تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837622379
زنده نگه داشتن نام علما احیای امر اهل بیت است
واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: حضرت آیت الله جوادی آملی در پیام به دومین همایش از سلسله همایش های حکمت و حکمای خراسان، گرامیداشت عالمان صالح و باعمل را منشأ نزول رحمت دانسته و بیان داشتند: عالمان دین ـ مخصوصاً عالمان معارف الهی ـ مصداق روشن «الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ» خواهند بود.عقیق :متن پیام این مرجع تقلید بدین شرح است: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم «الحمد لله ربّ العالمین و صلّی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین و الأئمة الهداة المهدیین سیّما خاتم الأنبیاء و خاتم الأوصیاء(علیهما آلاف التحیّة و الثناء) بهم نتولّی و من أعدائهم نتبرّء الی الله». «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا [و اجورکم] بِمُصَابِنَا بِالْحُسَیْنِ(علیه السلام) وَ جَعَلَنَا وَ إِیَّاکُمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ(علیه الصلاة و علیه السلام)».[1] مصیبت سالار شهیدان، حسین بن علی بن ابی طالب و اصحاب کرام و گرامی آن حضرت را به پیشگاه ولیّ عصر(ارواحنا فداه) و عموم علاقه مندان قرآن و عترت تعزیت عرض می کنیم. مقدم شما بزرگواران و فرهیختگان علم و حکمت را گرامی می داریم و از برگزارکنندگان این همایش وزین علمی حق شناسی می کنیم و از همه علما و فقها و مفسّران و محدّثان و حکما ـ مخصوصاً این چهار حکیم بزرگواری که همایش وزین برای گرامیداشت آن هاست ـ از خدای سبحان مسئلت می کنیم که أحیا و اموات اینها را مشمول لطف ویژه خاصّ خود قرار بدهد! گرامیداشت عالمان صالح و باعمل منشأ نزول رحمت است که «عِنْدَ ذِکْرِ الصَّالِحِینَ یَنْزِلُ الرَّحْمَةُ».[2] عالمان دین ـ مخصوصاً عالمان معارف الهی ـ مصداق روشن «الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ»[3] خواهند بود. بیان نورانی علی بن ابی طالب(صلوات الله و سلامه علیه) این است که عالِم زنده است و عالمان دینی زنده هستند. این جمله گرچه به صورت خبر بازگو شد، ولی می تواند به داعی انشا باشد; یعنی شما بکوشید نام عالمان دین, آثار و مآثر عالمان دین را احیا کنید. در حقیقت این جزء احیای امر اهل بیت(علیهم الصلاة و علیهم السلام) است که فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً أَحْیَا أَمْرَنَا»،[4] چون عالمان دین ـ چه حکیم, فقیه, مفسّر, محدّث و مانند آن ـ در صدد احیای مآثر و آثار اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم الصلاة و علیهم السلام) بوده اند و هستند. بنابراین احیای نام اینها مرضیّ خداست. این جمله نورانی «الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ»، هم از تکوین خبر می دهد که آثار علمی در جهان زنده و پویا و ماناست و هم وظیفه شرعی علاقه مندان به تحقیق و تدقیق را روشن می کند؛ لذا امر می کند که نام و آثار عالمان دین را حفظ کنید; یعنی این جمله خبری به داعی انشا القا شده باشد. رازش آن است که وجود مبارک علی بن ابی طالب(صلوات الله و سلامه علیه) در خطبه 87 نهج البلاغه فرمود که امام و انسان کامل هرگز مرگ برنمی دارند: «یَمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَ لَیْسَ بِمَیِّتٍ وَ یَبْلَی مَنْ بَلِیَ مِنَّا وَ لَیْسَ بِبَال»، گرچه به حسب ظاهر ممکن است که انسان کامل معصومی رخت بربندد و در قبر اثری از او نباشد، ولی در حقیقت زنده، مانا و پویاست. گرچه انسان کامل معصوم گزند از پوسیدن است، ولی حضرت فرمود اگر به حسب ظاهر اثری از ما نباشد هرگز ما نمی میریم; زیرا علم و حق حیّ هستند و کسی که علم مدار و حق محور است، حیّ خواهد بود و شاگردان آنها هم به تبع آنها، در ذیل عنایت آنها، از این نعمت کبرا طَرْفی می بندند. عالمان دین چه زنده و چه مُرده، در حقیقت مجرای فیض تعلیمی الهی میباشند, پس «بالاصالة» خطبهٴ 87 شامل آن ذوات قدسی است که فرمود: «یَمُوتُ مَنْ مَاتَ مِنَّا وَ لَیْسَ بِمَیِّتٍ وَ یَبْلَی مَنْ بَلِیَ مِنَّا وَ لَیْسَ بِبَال»، «بالتبع» یا «بالعرض» اینها عالمان دین، یعنی مفسّران, یعنی حکیمان, یعنی فقیهان, یعنی محدّثان و مانند آنها, آنها هم همیشه زنده اند و به ما هم گفتند که آنها زنده اند و از فیض حیات آنها بهره بگیرید، یک؛ فیض حیات آنها را گسترش بدهید، دو؛ زیرا «الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ». خاطره ای را از شصت سال قبل به ذهن دارم؛ یعنی سال تحصیلی 33 و 34، شهریور 34 که از حوزه تهران به حوزه قم مشرّف می شدم، خدمت استادمان مرحوم آیت الله آقا شیخ محمدتقی آملی(رضوان الله تعالی علیه) مشرّف شدم ـ ایشان آن روزها فقه و اصول تدریس می کردند یک خارج فقه و یک خارج اصول داشتند ـ از ایشان اجازه گرفتم که به قم مهاجرت کنم. ایشان ضمن تشویق این هجرت, فرمودند در قم برکات فراوانی هست: اولاً حرم اهل بیت است و کریمه اهل بیت(سلام الله علیها) آنجا مضجع ملکوتی دارد. ثانیاً عالمان و فقیهان و حکیمان و محدّثان و مفسّران فراوانی در آنجا آرمیده اند، در کنار قبور علما رحمت و برکت هست، آن گاه این داستان را اوّلین بار از ایشان شنیدیم؛ فرمود شاگردان ارسطو هر وقت مشکل علمی پیدا می کردند، کنار قبر ارسطو به بحث می نشستند و انتظار داشتند آن مشکل برایشان حلّ شود! آن روز ما قبسات داشتیم، امّا آن چاپ قدیم بود، وقتی قبسات چاپ جدید آن به بازار آمد که تقریباً با خطوط کلّی این کتاب مأنوس بودیم، بحث مزار و زیارت و قبور بزرگان را مرحوم میرداماد در قبسات مطرح می کند، در بحث بهره برداری از قبور بزرگان، می فرماید شاگردان ارسطو هر وقت می خواستند مشکل علمی برایشان حلّ شود، به انتظار گشایش آن مسائل می رفتند کنار قبر ارسطو به بحث می نشستند؛ مرحوم میرداماد این مطلب را در قبسات[5] از المطالبالعالیة[6] جناب فخررازی نقل می کند، وقتی به المطالبالعالیة فخررازی مراجعه کردیم ـ هم صفحه قبسات مشخص است و هم شماره صفحه المطالبالعالیة فخررازی ـ ایشان می گوید که شاگردان ارسطو برای حلّ مشکلات علمی به کنار قبر او می رفتند. قدری از جناب فخررازی که جلوتر برویم، می بینیم جناب ابوریحان بیرونی تحلیلی دارند؛ ایشان ستایشی از حکمای یونان و گلایه ای هم از عالمان هند دارد. ابوریحان بیرونی در تحقیق ماللهند می گوید: فضای خاورمیانه آن روز یا شرک بود یا الحاد, وجود مبارک ابراهیم خلیل(صلوات الله و سلامه علیه) وقتی قیام کرد، براهین فراوانی اقامه نمود که کمتر اثر بخشید و احتجاج حضوری, شفاهاً یا غیر شفهی داشتند که کمتر اثر بخشید، دست به تبر برد ﴿فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً إِلاّ کَبِیراً لَّهُمْ﴾[7] که کمتر اثر بخشید، گرچه بی اثر نبود ﴿ثُمَّ نُکِسُوا عَلَی رُؤُوسِهِمْ﴾،[8] جریان ﴿حِرِّقُوهُ وَ انصُرُوا آلِهَتَکُمْ﴾[9] مطرح شد و آن آتش سنگین را برافروختند و وجود مبارک خلیل حق را که به آتش انداختند و پیام ﴿یَا نَارُ کُونِی بَرْداً وَ سَلاَماً﴾[10] که آمد بسیاری از مردم وضعشان عوض شد. گرچه آن روز خبر به آسانی منتشر نمی شد، ولی این خبر آن قدر وزین و سنگین بود که در کوتاه ترین مدت بخش وسیعی از خاورمیانه را فرا گرفت. این پیام توحیدی خلیل حق که به تعبیر سعدی «خلیل من همه بت های آزری بشکست»[11] این پیام خلیل که بت های آزری را می شکند و آتش را به فرمان حق گلستان می بیند، این پیام به بسیاری از مناطق رسید، اوّلین گروهی که این پیام را درک کردند و از الحاد و شرک تبرّی جستند حکمای یونان بودند که فطرت توحیدی اینها احیا شد و در راه توحید قدم برداشتند و جناب سقراط شربت سمّ را در راه حفظ توحید نوشید، او مشکل سیاسی یا مشکل امنیتی یا مشکل اجتماعی نداشت، مشکل اعتقادی آنها بود که جناب سقراط را وادار کردند سمّ بنوشد. مرحوم ابوریحان بیرونی در تحقیق ماللهند می گوید سقراط شهید راه توحید شد و از آن راه توانست شاگردی به نام افلاطون تربیت کند و او شاگردی به نام ارسطو تربیت کند و فضای یونان را فضای توحید کند.[12] البته همان طوری که در اسلام «ارْتَدَّ النَّاسُ بَعْدَ النَّبِی »[13] الاّ گروه اندک، گرچه ارتداد از ولایت مطرح است و بسیاری هم جاهلیّت و تعرّب بعد از اسلام یعنی هجرت را انتخاب کردند، این کار در یونان به این صورت شد که موحّدانی طبق تحلیل جناب ابوریحان بیرونی در تحقیق ماللهند تربیت شدند؛ اول سقراط, بعد افلاطون, بعد ارسطو. گلایه ای که از عالمان دین دارد، چون خود ایشان مدت ها در هند به سر می برد، گفت عالمان هند این پیام ابراهیم و خلیل حق را خوب ادراک نکردند؛ لذا همچنان در هند سخن از بودا و برهمن, سخن از صنم و وثن، بود و هست. اگر هندی ها همانند سقراط و افلاطون و ارسطو راه توحید را طیّ می کردند، سرزمین وسیع هند از گزند صنم و وثن و گوساله پرستی و گاوپرستی و مانند آن در دیروز و امروز نجات پیدا می کرد. غرض آن است که استادمان آیت الله شیخ محمدتقی آملی سفارش کردند که از کنار قبور بزرگان برکات فراوانی بهره مجاوران خواهد بود، این معنای «الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِیَ الدَّهْرُ» خواهد بود. استاد ما مرحوم حکیم الهی قمشه ای نزد حکمای خراسان که در مشهد می زیستند و حوزه علمیه مشهد را فروغ و رونق می بخشیدند، مثل مرحوم حکیم آقا بزرگ خراسانی ـ سید بزرگوار ـ و حکمای بزرگوار دیگر بهره ها بردند. مرحوم الهی قمشه ای غزلی در مدح این سیّد بزرگوار، آقا بزرگ حکیم خراسانی دارد: «نگار محفل حکمت امیر کشور عشق» زمانه مثل او نخواهد آورد، بدانید که او نگار محفل حکمت, امیر کشور عشق بود و روزگار به آسانی مثل او نخواهد آورد. در رثای آنها هم قصیده دارد, در زمان حیات و ممات آنها مدحی فرموده است. مرحوم آقا بزرگ حکیم خراسانی و مرحوم آقا شیخ اسدالله یزدی یکی متولّی حکمت مشاء بود و دیگری متولّی حکمت اشراق و حکمای دیگر هم در کنار اینها به تبیین علوم عقلی می پرداختند، اینها شیخ مشایخ ما هستند؛ یعنی استادِ استاد ما هستند، حشر همهٴ اینها با انبیا و اولیای الهی باشد! این بخش اول از سخن بود. بخش دوم سخن این است که ذات اقدس الهی انبیا را فرستاده به عنوان مورّثان اصلی و علما را هم تشویق کرده که شما وارثان انبیا باشید. اگر کسی وارث یک مورّث مادی باشد و بخواهد از مورّث مال ارث ببرد، چنین ارثی متوقّف بر مرگ مورّث است، تا مورّث نمیرد چیزی به وارث نمی رسد; ولی اگر عارفی خواست از علم مورّث, از روحانیت و فضیلت و معنویت مورّث طَرْفی ببندد و وارث شود، شرط آن مرگ وارث است، نه مرگ مورّث! تا وارث به موت طبیعی نمیرد، از مورّث خود طَرْفی نمی بندد. عالمان دین تا مشمول «مُوتُوا قَبْلَ أَنْ تَمُوتُوا»[14] نشوند، یعنی این وارث نمیرد، سهمی از علم مورّث نمی برد. تا توییِ تو، زِ تو از بین نرفت، هرگز نمی توانی از علم حیات و علم معنوی مورّث استفاده کنی! «علم الدراسة» در حوزه و دانشگاه کم نیست، «گفت آنکه یافت می نشود»[15] همین «علم الوراثة» است که شرط آن مرگ وارث است. مطلب دیگر آن است که جوامع روایی ما همان طوری که قواعد اصولی, قواعد فقهی, قواعد اخلاقی و قواعد حقوقی دارند, قواعد فراوان فلسفی هم دارند. اگر یک بزرگ یا بزرگواری تلاش و کوشش کند که شرح چهل حدیث از احادیث عقلی و فلسفی بنگارد، خدمتی به علوم عقلیه کرده است. خیلی ها در رشته های مخصوص خودشان اربعین نوشتند؛ چه فقهی, چه اصولی, چه اخلاقی, چه حقوقی, چه کلامی و جای این اربعین فلسفی خالی است. اربعین عرفانی کم ننوشتند، امّا ظاهراً اربعین فلسفی جایش خالی است. شما بزرگواران بکوشید و دست به قلم ببرید، اکنون که احادیث فراوانی در علوم عقلیه و مسائل فلسفی و حکمتی استخراج شده یا در آستانه استنباط و استخراج است، اربعین بنویسید که تا روشن شود خاندان عصمت و طهارت با عقل، آن «دفائن عقول» را «إثاره» کردند. در اوّلین خطبه نهج البلاغه آمده است که انبیا برای «إثاره» کردن «دفائن عقول» آمدند، یک؛ بعد هم بحث های گذشته ثابت کرده است که عالمان دین وارثان انبیا هستند، دو؛ وقتی مورّث میراث خود را مشخص می کند، وارث در صدد کشف همان میراث است; یعنی عالمان دین باید «دفائن عقول» را «إثاره» کنند: «وَ یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ»؛ اوّلین دفینه این است که خدا را با خدا بشناسیم! هم مرحوم کلینی در جلد اول کافی نقل کرد, هم مرحوم ابن بابویه در کتاب قیّم توحید خودش نقل کرده است که «اعْرِفُوا اللَّهَ بِاللَّه ».[16] بهترین برهان, برهان صدّیقین[17] است، خدا را با خدا بشناسید؛ اولاً خدایی را بشناسید که خدایی یعنی چه؟ الوهیّت یعنی چه؟ بعد خدا را خواهید شناخت «اعْرِفُوا اللَّهَ بِاللَّه »؛ از خدا خدا را باید شناخت. این دو جمله هم در دعای «ابوحمزه ثمالی» آمده, هم در روایتی که کلینی و صدوق(رضوان الله علیهما) نقل کردند آمده که «اعْرِفُوا اللَّهَ بِاللَّه » و اگر خدا نبود، انسان نمی توانست خدا را با خدا بشناسد. در دعای «ابوحمزه ثمالی» هست که «بِکَ عَرَفْتُکَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْکَ وَ دَعَوْتَنِی إِلَیْکَ وَ لَوْ لا أَنْتَ لَمْ أَدْرِ ما أَنْت »،[18] این «وَ لَوْ لا أَنْتَ» برای جملهٴ دوم است، نه برای جمله اول. بیان مطلب این است که در جمله اول این است که «بِکَ عَرَفْتُکَ »، این همان برهان صدیقین است، البته براساس «علم الوراثة»، نه «علم الدراسة» که در حکمت متعالیه یا حکمت مشاء یا حکمت اشراق آمده است. «بِکَ عَرَفْتُکَ »، یعنی اول من خدایی را شناختم بعد خدا را، «اعْرِفُوا اللَّهَ بِاللَّه » چه اینکه در جمله دیگر دارد: «وَ الرَّسُولَ بِالرِّسَالَة».[19] تا کسی رسالت شناس نباشد، رسول شناس نیست؛ این بیان جمله اول بود: «بِکَ عَرَفْتُکَ ». خیلی ها هستند که خدا را می شناسند؛ اوحدی اهل معرفت خدا را با خدا می شناسند, حکما و سایر متفکّران دینی و معرفتی، خدا را با برهان می شناسند؛ با برهان امکان فقری, امکان ماهوی, حدوث عالم, تغیّر عالم و مانند آن می شناسند که حدّ وسط برهان آنها یا حدوث است یا امکان ماهوی است یا امکان فقری و مانند آن است, حدّ وسط آنها خدایی نیست، حدّ وسط آنها الوهیّت نیست, حدّ وسط آنها امکان ماهوی, امکان فقری, حدوث و مانند آن است. در جمله دوم امام عرض می کند: «وَ لَوْ لا أَنْتَ لَمْ أَدْرِ ما أَنْت »؛ اگر فیض و توفیق تو نبود یا اصلاً من توفیق معرفت حق را پیدا نمی کردم یا همانند دیگران خدا را با امکان ماهوی یا امکان فقری یا حدوث و مانند آن می شناختم؛ امّا خدا را با خدا بشناسم، این توفیق تو را می طلبد، وگرنه معنایش این نیست که «لَوْ لا أنتَ مَا عَرَفْتُک»؛ یعنی اگر تو نبودی من تو را نمی شناختم، معدوم که قابل شناخت نیست. مطلب دیگر آن است که وجود مبارک امام رضا(صلوات الله و سلامه علیه) در همان مجلس حضور صاحبان ادیان که در بخش پایانی توحید صدوق آمده است، با عمران صابی چند جهت بحث می کند، فرمود: «فَاعْقِلْ ذَلِکَ وَ ابْنِ عَلَیْهِ مَا عَلِمْتَ صَوَابا»؛[20] تو در فلسفه مجتهد باش! مبنا داشته باش! بِنا داشته باش! مبنا را عاقلاً، یعنی درست این مطلب عقلی را بررسی کن و بدان که بسیط محض تجزیه پذیر نیست؛ در اثبات عینیّت علم خدا با خدا این سخن را دارد که ذات خدا با وصف خدا دوتا نیست، گرچه دو لفظ است و دو مفهوم هست؛ ولی مستحضرید که درباره بسیط محض تمام این قضایا بر موضوع واحد, «مِن حیثیة واحد» صادق است که مصداق واحد, حیثیت صدق هم واحد. در غیر بسیط محض, موضوع و مصداق واحد، ولی حیثیت صدق متعدّد است؛ یعنی اگر کسی عالم عادل بود، دو قضیه «هو عالمٌ» و «هو عادلٌ» صادق است، لکن عالم و عادل مصداقشان واحد، ولی حیثیت صدقشان فرق می کند؛ یکی به حکمت عملی برمی گردد و دیگری به حکمت علمی برمی گردد؛ ولی درباره ذات اقدس الهی الفاظ و مفهوم متعدد، ولی قبل از اینکه این مفاهیم بر مصداق واحد منطبق شوند، در همان سپهر ذهن متّحد می شوند که بر مصداق واحد «من حیثیة واحده» منطبق هستند. این بیان نورانی را از همان بخش بساطت ذات اقدس الهی و عینیت علم حق با خدا در کتاب قیّم توحید مرحوم صدوق هست که اثبات می شود، بعد فرمود اینها را بفهم, و اینها مبنای کار تو باشد «فَاعْقِلْ ذَلِکَ وَ ابْنِ عَلَیْهِ مَا عَلِمْتَ صَوَابا» که امیدواریم همه شما بزرگواران سعی کنید در فلسفه مجتهد باشید, در کلام مجتهد باشید که کلام شیعه ـ طبق بیان لطیف مرحوم ملاّ عبدالرزاق لاهیجی در مقدمه شوارق[21] ـ مطابق با فلسفه و فلسفه مطابق با کلام است، فلسفه و کلام شیعه یکی است که امیدواریم ذات اقدس الهی ارواح همه عالمان گذشته مخصوصاً این چهار حکیم را با انبیای الهی محشور بفرماید و همه شما بزرگوارانی که با ایراد مقال یا ارائه مقالت بر وزن علمی این همایش افزودید، ذات اقدس الهی به أحسن وجه بپذیرد و همه بزرگوارانی که در برگزاری این همایش وزین علمی کوشیدند سعی شان مشکور ذات اقدس الهی باشد و نظام ما و رهبر ما و دولت و ملت و مملکت ما و مراجع ما و مردم ما همه در سایه لطف ولیّ او محفوظ بمانند و خطر تکفیری و سلفی و داعشی به استکبار و صهیونیسم برگردد و این نظام ما تا ظهور صاحب اصلی آن از هر اُفت و آفتی مصون بماند و همه ما را ـ ان شاءالله ـ جزء وارثان علوم انبیا و اولیا و اهل بیت(علیهم الصلاة و علیهم السلام) قرار بدهد! «غفر الله لنا و لکم و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته» پی نوشت ها: [1]. مصباح المتهجد، ج 2، ص772. [2]. بحارالانوار، ج 90، ص349. [3]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت147. [4]. دعائم الإسلام، ج 1، ص62. [5]. القبسات، ص456؛ «قال علّامة المتشکّکین و امامهم، فی کتاب المطالب العالیة: انّه جرت عادة جمیع العقلاء بأنّهم یذهبون الی المزارات المتبرّکة و یصلّون و یصومون و یتصدّقون عندها و یدعون اللّه تعالی فی بعض المهمّات، فیجدون آثار النفع ظاهرة و نتائج القبول لائحة. یحکی انّ اصحاب ارسطاطالیس، کلّما صعبت علیهم مسئلة، ذهبوا الی قبره و بحثوا فیها، فکانت تنکشف لهم تلک المسألة و قد یتّفق مثل هذا کثیرا عند قبور الاکابر من العلماء و الزهّاد و لو لا بقاء النفوس بعد موت الابدان، لم یتصوّر امثال ذلک. انتهی کلامه». [6]. المطالب العالیة من العلم الالهی، ج7، ص131؛ «انّه جرت عادة جمیع العقلاء بأنّهم یذهبون الی المزارات المتبرّکة و یصلّون و یصومون عندها و یدعون اللّه فی بعض المهمّات، فیجدون آثار النفع ظاهرة و نتائج القبول لائحة. یحکی انّ اصحاب ارسطاطالیس، کانوا کلّما صعبت علیهم مسألة، ذهبوا الی قبره و بحثوا فیها، فکانت تنکشف لهم تلک المسألة و قد یتّفق أمثال هذا کثیرا عند قبور الاکابر من العلماء و الزهّاد [فی زماننا] و لو لا أن تلک النفوس باقیة بعد موت الابدان و الا لکانت تلک الاستعانة بالمیت الخالی عن الحس و الشعور [عبثا] و ذلک باطل». [7]. سوره انبیاء, آیه58. [8]. سوره انبیاء, آیه65. [9]. سوره انبیاء, آیه68. [10]. سوره انبیاء, آیه69. [11]. دیوان سعدی، غزل40؛ «دگر به روی کَسم دیده بر نمی باشد ٭٭٭ خلیل من همه بت های آزری بشکست». [12]. تحقیق ماللهند, ص21؛ «...إنّ الیونانیین أیّام الجاهلیة قبل ظهور النصرانیة کانوا علی مثل ما علیه الهند من العقیدة، خاصّهم فی النظر قریب من خاصّهم و عامّهم فی عبادة الأصنام کعامّهم و لهذا أستشهد من کلام بعضهم علی بعض بسبب الاتّفاق و تقارب الأمرین لا التصحیح فإنّ ما عدا الحقّ زائغ و الکفر ملّة واحدة من أجل الانحراف عنه و لکنّ الیونانیّین فازوا بالفلاسفة الذین کانوا فی ناحیتهم حتی نقّحوا لهم الأصول الخاصة دون العامّة لأنّ قصاری الخواصّ اتّباع البحث و النظر و قصاری العوامّ التهوّر و اللجاج إذا خلوا عن الخوف و الرهبة یدلّ علی ذلک سقراط لمّا خالف فی عبادة الأوثان عامّة قومه و انحرف عن تسمیة الکواکب «آلهة» فی لفظه کیف أطبق قضاة أهل اثینیة الأحد عشر علی الفتیا بقتله دون الثانی عشر حتی قضی نحبه غیر راجع عن الحقّ و لم یک للهند أمثالهم ممّن یهذّب العلوم فلا تکاد تجد لذلک لهم خاصّ کلام إلا فی غایة الاضطراب و سوء النظام و مشوبا فی آخره خرافات العوامّ من تکثیر العدد و تمدید المدد و من موضوعات النحلة التی یستفظع أهلها فیها المخالفة، و لأجله یستولی التقلید علیهم...». [13]. الاختصاص، ص6.[14]. بحارالانوار، ج69, ص59. [15]. دیوان شمس، غزل441؛ «گفتند یافت می نشود جسته ایم ما ٭٭٭ گفت آنک یافت می نشود آنم آرزوست». [16]. الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص85؛ التوحید(للصدوق)، ص286. [17]. نهایة الحکمة(طباطبایی)، ج2، ص207 و 208؛ «البراهین الدالّة علی وجوده تعالی کثیرة متکاثرة و أوثقها و أمتنها هو البرهان المتضمّن للسلوک إلیه من ناحیة الوجود و قد سمّوه «برهان الصدّیقین» لما أنّهم یعرّفونه تعالی به لا بغیره و هو کما ستقف علیه برهان إنّیّ یسلک فیه من لازم من لوازم الوجود إلی لازم آخر». [18]. الإقبال بالأعمال الحسنة(ط ـ الحدیثة)، ج 1، ص157. [19]. الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج1، ص85؛ التوحید(للصدوق)، ص286. [20]. التوحید(للصدوق)، ص432. [21]. شوارق الالهام فی شرح تجرید الکلام(طبع جدید)، ج1، ص50؛ «أکثر الأصول الثّابتة عند الإمامیّة عن أئمتهم المعصومین(صلوات اللّه علیهم أجمعین)، مطابق لما هو الثابت من أساطین الفلاسفة و متقدّمیهم و مبنی علی قواعد الفلسفة الحقّة کما لا یخفی علی المحقّقین». منبع:حوزه 211008
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عقیق]
[مشاهده در: www.aghigh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها