تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804811031
ارسال فیلم به خارج با 10 هزار تومان!
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: در پی راه اندازی سامانه ای که مدعی است، فیلم های سینمایی را با هزینه 10 هزار تومان به جشنواره های خارجی می فرستد، مرجان علیزاده یکی از پخش کنندگان فعال فیلم در بخش بین الملل نوشتاری را در ارزیابی این موضوع منتشر کرد. به گزارش ایسنا، چندی پیش سامانه ای در فضای مجازی راه اندازی و مدعی شد فیلم های متقاضی شرکت در جشنواره های خارجی را با قیمت 10 هزار تومان به جشنواره ها ارایه می کند! در همین زمینه ابتدا ایسنا از محمد اطبایی کارشناس باسابقه بین المللی سینما خواست تا واکنش نشان دهد و در ادامه نیز مرجان علیزاده یکی از پخش کنندگان فعال در عرصه بین الملل نوشتاری را به درخواست ایسنا نوشت که در آن به آسیب شناسی این اقدام و در مجموع اوضاع بین الملل سینمای ایران می پردازد. او در این یادداشت که اختصاصا در اختیار ایسنا گذاشت، نوشته است: «معتقدم باید در این باره با صراحت و با بیان ساده بدون ارجاع به آمار و ارقام و مقایسه شرکت های پخش ایرانی با خارجی صحبت کنم. ساعتی قبل از اینکه از من بخواهید نظرم را در این باره بگویم با مستندسازی صحبت می کردم که تصمیم داشت فیلمش را ده دقیقه بلندتر کند تا به جشنواره فیلم برلین برساند. تعجب کردم چون تقریبا همه فیلم شان را کوتاه تر می کنند تا داستان سر راست تری داشته باشند و متعجب بودم از اینکه ایشان با چه منطقی می خواهند این کار را بکنند، چون اگر داستان فیلم احتیاج داشته باشد که هیچ، در غیر این صورت مثل پوشیدن کفش پاشنه بلند در برف است! و اصرارشان این بود که اگر پخش کننده ای حاضر بشود فیلمش را به برلین بفرستد، حاضر به همکاری است و بسیار خوشنود بودند از اینکه شرکت...که رسانه ای اینترنتی است، قبول کرده بود در ازای دریافت ده هزار تومان فیلمش را در برلین ثبت نام کند. حال اینکه هر فیلمی باید با توجه به فرم و محتوایش در جایگاه مناسبی عرضه بشود تا بتواند فیلم و فیلمساز را به هدف نهایی اش که همان جهانی شدن است، برساند. هر جشنواره ای مقررات و هدفی برای برگزاری دارد و فیلم هایی را انتخاب می کند که مطابق با اهدافش باشد. مطمئن هستم وقتی بیشتر برایش توضیح دادم که پخش کننده حرفه ای فیلم را به فستیوال ارسال کند و در مقابل مبلغی را از سهم فروش بر می دارد کاملا منصرف شد چرا که آنقدر توهم ایجاد شده توسط تبلیغات آن شرکت برایش ایده آل بود که به هیچ طریقی قانع نمی شد که البته نه حوصله قانع کردنش را داشتم و نه وقتش را. تقریبا مطمئن بود که فیلمش به برلین می رود و خریداران بسیاری هم سراغش خواهند آمد، ولی من هم مطمئن هستم که یکسال دیگر جایی همدیگر را می بینیم و او اظهار تاسف می کند از اینکه فیلمش را حرام کرده و من هم متاسف از اینکه فیلمش را می توانست به دست های مطمئن بسپارد که به دلیل بر آورده کردن منافع هر دو طرف می توانست در جایگاه در خور خودش عرضه بشود. اجازه بدهید اول توضیح بدهم که کار پخش کننده به غیر از ارسال فیلم به جشنواره چیست و سپس مقایسه ای بین این دو نهاد یعنی پخش کننده حرفه ای و یا نو ظهورهای متصدی پست و امور ارسال داشته باشم. وظیفه پخش کننده محدود به ارسال فیلم به جشنواره ها و ثبت نام نیست. پخش کننده حامی و ساپورتر فیلم است، بارها پیش آمده است که فیلم در جشنواره ای رد شده ولی با دفاع از فیلم و دادن توضیحات لازم و رفع ابهامات درباره فیلم تقاضای بازبینی مجدد فیلم را داده ام و در نهایت فیلم به جشنواره راه پیدا کرده. پخش کننده سوای این کار باید حواسش به جنبه مالی اثر هم باشد، سینما صنعت است و بایستی با اقتصاد صحیح رو به جلو حرکت کند. فستیوال ویترین یک اثر هست و باید فیلم از این ویترین به خانه های مردم برود و از طریق مدیا انها را سرگرم کند و یا آگاه سازی بکند، وظیفه ای که معمولا فیلم های اجتماعی و مستندها بر عهده دارند. فیلم از چند طریق به دست پخش کننده می رسد یا کارگردانی صاحب سبک و شناخته شده است که پخش کننده خودش به سراغ فیلم می رود یا کارگران و تهیه کننده بنا به دیدگاه و خواسته شان پخش کننده ای را انتخاب می کنند و در صورتی که پخش کننده تشخیص بدهد یک فیلم مناسب برای عرضه بین المللی است، قراردادی مطابق عرف معمول منعقد می شود. البته متاسفانه همیشه کارگردان ها و تهیه کننده ها بدون هیچ تلاشی در مرحله تولید و تلاش برای ساختن فیلمی با استاندارد بالا توقع دارند فیلم شان به سه چهار جشنواره بزرگ کن، برلین، ونیز و غیره ... شرکت کنند و جمله فیلم فلان که در فستیوال کن یا برلین رفته از فیلم من بهتر نیست یا مگر فیلمی که رفته ونیز چی بود را همیشه می شنویم و توقع دارند پخش کننده معجزه کند و تقریبا همه هم مدعی هستند فیلم من مثل بچه ام می ماند و برایش عمرم را گذاشته ام که البته از آنجایی که معمولا به کار تیم ورک عقیده نداریم اگر فیلم موفق بشود کارگردان این موفقیت را به خودش نسبت می دهد و اگر موفق نشود نتیجه کم کاری پخش کننده، می داند... ...ولیکن در مواجهه با فستیوال ها مهم چگونه بودن فیلم نیست مهم چگونگی راهیابی فیلم به فستیوال های بزرگ است.. درست است که معمولا هفتاد درصد خود فیلم باید قابلیت حضور و پذیرفته شدن در جشنواره را داشته باشند ولیکن نقش ساپورت کردن پخش کننده و تجربه ای که به کمک این حمایت می آید را نادیده نباید گرفت. پخش کننده بایستی با درک صحیح از فیلم، سینما و جامعه خودش بتواند در تمامی مراحل به غایت همچون والدی دلسوز فیلم را به سرانجام برساند، چه در مرحله اولیه پذیرش در جشنواره و چه مرحله حضور که به عقیده من مهم تر و مشکل تر از مرحله پذیرش است. در خیل فیلم های راه یافته به بخش مسابقه هر جشنواره ای موفق ترین آنهایی هستند که در این مرحله رها نمی شوند. وقتی پخش کننده ای فیلمی را قبول می کند، موفقیت فیلم آبروی پخش کننده است. لازم به توضیح است که پخش کننده قرار نیست یک شبه و از روی ناچاری و احتیاج و با توجه به رسانه ای شدن اکثر فعالیت ها در این روزها جایی را تاسیس کنند و در ازای دریافت مبلغی فیلم ها را فقط به جشنواره ها ارسال کنند که این کار سختی نیست، هر کسی کمی اینترنت و انگلیسی بلد باشد می تواند اینکار را انجام دهد، پخش کننده بایستی سال ها در این زمینه کار آموزی کرده باشد و با شرکت در جشنواره ها و بازارهای فیلم و مراوده با مدیران جشنواره ها و خریداران فیلم تجربه لازم برای این کار را بدست آورده باشد. پخش کننده با توجه به تجربه ای که دارد و با شناخت و درک درست از فیلم می تواند تشخیص بدهد که هر فیلمی برای چه فستیوالی مناسب است گاهی حضور در بخش مسابقه اصلی فستیوال هایی غیر از کن و ونیز و غیره بسیار منجر به دیده شدن فیلم می شود تا حضور در بخش جنبی فستیوال های بزرگ. فیلم های بخش های جنبی معمولا در حاشیه قرار می گیرند. جدایی به بخش اصلی برلین می رود و موفقیت های جهانی که دیدیم برایش رقم می خورد و شاید اگر کن می رفت به سرنوشت گذشته دچار می شد. اینکه سایتی ادعا می کند با ده هزار تومان فیلم ها را به جشنواره ها می فرستد مستلزم بررسی است چون ادعای بسیار عجیبی است. راستش می گویم عجیب چون هر چی فکر می کنم حرف های بد به ذهنم می آید و کلمه مناسب تری پیدا نمی کنم. من به سایت مربوطه مراجعه کردم، بررسی و نقد تمامی ادعاهای این سایت در مجال این نوشته نیست ولیکن چند مورد را ذکر می کنم... به عنوان مثال یک ادعا که جایزه؟؟!! بزرگ این سایت در صورت ثبت نام از طریق این سایت در جشنواره تسالونیکی حضور در مارکت این جشنواره است بایستی عرض کنم که جشنواره تسالونیکی تمام فیلم های متقاضی حضور در این جشنواره را که پذیرفته نشده باشند دعوت به بازار فیلم می کند و در ازای این هزینه ای دریافت نمی کند یا این ادعا که تخفیف می گیرند برای ثبت نام در فستیوال ها باید دید مثلا می توانند برای ثبت نام در فستیوال سینه کست تخفیف بگیرند یا این تنها شامل چند جشنواره فیلم های ایرانی در خارج از کشور می شود که مانور این سایت بیشتر روی این جشنواره هاست... و یا جالب تر از همه جمله ای است که در بیان فستیوال زوریخ آمده که ادعا شده فضایی!! که در این جشنواره از سوی هیات انتخاب برای شرکت کنندگان در نظر گرفته شده باور نکردنی است خوب این که وظیفه هر فستیوالی است و این جملات تبلیغاتی به سود راه اندازان این سایت است و نه چیزی در بیان اهداف و یا نتیجه حضور در این فستیوال و بیشتر مصداق «یک کیلو بخر دو کیلو ببر» است. راستش بایستی این سایت و این جمله را به فستیوال زوریخ معرفی کرد و دید عکس العمل مدیران این فستیوال را، که یقین دارم عکس العملی منفی خواهد بود. این که آیا حضور این دوستان به ضرر پخش کننده ها است بایستی عرض کنم خیر اتفاقا حضور ایشان به نفع پخش کننده های حرفه ای است چرا که باعث تشخیص کار درست از نادرست می شود. معمولا وقتی آگاهی کافی از روند به نتیجه رساندن یک اثر وجود نداشته باشد راه برای استفاده منفی از این عدم آگاهی به وجود می آید. کارگردان ها و تهیه کننده ها دو دسته هستند آنهایی که معتقد به کار تیمی هستند و می دانند هر کاری را باید به کاردان سپارد که عموما موفق هم هستند و نتیجه درستی می گیرند و یک دسته هم آنهایی که هنوز نمی دانند یک دست صدا ندارد و همه کار را خودشان انجام می دهند. البته دراین بین این سوال مطرح است که اگر فیلمی پخش کننده پیدا نکرد، تکلیف چیست. طبیعتا توقع نمی رود که کارگردان دست روی دست بگذارد و غصه بخورد که چه فیلم بدی ساختم که هیچکس حاضر به پخش آن نیست، این حق مسلم هر کارگردانی است که بخواهد حرف خودش و فیلمش را جهانی کند. چه فیلم عاشقانه باشد چه جنگی یا اجتماعی و غیره... معتقدم در این موارد هیچکس و هیچکس مناسب تر از خود کارگردان نیست هیچ دایه ای دلسوزتر از مادر نمی شود و برای ارسال و فقط ارسال به جشنواره ها هیچکس مناسب تر از خود کارگردان نیست. ولیکن باز هم تاکید می کنم موفقیت جهانی و ثابت قدم شدن در این راه حضور در چند فستیوال درجه دال و ... نیست، مهم کیفیت حضور است نه کمیت حضور و این کیفیت جز از طریق کسانی که راه کارهای درست را می دانند، میسر نمی شود.»
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها