. در دنیای کنونی باید دانش، تفکر و خلاقیت را پرورش داد و آن را به فروش رساند. همیشه و همه حال به یاد داشته باشیم که فقط غیرممکن، غیر ممکن است.
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرصت امروز]
[مشاهده در: www.forsatnet.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها