واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: مهدی شفقتی تغییرات اقلیمی یا تغییرات آب و هوایی به معنای تغییر مشخص در الگوهای آب و هوایی و غیرعادی بودن اقلیم است و به پدیده هایی اطلاق می شود که در اعصار و دوره های مختلف نیز می توانند اتفاق بیفتند. چالشی بزرگ و زیست محیطی که موارد بسیاری باید دست به دست هم دهند تا چنین پدیده ای رخ دهد و سازمان های بسیاری نیز باید دست به دست هم دهند تا بتوانند با چنین بحران هایی مقابله کنند. پارامترهایی وجود دارد که به این واقعه دامن می زنند؛ یکی از این تبعات بحث گرمایش زمین است که خود موجب بالا آمدن سطح آب دریا، تغییر در آستانه آب و تغییرات اقلیمی مانند سیل یا خشکسالی می شود و یا مساله ای که این روزها همه جا سخن از آن است؛ النینو، ناهنجاری های عظیم در آب و هوا که مکانی را به شدت خشک می کند و در جایی دیگر سبب بارش شدید باران می شود. النینو یا گرم شدن زمین یا هر تغییر اقلیمی دیگر، به یقین می تواند زندگی و زیست نسل آینده را تحت تاثیر قرار دهد. در راستای جلوگیری از این گونه تغییرات، نشست های بسیاری در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته تشکیل شده است؛ هدف این نشست ها و مذاکرات تعیین راهکارهایی برای حل بحران های ناشی از تغییرات اقلیمی است. در نشست های اخیر سازمان های هواشناسی و اقلیمی راهکار اعلام شده و بر سر آن به توافق رسیده اند؛ به طور مثال کشورهای پیشرفته باید در جهت کاهش گازهای گلخانه ای، حمایت های مالی یا تکنیکی خود را نسبت به کشورهای در حال توسعه دریغ نکنند. متاسفانه امکانات برای کاهش تغییرات اقلیمی یا سازش با آن بیشتر در کشورهای غربی وجود دارد؛ کشورهایی که خود بیشترین میزان گازهای گلخانه ای را تولید می کنند؛ بدون در نظر گرفتن این مساله که تبعات این تغییر اقلیم تمامی مردم جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. صنایع و کارخانه های موجود در این کشورها خود باعث افزایش گازهای گلخانه ای می شود. در نشست های مختلف در کشورهای پیشرفته تصمیماتی همچون تثبیت غلظت گازهای گلخانه ای تصویب و به کشورهای دیگر دیکته می شود؛ به طور مثال به چین و هند می گویند باید سطح غلظت گازها را به حدی مناسب برسانند که جهان را به خطر نیندازند. اما تاثیر انسان و مداخله او در طبیعت را در افزایش تغییرات اقلیمی نمی توان نادیده گرفت. انسان با افزایش جمعیت، ساخت وسازها و جنگل زدایی و بیابان زایی، می تواند باعث تغییرات زمین شود. تغییراتی همچون ذوب شدن یخچال های طبیعی، بالا آمدن سطح آب اقیانوس و افزایش یافتن مخاطرات طبیعی مانند توفان و سیل نشان می دهد انسان تا چه میزان می تواند در تغییرات اقلیمی تاثیرگذار باشد. آنچه در حال حاضر حائز اهمیت است، آسیب پذیر بودن کشور ایران در مقابل این تغییرات است؛ اما در چه حیطه هایی بیشترین آسیب به کشور وارد است؟ آب، کشاورزی، محیط زیست، تغییرات کاربری اراضی، هواشناسی، انرژی و صنعت، نفت و گاز، حمل ونقل، مرتع و جنگل، بهداشت، سلامت انسانی و ساحل (در مواجهه با سونامی). در چنین شرایطی باید به دنبال راهکارهایی برای جلوگیری از آسیب بیشتر بود؛ پیشنهاد هایی برای کشورهایی مثل ایران که به شدت تحت تاثیر سیل یا خشکسالی هستند؛ به هنگام سازی و استانداردسازی صنایع و محیط زیست در جهت کاهش تولید گازهای گلخانه ای مدیریت بیابان و کاهش بیابان زایی؛ مانند مسائل آبخیزداری و بیولوژیکی و بیابان زدایی مدیریت احداث سدها بارور کردن ابرها و بارندگی سیستم کنترل و جمع آوری گاز متان در مکان های دفن زباله جلوگیری از گسترش اراضی کشاورزی در جنگل اعطای وام به صنایع برای بهینه سازی انرژی افزایش آگاهی و فرهنگ مردمی در قبال تغییرات اقلیمی سرمایه برای تربیت نیروهای متخصص و تجهیز آنها برای پژوهش های علمی آموزش راهبردی برای کاهش گازهای گلخانه ای ارتقای سیستم های زباله سوز جمع آوری پساب های شهری آموزش همگانی در سطوح مختلف این راهکارها به همین جا ختم نمی شوند؛ پیشنهاد های بسیاری برای جلوگیری از تغییرات اقلیمی وجود دارد که با در نظر گرفتن و عملی کردن آنها می توان دنیا را به جای بهتری برای زندگی تبدیل کرد؛ تاسیس نهادهایی برای پیش بینی تغییرات اقلیمی و فیزیولوژیکی زیر نظر سازمان بین المللی هواشناسی، ایجاد مرکز بین المللی تحقیقات کاربردی کاهش تبخیر در کشور، جلب مشارکت مردم در جنگل زایی و بیابان زدایی، استفاده از سوخت های فسیلی و خارج کردن خودرو های مستعمل برای کاهش گازهای گلخانه ای، توسعه حمل ونقل ریلی، تولید برق در میادین گازی، استفاده از انرژی های نو و پاک مانند انرژی باد یا نور و زمین گرمایی. با درک اهمیت اقلیم و تغییرات اقلیمی و همکاری با سازمان مدیریت بحران باید برنامه ای جامع تدوین شود تا بتوان مردم را آگاه کرد.
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]