تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867547619
پتانسیل ایران به روایت مارکو مولر
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: مدیر پیشین جشنواره های فیلم "ونیز" و "رم" با تاکید براینکه دو بخش ملی و بین الملل جشنواره ی فیلم فجر باید دوباره یکی شوند، اظهار کرد: ایران پتانسیل لازم برای اینکه سومین جشنواره ی بزرگ سینمایی دنیا را برگزار کند، دارا است. به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا، مارکو مولر 62 ساله یکی از فعالان مطرح سینمای دنیا است که سابقه ی مدیریت و مشاوره ی جشنواره های سینمایی مطرح را در کارنامه ی کاری خود دارد. او که از پدری ایتالیایی سوئیسی و مادری برزیلی یونانی در رم متولد شده است، تحصیلات خود را در رشته ی مطالعات آسیا و انسان شناسی گذرانده و مدرک دکتری را هم در چین گرفته است. او با علاقه ای که به حوزه های مختلف در زمینه ی انسان شناسی و قوم شناسی دارد به یک ماجراجوی تمام عیار می ماند که علاقه اش به سینما و نیز دیگر حوزه های هنری او را به کشف تجربه های نو وامی دارد. مولر که سال 2012 پس از 22 سال غیبت به زادگاهش شهر رم بازگشت تا ریاست جشنواره فیلم رم را برعهده بگیرد، پیش از آن، هشت سال مدیریت جشنواره ی فیلم ونیز، 10 سال مدیریت جشنواره ی لوکارنو و سه سال هم مدیریت جشنواره ی رتردام را برعهده داشت و یکی از اعتبارات ویژه اش در لوکارنو کشف استعدادها و دعوت از کسانی بود که هرکدام امروز چهره ایی مطرح در سینما هستند. وی که 15 سال به عنوان مشاور و برنامه ریز فیلم های آسیایی شرقی جشنواره ی فیلم ونیز بوده است، اخیرا مدیر هنری دومین جشنواره ی فیلم «راه ابریشم» چین بود که در شهر «فوژو» برگزار شد و بابک کریمی، بازیگر و طراح صحنه ی سینمای ایران، هم مشاور وی در بخش فیلم های ایرانی بود. مولر در گفت و گویی با خبرنگار ایسنا که با همراهی و هماهنگی بابک کریمی انجام شد، از جشنواره ی فیلم فجر، سینمای ایران و ظرفیتی که برای تبدیل شدن به یک قطب بزرگ سینمایی دارد، سخن گفت. او که به چند زبان زنده ی دنیا از جمله انگلیسی، ایتالیایی، فرانسوی، اسپانیایی و چینی مسلط است و فارسی را هم تا حدود کمی می تواند متوجه شود و کلماتی را بگوید، در ابتدای این مصاحبه قبل از هر چیز درباره ی شروع کار خود در سینما بیان کرد: علاقه ی حرفه ای من به سینما زمانی آغاز شد که دوره ی دکتری خود را در چین می گذراندم و پس از آشنایی با سینمای این کشور در فکر این بودم که سینمای چین را به غرب معرفی کنم و احساسم این بود که این کار یک نیاز فوری است. البته معتقد بودم اگر قرار باشد مثلا در ایتالیا و سوئیس این سینما را معرفی کنم باید فرهنگ آن را نیز بشناسم و برای این هدف به چین سفر کردم، چرا که به نظرم شما نمی توانید مفهوم سینمای یک کشور غیر غربی را درک کنید، اگر تفاوت های آن را با کشورهای دیگر نشناسید و این دقیقا همان چیزی است که نسبت به سینمای ایران هم برایم پیش آمد. فیلم های بیضایی و کیارستمی اولین دیدار با سینمای ایران مارکو مولر ادامه داد: اولین باری که در معرض تماشای فیلم های ایرانی قرار گرفتم، سال 1985 بود و هنوز آن را به خاطر دارم؛ مجموعه ای از فیلم های بیضایی و یک مستند از عباس (کیارستمی) را دیدم که «اولی ها» نام داشت. در آن مقطع احساس کردم این ها آثاری استثنایی از سینمای ایران هستند و از آنجا که با فارابی هم همکاری داشتم به دنبال این بودم که به ایران بیایم تا فیلم های بیشتری را از این کشور ببینم؛ فکر می کنم از سال 1989 بود که به ایران سفر و در جشنواره ی فجر شرکت کردم. او افزود: یک بار در سفری چند فیلم دیدم و فهمیدم فیلم های ایرانی بزرگ تر از آن چیزی هستند که اولین بار از دیدن آن ها درک کرده بودم، چون ایران یک کشور بزرگ با فرهنگی غنی است و سینما در هر نقطه از آن ویژگی های خاص خود را دارد؛ مثلا فیلمی که در شمال ساخته می شود با فیلمی که در جنوب ساخته می شود و نیز با آنچه در تهران تولید می شود تفاوت دارد و هر کدام جذابیت های مخصوص خود را دارند. بعد از آن بود که در جلسات و پنل های بین المللی که آن زمان (اواسط دهه 90 میلادی) در خانه سینما برگزار می شد، شرکت می کردم و بابت آن هم خیلی خوشحال بودم که می توانم با فیلمسازان زیادی از ایران ارتباط داشته باشم. مولر اظهار کرد: وقتی سینمای ایران را کشف کردم مدیر جشنواره ی "پزارو" بودم و بعد به یک قطب بزرگ در ایتالیا برای جذب و نمایش فیلم های ایرانی تبدیل شدم. بعد از آن هم که سفر به ایران را شروع کردم، مدیر جشنواره ی "رتردام" بودم و عباس (کیارستمی) را به این شهر آوردم و همیشه یک رابطه ی خوب را با او حفظ کردم و وقتی مدیر جشنواره ی "لوکارنو" شدم به نظرم رسید یکی از بهترین راه ها برای بزرگداشت صدسالگی سینما در غرب این است که از یک کارگردان غیرغربی (شرقی) تجلیل شود که در همان جشنواره، کیارستمی برای این اتفاق انتخاب شد، چون می خواستم اثبات کنم تا چه حد افرادی مثل عباس یک هنرمند واقعی و کامل هستند. در آن زمان ما نه تنها تمام فیلم های او را نمایش دادیم بلکه نمایشگاهی از عکس ها، نقاشی ها و آثار هنری دستی که او ساخته بود را هم به نمایش گذاشتیم. فیلم های ایرانی در صدر جشنواره «لوکارنو» وی در ادامه گفت: بعد از مراسمی که برای عباس گرفتیم، سال بعد هم آثاری از فیلمسازان زن ایرانی را در برنامه ی جشنواره قرار دادیم، چون می خواستیم ثابت کنیم یک برند خاص سینمای زنانه در ایران زنده است و کار می کند. نکته ی خوب آنچه در این باره رخ داد هم این بود که هر سال در "لوکارنو" فیلمی ایرانی داشتیم که یک جایزه برنده می شد. حتی یادم می آید یک سال برنده ی سینمای ایران خیلی معروف نبود، اما در شرایطی که چند فیلم مهم در جشنواره حضور داشتند، هیأت داوران جایزه ی خود را به «خمره» و «آبادانی ها» (از کیانوش عیاری) داد و این طور بود که معمولا فیلم های ایرانی در صدر جشنواره می ایستادند. او تصریح کرد: این یک موفقیت بزرگ بود که جشنواره ی "لوکارنو" در اواسط دهه ی 90 میلادی به یک قطب بزرگ فیلم های ایرانی در اروپا تبدیل شد. مارکو مولر با ابراز تمایل خود از سفر به ایران و همکاری در حوزه ی سینما اضافه کرد: من مدت ها از ایران دور بوده ام و آخرین باری که به این کشور سفر کردم سال 2002 بود. البته با ایرانی ها در تهیه کنندگی دو فیلم «تخته سیاه» و «رأی مخفی» هم همکاری کرده ام، ولی بعد از اینکه کارهای این دو فیلم تمام شد، دیگر فرصت نکردم به ایران برگردم چون مدیر جشنواره ی ونیز بودم. اما الان آماده هستم و در صورت نیاز می توانید روی من حساب کنید! مدل جشنواره های ونیز و رم مرده است وی که دیگر مدیریت دو جشنواره ی مطرح ایتالیا را برعهده ندارد، اظهار کرد: جشنواره های ونیز و رم را رها کردم، چون آن مدل جشنواره دیگر مُرده است. فکر می کنم جشنواره باید مثل دستگاهی باشد که لرزش زمین را حس و زلزله را پیش بینی می کند. پس باید حواسمان باشد تا وقتی که زمین شروع به لرزش کرد تشخیص دهیم و بدانیم این اتفاق در کجا رخ می دهد که قبل از وقوع آنجا باشیم. او ادامه داد: در غرب فقط دو جشنواره ی سینمایی مهم وجود دارد. یکی از آن ها جشنواره ی «کن» است که علاوه بر جشنواره، یک بازار برای تمام سینمای جهان است. دیگری هم جشنواره ی فیلم «تورنتو» است که از طریق آن بازار آمریکا در انتخاب های پخش کننده های اروپایی نفوذ و آن ها را هدایت می کند؛ مثلا اگر یک فیلم را پخش کننده ی آمریکایی برای پخش در آمریکا بخرد، پخش کننده های اروپایی نیز به طور منفعلی آن را می خرند حتی اگر برای بازارشان مناسب نباشد. جای خالی یک جشنواره ی هنر در تهران مولر گفت: به این ترتیب فکر می کنم در شرایط فعلی وقت آن رسیده که سومین جشنواره ی مهم دنیا در آسیا ایجاد شود و خود را نشان دهد. تاکنون فکر می کردم، چین می توانست گزینه ی درستی برای این کار باشد، اما متأسفانه در این کشور چرخش ماجرا نسبت به ایران کندتر است؛ به همین دلیل معتقدم نسل جدید در ایران و هند می تواند بازفکری در این باره داشته باشد. الان اتفاقاتی که در تهران در حوزه های سینما، موسیقی و هنرهای تجسمی رخ می دهد نشان می دهد جای این هست که یک جشنواره ی هنر در آنجا (تهران) بوجود آید، چرا که زمینه های آن وجود دارد. وی با تاکید براینکه دیگر هیچ جشنواره ای را در چین قبول نمی کند، اضافه کرد: شرط می بندم که در سوئیس، جایی که وسط همه چیز قرار دارد و می تواند تعادل را حفظ کند یک جشنواره درست کنم که به نوعی دلال زبان های هنری مختلف باشد؛ طوری که همه بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند. جشنواره ای ایجاد می کنم که نشان دهد همه ی هنرهای دیگر به سینما نیاز دارند تا یک قدم جلوتر بروند، چون فقط سینما است که کمک می کند ارتباط سریعی با یک جریان برقرار شود. مولر در بخش دیگری از این گفت و گو شرط لازم برای موفقیت سینمای ایران در اکران جهانی را حضور افرادی همچون بابک کریمی دانست تا به معرفی فیلم های ایرانی و برقراری ارتباط موثر بپردازند. مارکو مولر جداسازی بخش ملی و بین المللی جشنواره فجر حیف است او همچنین در پاسخ به اینکه با توجه به قابلیتی که از ایران دیده و به آن اشاره کرد، آیا فکر می کند سومین جشنوراره ی بزرگ دنیا با تمرکز بر جشنواره ی فجر ایران می تواند اتفاق بیفتد یا حتما باید یک جشنواره ی جدید ایجاد شود؟ گفت: فکر می کنم شما به یک جشنواره ی جدید نیاز دارید، چون درباره ی جشنواره ی فجر نکته ی قابل تأمل زمان آن است که با تعطیلات و جشنواره های دیگری در دنیا همزمان است. وی درباره ی اینکه با توجه به جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره ی فیلم فجر باز هم امکان تمرکز بر فجر نیست؟ اظهار کرد: مطلع هستم که بخش ملی جشنواره ی فیلم فجر از بخش بین المللی آن جدا شده است، ولی نکته اینجاست که برای داشتن یک جشنواره ی بزرگ واقعی این کافی نیست که فقط یک ویترین وجود داشته باشد تا یکسری فیلم نمایش داده شود، بلکه باید راه های دیگری را کشف کنیم تا مسیری را نشان دهند. مولر ادامه داد: بنابراین معتقدم خیلی مهم است که دو بخش ملی و بین المللی جشنواره ی فیلم فجر دوباره با هم یکی شوند، چون به خارجی هایی که به بهانه ی بخش بین المللی در این جشنواره شرکت می کنند این امکان را می دهد که فیلم های جدید ایران را کشف کنند. تولیدات سینمای ایران این قدر زیاد است که حیف است بخش بین الملل را از بخش ملی، با آثار غنی ای که دارد، جدا کنیم. وی در بخش پایانی صحبت های خود خاطرنشان کرد: البته تاریخ جشنواره نیز اهمیت زیادی دارد که در رقابت با جشنواره های مهم دیگر دنیا نباشد. این امکان را هم می توان در نظر گرفت که جشنواره ای که اشاره کردم اصلا در تهران نباشد، چون در این شهر کارهای زیادی هست که می توان انجام داد و اگر همه چیز در یک شهر کوچک متمرکز شود بهتر می توان به نتیجه رسید. مثل زمانی که مدیریت جشنواره رتردام را بر عهده داشتم و آن شهر کوچک که جذابیتی هم نداشت با سردی هوا همه را به سالن های سینما می کشاند. به طوری که آنقدر فیلم تماشا می کردند که دوست داشتند با کارگردان ها نظرات خود را به اشتراک بگذارند. با این حال تاکید می کنم این زمینه در ایران وجود دارد که چنین اتفاقی بیفتد و حتی شرایط برای اینکه این اتفاق با تمرکز بر جشنواره فجر باشد، هم وجود دارد. گفت وگو از پرستو فرهادی خبرنگار ایسنا
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها