واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نگار: با مدارک معتبری که در منابع شیعه و اهل سنت وجود دارد، شکی در صحت خبر قرآن خواندن سر مبارک امام حسین علیه السلام باقی نمی ماند.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ نگار ، قرآن تلاوت کردن سر مقدس سید الشهداء علیه السلام در معتبرترین و مستندترین روایات و اسناد تاریخی آمده است، علمای شیعه و علمای اهل سنت آن را به سند صحیح نقل کرده اند؛که به برخی از آن موارد اشاره می کنیم: از جمله شیخ مفید رحمت الله علیه در کتاب شریف و معتبر الإرشاد می نویسد: عن زید بن أرقم أنه قال: مر به علی وهو علی رمح وأنا فی غرفت ، فلما حاذانی سمعته یقرأ: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا [1] فقف - والله - شعری ونادیت: رأسک والله - یابن رسول الله - أعجب وأعجب. [2] زید بن ارقم گوید در آن روز من در میان غرفه نشسته بودم، هنگامی که سر بریده حسین علیه السلام که بر فراز نیزه جا داشت، از برابرم گذشت، شنیدم آیه 9 سوره کهف را قرائت می فرمود: «آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟! » به خدا سوگند! به مجردی که این آیه را از آن سر بریده نورانی شنیدم، موی بر اندامم راست شد و عرض کردم: به خدا سوگند! سر بریده شما ای فرزند رسول خدا شگفت آورتر از پیش آمد اصحاب کهف است . قطب الدین راوندی نیز می نویسد: عن المنهال بن عمرو قال: أنا والله رأیت رأس الحسین علیه السلام حین حمل وأنا بدمشق، وبین یدیه رجل یقرأ الکهف، حتی بلغ قوله: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا ، فأنطق الله الرأس بلسان ذرب ذلق، فقال: أعجب من أصحاب الکهف قتلی وحملی. [3] از «منهال بن عمرو اسدی» روایت می کند که به خدا سوگند! من در دمشق دیدم که سر مطهر امام حسین علیه السلام را بر سر نیزه کرده بودند و مردی پیش روی سر مبارک، سوره کهف را می خواند. همین که به این آیه رسید: أم حسبت أنّ أصحاب الکهف و الرّقیم کانوا من آیاتنا عجباً ، ناگهان سر مطهر اباعبد الله علیه السلام به قدرت خدا سخن گفت و به زبان فصیح و شیوا، فرمود: ماجرای من از قصه اصحاب کهف شگفت انگیزتر است! ابن شهر آشوب می نویسد: روی أبومخنف عن الشعبی انه صلب رأس الحسین بالصیارف فی الکوفت فتنحنح الرأس وقرأ سورت الکهف إلی قوله: إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى [4] فلم یزدهم إلا ضلالا. وفی أثر انهم لما صلبوا رأسه علی الشجرت سمع منه: و سیعلم الذین ظلموا أی منقلب ینقلبون. وسمع أیضا صوته بدمشق یقول: لا قوة الا بالله . و سمع أیضا یقرأ: أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا ، فقال زید بن أرقم: أمرک أعجب یابن رسول الله. [5] ابومخنف از شعبی نقل می کند که گفت: هنگامی که سر مبارک امام حسین علیه السلام را در کوفه در محل صراف ها به دار زدند، آن سر مقدس تنحنح کرد و سوره کهف را تلاوت کرد، تا آن جا که می فرماید: إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى. و این جز بر ضلالت و گمراهیشان نیافزود. در روایت دیگری می نگارد: هنگامی که سر مقدس امام حسین را بر فراز درخت زدند، شنیدند که می فرمود: وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ [6] ؛ نیز در دمشق صوت آن حضرت را شنیدند که می فرمود: لا قوة الا بالله، نیز شنیده شد که می فرمود:أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا. زید بن ارقم می گفت: یابن رسول اللّه! تعجب سر بریده تو از همه بیشتر است. مرحوم محمد بن سلیمان الکوفی می نویسد: [حدثنا] أبوأحمد قال: سمعت محمد بن مهدی یحدث عن عبد الله بن داهر الرازی عن أبیه عن الأعمش: عن المنهال بن عمرو قال: رأیت رأس الحسین بن علی علی الرمح وهو یتلو هذه الآیت : أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا [الکهف: 9] فقال رجل من عرض الناس: رأسک یابن رسول الله أعجب؟ [7] ابن حمزه طوسی می نویسد: عن المنهال بن عمرو، قال: أنا والله رأیت رأس الحسین صلوات الله علیه علی قنات یقرأ القرآن بلسان ذلق ذرب یقرأ سورت الکهف حتی بلغ: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا فقال رجل: و رأسک - والله - أعجب یابن رسول الله من العجب. و عنه، قال: أدخل رأس الحسین صلوات الله علیه دمشق علی قنات ، فمر برجل یقرأ سورت الکهف وقد بلغ هذه الآیت أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا فأنطق الله تعالی الرأس، فقال: أمری أعجب من أمر أصحاب الکهف والرقیم. [8] علی بن یونس عاملی می نویسد: قرأ رجل عند رأسه بدمشق أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا فأنطق الله الرأس بلسان عربی: أعجب من أهل الکهف قتلی وحملی. [9] سید هاشم البحرانی نیز می نویسد: فوقفوا بباب بنی خزیمت ساعت من النهار، والرأس علی قنات طویلت ، فتلا سورت الکهف، إلی أن بلغ فی قراءته إلی قوله تعالی: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا . قال سهل: والله إن قراءته أعجب الأشیاء. [10] مرحوم علامه مجلسی رحمت الله علیه در کتاب شریف بحار الأنوار، بابی را به همین مطلب اختصاص داده است. [11] از علمای اهل سنت، ابن عساکر در کتاب تاریخ مدینه دمشق می نویسد: نا الأعمش نا سلمت بن کهیل قال رأیت رأس الحسین بن علی رضی الله عنهما علی القنات وهو یقول فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللّهُ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ [12] . [13] و محقق کتاب در پاورقی آن می نویسد: وزید بعدها فی م: قال أبو الحسن العسقلانی: فقلت لعلی بن هارون انک سمعته من محمد بن أحمد المصری، قال: الله انی سمعته منه، قال الأنصاری فقلت لمحمد بن أحمد: الله انک سمعته من صالح؟ قال: الله إنی سمعته منه، قال جریر بن محمد: فقلت لصالح: الله انک سمعته من معاذ بن أسد؟ قال: الله انی سمعته منه، قال معاذ بن أسد: فقلت للفضل: الله انک سمته من الأعمش؟ فقال: الله انی سمعته منه، قال الأعمش: فقلت لسلمت بن کهیل: الله انک سمعته منه؟ قال: الله انی سمعته منه بباب الفرادیس بدمشق؟ مثل لی ولا شبه لی، وهو یقول: فسیکفیکهم الله و هو السمیع العلیم. هم چنین ابن عساکر در جایی دیگر از همین کتاب می نویسد: عن المنهال بن عمرو قال أنا والله رأیت رأس الحسین بن علی حین حمل وأنا بدمشق و بین یدی الرأس رجل یقرأ سورت الکهف حتی بلغ قوله تعالی أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا قال فأنطق الله الرأس بلسان ذرب فقال أعجب من أصحاب الکهف قتلی و حملی. [13] بنابراین، با مدارک معتبری که در این باره وجود دارد، شکی در صحت خبر قرآن خواندن سر مبارک امام حسین علیه السلام باقی نمی ماند. [1] آیه 9 سوره کهف [2] ا لإرشاد - الشیخ المفید - ج 2 - ص 117 – 118 [3] الخرائج والجرائح - قطب الدین الراوندی - ج 2 - ص 577. [4] آیه 13 سوره کهف [5] مناقب آل ابی طالب - ابن شهرآشوب- ج4، ص 68 [6] آیه 227 سوره شعرا [7]مناقب الإمام أمیر المؤمنین علیه السلام - محمد بن سلیمان الکوفی - ج 2 - ص 267. [8] الثاقب فی المناقب - ابن حمزت الطوسی - ص 333. [9] الصراط المستقیم - علی بن یونس العاملی - ج 2 - ص 179 [10] مدینت المعاجز - السید هاشم البحرانی - ج 4 - ص 123 [11] بحار الأنوار - العلامت المجلسی - ج 45 - ص 121 [12] آیه 137 سوره بقره [13] تاریخ مدینت دمشق - ابن عساکر - ج 22 - ص 117 – 118. [14] تاریخ مدینت دمشق - ابن عساکر - ج 60 - ص 369 – 370.
پنجشنبه ، ۷آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نگار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]