تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805323383
آقای نوبخت! نظر شما درباره حضور شرکت های آمریکایی در ایران ساده انگارانه نیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ: سخنگوی دولت در واکنش به حساسیت ها در جامعه نسبت به نفوذ اقتصادی آمریکا در کشورمان پس از اجرای برجام، حضور شرکت های «خصوصی» آمریکایی در ایران را بدون اشکال دانسته و حتی هشدار داده است که نباید شرکت های آمریکایی را فراری دهیم.به گزارش بلاغ ، سخنگوی دولت در واکنش به حساسیت ها در جامعه نسبت به نفوذ اقتصادی آمریکا در کشورمان پس از اجرای برجام، حضور شرکت های «خصوصی» آمریکایی در ایران را بدون اشکال دانسته و حتی هشدار داده است که نباید شرکت های آمریکایی را فراری دهیم. محمدباقر نوبخت گفته است: «سرمایه گذاری بخش خصوصی کشورهای اروپایی و آمریکایی در ایران از مصادیق نفوذ نیست... اکنون بخش خصوصی کشورهای مختلف و حتی آمریکا برای سرمایه گذاری آمادگی دارند اما آنچه مقام معظم رهبری فرمودند منع کردن ما از کالاهای مصرفی آمریکایی است... اگر شرکت های آمریکایی و اروپایی بخواهند بیایند و با ضابطه های ما سرمایه گذاری کنند، قطعا از مصادیق نفوذ نیست و اگر حرف و حدیث هایی پیش بیاید، ممکن است آنها را فراری دهیم.» همانطور که از سخنان نوبخت مشخص است وی معتقد به تفکیک شرکت های آمریکایی به دولتی و خصوصی است و طبیعتا از دیدگاه وی، نفوذ اقتصادی آمریکا در ایران صرفا منحصر به شرکت های دولتی آمریکا است و حضور شرکت های خصوصی آمریکایی در ایران بدون اشکال است زیرا به اعتقاد نوبخت از مصادیق نفوذ محسوب نمی شود. اگر سخنان نوبخت که طی چند روز اخیر دو بار تکرار شده (یک بار در گفتگوی تلویزیونی و یک بار در نشست هفتگی)، معیار دولت یازدهم برای مقابله با نفوذ اقتصادی آمریکا در ایران در دوران اجرای برجام باشد، احتمالا مسئولان دولتی در واکنش به هر انتقادی نسبت به حضور شرکت های آمریکایی در کشورمان اینطور پاسخ می دهند که این شرکت کاملا خصوصی است و ربطی به دولت آمریکا ندارد. * تفکیک دولتی و خصوصی بودن شرکت های آمریکایی تا چه حد درست است؟ اظهارات سخنگوی دولت درباره شرکت های خصوصی و دولتی آمریکایی نشان می دهد احتمالا وی شناخت درستی از اقتصاد آمریکا ندارد. حقیقت آن است که اقتصاد آمریکا برخلاف اقتصاد ایران، اقتصاد دولتی نیست که شرکت های دولتی بزرگ و متعدد داشته باشد. اقتصاد آمریکا روی چرخ شرکت های بخش خصوصی می چرخد به طوری که سهم بخش خصوصی از تولید ناخالص داخلی چند برابر سهم بخش دولتی است. همچنین 91 درصد از اشتغال آمریکا در بخش خصوصی است و دولت فقط 9-8 درصد شاغلان را در اختیار دارد. چند شرکت بزرگ آمریکایی روی همدیگر به اندازه کل دولت مرکزی، نیروی شاغل دارند. به عنوان مثال، فروشگاه های زنجیره ای والمارت به تنهایی 4/ 1 میلیون نفر کارگر دارد. دولت آمریکا تقریبا هیچ شرکت تجاری بزرگی ندارد و بنگاه داری دولت در اقتصاد به شرکت های خدماتی همچون سازمان پست یا صندوق های بازنشستگی منحصر می شود و صنایع آمریکا در اختیار بخش خصوصی است. حتی بانک مرکزی آمریکا (فدرال رزور) و بانک های مرکزی ایالتی نیز به طور خصوصی اداره می شوند. با توجه به این حقایق، این استدلال در دولت کشورمان مبنی بر این که فقط حضور شرکت های دولتی آمریکا در اقتصاد ایران مصداق نفوذ است، پاک کردن صورت مسئله است، زیرا همانطور که گفته شد بنگاه داری دولت آمریکا به شرکت های خدماتی منحصر می شود که عموما هم فعالیت داخلی در آمریکا دارند تا سرمایه گذاری در دیگر کشورها. بنابر واقعیت اقتصاد آمریکا، این شرکت های خصوصی آمریکایی هستند که در خارج از خاک ایالات متحده مشغول به فعالیتند و اگر رهبر معظم انقلاب اسلامی تذکر داده اند که نسبت به واردات کالاهای مصرفی آمریکایی جلوگیری شود، منظور ایشان واردات کالاهای مصرفی تولیدی توسط شرکت های دولتی آمریکا نبوده که شرکت های خصوصی این کشور از این خط قرمز، مجزا شوند. * لابی قدرتمند شرکت های تجاری آمریکا حقیقت دیگر درباره شرکت های خصوصی آمریکایی به ویژه شرکت های بزرگ این است که هرچند ظاهرا این شرکت ها خصوصی هستند، اما خط مشی و رویکرد آنها به هیچ وجه با سیاست های کلان دولت آمریکا در تضاد نیست. در واقع یک رابطه دوجانبه میان شرکت های بزرگ آمریکایی با دولت و کنگره آمریکا برقرار است. معمولا این شرکت های تجاری خصوصی هستند که خرج تبلیغات انتخاباتی رؤسای جمهوری و نمایندگان کنگره در آمریکا را می دهند و افراد مذکور نیز پس از به قدرت رسیدن، منافع این شرکت ها را در تصمیمات خود لحاظ می کنند. شرکت های به اصطلاح خصوصی آمریکایی لابی قدرتمندی در کنگره و کاخ سفید دارند و معمولا نیز از سیاست های ایالات متحده خصوصا در عرصه بین الملل، عدول نمی کنند. البته پیروی از سیاست های کلان کشور فقط منحصر به شرکت های آمریکایی نیست، ولی شرکت های آمریکایی از این قاعده جهانی، مستثنا نیستند که ما در ایران تصور کنیم فلان شرکت تجاری آمریکایی صرفا با هدف منافع اقتصادی به کشورمان آمده و هیچ نوع همکاری و بده بستان با کاخ سفید ندارد. * شرکت های تجاری، پیاده نظام کاخ سفید البته این فقط نگاه خوش بینانه به شرکت های آمریکایی است، وگرنه بسیاری از غول های تجاری بزرگ آمریکا در نقش پیاده نظام سیاست خارجی کاخ سفید عمل می کنند. در مقابل این خوش خدمتی ها، کاخ سفید و کنگره نیز هوای شرکت های تجاری به اصطلاح خصوصی را دارند. مثلا با این که کارگران شرکت مک دونالد یا وال مارت در سال های اخیر صدها بار در اعتراض به حقوق پایین یا شرایط کاری دشوار راهپیمایی و اعتراض خیابانی کرده اند؛ اما دولت و کنگره آمریکا هیچ گاه برای دفاع از حقوق کارگران به این شرکت ها فشار وارد نکرده اند؛ که نتیجه بده بستان های دولت و کنگره آمریکا با این شرکت های علی الظاهر خصوصی است. * آیا بانک های آمریکایی مورد اعتمادند؟ حقیقت دیگر درباره شرکت های خصوصی آمریکا به بانک های آمریکایی مربوط است. بانک های بزرگ آمریکا همگی خصوصی هستند و حتی بانک مرکزی آمریکا نیز به طور خصوصی اداره می شود، اما واقعیتی که نباید از یاد برد این است که تقریبا مدیریت و مالکیت همه این بانک ها در اختیار یهودیان و صهیونیست ها است. برای میزان نفوذ یهودیان در سیستم بانکی آمریکا باید به یک اقدام بی سابقه در جهان اشاره کرد. هرچند رؤسای فدرال رزرو (بانک مرکزی آمریکا) طی 50 سال اخیر همواره از میان اقتصاددانان یهود انتخاب شده اند؛ اما در اقدامی عجیب تر در سال های اخیر رئیس پیشین بانک مرکزی رژیم صهیونیستی به معاونت بانک مرکزی آمریکا رسید تا میزان نفوذ رژیم اشغالگر قدس در سیستم بانکی آمریکا بیش از گذشته فاش شود. استنلی فیشر که از سال ۲۰۰۵تا ۲۰۱۳ ریاست بانک رژیم صهیونیستی را بر عهده داشت، از ابتدای سال ۲۰۱۴ از سوی باراک اوباما به عنوان نایب رئیس فدرال رزرو به کنگره معرفی شد. یهودیان و حامیان صهیونیسم همچنین مالکیت اکثر بانک های خصوصی بزرگ آمریکا را در اختیار دارند. ضمنا سرمایه داران بزرگ یهود مالکیت بسیاری از شرکت های آمریکایی را در اختیار دارند. همچنین سرمایه داران بزرگ آمریکایی همچون "وارن بافت" که مالک شرکت های بزرگ تجاری هستند، با این که یهودی هم نیستند، در سالیان اخیر حمایت های مالی گسترده ای از رژیم صهیونیستی به عمل آورده اند. بنابراین اگر قرار باشد بر مبنای معیار اعلام شده از جانب نوبخت نسبت به فعالیت شرکت های آمریکایی رفتار شود، آیا عقلانی است راه را برای نفوذ شرکت های تجاری و بانک هایی که پیاده نظام سیاست خارجی آمریکا و حتی رژیم صهیونیستی هستند، باز کرد؟ * ساده انگاری نیست؟ البته هیچ کس با فعالیت شرکت های تجاری آمریکایی در بخش های موردنیاز کشورمان همچون صنعت نفت و هواپیمایی مخالف نیست؛ ولی به شرط انتقال تکنولوژی و مراقبت عمیق بر تحرکات این شرکت ها. مثلا اگر قرار است فلان پروژه نفتی به شرکت آمریکایی داده شود، نباید این شرکت صفر تا صد کارهای پروژه را برعهده بگیرد بلکه پروژه باید حتما با شراکت طرف ایرانی انجام شود تا به تدریج تکنولوژی طرف آمریکایی به داخل منتقل شود. همچنین باید با تجربه گرفتن از فعالیت شرکت های نفتی غربی همچون توتال که پروژه های نفتی کشورمان را معطل گذاشتند و حتی اطلاعات میادین مشترک را به کشورهای همسایه بردند تا پروژه های پولساز آنجا را تصاحب کنند، باید بر فعالیت شرکت های آمریکایی در پروژه های نفتی کشورمان به طور مرتب بازرسی صورت گیرد تا چنین اهمال هایی رخ ندهد. با توجه به حقایق فوق، مطمئنا آقای نوبخت هم قبول دارند که اقتصاد ایران نیازی به ساندویچ و رستوران آمریکایی ندارد. بنابراین اگر هم قرار است همکاری محدودی صورت بگیرد، ضروری است این همکاری در بخش هایی باشد که ایران به دانش فنی آمریکا در آن حوزه ها نیازمند است و قراردادها نیز باید به گونه ای تنظیم شود که حتما به سرمایه گذاری مستقیم طرف آمریکایی و انتقال تکنولوژی منتهی شود. نکته پایانی آن که حتی اگر شرکتی آمریکایی که نه مالک یهودی دارد، نه مالکش سابقه همکاری و حمایت از رژیم صهیونیستی دارد، صرفا جهت منافع اقتصادی اقدام به سرمایه گذاری در ایران کند، آیا می توان با ساده انگاری پذیرفت که حداقل در رفت و آمد مدیران و کارکنان این شرکت به ایران، راه برای نفوذ جاسوسان آمریکایی به کشورمان باز خواهد شد؟ آیا این تضمین است که دستگاه اطلاعاتی آمریکا از فرصت حضور چنین شرکت هایی که هیچ شائبه ای از موارد فوق به آنها وارد نیست و ظاهرا خوشنام هستند، برای نفوذ به داخل کشورمان استفاده نخواهد کرد؟ این جاسوسی نیز فقط به جاسوسی کلاسیک از تاسیسات نظامی کشورمان مربوط نیست، بلکه مطمئنا هدف آمریکایی ها بیشتر همان در راستای جنگ نرم در داخل کشور برای آگاهی بیشتر از سلایق مردم و برنامه ریزی برای تغییر سلیقه آنها نسبت به استکبارستیزی است. آیا آقای نوبخت می تواند تضمین دهد که در ابراز علاقه شرکت های آمریکایی به حضور در ایران، هیچ یک از موارد نفوذ فوق وجود ندارد؟ آیا سخنگوی دولت بیش از آن که نگران فراری دادن شرکت های آمریکایی باشد، نباید نگران استفاده از این شرکت ها برای نفوذ آمریکا به داخل کشور باشد؟
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها