واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: دکتر مرتضی مجدفر روزنامه نگار سال گذشته در یکی از مدارس مناطق شمالی تهران، کلاسی تشکیل شده بود که در آن برای گروهی از معلمان همان مدرسه و افرادی که از مدارس همجوار و نیز گرو های آموزشی اداره شرکت می کردند، تدریس می کردم. به دلیل چالاکی مدیر مدرسه و ارتباطات وی، آموزش ضمن خدمت اداره، مجوز برگزاری دوره در محل مدرسه را صادر کرده بود و البته هربار که کلاس تشکیل می شد، ناظری ازسوی همین دایره اداری، ورود و خروج شرکت کنندگان، ساعت شروع و خاتمه کلاس و احتمالا محتوای ارایه شده ازسوی من و تطبیق آن با سرفصل های دوره را کنترل می کرد. ممکن است بگویید این روندی که توضیح داده شد، در هر دوره ای که با عنوان آموزش ضمن خدمت فرهنگیان برگزار می شود، باید طی شود و ربطی به این ندارد که محل برگزاری آن با مجوز ضمن خدمت، یک مدرسه باشد یا دوره در محل اداره یا در مرکز آموزش عالی فرهنگیان و پردیس های وابسته به دانشگاه فرهنگیان تشکیل شود. بله، متوجه این موضوع هستم، ولی قصد دارم نکته دیگری را مطرح کنم. آنچه درحاشیه این دوره جالب می کرد، بده و بستان های مالی بین شرکت کنندگان و مدیرمدرسه درمقام مدیر دوره بود. مدیر مدرسه از معلمان شرکت کننده مدرسه خود وجهی دریافت نمی کرد و می گفت: کلا یک میلیون و200 هزارتومان از طریق انجمن برای حضور 30نفر از همکاران مدرسه در این کلاس کنار گذاشته است، ولی از شرکت کنندگان سایر مدارس و افرادی که از گروه های آموزشی آمده بودند، نفری 40 هزارتومان مطالبه می کرد. تدریس در کلاسی که حق ثبت نام و هزینه حضور داشته باشد، برایم خیلی دلنشین نبود. ماجرا را از مدیر مدرسه سؤال کردم. درجواب گفت: «این طرحی است که امسال به طور آزمایشی در چند منطقه از تهران و برخی از شهرستان ها اجرا می شود و معلمان باید هزینه حضور در کلاس های ضمن خدمت را خود بپردازند. البته من به دلیل وضع مالی خوب مدرسه، این رقم را از طریق انجمن تأمین کرده ام، ولی بعید می دانم همه مدارس بتوانند چنین کنند.» آن طور که مدیر مدرسه می گفت، مناطقی از تهران که برای اجرای آزمایشی انتخاب شده اند، عمدتا از بخش هایی برخوردار می شوند و چون با این کار، عملا آموزش های ضمن خدمت در مناطق دیگر و نیز استان ها و شهرستان های محروم به سمت تعطیلی پیش می رود، قطعا همه گیر نخواهد شد و مسئولان برای سال آینده باید چاره دیگری بیندیشند. در ادامه گفت و گو، همراه با مدیر مدرسه و ناظری که ازسوی اداره برای بازرسی و کنترل کیفیت کلاس ها می آمد، از چالش ها و سختی های این طرح سخن گفتیم و آخر سر به این نتیجه رسیدیم که شکست پولی ساختن آموزش های ضمن خدمت حتمی است. اکنون بعد از گذشت یک سال از آن ماجرا، از گوشه و کنار کشور خبر می رسد که اجرای این طرح شکل گسترده تری به خود گرفته و حتی در برخی از شهرها، مراتب از طریق بخشنامه نیز ابلاغ شده است: «حضور در هر ساعت کلاس آموزش ضمن خدمت از هر نوع آن، ساعتی هزارتومان، به اضافه 4 تا 6 هزارتومان بابت هزینه صدور گواهینامه پایان دوره!» البته از قرار، با وجود این که 40ساعت ضمن خدمت اجباری معلمان در هر سال تحصیلی، از این روش جدید مستثنا شده و قرار است کماکان رایگان باشد، باز در برخی از مناطق و شهرستان ها، با اعلام این که چون معلوم نیست این کلاس جزو 40ساعت الزامی معلمان است یا نه، از شرکت کنندگان در کلاس ها مطالبه وجه می کنند. از طرفی در فرم های ارزشیابی معلمان (و سایر کارکنان)، گذراندن چندیدن ساعت آموزش ضمن خدمت سالیانه را اجباری می کنیم، از طرف دیگر کتاب ها را تغییر می دهیم و برای کتاب های تغییریافته، کلاس ضمن خدمت می گذاریم؛ ولی برای تحقق هم این ها، تنها راه چاره را دست انداختن درجیب نیمه خالی معلمان و تأمین هزینه تغییرات ازسوی آنان می دانیم؟ آیا آموزش و پرورش ما به چنان وضعیتی رسیده که حتی از تأمین هزینه کلاس های ضمن خدمت معلمان خود نیز عاجز مانده است؟ آیا یادمان رفته است در گذشته ای نه چندان دور- در زمان مدیریت دکتر نجفی بر آموزش وپرورش- فرهنگیان به ازای گذراندن 175 ساعت دوره آموزش ضمن خدمت مرتبط، یک ماه کامل حقوق می گرفتند یا به ازای همین دوره ها، ارتقای گروه یا دریافت گروه و پایه شغلی آنان سرعت می گرفت؟ به نظر می رسد مسئولان آموزش و پرورش ما به جای انفعال و پاک کردن صورت مساله، درکنار بالابردن کیفیت آموزش های ارایه شده در آموزش ضمن خدمت و بکارگیری استادانی مجرب و کارکشته و روش های نوین و کارآمد، باید بحران بودجه و کمبود اعتبارات این نهاد را نیز به شکلی عریان و به دور از هر نوع ملاحظه کاری با آحاد جامعه و دیگر مسئولان تصمیم گیرنده درمیان بگذارند.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]