محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840493569
مرگ بر «سیاست های غلط آمریکا» را قبول دارم
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: برایم سخت است که «مرگ بر آمریکا» بگویم؛ بالأخره آمریکا کشور و وطن من است، اما اگر منظور از «مرگ بر آمریکا» این باشد که «مرگ بر سیاست های غلط آمریکا» این شعار را خواهم داد.به گزارش سراج24 ، 3 آبان سال 1358 با اشغال لانه جاسوسی آمریکا در تهران، پرده از بخش کوچکی از توطئه های دولت آمریکا از جاسوسی گرفته تا نقشه برای تسلط بر کشور، برداشته شد. این نشان می داد که حتی رژیم شاه که به ظاهر با واشنگتن دوست بود، نیز از اقدامات خصمانه دولت آمریکا در امان نبوده است. شکی نبود که با پیروزی انقلاب و تشکیل جمهوری اسلامی، دشمنی آمریکا با نظام جدید، شدت بیش تری خواهد یافت. از همان زمان تا کنون یعنی بیش از 30 سال است که شعار "مرگ بر آمریکا" تقریباً در همه تظاهرات های مردم ایران شنیده می شود. عده ای تصور می کردند بعد از توافق هسته ای و نزدیک تر شدن ظاهری روابط میان دولت های ایران و آمریکا، این شعار باید کم کم از راه پیمایی های مردم ما رخت بربندد، اما هشدارهای رهبر انقلاب درباره تلاش آمریکایی ها برای نفوذ در کشور و همین طور ادامه اظهارات خصمانه مقامات دولت آمریکا علیه کشورمان حتی پس از اعلام تصویب نهایی توافق، نشان داد که نه ماهیت آمریکا و نه دشمنی این کشور با جمهوری اسلامی، هیچ تغییری نکرده است. در خصوص دشمنی های آمریکا با ایران و این که آیا شعار "مرگ بر آمریکا" بعد از توافق هسته ای میان دو دولت هنوز هم باید در تظاهرات ها داده شود یا نه، با "کریستین دیلی " یک شهروند آمریکایی که مسلمان و شیعه شده گفتگو کرده است. خانم "دیلی" نماینده روزنامه انگلیسی زبان "دیلی استار" لبنان و خبرنگار آزاد رسانه های آمریکایی و اروپایی در تهران است. وی مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته روابط بین الملل و گرایش جهان عرب از دانشگاه جورج تاون واشنگتن دی سی اخذ نمود. متن مصاحبه مشرق با این خبرنگار و کارشناس آمریکایی به شرح زیر است. "کریستین دیلی" پس از مسلمان شدن، با یک خبرنگار ایرانی در لبنان ازدواج کرد سؤال:: لطفاً درباره ماجرای مسلمان شدنتان توضیح بدهید. بعد از آن که مدرک کارشناسی ارشدم را گرفتم، تصمیم گرفتم با یک تور دور دنیا کشورهای مختلف را ببینم. قرار بود به بیروت بروم و از آن جا به مصر و عمان و هند و جاهای دیگر. با این حال، در بیروت، به دلیل افتادن از روی یک پله، قوزک پایم شکست و مجبور شدم تحت عمل جراحی قرار بگیرم و نهایتاً دیگر نتوانستم مسافرتم را ادامه بدهم. بعد از چند هفته که در بیمارستان بودم و قرار شد چند هفته دیگر هم استراحت و سپس جراحی دیگری کنم، از همان جا برای دانشگاهم ایمیل زدم و لیست فارغ التحصیلان دانشگاه را در بیروت از آن ها گرفتم. یکی از آن ها نماینده پارلمان بود و طی مکاتباتی که با هم داشتیم، آقای " مروّه " ناشر وقت روزنامه دیلی استار را جهت همکاری به من معرفی کرد. همین همکاری باعث شد بعدها در لبنان ساکن شوم. آن زمان به خاطر مطالعاتم در زمینه جهان عرب، اندکی با اسلام آشنا بودم، اما اولین برخورد واقعی ام با اسلام و تشیع سال 2006 بود. جنگ اسرائیل با لبنان در آن سال باعث شد تا بیش تر درباره اسلام مطالعه کنم. همان زمان بود که به اسلام آشنایی بیش تر و اعتقاد پیدا کردم. در لبنان چون مذاهب و فرقه های مختلف وجود دارد، اگر مسلمان شوید، باید مسلمان شدنتان را در دادگاه و طی یک پروسه قضایی، ثبت کنید. من هم به " محکمه شرعیه جعفریه" یا همان " ثبت احوال قضایی شیعه" محله " الشیّاح " در " ضاحیه " بیروت رفتم و در حضور شهود، شهادتین را گفته و با تأیید آیت الله " علی المولی " شرعاً و سپس قانوناً مسلمان شدم. به دلیل همان تنوع ادیان و مذاهب در لبنان، ثبت ازدواج ها هم به همین گونه است، یعنی در محاکم شرعیه ثبت و تأیید شده و سپس به تأیید وزارت کشور و یا امور خارجه می رسد. سؤال:: همسر شما یک شیعه ایرانی است. چگونه با هم آشنا شدید؟ آقای "موسوی" مسئول وقت امور رسانه ای حزب الله، واسطه آشنایی من با همسرم بود. هم من و هم همسرم که او هم خبرنگار بود، برای هماهنگی اداری کارمان به آقای موسوی مراجعاتی داشتیم و او ما را به هم معرفی کرد. سؤال:: درباره حرفه خبرنگاری خودتان هم توضیح بدهید. من خبرنگاری را از واشنگتن و با یک گروه رسانه ای به نام " مِن واشنطن " (= از واشنگتن) شروع کردم که عملاً پایگاه عملیاتی چندین شبکه خبری عربی بود. کار با دیلی استار اولین تجربه من در کار خبری-تحلیلی بود. آن جا وقت داشتم تا خبرها را به صورت عمیق دنبال و تحلیل کنم. سؤال:: دلیل سفر شما به ایران چه بود؟ پس از آشنایی با همسرم اولین بار خرداد ماه سال 1387 بود که یک سفر توریستی حدوداً یک ماهه به ایران داشتم. از شهرهای مشهد، قم، اصفهان و تبریز دیدن کردم و شگفتی های معماری و مکان های مقدس ایران را دیدم. البته من از مدت ها قبل به اخبار سیاسی ایران علاقه داشتم، چون این کشور یک ابرقدرت منطقه ای است و تا اندازه زیادی، واقعیت های خاورمیانه را شکل می دهد. به عنوان مثال، من سال ها در لبنان زندگی کردم و آن جا به وضوح می دیدم که ایران چه قدر در این کشور تأثیرگذار است. "کریستین دیلی" سال 1387 برای اولین بار به ایران سفر کرد سؤال:: آیا برای زیارت بود که به قم و مشهد رفتید؟ تجربه خودتان را برایمان تعریف کنید. بله برای زیارت رفتم. وقتی به حرم می رفتم، احساس می کردم یک نیروی کاملاً محسوس معنوی و آسمانی در فضای مرقد هست. این نیرو تا هفته ها بعد از اولین زیارتم، همراه من بود و آن را در وجود خودم حس می کردم. من قبلاً به سوریه هم رفته بودم، اما هدفم زیارت نبود و وارد حرم نشده بودم. اولین زیارتم را در ایران در حرم امام رضا علیه السلام تجربه کردم. سؤال:: آیا دعا یا تقاضایی هم در حرم کردید یا صرفاً برای زیارت رفته بودید؟ نه، دعای خاصی نکردم، البته باید این کار را می کردم، اما آن قدر غرق در تجربه و حس معنوی زیارت شده بودم که این فرصت را از دست دادم. سؤال:: به جز زیارت، چه چیز دیگری در ایران توجه شما را به خود جلب کرد؟ شاه کارهای معماری در اصفهان، مناظر حیرت انگیز در شمال ایران مانند کوه های فرورفته در مه و دریای خزر. هم چنین روستای کندوان در نزدیکی تبریز که خیلی زیبا بود. سؤال:: شما قطعاً در آمریکا دوستانی داشته اید. واکنش این افراد وقتی فهمیدند می خواهید برای زندگی به ایران بیایید، چه بود؟ واکنش آن ها به نسبت اطلاعاتی که درباره ایران داشتند، فرق می کرد. بعضی از آن ها که خیلی درباره خاورمیانه اطلاعات نداشتند، گفتند: " مگر دیوانه شده ای؟ نمی دانی ایران چه قدر خطرناک است؟ " عده ای از دوستان نزدیکم می دانستند که اتفاقاً دارم به کشوری می روم که حداقل از لبنان، خیلی امن تر است ، چون لبنان با این همه تهدیدات اسرائیل و اختلافات جناحی و فرقه ای، بیش از یک سال خلأ در سِمت ریاست جمهوری و حضور داعش در مرزهای این کشور واقعاً هر لحظه ممکن است منفجر شود. ایران نه تنها از لبنان، بلکه از آمریکا هم خیلی امن تر است. این همه خشونت و درگیری های خیابانی و شهری در آمریکا هست که در ایران شاهد آن ها نیستیم. سؤال:: عده زیادی در خارج از ایران هستند که معتقدند این کشور، امنیت ندارد. به نظر شما دلیل این ناآگاهی چیست؟ افرادی که به من می گفتند " مگر دیوانه شده ای که به ایران می روی " فکر می کردند اگر ایرانی ها بفهمند من آمریکایی هستم، من را می کشند. مجبور می شدم برای آن ها توضیح بدهم که دیدگاه ایرانی ها درباره تمایز میان دولت و مردم آمریکا چیست و این که چه قدر همه مردم در ایران مهمان نواز هستند؛ مهمان نوازترین مردم دنیا. "مردم ایران مهمان نوازترین مردم دنیا هستند" موضع لبنانی ها هم بسیار شبیه به ایرانی هاست. من سال 2005 به یک گردهمایی بزرگ در بیروت رفتم. سید حسن نصرالله آن جا بود و سخنرانی می کرد. آن جا هم همه مردم به عربی فریاد می زدند: " الموت لآمریکا. " بعد، از کنار من که رد می شدند، به انگلیسی می گفتند: Welcome to Lebanon" " یعنی به لبنان خوش آمدی! بنابراین من همیشه باید برای مردم آمریکایی و اروپایی توضیح بدهم که وقتی ایرانی ها شعار می دهند " مرگ بر آمریکا " ، منظورشان این نیست که می خواهند آمریکایی ها را بکشند. تنها شکلی که ایرانی ها ممکن است من را بکشند، این است که از روی مهمان نوازی، آن قدر به من چای یا شیرینی بدهند تا بمیرم! سؤال:: تاکنون به عنوان یک خبرنگار چه فعالیت هایی درباره ایران انجام داده اید؟ مقالات زیادی را نوشته ام و با افرادی هم مصاحبه کرده ام: اصحاب رسانه، اساتید دانشگاهی و حوزوی و سیاستمدارانی مانند محسن رضایی. سؤال:: آیا گزارش های اجتماعی هم درباره ایران تهیه کرده اید؟ من حوزه فعالیت و علاقه ام بیش تر سیاست است، اما گاهی وقت ها اگر موقعیتی پیش بیاید، یک گزارش اجتماعی هم می نویسم تا بتوانم آمریکایی ها و اروپایی ها را بیش تر با ایران آشنا کنم. آخرین مطلبی که نوشتم مربوط به مراسم تشییع سردار همدانی، نقش او در سوریه و معرفی شخصیت او در قالب سپاه پاسداران بود. سؤال:: آیا مخاطبین شما، لبنانی ها هستند؟ مخاطب چاپ کاغذی دیلی استار، متخصصان و کارشناسان لبنانی و عربی هستند، اما مخاطبین سایت خبری دیلی استار غالباً مخاطبین بین المللی غربی و به ویژه آمریکایی ها هستند. رسانه های دیگری هم که به شکل فری لَنس (خبرنگاری آزاد) مقالاتم را منتشر می کنند، غالباً آمریکایی یا انگلیسی هستند. سؤال:: واکنش مخاطبان شما به مطالبتان درباره نقش سردار همدانی و کلاً ایران در سوریه چه بوده است؟ واکنش ها بسیار گسترده و متفاوت بوده است. عده ای از مخاطبان، به خصوص آمریکایی ها، موضوع را درک نمی کنند. باید یک مقاله کامل برای آن ها نوشته شود و توضیح بدهیم که سوریه درگیر یک جنگ گسترده است؛ فلان گروه ها در سوریه حضور دارند و با هم می جنگند، و هر گروه در کدام طرف جنگ است. بسیاری از واکنش ها به گزارش های من حاکی از این است که مردم نمی دانند در سوریه چه خبر است. آن چه من در میان خبرنگاران می بینم این است که به دو دسته تقسیم شده اند. عده ای کورکورانه از اسد طرف داری می کنند و در این راه، واقعیت را هم گم می کنند. عده ای دیگر خیلی دراماتیک به مبحث انقلاب نگاه می کنند و طی روزهای اول بحران سوریه، آن را انقلاب توصیف می کردند و تظاهرات را مردمی و نشان دهنده بروز یک انقلاب می دانستند. برخی خبرنگاران غربی، حتی بعد از بروز خشونت های شدید و آشکار شدن یک سری واقعیت ها در سوریه، هنوز هم همان نظریه تخیلی انقلاب در این کشور را دنبال می کنند و آن قدر با اسد دشمنی می کنند که واقعیت های میدانی در سوریه را نمی بینند. "بسیاری از آمریکایی ها نمی دانند در سوریه چه خبر است" در رسانه هایی مانند نیویورک تایمز اکنون شاهد نوعی توجیه رفتار تروریست ها هم هستیم. مثلاً می نویسند " سایر گروه های معارض مانند جبهه النصره " ، یعنی انتظار دارند باور کنیم که جبهه النصره یک گروه سکولار و مدرن و میانه رو است، در حالی که " جولانی " رهبر این گروه گفته دروزی ها یا باید به اسلام سنی بگرایند یا این که کشته شوند. وی هم چنین معتقد است هر مسلمانی که سنی نباشد، باید کشته بشود. به همین دلیل هم شاهد وحشی گری های این گروه در روستاهای مسیحی نشین سوریه بوده ایم. رسانه های غربی حتی دارند تلاش می کنند تصویر القاعده را هم خوب جلوه بدهند، گروهکی که تا همین چند سال پیش، بدترین دشمن آمریکا بود. سؤال:: آیا رسانه های بین المللی زیادی در بیروت وجود دارند؟ بله. بسیاری از خبرنگارانی که اخبار جنگ سوریه را گزارش می کنند، این کار را از بیروت انجام می دهند، چون رفتن به خود سوریه بسیار خطرناک است. البته بیروت از مدت ها قبل هم مرکز تجمع خبرنگاران خاورمیانه ای زیادی بوده است، اما بعد از آغاز بحران سوریه، شمار خبرنگاران باز هم بیش تر شد. خبرنگاران ابتدا از مرز ترکیه و به صورت غیرقانونی وارد مناطقی در سوریه می شدند که تحت کنترل " ارتش آزاد " بودند، اما بعد از آن که یک نفر در این مناطق توسط داعش دستگیر و گردن زده شد، این نوع ورود به سوریه تقریباً متوقف شد. خبرنگارانی هم که علیه بشار اسد مطلب می نوشتند، اغلب برای دریافت اجازه دولتی و ورود به دمشق، با مشکل مواجه می شدند. سؤال:: فارسی را چه اندازه بلد هستید؟ آیا معلم فارسی هم گرفته اید؟ نه، معلم نگرفته ام، اما از طریق نرم افزارهای مختلف دارم تلاش می کنم فارسی را یاد بگیرم. تا الآن یک سری کلمات و جمله ها را هم یاد گرفته ام. مانند "حال شما چه طوره"، "من خوب هستم"... "مرگ بر آمریکا"! "همسر من ایرانی است"، " من دارم رانندگی می کنم." الآن بخش بزرگی از زندگی روزمره من را یادگیری فارسی تشکیل می دهد. روزها و هفته های اولی که به ایران آمده بودم، رفت و آمد خانوادگی خیلی زیاد بود و خوش بختانه چون خانواده همسرم انگلیسی یا عربی بلد بودند، مشکل خاصی نداشتیم، اما برای ارتباط با مردم، مجبور هستم فارسی را یاد بگیرم. نکته جالب درباره زبان من این که گاهی اوقات بدون این که حتی به آن فکر کنم، برخی کلمات را اشتباهاً به عربی می گویم، چون حدود 13 سال در لبنان زندگی کرده ام و همین طور به کشورهای عربی زبان دیگری مانند مصر هم سفر کرده ام. در نزدیکی شهرک دولت آباد شهرری، جایی که زندگی می کنیم، یک محله عراقی نشین هست که برای خرید به آن جا می روم. آن جا می توانم به راحتی خرید کنم، چون هم خوراکی های عربی را که می خواهم، پیدا می کنم و هم فروشنده ها به زبان عربی صحبت می کنند. سؤال:: آیا مردم در خیابان از شما درباره مسلمان شدنتان سؤال می کنند؟ بله. البته بعضی وقت ها سؤال هایشان را نمی فهمم، چون به فارسی می پرسند. من هم هنوز آن قدر فارسی بلد نیستم که بتوانم این گونه با مردم حرف بزنم. بعضی وقت ها از من می پرسند "ایران، خوب؟" و من هم می گویم: "خیلی خیلی خوب!" بعضی وقت ها ایرانی ها از من می پرسند "ایران، خوب؟" و من هم می گویم: "خیلی خیلی خوب!" سؤال:: به نظر شما مردم ایران با مردم لبنان یا آمریکا چه تفاوت هایی دارند؟ آیا آن قدر که رسانه ها نشان می دهند، با هم فرق می کنند؟ نه، اصلاً. اتفاقاً به نظر من مردم ایران و آمریکا خیلی به هم شباهت دارند. می توانم بگویم ایرانی ها، آمریکایی های خاورمیانه هستند. ایرانی ها معمولاً یک زبانه هستند و فقط فارسی صحبت می کنند و همین طور مسافرت های خیلی طولانی نمی روند، عمدتاً به کشورهای همسایه مانند عراق و عربستان می روند. آمریکایی ها هم معمولاً فقط انگلیسی بلد هستند و تمایلی به مسافرت های طولانی ندارند؛ اکثراً به کانادا یا مکزیک می روند. احساس میهن پرستی و غرور ملی در هر دو ملت وجود دارد. هم چنین آمریکا اگرچه کشوری غربی است، اما می توانید آثار مذهب را بسیار بیش تر از کشورهای اروپایی در آن ببینید. اعتقاد به خدا و معنویت، بخش مهمی از جامعه آمریکا را تشکیل می دهد. ارزش های مشترک زیادی هم مانند ارزش قائل شدن برای خانواده، میان دو ملت مشترک است. سؤال:: به نظر شما چه کسی در آمریکا تلاش می کند تا چهره ای منفی از ایران به مردم ارائه دهد؟ قطعاً لابی قدرتمند اسرائیل در آمریکا این کار را می کند. رابطه دو کشور، بعد از انقلاب اسلامی در ایران، شروع خوبی نداشت و حادثه گروگان گیری در سفارت آمریکا شکل گرفت، که البته آن هم باید در نسبت با کارهایی که آمریکایی ها علیه ایرانی ها کرده بودند از جمله حمایت از شاه و سرنگون کردن دولت مردمی مصدق، سنجیده و تجزیه و تحلیل شود. با این حال، موضوع این است که اغلب جوانان آمریکایی درباره بلاهایی که آمریکا بر سر ایران آورده، چیزی نمی دانند، بلکه دیدگاهشان نسبت به ایران، تحت تأثیر پروپاگاندای لابی اسرائیلی و حمایت آمریکا از گروه های ضدانقلاب اسلامی مانند مجاهدین خلق شکل گرفته است. آیپک (کمیته روابط عمومی آمریکا و اسرائیل) دست کم و رسماً 40 میلیون دلار هزینه کرد تا توافق هسته ای اوباما با ایران را لغو کند. سؤال:: اسرائیلی ها از این که مردم ایران (و نه دولت این کشور) را مهاجم و متخاصم معرفی کنند، چه سودی می برند؟ می خواهند قدرت خودشان را در منطقه حفظ کنند. از این که در مبارزه با حزب الله تحت حمایت ایران، به هیچ از اهداف خود دست پیدا نکرده اند، احساس می کنند تحت تهدید هستند. ضمن این که قدرت ایران را درک می کنند و می دانند که مبارزه مستقیم با ایران کار بسیار دشواری است. نکته دیگر این که حمایت از مظلومین در قانون اساسی ایران و ماهیت جمهوری اسلامی آمده است و این کشور در دفاع از مردم فلسطین و محکوم کردن تروریسم و اشغالگری اسرائیل، مواضع بسیار واضحی گرفته است. "جالب است که آن همه مدارک را در سفارت سابق آمریکا نگه داشته اند" سؤال:: آیا به محل سابق سفارت آمریکا در تهران رفته اید؟ بله. البته دفعه های قبلی که به ایران آمدم، به این محل رفته ام. برایم جالب بود که این همه مدارک و وسایل را نگه داشته اند. سؤال:: به نظر شما بعد از توافق هسته ای، هنوز هم باید شعار مرگ بر آمریکا را ادامه داد؟ من فکر نمی کنم آمریکا به اندازه کافی اشتباهات گذشته خود را جبران کرده باشد. مردم ایران هم از یاد نمی برند که آمریکا مصدق را سرنگون کرد، از صدام حمایت کرد، هواپیمای مسافربری ایران را هدف گرفت، ایران را تحریم کرد و بسیاری کارهای زننده دیگر را انجام داد که هنوز به خاطر آن ها حتی عذرخواهی هم نکرده است. سؤال:: آیا دولت آمریکا صرفاً به مردم ایران یا مردم کشورهای دیگر ظلم کرده یا در حق مردم خودش هم ظلم نموده است؟ ابعاد ظلم دولت آمریکا قطعاً به خارج از مرزهای این کشور محدود نمی شود. اگر وضعیت سیاه پوست ها و طبقه فقیر را امروز در آمریکا بررسی کنید، متوجه می شوید که مردم خود این کشور هم از ظلم ناشی از سیاست های غلط دولتشان در امان نیستند. سؤال:: آیا شما حاضر هستید در راهپیمایی هایی شرکت کنید که در آن شعار " مرگ بر آمریکا " می دهند؟ قطعاً به عنوان خبرنگار حضور خواهم یافت، اما برایم سخت است که خودم " مرگ بر آمریکا " بگویم. بالأخره آمریکا کشور و وطن من است. ضمن این که ترجمه و تفسیر این شعار مهم است. اگر منظور شما از بیان شعار این باشد که " مرگ بر سیاست های غلط نظام آمریکا " حتماً این شعار را خواهم داد. " مرگ بر آمریکا" با "مرگ بر روش غلط سیاست های آمریکا" فرق دارد. معنی شعارها و کلمات در آن ها خیلی تأثیرگذار است. اگر منظور از "مرگ بر آمریکا"، " مرگ بر سیاست های غلط آمریکا " باشد، حتماً این شعار را خواهم داد ارزش ها و مفاهیمی که حتی خود من در آمریکا با آن ها بزرگ شده ام، امروزه با بخش های عمده ای از سیاست های نظام حاکم در آمریکا به ویژه در دیپلماسی در تعارض و تضاد است. مثلاً این رؤیای آمریکایی که " در این سرزمین، هر کس آزاد است تا با کار خودش، از فقر به ثروت برسد و هیچ مانعی بر سر این راه و هیچ فسادی در نظام این کشور وجود ندارد " ، امروزه یک آرزو بیش نیست. اما به هر حال، من وقتی درباره آمریکا فکر می کنم، به همین آرزو فکر می کنم. بالأخره این آرزو باید در جایی محقق شود. ای کاش این اتفاق در آمریکا می افتاد. " مرگ بر آمریکا " یعنی مرگ بر سیاست های غلطی که ارزش های سنتی خودِ آمریکا و سپس دنیا را تهدید می کند. سؤال:: شما خودتان را آمریکایی می دانید یا لبنانی؟ یا ایرانی؟ الآن شاید بیش تر لبنانی. سؤال:: از میان شخصیت های عاشورایی کدام را بیش تر دوست دارید؟ امام حسین و همه یاورانشان دوست داشتنی هستند، اما من هم مثل خیلی از افراد که حضرت عباس را دوست دارند، علاقه ویژه ای به ایشان دارم. سؤال:: به نظر شما دلیلش چیست؟ به خاطر اوج شجاعت و عمق فداکاری ایشان. منبع:مشرق
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها