واضح آرشیو وب فارسی:داغ نیوز: با توجه به آنکه مسائل جنسی یکی از مهم ترین و جدایی ناپذیرترین قسمت های زندگی هر فردی است، مطالعات نشان داده اند که پزشکان اغلب با بیماران شان در این زمینه گفت وگو نمی کنند. به گزازش شفا آنلاین، در عوض، این موضوع اغلب مورد توجه قرار نگرفته یا به کنار رانده می شود، حتی اگر به معنای از دست دادن جزء مهمی از وضعیت کلی سلامت بیمار باشد. متاسفانه، بیماران به ندرت پزشکی را پیدا می کنند که معتقد باشد این مساله به وی مربوط می شود و در این مورد با بیمار به بحث و گفت وگو بپردازند. موانع موجود بر سر راه ارتباط کلامی وقتی صحبت از مسائل جنسی پیش می آید، پزشکان و بیماران شان کم و بیش به یک اندازه در این زمینه شرم و حیا دارند. بیماران ممکن است تمایلی به پرسش نداشته باشند، در رابطه با این موضوع احساس راحتی نکنند، از اینکه خود صحبت را آغاز کنند، طفره بروند یا فکر کنند پزشک آنها در این مورد بی اعتنا هستند. از سوی دیگر، پزشکان می گویند وقت کافی در اختیار ندارند، می ترسند که بیمار آن را دخالت فرض کرده یا دست پاچه شود، شخص سومی در اتاق حضور داشته باشد یا در کل نسبت به این موضوع احساس خوبی پیدا نمی کنند. آموزش ناکافی پزشکان در زمینه سلامت جنسی نیز احتمالا یک عامل مهم است. همچنین، پزشکان گزارش کرده اند که اگر بخواهند در مورد مسائل جنسی با جنس مخالف خود صحبت کنند، احساس خوبی نخواهند داشت. این تحقیق پیشنهاد می کند بسیاری از پزشکان احساس می کنند که صحبت در مورد مسائل جنسی با بیمارانشان خوب و مناسب است، اما کمبود زمان و ندیدن آموزش کافی در زمینه چگونگی مدیریت مشکلات جنسی موانع بسیار مهمی هستند. بسیاری از پزشکان به طور قابل درکی مایل نیستند صحبت را در مورد مشکلاتی پیش بکشند که نمی دانند آنها را چگونه درمان کنند. هرچند بعضی از پزشکان به شخصه با سوال های جنسی احساس راحتی نمی کنند، اما مطمئنا اگر شرایط برای طرح آنها مساعد باشد، بسیار خوب برخورد کرده و پاسخگوی سوالات خواهند بود. اما واقعا نباید فقط به دنبال مساعد شدن شرایط بود، زیرا به هر حال سلامت جنسی هم نوعی موضوع «سلامت» است، حتی اگر صحبت و بحث در مورد آن، هنوز یک تابو باشد. سلامت جنسی موضوعی است پیچیده و متنوع و متعلق به همه بیماران و در همه گروه های سنی، چه از نظر جنسی فعال باشند و چه نباشند. شما باید به عنوان یک پزشک، در این زمینه راهنمای بیماران باشید، چون جزء مهم زندگی هر فردی است. اگر بدانیم که در هر زمان، حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد از روابط جنسی خود ناراضی هستند، بیشتر به اهمیت این موضوع پی می بریم. یک راه برای پزشکان مراقبت های اولیه که حتما در رابطه با این موضوع با بیمار خود صحبت کنند، آن است که فکر کنند این سوال هم قسمتی از بررسی سیستماتیک بیمار است. همانطور که سر، ریه ها، قلب و غیره را بررسی می کنند، باید سیستم جنسی را هم ارزیابی کنند. به عنوان یک پزشک، باید به آن به عنوان یک سوال پزشکی و قسمتی از ارزیابی پزشکی علایم را نگاه کنید. بیماری قلبی، سرطان، دیابت و دیگر بیماری های مزمن می توانند عملکرد جنسی را متاثر کنند. داروها هم عوارض جانبی مختلفی در این زمینه برجای می گذارند. پس چطور می توان همه این موارد را در بحث وارد کرد؟ واضح است که اگر بیمار قرار است تحت جراحی قرار گیرد یا یک بیماری جدی دارد، مسلما موضوعات دیگری هستند که باید در ابتدا آنها را بررسی کرد، اما در بعضی شرایط، نیاز است مسائل جنسی برجسته شوند این امر هم می تواند به سادگی و با همان روند دیگر سوالات مطرح شوند. پزشکان باید بدانند طرح این دسته از سوالات، کسی را تحریک نمی کند که مایه خجالت و شرمساری شود، اما در عوض یک مساله مربوط به سلامت است. کاری که آنها باید انجام دهند، فقط این است که به سوالات بیماران گوش دهند یا بتوانند سوالات مناسب را از بیماران شان بپرسند، اما لزومی ندارد که خود مشکل بیمار را درمان کنند. آنها می توانند بیماران را به پزشکان متخصص در این زمینه ارجاع دهند، اما لااقل باعث شده اند بیمار مشکل خود را بیان کند. موضوع را ساده و بالینی کنید روش یا الگوریتم مشخصی برای آغاز صحبت در مورد مسائل جنسی و چگونگی ادامه آن وجود ندارد. اما بسیاری از متخصصان آن را مشابه انجام حرکات موزون روی یخ می دانند که باید دید گفت وگو ما را به کجا می رساند. بعضی بیماران که با بیماری های مزمن دست و پنجه نرم می کنند، مانند دیابت، یا کسانی که اخیرا تحت درمان های سرطان قرار داشته یا یک حمله قبلی را از سر گذرانده اند، بسیار بیشتر احتمال دارد که مشکلات جنسی داشته باشند. بنابراین محققان تاکید می کنند باید تا حد امکان سوال ها را به صورت خاص و با جزئیات بیشتر مطرح کرد. اگر از بیمار فقط بپرسید که «آیا شما مشکل جنسی دارید؟»، جواب های مثبت زیادی دریافت نمی کنید. پس به طور خاص درباره مواردی سوال کنید که می توانید آنها را درمان کنید. به طور مثال، پس از یک حمله قلبی، پیشنهاد می شود به جای سوال کردن در مورد مشکلات جنسی، از یک آقا سوال کنید آیا اختلال نعوظ دارد یا خیر. از وی بپرسید آیا در مورد از سرگیری فعالیت جنسی ترس دارد یا خیر. این دست سوالات، پرسش های اختصاصی از بیماری است که حمله قلبی داشته و ممکن است فکر کند فعالیت جنسی برایش خطرناک است. طرح سوالات اختصاصی می تواند این شائبه را که پزشک قصد دخالت دارد، کمرنگ کند. در مورد بیماران خانم هم که تجربه یک حمله قلبی را داشته اند، سوالات می تواند به این صورت مطرح شود: «آیا شما فعالیت جنسی را دوباره آغاز کرده اید؟ آیا می ترسید که فعالیت جنسی داشته باشید؟» اگر اینگونه است، می توانید به بیمار اطمینان دوباره بدهید.Medscape
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: داغ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]