تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838079468
گزارشی در باره سوددهی در سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: - همشهری آنلاین: حکایت وضعیت گیشه ی سینماها و فروش فیلم ها همیشه یکی از موضوعات اصلی و روز سینما است و این پرسش که فیلم ها بازگشت سرمایه داشته اند؟ در این میان از نکات پراهمیت است.به گزارش ایسنا؛ باید از برخی تهیه کنندگانی که فیلم شان در چند ماهه گذشته و خصوصا تابستان به نمایش درآمد، پرسید که آیا بازگشت سرمایه داشته اند؟ علیرضا رئیسیان تهیه کننده و کارگردان فیلم « دوران عاشقی »، شرایط اکران را غیر طبیعی دانست و گفت: ارزشیابی موفقیت یک فیلم، تابع شرایط اکران است. تا زمانی که فیلم « محمد رسول الله » اکران نشده بود وضع فیلم ما فوق العاده بود و تمام رکوردهای فیلم های غیرکمدی پس از انقلاب دست ما بود. اما وقتی آن فیلم آمد تمام معادلات اکران را برهم زد. او درباره ی بازگشت سرمایه ی اولیه ی فیلمش هم معتقد است: ما به پول خودمان خواهیم رسید؛ البته نه از طریق اکران در سینما، بلکه با پخش ویدئویی. در شرایط طبیعی فیلمی مثل «دوران عاشقی» باید به سوددهی می رسید ولی در شرایط استثنائی اکران در سینمای ما هیچ فیلمی تابع قواعد عرضه و تقاضا نیست. در سینمای ما شرایط اکران تابع فیلم های زورمند و فیلم هایی است که نهادهای رسمی پشت آنهاست و شورای صنفی هم به دلیل فشارهای بالادستی عملاً نمی تواند عدالت را محقق کند. او امیدوار است با ادامه ی اکران فیلمش و پس از آن با فروش حق پخش ویدئویی، درآمد فیلم با سرمایه گذاری اولیه ی آن برابر شود. این کارگردان گفت: «اگر شرایط اکران طبیعی بود، سرمایه ی اولیه ی فیلم با درآمد حاصل از اکران برمی گشت و باقی درآمدهای فیلم (نظیر حق پخش ویدئویی، اکران خارجی و نمایش تلویزیونی و...) سود محسوب می شد، که نگذاشتند. کارگردان «ایستگاه متروک» در پاسخ به این سؤال که آیا فیلم «دوران عاشقی» اساساً در طول اکران می توانست سرمایه ی خود را بازگرداند، پاسخ داد: در هشت هفته ای که طبق قانون شورای صنفی هر فیلم اکران می شود، خیر. اما اگر در مقابل فشارهایی که به فیلم ما آوردند، مانند دیگر فیلم های دیگر حمایت فرهنگی هم کنند، فیلم می تواند سرمایه ی خود را بازگرداند. رئیسیان این حالت را ایده آل دانست و گفت: اگر ما در طول اکران با سرمایه گذاری ای که یک سال پیش کردیم، مساوی می شدیم -که 90درصد فیلم ها اصلاً به آن حالت هم نمی رسند!- ایده آل بود و حق پخش ویدئویی هم سود ما محسوب می شد. این کارگردان سینما درباره ی ارزیابی خود از گیشه ی تابستانی سینماها هم معتقد است: ارزیابی این موضوع کمی مشکل است چون اکران فیلم «محمد رسول الله» شرایط خاصی را ایجاد کرد. اما بدون در نظرگرفتن آن و در شرایط طبیعی تابستان امسال در مجموع اندکی بهتر از سال گذشته بود. البته باید در نظر داشت که این ارزیابی در مقایسه با فروش سال گذشته است. اگر بخواهیم تابستان امسال را مجزا ارزیابی کنیم این میزان فروش اصلاً قابل پذیرش نیست. چراکه اگر بخواهیم سود را وارد معادلات کنیم، یک فیلم می باید بیشتر از یک میلیون نفر بیننده داشته باشد تا بتواند به سوددهی در اکران برسد اما فیلم های ما در بهترین حالت هم به این میزان بیننده دست پیدا نمی کنند. وقتی نمایش خانگی سود یک فیلم می شود داریوش بابائیان تهیه کننده ی فیلم «مردن به وقت شهریور» درباره ی بازگشت سرمایه ی فیلمش معتقد است: تقریباً به سرمایه ی اولیه ی خود رسیده ایم و نمایش خانگی هم سود فیلم ما محسوب می شود. او با بیان اینکه در شرایط فعلی اکران رسیدن به این موقعیت نوعی موفقیت محسوب می شود، درباره ی علت این توفیق به ایسنا مطرح کرد: با اینکه یک فیلم اجتماعی با موضوع نوجوانان مانند «مردن به وقت شهریور» در هفته های اول اکران گمنام است، ولی از آنجا که فیلم ما به دردهای جامعه و جوانان می پردازد و آنها را به خانواده ها گوشزد می کند، به مرور مخاطب خود را پیدا کرد و در بیشتر شهرها توانست اکران موفقی داشته باشد. بابائیان در پاسخ به این پرسش که انتظار داشتید در بهترین حالت این فیلم چقدر بفروشد، پاسخ داد: این فیلم در حالت ایده آل باید سه میلیارد تومان در تهران و شهرستان ها می فروخت ولی به دلیل فاصله ی زمانی اندک با اکران فیلم «محمد رسول الله» نتوانست حتی به دو میلیارد برسد و خیلی جاها قربانی اکران آن فیلم شد. او خاطرنشان کرد: بیشتر شهرهای ما یک سینما دارند، وقتی در آن یک سینما هم فیلمی خاص به مدت دو تا سه ماه اکران شود همه ی فیلم های دیگر نابود می شوند. این تهیه کننده و پخش کننده ی سینما درباره ی گیشه ی تابستان سینمای ایران نیز معتقد است: فروش تابستان امسال به نسبت خوب و راضی کننده بوده و تا 80درصد توقعات را برآورده کرده است. اکران تابستان، اکرانی طلایی است که حتی بدترین فیلم ها در این فصل می توانند مخاطب داشته باشند. بنابراین شورای صنفی نمایش باید کاری کند که فیلم های ضعیف تر در تابستان اکران شوند. فیلم هایی مانند «نهنگ عنبر» و «شهر موش ها» در هر فصلی اکران شوند مخاطب را به سینما می کشند، پس نباید اکران تابستان را به این نوع فیلم ها داد، چراکه در این صورت نابودی فیلم های معمولی تر حتمی است. سرمایه ای که برنمی گردد و ضرر هم می کنند منصور لشگری قوچانی، تهیه کننده ی «عصر یخبندان» نیز در پاسخ به این سؤال که آیا سرمایه ی اولیه ی فیلم از طریق اکران در سینما بازمی گردد یا خیر با صراحت می گوید: نه، برنمی گردد؛ کمی هم ضرر می کنیم. او علت عدم توفیق فیلمش را چند عامل دانست و گفت: یکی عدم اعتماد به سینمای اجتماعی است؛ عامل دیگر بها ندادن وزارت ارشاد به سینمای مولد است و عامل سوم شورای صنفی نمایش است؛ شورای صنفی باید فیلم را بگونه ای اکران کند که مردم بتوانند ببینند. با توجه به تعداد سینمایی که به هر فیلم می دهند نمی شود گفت که فروش واقعی فیلم همین قدر بوده است. این تهیه کننده ی سینما مدعی است «سیاست اکران در شورای صنفی اشتباه است» و اگر برنامه ریزی درستی باشد، نمایش یک فیلم در سینما باید پاسخگوی هزینه هایش باشد. اگر ما فیلمی بسازیم که چشم امیدش به تلویزیون و پخش ویدئویی باشد فیلم ما دیگر سینمایی نیست! لشگری درباره ی میزان ضرر فیلمش توضیح داد با پخش فیلم در شبکه ی نمایش خانگی بخشی از این خسارت جبران می شود ولی باز من حدود 100 میلیون تومان ضرر خواهم کرد. بعلاوه این فیلم هم فیلمی نیست که تلوزیون آن را بخواهد؛ «وقتی یک معضل اجتماعی را مطرح می کنیم زیاد راغب نیستند فیلممان را بخرند.» او معتقد است: ارشاد هم سینمای بی خاصیت را می خواهد و مدیران خوب سینمایی در شرایطی قرار گرفته اند که ترجیح می دهند فیلم های طنز یا فیلم های خنثی ساخته شود؛ اگر سازمان سینمایی می خواهد سینما را زنده کند، باید فیلم هایی که چرخ سینما را می چرخانند، نجات بدهد. چیزی که می تواند سینمای ما را نجات بدهد اعتماد به بخش خصوصی است که متأسفانه این اعتماد وجود ندارد. این تهیه کننده درباره ی انتظارش از فروش فیلمش گفت: فکر می کردیم این فیلم در اکران بین سه تا سه و نیم میلیارد می فروشد و ما با پخش ویدئویی به یک سود منطقی می رسیم، اما فروش اکران فقط دو میلیارد و 100 میلیون تومان بوده است. او درباره ی ارزیابی خود از فروش فیلم ها در تابستان امسال نیز مطرح کرد: نسبت به سال گذشته رونق داشتیم ولی این رونق به معنای موفقیت نیست؛ اگر سرمایه ی اولیه ی هر فیلم را با فروش آن مقایسه کنیم، می بینیم امسال فقط فیلم «نهنگ عنبر» به سود رسیده است و باقی فیلم ها همه ضرر کرده اند. علی سرتیپی تهیه کننده ی «نهنگ عنبر» هم معتقد است: این فیلم جزو معدود فیلم های امسال است که توانسته سرمایه ی اولیه ی خود را بازگرداند. او علت موفقیت این فیلم را در خود فیلم دانست و یه ایسنا گفت: قصه ی جذاب، گروه بازیگران و خوش ساخت بودن فیلم باعث موفقیت آن شده است. «نهنگ عنبر» فیلمی است که توانسته با مردم ارتباط برقرار کند و برایشان نوستالژی به وجو بیاورد. رونق سینما باید براساس مخاطب ارزیابی شود نه اعداد از سوی دیگر مهدی کریمی تهیه کننده ی «از رئیس جمهور پاداش نگیرید»، درباره ی بازگشت سرمایه ی فیلم اش به ایسنا مطرح کرد: با توجه به محدودیتی که برای نمایش این فیلم در نظر گرفتند و حوزه ی هنری اکران آن را تحریم کرد، واضح است که این اتفاق نیفتاده است. وقتی من سینماهای حوزه ی هنری را نداشته باشم یعنی بیشتر سینماهای شهرستان ها را ندارم. اگر امکانات حداقلی موجود، منصفانه تقسیم می شد اینگونه نمی شد. او نبود تبلیغات تلویزیونی و محیطی کافی و مناسب را هم از دیگر عوامل شکست فیلمش دانست و گفت: در این وضع، فیلم حداقل های لازم برای نمایش و عرضه را که باید داشته باشد هم ندارد. سالن نمایش مال کسی است که درباره ی نمایش فیلم هم حکم می دهد. وقتی در شورای صنفی نمایش کسانی هستند که خودشان یا سازمانشان ذی نفع هستند، یعنی همانجا سر فیلم های دیگر بریده شده است. کریمی درباره ی پیش بینی خود از فروش فیلمش توضیح داد: حداقل فروش فیلم را حدود سه میلیارد تومان می دیدیم اما الان با این رقم خیلی فاصله داریم. طبق آمار و ارقامی که آقایان اعلام می کنند، چند سینما در کشور داریم (مانند آزادی و کورش و هویزه) که 70-80 درصد فروش فیلم ها را تأمین می کنند. وقتی شما در آن چند سالن نمایش نداشته باشید یعنی درصد کلانی از درآمد خود را از دست می دهید. بنابراین با یک حساب سرانگشتی می توان حدس زد که فروش این فیلم می توانست چقدر باشد و نشد. این تهیه کننده ی سینما درباره ی رونق گیشه ی سینماها مطرح کرد: با توجه به ارقام موجود می توان دل خوش کرد و گفت رونق وجود دارد. اما فروش واقعی زمانی است که مردم جلوی سینماها صف بکشند و فیلم به سانس فوق العاده برسد. رونق سینما باید بر اساس مخاطب ارزیابی شود نه اعداد؛ اعداد چند برابر سال های قبل شده اند درحالی که بلیت سینما زمانی 300 تومان بوده و حالا شده 8000 تومان! بعلاوه این درآمد باید در چرخه ی سینما دیده شود؛ اگر رونقی هست پس چرا وضع این است؟! کریمی گفت: برخی اظهار نظرها در حوزه ی آمار فریبکارانه است. ما در این سال ها از نظر میزان تماشاگر هرگز نتوانسته ایم مثل گذشته عمل کنیم. آنهایی که با این ارقام راضی می شوند خوشحال باشند، ولی باید دید چند فیلم بواسطه ی این فروش "پررونق" ساخته خواهد شد؟!
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها