محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854858167
حقوق پایمال شده در مراکز ترک اعتیاد
واضح آرشیو وب فارسی:ایران: فرناز قلعه دار سیاوش 16 ساله بود که در دام اعتیاد گرفتار شد. مانند تمام کسانی که ذره ذره معتاد می شوند و خودشان هم خبر ندارند یا حداقل نمی خواهند قبول کنند که معتاد شده اند او نیز نمی خواست بپذیرد که قدم در مسیر نابودی گذاشته است. اما مادرش نخستین فردی بود که متوجه ماجرا شد. بیچاره مادر روزگارش سیاه شد، از آنچه می ترسید به سرش آمده بود . حرف و نصیحت و دعوا و تهدید هم چاره کار نبود بالاخره از سر ناچاری دست به دامان دوست و فامیل و غریبه شد تا بلکه بتواند جگرگوشه اش را از این گرداب تباهی نجات دهد اما افسوس که بی فایده بود. چرا که سیاوش نمی خواست رها شود. سه سال به همین شکل گذشت. این در حالی بود که هر روزش برای مادر دل شکسته سیاه تر از شب تار بود. 10 سال پیش اعتیاد، شوهرش را گرفته بود و حالا هم قصد جان تنها پسرش را کرده بود. اما سارا این بار قسم خورده بود تن به شکست ندهد و هر طور شده سیاوش را نجات دهد. همان روزها بود که به پیشنهاد یکی از آشنایان تصمیم گرفت پسرش را برای ترک به یکی از کمپ های ترک اعتیاد بسپارد. اما وقتی موضوع را با سیاوش در میان گذاشت با برخورد تندی رو به رو شد. «من به کمپ نمی روم. تا حالا یک نفر را دیده ای که از این کمپ ها سالم بیرون بیاید؟ چند تا از دوستانم را هم که به زور بردند یا جنازه هایشان را تحویل خانواده ها دادند یا بدتر از قبل بیرون آمدند. مامان من هنوز اراده لازم برای ترک را ندارم مطمئن باش بزودی مواد را کنار می گذارم فقط کمی مهلت بده» و... اما مادر که در دل به حرف های پسرش می خندید گفت: «تو تا صد سال دیگه هم تصمیم به ترک نمی گیری پس خودم باید اقدام کنم.» بدین ترتیب پس از کشمکش های فراوان، سرانجام با کمک آشنای قدیمی با مرکز ترک اعتیاد تماس گرفت و بعد هم قرار شد چند نفر برای بردن سیاوش به خانه آنها بروند. ساعت از 10 شب گذشته بود که زنگ خانه به صدا در آمد. سیاوش در اتاقش چرت می زد که ناگهان چهار مرد جوان وارد اتاق شده و دست و پایش را گرفته و او را کشان کشان بردند. در آن شرایط سخت، پسر جوان فریاد می کشید و از مادرش کمک می خواست. بی تردید دیدن دست و پا زدن پسرک و شنیدن التماس هایش برای مادر بیچاره قابل تحمل نبود اما او که چاره ای نداشت سر در گریبان فرو برد و اجازه داد جگرگوشه اش را ببرند به امید اینکه سلامت به خانه باز گردد. سه روز در بی خبری گذشت. سارا خانم کم کم آرامتر شده بود اما دلشوره یک لحظه هم رهایش نمی کرد. مدام منتظر خبر بود تا اینکه بالاخره زنگ تلفن به صدا در آمد. زن جوانی که خود را پرستار بیمارستان معرفی کرد خبر بدی داشت. ناگهان گوشی تلفن از دست سارا افتاد. ساعتی بعد مادر هراسان خود را به بیمارستان رساند اما در کمال ناباوری با پیکر بی جان و زخمی پسر جوانش رو به رو شد. همان روز پس از اعلام شکایت وی از مسئولان کمپ پرونده ای در این باره تشکیل شد و در اختیار مأموران پلیس قرار گرفت. نتیجه پزشکی قانونی علت مرگ را ضربه مغزی اعلام کرد. در ادامه تحقیقات نیز مشخص شد مرکز ترک اعتیاد مورد نظر فاقد مجوز فعالیت بوده و پیش از آن نیز چهار معتاد دیگر بر اثر شکنجه و آزار مأموران کمپ به قتل رسیده اما به خانواده هایشان گفته شده بود آنها بر اثر نرسیدن مواد مخدر جان باخته اند. خانواده های قربانیان نیز بی خبر از همه جا، از اعلام شکایت و پیگیری صرف نظر کرده بودند. به دنبال انجام تحقیقات ویژه سرانجام مسئولان کمپ دستگیر و مرکز غیر مجاز نیز پلمب شد. اما به گفته مسئولان مربوطه متأسفانه همچنان صدها مرکز ترک اعتیاد غیر مجاز در کشور مشغول فعالیت هستند. انوشیروان محسنی بندپی- رئیس سازمان بهزیستی کشور - می گوید: بهره وری کمپ های ترک اعتیاد در کشورمان با استاندارد جهانی فاصله دارد و راندمان کمپ های ترک اعتیاد در ایران کمتر از 25 درصد است. این در حالی است که استاندارد جهانی برای مراکز ترک اعتیاد بالای 35 درصد است. این یعنی در کشور ما بیش از 75تا 80 درصد از افرادی که برای ترک اعتیاد به این کمپ ها می روند دوباره به مصرف مواد مخدر روی می آورند. وی همچنین تأکید کرده که هر کمپی برای فعالیت باید دارای مجوز باشد و به طور حتم با کمپ های بدون مجوز از سوی بهزیستی و نیروی انتظامی برخورد قانونی می شود. اما در این میان پرسش اساسی این است که چرا حقوق مراجعان به این مراکز غیر مجاز و حتی مجاز براحتی پایمال می شود و... اصل احترام به حقوق انسانی معتادان دکتر ابوالقاسم شم آبادی – حقوقدان و مدرس دانشگاه – در این باره به «ایران» می گوید: نگاه امروز جامعه به کسانی که به علل مختلف درگیر پدیده اعتیاد هستند، نگاهی پیشگیرانه است. دولت شایسته دولتی است که همگام با فعالیت های حاکمیتی سعی در برقراری نظم عمومی در جامعه و تضمین حقوق شهروندان داشته باشد. بنابراین در دولت خادم، شهروندان به صرف انسان بودن محترم بوده و فارغ از هر چیزی می توانند از حقوق طبیعی خود برخوردار باشند. پس نباید بین شهروندی که آزادانه در جامعه زندگی می کند با فردی که به دلایل قانونی و قضایی یا داوطلبانه در کمپ های ترک اعتیاد حضور دارد از جنبه برخورداری از حقوق مدنی، اجتماعی و انسانی تفاوتی قائل شد. حال اگر فردی داوطلبانه یا براساس قانون و دستور مقام صالح قضایی در این کمپ ها وارد و متحمل خسارت جانی، بدنی شود مطابق اصول عقلانی و قانونی و حتی شرع، مسئولان باید از پس خسارت بر آمده یا به مجازات مقرر قانونی برسند. به گفته این حقوقدان، کسانی که به عناوین مختلف قانونی، قضایی یا به اختیار در این مراجع حاضر شده، باید بدانند مطابق قواعد فرادست و فرودست از چه حقوق و تکالیفی برخوردار هستند. وجود یک کمپ سالم و به دور از جرم و خشونت مستلزم وجود قوانین، ضوابط و تشکیلات منسجم و تأثیرگذار است. این قواعد باید به گونه ای استقرار یابند که بیمار با ورود به محیط کمپ اطمینان خاطری حاصل کند که بتواند بدون واهمه و ترس در بهبود بیماری تلاش مساعی کند تا از این رهگذر به آغوش جامعه بازگردد. بنابراین در پی این قواعد نخستین اقدام مسئولان کمپ ها رعایت اصل احترام به کرامت ذاتی آنهاست. شم آبادی در ادامه گفت: اغلب این بیماران اشخاص محترمی هستند که دستان خود را برای کمک به مسئولان کمپ دراز کرده اند و نباید به دلیل شرایطی که گرفتار بیماری شده اند نقره داغ شوند. در صورت برخورد نا مناسب و توهین، افترا، ناسزا، دشنام، تهمت و ضرب و جرح نیز به طور قطع مرتکب باید بر اساس قوانین به مجازات برسد تا حقوق آنها به عنوان یک شهروند حفظ شود. پس اصل بر این است فردی که برای درمان اعتیاد به کمپ ها مراجعه می کند باید تمامی حق و حقوق انسانی اش حفظ شود و مطابق اصول انسانی با وی رفتار کنند. ضمن اینکه در متون مقدس اسلامی و تعالیم دینی نیز احترام به انسان به عنوان یک اصل اخلاقی مورد توجه و عنایت بوده است. در صورت بروز هر نوع آسیب عمدی به کسانی که در این کمپ ها حاضر شده اند، ضارب، مسئولیت کیفری داشته و مطابق قانون مجازات اسلامی کیفر می بیند. به گفته این حقوقدان، معتادان باید اطمینان کافی به فضای کمپ داشته باشند که حتی امکان وجود آسیب اعم از جسمی و روحی به ذهنشان متبادر نشود. پس باید با آنها مطابق قوانین و ضوابط قانونی رفتار شود و کوچکترین توهین و آسیب و ضرب و جرح نیز مجازات در پی دارد. مطابق اصل 22 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حیثیت، جان و مال شهروندان محترم بوده و باید آبرو، اعتبار و شئون اجتماعی شان حفظ شود. مسئولیت کیفری متخلفان مدت نگهداری یک معتاد در کمپ، به طور معمول تا زمانی است که اعتیادش درمان شود. به عبارتی برای ترک و بهبود حال معتاد، زمان مشخصی از منظر حقوقی وجود ندارد. حال آنکه شاید از نظر پزشکی در مدت 21 روز وضعیت فرد بهبود یابد. رئیس سازمان بهزیستی کشور این مدت را حدود 3 تا 4 هفته عنوان کرده و گفته: افرادی که در کمپ های ترک اعتیاد تحت مراقبت هستند، به طور حتم هیچ ماده مخدری استفاده نمی کنند. میثم سهرابی وکیل دادگستری در این باره به «ایران» می گوید: در قانون «اقدامات تأمینی» برای نگهداری فرد معتاد و خطرناک، مدت زمان مشخصی قید نشده و زمان آن وابسته به رفع حالت خطرناک در فرد است. ضمن اینکه اگر شخصی با رأی قضایی محکوم به حضور در کمپ شود، نمی تواند خودسرانه و با تصمیم شخصی، آن مکان را ترک کند. اما اگر معتاد با پای خود به مرکز ترک اعتیاد مراجعه کند یا به عبارتی «خود معرف» باشد می تواند هرزمان که اراده کند، کمپ را ترک کند. وی در ادامه خاطرنشان کرد: گاه ما شاهد هستیم در برخی کمپ های ترک اعتیاد که حتی مجوز فعالیت هم دارند، با معرفی خانواده فرد معتاد، وی را به زور و برخلاف خواسته اش و بدون رأی دادگاه و مجوزقانونی برای ترک به کمپ منتقل می کنند. در چنین حالتی مسئولان کمپ مشمول ماده621 قانون مجازات اسلامی می شوند. چرا که این افراد متهم به آدم ربایی هستند و مجازاتی مطابق همین جرم در انتظارشان خواهد بود. این ماده تأکید دارد «هر فرد که به قصد مطالبه پول یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگر به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصاً یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند به حبس از پنج تاپانزده سال محکوم خواهد شد.» پس مدیران کمپ ها باید بدانند که نمی شود شخصی را بدون رضایت خودش و به طورقهری وادار به ترک کرد هرچند هدف از این کار، ترک اعتیاد باشد. بدون شک کمپ ها در چنین وضعیتی باید درچارچوب قانون با نیروی انتظامی تماس بگیرند و پلیس هم به عنوان ضابط دادگستری مداخله و فرد را دستگیر کند. قانونگذار می گوید: «اگر کسی اعتیادش را ترک نکند، تحت تعقیب کیفری قرار می گیرد و زندانی می شود و از طریق زندان اقدام های قهری بر او اعمال و نسبت به ترک اعتیادش اقدام می شود و این قانون نیز برای زنان و مردان معتاد یکسان است. اما هرگونه شکنجه و آزار فرد معتاد درکمپ ها، جرم است. درماده واحده قانون حمایت ازحقوق شهروندی که از اصل 37 و 38 قانون اساسی سرچشمه گرفته نیز، به صراحت آمده: «هرگونه اقدامی که مصداق شکنجه یا ضرب وجرح و آزار و اذیت داشته باشد، جرم بوده و مجازات کیفری داشته و قابلیت تعقیب کیفری و تخلف انتظامی دارد.» بنابراین، هیچ یک از این رفتارها وجهه قانونی نداشته واگر اثبات شود که چنین اقدام هایی درکمپی انجام شده است، تمامی مسئولان آن تحت تعقیب کیفری قرارگرفته و حداقل مجازات حبس، پرداخت جزای نقدی و شلاق و دیه در انتظارشان خواهد بود. دکتر شم آبادی اظهار داشت: در مواردی دیده شده که معتادان را به اجبار به مراکز ترک اعتیاد برده و آزادی وی را مورد تعرض قرار دهند. در این خصوص مطابق اصل سی و سوم قانون اساسی اقامت اجباری شهروندان در یک مکان خاص بدون اجازه قانون، ممنوع است. مطابق اصول قانون اساسی نیز هرگونه ضرب و جرح به جسم و جان شهروندان ممنوع بوده و افراد معتاد نیز از این امر مستثنی نیستند. در صورتی که مسئول کمپ با اقدام ها و رفتارهای مجرمانه موجب صدمه جسمی به این افراد شود، مجرم محسوب شده و مطابق قانون مجازات خواهد شد. بنابراین ضرب و جرح عمدی بیماران ممنوع بوده و ممکن است مجازات قانونی و مسئولیت مدنی مسئولان کمپ را در پی داشته باشد. مطابق ماده 386 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 نیز مجازات جنایت عمدی برعضو درصورت تقاضای مجنی علیه یاولی او و وجود سایرشرایط مقرر درقانون، قصاص و درغیراین صورت مطابق قانون ازحیث دیه وتعزیرعمل می شود. دشنام و تهمت به بیماران معتاد جرم است مطابق قانون هر رفتاری که عنوان مجرمانه داشته باشد ممنوع است و براساس اصل قانونی بودن جرم و مجازات ها هر عمل ضد اجتماعی باید توسط قانونگذار منع شده باشد تا بتوانیم مرتکب آن را سرزنش کنیم. از سوی دیگر در بیانات ائمه و بزرگان اسلام تأکید شده که انسان آزاد آفریده شده و هر نوع اقدامی که این حق خدادادی را محدود یا منع کند، ممنوع است. البته باید دقت داشت مواردی که قانون به آن اشاره کرده استثنای اصل فوق بوده و به طور نمونه در صورتی که مطابق دستور مقام قضایی معتاد برای ترک اعتیاد به کمپ اعتیاد معرفی شود، این دستور ممنوعیت نداشته و در راستای قانون است. به گفته شم آبادی، هر نوع دشنام و فحاشی به معتادان ممنوع بوده و به موجب ماده 608 قانون مجازات اسلامی: «توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک چنانچه موجب حد قذف نباشد به مجازات شلاق تا 74 ضربه یا 50 هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.» اهانت به بیماران گرفتار اعتیاد نیز در حقیقت از موارد هتک حرمت و حیثیت است که موجب مسئولیت کیفری شخص خاطی خواهد بود. اضافه بر آن تهمت «نسبت دادن عمل زشت» به معتادان ممنوع بوده و مطابق ماده 698 قانون مجازات اسلامی هر کس به قصد اضرار به غیر، اکاذیبی را اظهار کند یا اعمالی را برخلاف حقیقت رأساً یا به عنوان نقل قول به اشخاص پیش گفته نسبت دهد اعم از اینکه از طریق مزبور به نحوی از انحا ضرر مادی یا معنوی به غیر وارد شود یا نه، علاوه بر اعاده حیثیت در صورت امکان، به حبس از دو ماه تا دو سال یا شلاق تا 74 ضربه محکوم خواهد شد. یکی دیگر از جرایمی که ممکن است توسط مسئولان کمپ یا پزشکان مربوطه در مراکز ترک اعتیاد رخ دهد افشای اسرار بیماران معتاد است. قانون مجازات اسلامی در ماده 669 برای تهدید به افشای سر، مجازات 74 ضربه شلاق یا زندان از دوماه تا دوسال مقرر کرده است. اضافه بر آن برای پزشکان در صورتی که به افشای اسرار بیماران اقدام کنند مطابق ماده 648 قانون یاد شده حبس و جزای نقدی پیش بینی شده است. نکته آخر اینکه معتادان هم مانند سایر شهروندان از حقوق و آزادی هایی برخوردار بوده و انجام هر اقدام غیرقانونی توسط مسئولان کمپ ها از نظر قانونی ممنوع بوده و مستوجب مجازات است. بنابراین در صورتی که صدمه روحی یا جسمی به این بیماران وارد شود، مسئولیت مدنی و کیفری مسئولان کمپ ها را در پی دارد و خانواده ها می توانند با پیگیری پرونده خواهان مجازات متهمان و دریافت حقوق قانونی خود باشند.
سه شنبه ، ۱۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران]
[مشاهده در: www.iran-newspaper.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها