واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: کنفرانس نفتی تهران؛ نمایشی بی روح با کارگردانی ژنرال زنگنه / بی تردید آینده نفتی جمهوری اسلامی ایران و البته به نوعی اقتصاد متکی به نفت کشور، وابستگی زیادی به قراردادهای جدید نفتی تدوین شده توسط وزارت نفت دارد؛ چراکه قرار است براساس این قراردادها بخش عظیمی از حوزه های نفت وگاز کشور به شرکت های خارجی واگذار و50 پروژه نفت و گاز به ارزش ۱۸۵ میلیارد دلار به شرکت های خارجی ارائه شود.وطن امروز / بی تردید آینده نفتی جمهوری اسلامی ایران و البته به نوعی اقتصاد متکی به نفت کشور، وابستگی زیادی به قراردادهای جدید نفتی تدوین شده توسط وزارت نفت دارد؛ چراکه قرار است براساس این قراردادها بخش عظیمی از حوزه های نفت وگاز کشور به شرکت های خارجی واگذار و50 پروژه نفت و گاز به ارزش ۱۸۵ میلیارد دلار به شرکت های خارجی ارائه شود. اما آنچه باعث نگرانی است تعویق چندین و چندباره کنفرانس رونمایی از این مدل قراردادی در لندن [مکان برگزاری این کنفرانس]، محرمانه ماندن مفاد آن در داخل کشور، ابهام در تطبیق آن با اصول اقتصاد مقاومتی و صدالبته شفاف نبودن وزارت نفت با کارشناسان و اصحاب رسانه است که در یادداشت منتشره در «وطن امروز»[که بیست و یکم شهریورماه به چاپ رسید] به تفصیل این موارد توضیح داده شد. اما چهارم مهرماه بود که بیژن نامدار زنگنه، وزیرنفت، از برگزاری کنفرانس رونمایی از قراردادهای جدید نفتی در تهران خبر داد. زنگنه با اشاره به اینکه قراردادهای جدید نفتی، آبان ماه امسال در تهران به سرمایه گذاران خارجی معرفی خواهد شد، گفت: «در کنفرانسی که در تهران برگزار می شود پروژه هایی که قرار است در قالب این قرارداد توسعه پیدا کند به سرمایه گذاران، معرفی خواهد شد». اتخاذ این تصمیم باعث شد کارشناسان، این اقدام وزارت نفت را به فال نیک بگیرند و موج انتقادها درباره برگزاری این کنفرانس در لندن تا حدودی فروکش کند و مسؤولان وزارت نفت برای توصیف این تصمیم از تعابیر دهان پرکنی استفاده کنند. به طور مثال، «رکن الدین جوادی» معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، برگزاری این کنفرانس در تهران را یک حرکت ملی دانست و درباره پیش بینی خود از حضور شرکت های مطرح بین المللی در کنفرانس تهران گفت: «شواهد از استقبال گسترده از این کنفرانس حکایت دارد. هم اکنون بسیاری از شرکت های بزرگ نفتی در حال بازگشایی و فعال کردن دفاترشان در تهران هستند». به هر ترتیب وزارت نفت و حامیان رسانه ای اش این مساله را در بوق و کرنا کرده و به کرات گفتند و نوشتند: «تهران جای لندن را گرفت!» اما اظهارات سیدمهدی حسینی، رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی و اخبار منتشرشده از سوی رسانه ها، برخی زوایای پنهان مساله را آشکار کرد و مشخص شد دلیل لغو کنفرانس لندن در آذرماه چه بوده است. به اذعان حسینی، دلیل اصلی تعویق برگزاری این کنفرانس در لندن زمان اجرایی شدن برجام بوده است. وی در این باره توضیح داد: «با توجه به اینکه پیش بینی شده تحریم ها از ژانویه ٢٠١٦ برداشته شود بنابراین زمان برگزاری این کنفرانس به فوریه (اسفند) تغییر کرد که به نظر می رسد از ماه دسامبر و روزهای پایانی سال ٢٠١٥ بهتر باشد. با برداشته شدن رسمی تحریم ها در ژانویه، شرکت ها و سرمایه گذاران خارجی می توانند بدون محدودیت بین المللی در این کنفرانس حضور پیدا کنند». در همین اثنا برخی منابع خبری از جمله رویترز، از کارشکنی آمریکا برای به تعویق انداختن کنفرانس نفتی لندن خبر داده و نوشتند مقامات آمریکایی در تماس با دیپلمات های انگلیسی نگرانی خود را از برگزاری این کنفرانس، پیش از لغو تحریم ها ابراز داشته اند و حتی کار تا آنجا پیش رفت که دولت اوباما به طور خصوصی به دولت های خارجی و بانکداران آمریکایی گوشزد کرد تحریم های ایران هنوز به قوت خود باقی است. در ادامه گزارش رویترز که به نقل از منابع دولتی و دیپلماتیک تهیه شده، آمده است: وزارت خارجه آمریکا با ارسال پیامی به سفارتخانه های این کشور در سراسر جهان تاکید کرده است تحریم های ایران هنوز پابرجاست و تا زمانی که آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبندی ایران به توافق هسته ای را تایید نکرده است این تحریم ها لغو نخواهد شد. از سوی دیگر زنگنه نیز در اظهارنظری گفت: «شرکت هایی که از کنفرانس تهران جا بمانند، می توانند در اجلاس لندن حضور پیدا کنند»! ژنرال نفتی دولت تدبیر و امید پیش از این گفته بود: «از من نشنیده بگیرید که ترجیح می دهیم اصل سمینار در تهران باشد و در لندن تکرار شود اگرچه می دانیم بعضی شرکت ها به تهران نخواهند آمد». با مداقه درگفته های وزیر نفت می توان دریافت منظور از «شرکت های جامانده» در اظهارنظر اخیر زنگنه همان شرکت هایی هستند که حتی برای آگاهی از مفاد قراردادها، حاضر نیستند به تهران بیایند و منتظرند عروس به خواستگاری داماد برود. البته مسؤولان وزارت نفت نیز گویا نسبت به این موضوع چندان بی میل نیستند و برای داماد کردن شرکت های خارجی، عزم خود را جزم کرده و مسافر لندن خواهند شد و اینکه گفته می شود «اصل سمینار در تهران است»، متاسفانه منطبق با واقعیت نیست. در این بین سوالی که مطرح می شود این است که اگر کنفرانس آذرماه لندن، به خاطر کارشکنی آمریکا و راغب نبودن شرکت های خارجی برای حضور در آن - به علت مشخص نبودن سرنوشت تحریم ها - لغو نمی شد، آیا باز هم وزارت نفت تصمیم به برگزاری کنفرانس تهران می گرفت؟ در نهایت فارغ از اینکه آیا اساسا طبق برنامه جامع اقدام مشترک، امکان برداشته شدن تحریم ها در ماه ژانویه پیش رو وجود دارد یا خیر؟ -که این بحث خود مجال و مقال دیگری می طلبد- آنچه از مطالب گفته شده می توان دریافت کرد این است که برگزاری کنفرانس تهران بیشتر جنبه مصرف داخلی دارد و وزارت نفت با این کار در پی آن است که از فشار انتقادها به خاطر برگزاری کنفرانس در لندن بکاهد و نیک پیداست تنها دلیل تعویق چندین باره کنفرانس لندن که در نهایت قرار بود آذرماه امسال برگزار شود، زمان اجرایی شدن برجام بوده است. با این اوصاف کنفرانس نفتی تهران چندان جدی نخواهد بود چرا که شرکت های خارجی کمافی السابق چشم انتظار لغو تحریم ها هستند و برگزاری این کنفرانس در تهران بیشتر جنبه نمایشی - تبلیغاتی دارد. *کارشناس ارشد مهندسی نفت
سه شنبه ، ۱۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]