واضح آرشیو وب فارسی:سلامانه: سلامانه : کودکان در آغاز بلوغ علاقه زیادی به خودشان و دیگران دارند و این اتفاق معمولا ناگهانی می افتد. بدن آنها شروع به تغییرات زیادی می کند. این به روند رشد و آغاز بلوغ مربوط است. در ابتدای راه آنها فقط تغییرات ظاهری دارند و خیلی خوب متوجه این تغییرات هستند.روند رشد و بلوغ باعث می شود که آنها نسبت به ظاهرشان حساس باشند و تصویر آنها از بدنشان دغدغه تازه ای است که اضافه می شود. داشتن تصویر سالمی از بدن به این معنا است که فرد احساس، برداشت و فکر مثبتی نسبت به بدنش داشته باشد و همه چیز را مثبت ببیند. این یعنی پذیرش خود و تحسین بدن و احساس رضایت از آن. به گزارش ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، گویا همین دیروز بود که نوزاد تان را در وان کوچکش می شستید. اما حالا او دختر یازده ساله ای است که ساعت ها جلوی آینه به خودش نگاه می کند و از جلوی هر آینه دیگری هم که رد شود خودش را برانداز می کند. او همیشه نگران ظاهرش است. چه اتفاقی افتاده؟ آیا این طبیعی است که او اینقدر به فکر ظاهرش باشد؟در دنیای نوجوانی این هم معمول و هم کاملا طبیعی است. کودکان در آغاز بلوغ علاقه زیادی به خودشان و دیگران دارند و این اتفاق معمولا ناگهانی می افتد. بدن آنها شروع به تغییرات زیادی می کند. این به روند رشد و آغاز بلوغ مربوط است. در ابتدای راه آنها فقط تغییرات ظاهری دارند و خیلی خوب متوجه این تغییرات هستند. روند رشد و بلوغ باعث می شود که آنها نسبت به ظاهرشان حساس باشند و تصویر آنها از بدنشان دغدغه تازه ای است که اضافه می شود. داشتن تصویر سالمی از بدن به این معنا است که فرد احساس، برداشت و فکر مثبتی نسبت به بدنش داشته باشد و همه چیز را مثبت ببیند. این یعنی پذیرش خود و تحسین بدن و احساس رضایت از آن. برداشت یک تصویر درست از ظاهر به مرور زمان شکل می گیرد و به تجربه های فردی و خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی وابسته است. تصویر بدن و ظاهر تغییرات شدید در آغاز بلوغ و در نوجوانی کودکان را نسبت به ظاهرشان بسیار حساس می کند و پیام های عرفی و فرهنگی نقش مهمی در انتقال نارضایتی به کودک دارند. تحقیر و انتقاد زیاد به ظاهر بدن و صورت می تواند یک آسیب مهم و جدی تلقی شود. نوجوان ها اغب ظاهرشان را با دیگران به ویژه کسانی که در رسانه ها به عنوان معیار زیبایی شناخته می شوند مقایسه می کنند. واقعیت این است که هیچ کس معیار واقعی زیبایی نیست و این مساله اساسا در هر فرهنگی متفاوت است و ارائه مجموعه ای از معیارهای زیبایی مشترک در جهان می تواند باعث ایجاد نارضایتی در همه افراد بشود. انتقاد و ایراد گرفتن زیاد از ظاهر می تواند تصویر نوجوان و یا هر فرد بزرگسالی را از ظاهر خودش مخدوش کند. کسی که تصویر خوشایندی از بدن خودش ندارد به طور کلی تصویر خوشایندی از هیچ چیز دیگری در خودش ندارد. فراتر از ظاهر با رشد و بلوغ عاطفی و فکری نوجوان ها در ایجاد تصویر ذهنی از خودشان دچار پیچیدگی های بیشتری می شوند. این می تواند روی علاقه مندی ها، مهارت ها، توانایی ها، ارزش ها و روابط شان نیز تاثیر بگذارد. اما در آغاز نوجوانی این مساله فقط محدود به اندازه و شکل بدن است و این مهم ترین مساله در ایجاد تصویر ذهنی آنها است. بدن و ظاهر همه چیز یک انسان نیست اما رضایت از ظاهر می تواند در ایجاد رضایت کلی از خود اثر زیادی داشته باشد. اگر متعجب هستید که چرا کودک شما در آغاز نوجوانی اینقدر درگیر ظاهرش است خوب است بدانید که: ـ فرزندتان با تماشای خودش جلوی آینه و مقایسه خودش با دوستان، بازیگرها و آدم های معروف و همچنین پوشیدن لباس های متنوع و آرایش کردن تلاش می کند تصویری از خودش بسازد تا خود واقعی اش را پیدا کند. ـ نوجوان ها با پوشش های متفاوت و تلاش برای آرایش صورت و مو سعی می کنند خودشان را اظهار کنند. ـ دوستان، همکلاسی ها و گروه ها تاثیر زیادی در رفتار نوجوان دارند. ظاهر صورت و بدن از نظر یک نوجوان می تواند تعیین کننده این باشد که او به چه گروهی تعلق دارد. این همچنین می تواند راهی برای پذیرش در روابط دلخواهش باشد. پسرها و تصویر بدن این فقط دخترها نیستند که به ظاهر اندام و صورتشان بها می دهند. شاید پسرها در این زمینه خیلی حرف نزنند اما آنها هم به اندازه دخترها درگیر ظاهرشان هستند. آنها هم ممکن است همانقدر از وقت شان را جلوی آینه بگذرانند و با موهایشان ور بروند و به این فکر کنند که چه شامپویی استفاده کنند، با جوش های صورت چه کنند و به برداشتن ریش و سبیل فکر کنند. پسر نوجوان هم ساعت ها وقت صرف می کند که چه لباسی بپوشد و برای خریدن یک تکه شلوار وسواس زیادی دارد. انتقاد از خود احساس رضایت از ظاهر کار ساده ای نیست. خیلی از کودکانی که در بچگی از خودشان راضی بودند در دوران نوجوانی دائم به ظاهرشان انتقاد می کنند. این مساله در میان همه نوجوان های دختر و پسر رایج است و آنها همیشه نسبت به ظاهر خودشان ناراضی هستند و وقتی خود را با دیگران به ویژه با آدم های مشهور مقایسه می کنند این اظهار نارضایتی بیشتر و شدیدتر می شود. فرهنگ ما به زیبایی تاکید زیادی می کند و آن را درست می داند. از کودک به بچه ها لقب خوشگل می دهیم و همه دائما درباره زیبایی افراد حرف می زنند. تبلیغات هم این پیام را می رسانند که برای خوشحال بودن باید ظاهر خوبی داشته باشیم. بازار جراحی های زیبایی سال هاست که در ایران داغ است و کمتر کسی به ظاهر طبیعی دماغ، گونه و لب و حتی اندامش رضایت می دهد. این همه پیام مخرب باعث می شود فرزندتان نسبت به ظاهرش نگران باشد. خیلی خوب است که او در نوجوانی مواد مغذی بخورد، ورزش کند و غذای ناسالم نخورد اما پیروی از رژیم غذایی در حالی که او اصلا چاق نیست کاملا اشتباه است. نگرانی زیاد درباره وزن، امتناع از خوردن و بیش از اندازه ورزش کردن می توانند نشانه های اختلال خوردن باشند. پیروی از مسیر درست در بیشتر موارد نگرانی درباره ظاهر طبیعی است و بخشی از روند بلوغ به حساب می آید. فقط کافی است که صبر داشته باشید و به موقع و درست حمایت کنید. اما باز هم ممکن است رفتارهای فرزند نوجوان برایتان آزاردهنده باشد در هر صورت این شما هستید که می توانید تعادل را ایجاد کنید و به او یاد بدهید که به ظاهرش به اندازه هر مساله مهم دیگری اهمیت بدهد. ایجاد تصویر درست به عنوان یک والد می توانید در ارائه یک تصویر درست از ظاهر بدن نقش مهمی داشته باشید: ـ بپذیرید که نگرانی درباره ظاهر بخشی از روند بلوغ است. شما می دانید که آکنه های صورت یک روز ناپدید می شوند اما فرزندتان نگران است و این شما هستید که می توانید نگرانی او را رفع کنید. آکنه ها زیبا نیستند ولی می توانید راه درمان را پیدا کنید و با او همدردی کنید. ـ به فرزندتان اعتماد به نفس بدهید. به ظاهر صورت و بدنش توجه کنید و به همین اندازه به ظرفیت های دیگر وجودیش بها بدهید. به او بگویید که لبخند زیبایی دارد و در یک لباس خاص چقدر زیباست و یا چقدر موهایش قشنگ است. تحسین بدن اصلا بد نیست و شما باید او را برای ایجاد رضایت همراهی کنید. اما نه تا جایی که همه چیز در ظاهر صورت و اندام خلاصه شود. به همین اندازه مهم است که به توانایی فکری و ارزش های روحیش بها بدهید و آنها را تقویت کنید. ـ خوب است که با هم درباره معنا و مفهوم ظاهر بدن حرف بزنید. از او بخواهید بیشتر و عمیق تر فکر کند و به پیامی که یک سبک لباس پوشیدن، آرایش کردن و فکر کردن به دیگران انتقال می دهد بیشتر فکر کند. ـ محدودیت های منطقی ایجاد کنید. صبور باشید اما لازم است گاهی مرزهایی ایجاد کنید. محدودیت به او یاد می دهد به چه چیزهایی اولویت بدهد، خوب و بد را بهتر تشخیص بدهد و به نیازهای دیگران هم توجه کند. او هر لباسی را در هرجایی نمی تواند بپوشد و نباید انتظار داشته باشد که شما هر سبکی را تائید کنید. ـ الگوی مناسبی باشید. اگر خودتان وسواس لباس و ظاهر دارید، نگران ظاهرتان هستید، زیاد آرایش می کنید، دائم به زیبایی و زشتی دیگران اشاره می کنید و به طور کلی خوشگلی برایتان مساله بسیار مهمی است نمی توانید انتظار چیز دیگری را از فرزندتان داشته باشید. بیشتر مراقب رفتارتان باشید.
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلامانه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]