تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816338070
/یادداشت/ تونس؛ از پایان دیکتاتوری بن‌علی تا دریافت جایزه صلح نوبل
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: /یادداشت/
تونس؛ از پایان دیکتاتوری بن‌علی تا دریافت جایزه صلح نوبل
دولت اسلامگرای تونس، اگرچه تمام تلاش خود را بر رفع مشکلات معیشتی بجا مانده از دوران دیکتاتوری بن علی متمرکز کرد اما این امر نیازمند حل دو مشکل اساسی دیگر بود یکی مشکلات سیاسی و دیگری چالش های اجتماعی- اقتصادی، امری که او را واداشت تا میدان را به رقیب واگذار نماید.
گروه بین الملل خبرگزاری فارس: سودابه حسنی‌دخت: تونس در میان کشورهای شاهد انقلاب‌های عربی با مشکلات و گرفتاری های زیادی دست و پنجه نرم کرده، اما به دلیل حضور کم رنگ ارتش، موفقیت جنبش اسلام گرای النهضه و قدرت و نشاط جامعه مدنی توانست به پیروزی بزرگی در عرصه سیاسی برسد. شعله های انقلاب تونس که از سالها قبل، دور از چشم نیروهای امنیتیِ حاکم ،آغاز شده بود ، با خودسوزی محمد بوعزیزی ، کارگر سبزی فروش، نه تنها راهگشای سقوط حکومت‌های دیکتاتوریِ منطقه ، بلکه دامنگیرِ تونس و سایر کشورهای عربی شد . پس از خودسوزی بوعزیزی، مردم تونس که گویی منتظر جرقه‌ای برای شعله‌ور ساختن آتش اعتراضِ چندین ساله خود علیه دیکتاتوری 23 ساله «زین العابدین بن علی» بودند به خیابان‌ها آمده و تظاهرات کردند. تظاهراتی که هفته‌ها در خیابان‌های تونس در اعتراض به بیکاری، فساد و گرانی جریان داشت و سرانجام پس از کشته شدن ده‌ها تن از مردم به دست نیروهای امنیتی ، بن علی در ابتدا ، دولت و مجلس را منحل کرد و پس از آن قدرت را به محمد الغنوشی ،نخست وزیر سپرد. پوشش خبری رسانه ها بخصوص ویکی لیکس و افشاگری های مجله آمریکاییِ فارین پالیسی،تونس را به لبه پرتگاهی کشاند که منجر به سقوط زین‌العابدین بن علی شد و وی در ژانویه 2011 به همراه خانواده‌اش، پناهنده آل سعود شد. نکته قابل توجه این است که انقلاب تونس بدون هیچ رهبر، حزب یا گروهی اتفاق افتاد و به پیروزی رسید ولی آیا این انقلاب می تواند دستاورد مطلوبِ سیاسی و اقتصادی را، که علت اصلی بروز آن بود برای تونس جدید به همراه داشته باشد؟ برکناری بن علی البته بعد از 23 سال ریاست جمهوری ، تونس ، کشوری با ثروت سرشار را با موجی از بحران سیاسی و اعتراضاتِ ضد دولتی همراه کرد. پس از پیروزی انقلاب ،محمد الغنوشی، نخست‌وزیر تلاش کرد، دولت وحدت و آشتی ملی را در تونس تشکیل دهد . اما از آنجا که تمامی ارکان حکومت همچنان در دست بازماندگان رژیم بن علی و محمد الغنوشی نیز درصدد حفظ وضع موجود بود و در دولت جدید پست‌های حساس و با اهمیتی همچون وزارت کشور، خارجه، دفاع و دارائی در دست همان کسانی باقی ماند که مردم تونس خواهان نابودی ِ حاکمیت آنها شده بودند، این امر محقق نشد، به ویژه آنکه احزاب و رهبران گروههای اسلامی کمترین سهمی در این دولت به اصطلاح وحدت ملی نیز نداشتند. یک سال پس از مرگ بوعزیزی، تونس شاهد تغییر و تحولات بزرگی بود و برگزاری انتخابات مجلس موسسان و پیروزی حزب اسلامگرای "النهضه" ، اسلامی بودن رویکرد انقلاب تونس را برخلاف برخی تصورات که آن را صرفا با رویکردی اقتصادی تلاش داشتند معرفی کنند، تضمین می کرد. انتخابات تونس نیز با مشارکت 70 درصدی و 9 ماه پس از فرار بن علی برگزار شد و اسلامگرایان توانستند با کسب 40 درصد آرا و 90 کرسی از 217 کرسی ،ِمجلس موسسان این کشور اکثریت پارلمان را از آن خود کنند. احزاب تونسی پس از اعلام نتایج به دلیل عدم کسب اکثریت کرسی‌های نخستین مجلس، تصمیم به تقسیم قدرت گرفتند . پس"محمدالمنصف‌المرزوقی"، به عنوان رئیس‌جمهوری انتخاب شد. در مورد اوضاع تونس تا پیش از پیروزی اسلامگرایان ، اگرچه در طول این مدت مردم تونس از استبداد سیاسی رها شدند و مردم دیگر نگران اظهار نظر، انتقاد و یا ماموران حکومت نبودند ، اما تحول در شرایط اقتصادیِ مردم تونس به سرعت ِ تحولات سیاسی آن کشور نبود. دولت اسلامگرای تونس، اگرچه تمام تلاش خود را بر رفع مشکلات کشور متمرکز کرد اما این امر نیازمند حل دو مشکل اساسی است، یعنی مشکلات سیاسی و اجتماعی- اقتصادی، امری که او را واداشت تا میدان را به رقیب واگذار نماید. وضعیت اقتصادی تونس دارای اهمیت است زیرا عدم تغییر شرایط اقتصادی ، ممکن است آثار مثبت سیاسی انقلاب آن کشور را تحت الشعاع خود قرار دهد. مردم که از مصادره انقلاب در کنار عدم بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی نگران بودند با تجمع در برابر کاخ نخست وزیری این کشور، خواستار استعفای دولت انتقالی محمد الغنوشی شدند. تشکیل دولت مردمی و احیای شعائر اسلامی از دیگر خواسته‌های انقلابیون تونس بود. در فضای سیاسی تونس قطب‌بندی اسلامگرا- سکولار در جامعه این کشور همچنان ادامه دارد و بارزترین نماد آن درگیری‌های خیابانی بود که به چالشی بزرگ در برابر دولت تونس تبدیل شد، به ویژه آنکه گروههای شبه مسلح از شرایط پیش آمده استفاده کرده و در اعتراض‌های مردمی ،به تظاهرکنندگان تونسی حمله کرده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند. از نظر سیاسی جنبش اسلام گرای "النهضه " به اصل گفت و گو و افزایش نقش خود از طریق ائتلاف با نیروهای مدنی غیر اسلامی پایبند بود. از نظر ایدئولوژیک نیز، موضع گیری جنبش "النهضه" سه ویژگی بارز داشت: نخست اینکه به مدنی بودن کشور پایبند ماند، دوم اینکه بر اصل ضرورت ائتلاف میان نیروهای اسلام گرا و سایر گروههای مدنی به عنوان تنها راه محافظت از ثبات کشور، حفظ حقوق شهروندان و آسان سازی فرآیند انتقال به مرحله بعدی، تاکید داشت و سوم نیز اینکه به دلایل مختلف رنگ ایدئولوژی اسلامی خود را در تصمیم سازی های کلان خیلی پررنگ نکرد تا بلکه از این طریق در دایره قدرت باقی بماند. نکته قابل توجه در خصوص انقلاب تونس آن است که این کشور به مانند دیگر کشورهایی که در آنها شاهد انقلاب‌های اسلامی بوده‌ایم فاقد رهبری منسجمی به مانند انقلاب اسلامی ایران است و از ضعف تشکیلاتی و ساختاری رنج می‌برد. دموکراسی نوپا و شکننده تونس دچار حملات افراط گرایان شد و تعداد زیادی در این حملات کشته شدند و حتی صنعت توریسم این کشور را نابود کرد. معترضین تونسی در سال 2011 همانند دیگر نقاط جهان عرب علیه دیکتاتورها و وضع موجود دست به اعتراض زدند. دوران آهن و آتشِ حکومت بن علی با این انقلاب به پایان رسید و حکومت خودکامه او با نهیب آتش سرخ مردم تونس به اتمام رسید. تونس تقریبا تنها کشوری در منطقه است که توانست با استفاده از گفت‌وگو و مشارکت، طیف وسیعی از نیروهای سیاسی و اجتماعی، قانون اساسی، قوه مقننه و نهادهای دموکراتیک را ایجاد کند. برای این منظور چهارتشکل غیر دولتی -صنفی وارد میدان شدند و به دنبال خروج از بحران، راه گفتگو را در پیش گرفتند. کمیته چهارجانبه گفتگوهای ملی از چهار سازمان جامعه مدنی تونس تشکیل شده است: اتحادیه سراسری کارگران تونس، کنفدراسیون صنعتی، تجاری و صنایع دستی تونس، اتحادیه حقوق بشر تونس و اتحادیه وکلای تونس. ناظران سیاسی معتقدند نقشه راه پیشنهادی این گروه، در پیشنهاد تحقق ِگام به گام مطالبات مردمی متبلور شد. استعفای کابینه از جمله این راهها بود که با موفقیت انجام شد . تونس از بحران سیاسی ، خارج و دولت جدید روی کار آمد و در نهایت ، احزاب سیاسی توانستند قدرت را در میان خود به صورت مسالمت آمیزی تقسیم کنند. عملکرد این کمیته در تونس درنهایت کمیته جایزه صلح نوبل را مجاب کرد که جایزه صلح خود را به آنها اهدا کند و دلیل آن را حمایت آنان از دمکراسی اعلام کردند. کمیته نروژی نوبل، کمیته چهارجانبه گفتگوهای ملی تونس را به خاطر «نقش بی بدیل در ایجاد دموکراسی در این کشور شمال آفریقا پس از انقلاب سال 2011» و به پاس تلاش های بیش از دو ساله و در زمانی که کشور در تمام جبهه ها در خطر بود، مستحق کسب این جایزه دانست. کمیته صلح نوبل در بیان اختصاص این جایزه اعلام کرد: کمیته چهارجانبه تونس توانست در زمانی که کشورشان در آستانه درگیر شدن در جنگ داخلی بود، روند سیاسی صلح آمیزی را جایگزین کند. طرفداران اهدای این جایزه به کمیته چهارجانبه تونس مدعی بودند که جایزه نوبل صلح 2015 که به جامعه مدنی تونس تعلق گرفت، جایزه ای به عقلانیت ملت تونس بوده است. چرا که از طریق تشکل غیر دولتی -صنفی توانست از سال 2011، بدون خشونت، درگیری مسلحانه، گروههای تروریستی و بدونِ جنگ داخلی و تنها بر مبنای گفت‌وگو، راه خود را ادامه دهد و با وجود چالش های بزرگ توانستند به وحدت ملی دست یابند. با این وجود نباید فراموش کرد که مسئولان کمیته جایزه صلح نوبل در ورای اهدای این جایزه به تونس اهداف سیاسی بلند مدتی را در نظر داشته اند چه اینکه با اهدای این جایزه به تونسی ها تلاش دارد به سایر انقلابیون عربی در سایر کشورها اعلام نماید مسیر و روندی از سوی غرب مورد حمایت است که جریان هایی با وامداری ارزش های غربی در کشورهای یاد شده زمام امور را در دست داشته باشند. به هر روی این مسئله در کنار برخی عوامل دیگر، موفقیت مرحله انتقالی در تونس را آسان کرد و دستاوردهای زیادی به دنبال داشت که مهم ترین آنها همان توافق بر سر قانون اساسی جدید بود، قانونی که پایه گذار یک کشور با یک نظام دمکراتیک کثرت گرا خواهد بود. این در حالی است که بدون شک دستیابی به چنین موفقیتی در تونس بدون مشارکت همه طیف های با گرایشات مختلف سیاسی امکان‌پذیر نبود. به عنوان مثال حذف جزیان های اسلامی می توانست به کل این موفقیت را از بین ببرد. در همین حال، واضح ترین نشانه قدرت و برتری نیروهای جامعه مدنی در تونس همان نقش آفرینی "اتحادیه عمومی کار" در مرحله انتقالی بود، جایی که این اتحادیه با وجود آنکه بزرگ ترین اتحادیه صنفی در این کشور به شمار می آید، خود را از درگیری های سیاسی دور نگه داشته و به ایفای نقش قدرت متعادل کننده حامی حقوق افراد وابسته به خود بسنده کرد و خواهان تاکید بر مدنی بودن و کثرت گرایی کشور شد. همزیستی مسالمت آمیز همه اقشار و گرایشات از مذهبی گرفته تا قومی در تونس از دید تحلیلگران باعث شد سرنوشتی که انقلاب های مصر و لیبی دچار ان شدند بر تونس تحمیل نگردد چه اینکه در مقاطعی که خشونت در تونس از سوی گروههای افراطی و جیره خوار سلفی - وهابی بر این کشور حکفرما بود تونس هخم از مدار اصلی خارج شد. اینک اگرچه حزب النهضه به عنوان بزرگترین حزب اسلامگرای تونس در راس قدرت نیست اما به عنوان یک حزب درارای ظرفیت بالا برای به دست گیری قدرت ظاهر شده است و این روند می تواند به استمرار وضعیت باثبات امروز تونس کمک نماید. انتهای پیام/ انتهای پیام/
94/08/12 - 09:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها