تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836725820
تاج بخش: استحاله فرهنگی را در دولت کارگزاران شروع کردیم
واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: "... سفر آقای عطریانفر به دعوت بنیاد سوروس به نیویورک و ملاقات مستقیم آقای عطریانفر با خود آقای سوروس [را] می شود یکی از نقاط عطف شروع همکاری و ارتباط بین جریان داخل و خارج تلقی کرد".به گزارش جهان به نقل از تسنیم، "نفوذ" یکی از راهبردی ترین اقدامات ممکن برای متوقف کردن نظام های سیاسی، فرهنگی و ایدولوژیک است که همواره در تاریخ نام و نشانی از آن بوده و امروز مقام معظم رهبری این هشدار را به صورت جدی مطرح کرده اند. اینکه دشمن چگونه به مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری نفوذ می کند، مهمترین بحث پیش روی جامعه سیاسی ایران است. فتنه ۸۸ را می توان یکی از بزرگ ترین پروژه های نفوذی های دشمن علیه جمهوری اسلامی ایران دانست. با این حال هیچ گاه نمی توان پایان فتنه ۸۸ را به معنی پایان پروژه نفوذ تلقی کرد. به منظور بررسی چگونگی نفوذ دشمن در برخی مراکز تصمیم گیری و تصمیم سازی در کشور، اعترافات کیان تاج بخش مشاور بنیاد سوروس و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ بسیار خواندنی به نظر می رسد. این جاسوس سازمان سیا در بخش اول دفاعیات خود تاکید می کند: اتفاقات اخیر، اغتشاشات اخیر یک اتفاق نبوده، بلکه نتیجۀ یک برنامه ریزی درازمدتی است از سال های گذشته که از زمان پایان جنگ تحمیلی و تأسیس دولت سازندگی با هدف خدشه دار ساختن نظام ولایت فقیه و مردم سالاری دینی شروع شد. آنچه در ذیل می آید متن کامل اظهارات تاج بخش در دادگاه ۸۸ است: بنده لازم می دانم که بگویم که من مشاور سابق بنیاد سوروس در ایران بودم که البته دو سال است که از بدنه این مجموعه جدا شدم و وظیفه خودم را می دانم که بعد از مطالعه بیشتر و برای روشن شدن حقایق و وقایع اخیر من برای روشن کردن مردم ایران، برای پیشبرد منفعت مملکت به بعضی از وقایع اخیر و حقایق بپردازم تا از بروز چنین وقایعی در آینده جلوگیری شود. عرض کردم اغتشاشات اخیر یک اتفاق ناگهانی نبوده، بلکه نتیجه یک برنامه ریزی درازمدت بوده که از پایان جنگ تحمیلی شروع شده و هدف این برنامه ریزی در واقع حمله و تضعیف نظام مقدس جمهوری اسلامی بوده، اما با استفاده از انتخابات دوره دهم این پروژه براندازی نرم کلید خورد، اما با هوشیاری مردم، مسئولان و به ویژه مقام معظم رهبری این پروژه براندازی نرم با استفاده از بهانه انتخابات ناکام ماند و شکست خورد. در این فاصله کوتاه از محضر دادگاه درخواست می کنم تا به برخی از حقایق پرداخته شود تا از بروز چنین وقایعی در آینده جلوگیری شود و به بعضی از این مصادیق و به بعضی از این پیشنهادها پایین تر[بعداً] اشاره خواهم کرد. مستحضرید که در کشورهایی که آمریکا در آن هنوز حضور رسمی دارد عامل اصلی پیشبرد منافع آمریکا در حوزۀ تغییر رژیم، وارد کردن دموکراسی غربی یا به لفظ دیگر پروژه براندازی نرم به عهده یک نهاد به عنوان NED مخفف «صندوق حمایت از دموکراسی» است، اما در کشورهایی مثل ایران که آمریکا در آن حضور رسمی ندارد این برنامه پیشبرد منافع آمریکا از حوزه های دیگر پیگیری می شود که این حوزه ها عبارتند از: ۱- حوزه های پنهان شامل سرویس های اطلاعاتی مثل سیا CIA ۲- حوزه های نیمه پنهان مانند مرکز ویلسون در واشنگتن که از یک سو به سرویس های اطلاعاتی آمریکا وابسته هستند و از سوی دیگر کاملاً با دولت آمریکا در ارتباط هستند و هماهنگ هستند و تحت پوشش فعالیت های تحقیقاتی، علمی و سمینارهای دانشگاهی این برنامه های براندازی را جلو می برند و حوزه سوم در این مجموعه، بنیادها و نهادهای کاملاً آشکار مثل بنیادهای کارنگی، راکفلر و به ویژه بنیاد سوروس که البته باید به این نکته توجه داشت که تمامی این سه حوزه در شرایط مثل ایران و کشورهای دیگر که در آن انقلاب های رنگی رخ داده، ایفای نقش می کنند و به علاوه این، با هم دیگر هماهنگ هستند. می خواهم بحث کلی این فرآیند براندازی نرم را در۷ لایه یا ۷ بعد تشریح کنم. که به ترتیب اینها را می شمارم. ۱) شناسایی و جذب نخبگان که این شامل شناسایی افراد و نخبگان که علاقمند به همکاری با نهادهای حوزه های مختلف آمریکایی و اروپایی همراه هستند. ۲) شبکه سازی و نهادسازی از طریق معرفی پروژه های عملیاتی که یکی از این اهداف معرفی پروژه ها و وصل کردن نخبگان با توده هاست. ۳) از طریق کارگاه های آموزشی، جزوه های مختلف، مطالب، پژوهش، نتایج سمینارها ونشست های مختلف، آن شبکه و آن نهادسازی که در واقع شکل این شبکه را می سازد، با یک محتوا پر می کند که این محتوا هم سو و هم جهت اهداف درازمدت براندازی است یا حداقل تغییر رژیم به سوی منافع دموکراسی آمریکایی است. پله چهارم در این فرآیند کلی براندازی، حمله به پایه و ستون های نظام است که از طریق سه نوع عملیات اجرا می شود: الف- از طریق مشروعیت زدایی به این معنی که به باورها و اعتقادهای مردم حمله می شود و از طریق تضعیف این باورها و اعتقادهای مقدس، پایه های نظام تضعیف می شود. ب- اعتبار زدایی از طریق ناکارآمد جلوه دادن مسئولان و دولت، آن اعتبار به اصطلاح هم دست گاه های دولتی و هم نظام در چهره های مردم کاسته می شود، کم می شود ضعیف می شود. ج- از طریق عملیات اعتماد زدایی که از طریق شایعه پراکنی، تهمت زدن و اینکه مسئولان دروغ می گویند یا صلاحیت ندارند یا مراجع رسمی کشور صلاحیت برای حتی شمارش آرا و برگزاری انتخابات ندارند با هدف ایجاد تنفر در مردم نسبت به مسئولان و دولت اقدام می شود. بنابراین از این سه نوع عملیات، هدف سست کردن، تضعیف کردن پایه و ستون ها و ارکان نظام است. این ۴ پله اوّل فرآیند کلی براندازی نرم در واقع زمینه سازی است برای رسیدن به یک هدف خاص و این پله پنجم دو قطبی ساختن جامعه، ایجاد شکاف بین مردم و جامعه منجر می شود که این با هدف جابجایی افکار که در واقع سرمایه اجتماعی سنتی، دینی و مقدس سلب می شود و از طریق استفاده از سرمایه اجتماعی مدرن و لیبرال و غربی، تقویت می شود و نیروهای در واقع مخالف نظام جذب می شوند و با نظام سنتی و مقدس جمهوری اسلامی مقابله می کنند. می رسیم به پله شش، به پله نهایی که این مربوط به فرآیند انتخابات است که البته این مسئلةه انتخابات دو شکل دارد. در شکل اوّل در صورتی که نیروهای ضد نظام و مخالف نظام موفق به پیروزی در انتخابات هستند وارد دولت می شوند و از درون حکومت از استفاده کردن از ابزار قانون به سمت تغییر جامعه و ارزش های سنتی حرکت می کنند. نمونه چنین حرکتی را ما با آقای گورباچف در روسیه مشاهده کرده ایم، اما در صورتی که نیروهای مخالف نظام موفق به پیروزی در انتخابات نمی توانند بشوند مجبور به حرکت به پله نهایی یا هفتم این فرآیند براندازی می شوند که این در واقع همان نافرمانی مدنی است که با دعوت کردن مردم برای تجمع در خیابان ها، در میادین و در شرکت کردن در راهپیمایی های غیرقانونی و بدون مجوز که خود این اقدام منجر به اغتشاشات، خشونت و به اصطلاح به هم ریختگی امنیت جامعه می شود. هدف فشار آوردن روی نظام است که از طریق غیرقانونی عقب نشینی کند و از این طریق به اصطلاح این جاب جایی قدرت شکل بگیرد. حال که این فرآیند کلی هفت گانه شیوه براندازی را برای دادگاه محترم عرض کردم به تحلیل سه جریان، نوع و شکل براندازی در ایران در دو دهه گذشته می پردازم. بعد از اتمام جنگ تحمیلی ما شاهد سه نوع جریان و سه نوع شیوه از براندازی بودیم که این سه شیوه عبارتند از: ۱- شیوه استحاله فرهنگی ۲- شیوه استحاهة سیاسی ۳- همان نافرمانی مدنی یا آنچه که معروف به انقلاب های مخملی یا رنگی شده که من به ترتیب مصادیق نسبت به هر سه جریان را به طور مختصر به حضرتعالی عرض می کنم. در دوره دولت سازندگی ما شاهد شروع برنامه استحاله فرهنگی بودیم. در همان زمان از طریق شهرداری تهران، از طریق تأسیس روزنامه همشهری، جذب نخبگان به سمت معرفی ارزش های جدید مدرن شهری حرکت می کند که نهایتاً از طریق همین ارگان دولت اصلاحات حمایت می شود. مصداق دوم از طریق شهرداری زمان آقای کرباسچی یک شیوه جدید فرهنگی برای مدیریت شهری عرضه می شود و معرفی می شود برای کل شهر تهران که در شهرهای دیگر ایران هم اشاعه می شود و تأسیس نهادهایی مثل فرهنگ سراها و نهادهایی مثل دفتر پژوهش های فرهنگی و خانه هنرمندان که مستقیماً از طرف شهرداری تهران که وابسته به دولت سازندگی بوده حمایت مالی و سازمانی می شود که این نهادها قرارگاه روشنفکران مانند دکتر رامین جهانبگلو می شود که این نهادها مکان برای اشاعه تفکر کاملاً دموکراسی غربی، سکولاریسم و لیبرالیسم می شود. اما آنچه مهم است و شواهد نشان می دهد این است که آن برنامه ها که در زمان دولت سازندگی اتفاق می افتد با حمایت بنیادهای آمریکایی مثل بنیاد جستجو، بنیاد کارنگی و بنیاد سوروس و حتی بنیاد NED همان صندوق حمایت از دموکراسی مستقیماً پشتیبانی می شد. کل اساتید خارجی که از نمایندگان مهم متفکر دموکراسی از منتقدان مهم نظام دینی، مبلغان جدایی دین از حکومت دعوت می شدند از اروپا و آمریکا و در سالن های عمومی با دعوت گسترده از دانشجویان، از نخبگان و از افراد، عموم این دیدگاه ها در قالب سخنرانی، کتاب، مقاله و غیره تبلیغ می شد که این در واقع یک فرآیند نهادینه شده درازمدت بوده که چندین سال ادامه داشت. مصادیق دیگر از همان سال ها سفر آقای عطریانفر به دعوت بنیاد سوروس به نیویورک و ملاقات مستقیم آقای عطریانفر با خود آقای سوروس که می شود یکی از نقاط عطف شروع همکاری و ارتباط بین جریان داخل و خارج تلقی کرد. در آن زمان راه اندازی مجله گفت وگو که به عنوان نماینده چپ سکولار در ایران شناخته شده که مفاهیمی مثل جامعه مدنی و دموکراسی غربی و لیبرالیسم را معرفی می کردند و خودشان را به عنوان نماینده هم چنین تفکری به جامعه عرضه می کردند. نقد اقتصاد ناکارآمد دولت جمهوری اسلامی و پیشبرد مسئله خصوصی سازی با این جهت گیری که دولت را ناکارآمد جلوه بدهد و برای بخش خصوصی به خصوص بخش خصوصی بین المللی جایگاه باز کند که نفوذ در داخل کشور پیدا کند، حال نهایتاً از طریق این نوع فرهنگ سازی این استحاله فرهنگی به همان مصداق دو قطبی ساختن جامعه تهران و شهرهای بزرگ دیگر انجامید، به این معنی که با ارزش های جهانی سازی، مصرف گرایی، ما شاهد شکاف بین یک جامعه شهری یا می شود گفت بالاشهری و تحقیر یک جامعه به اصطلاح پایین شهری و سنتی یا روستایی، می دیدیم که این ارزش های مصرف گرایی که از طریق واردات کالاهای بین المللی و جهانی سازی منجر به تغییر رفتار در نسل جوان شد و نهایتاً به تغییر گزینش های سیاسی و اجتماعی آنها هم شد. بعد از تأسیس دولت اصلاحات در دوم خرداد ۷۶ ما یک تغییر در شیوه این شکل یا شیوه براندازی را مشاهده می کنیم که از شیوه استحاله فرهنگی به نوع توسعه سیاسی یا استحاله سیاسی ما می بینیم. به دلیل فعالیت و ادامه فعالیت افراد سرشناس جریان های سیاسی سازندگی و دوره احزاب اصلاحات و همکاری و حمایت برخی از مسئولان جمهوری اسلامی مثل نماینده جمهوری اسلامی در سازمان ملل نیویورک و فعالیت چهره های سرشناس دانشگاهی و سیاسی، یک حاشیه امن برای این فعالیت ها و همکاری ها بین عناصر داخل کشور و بیرون کشور ایجاد شد که این منجر به عدم حساسیت نظام نسبت به اهداف درازمدت این برنامه ها شد که می شود گفت که این عدم حساسیت و این حاشیه امن باعث شد که نیروهای بیگانه و به ویژه آمریکایی از دو در وارد ایران شدند. در اول احزاب سیاسی اصلاحات بودند و در دوم NGOها یا سازمان های غیردولتی که از آن زمان بنیادهایی مثل بنیاد سوروس به طور آشکار با همکاری برخی از مسئولان و با دعوت های رسمی آشکارا شروع به فعالیت را در ایران کردند که من برخی از مصداق های این نوع فعالیت را در آن زمان، دوره دولت اصلاحات خدمت شما عرض می کنم. ۱- مذاکرات پنهان تحت عنوان Track Two یا "ردیف دو" که چهره های سیاسی آمریکایی و ایرانی در کشورهای اروپا برای تبادل نظر و برای هماهنگی برنامه های خود جلسات متعددی برگزار می کردند که البته به این نکته ما باید توجه کنیم که حمایت مالی و سازمانی از این برنامه Track Two از طریق بنیاد راکفلر و بنیاد سوروس نشانه آن جهت گیری و اهداف درازمدت برای این برنامه Track Two است که نهایتاً اگر ما یکی از اولین نمونه های این برگزاری ارتباط، سفر آقای عطریانفر به بنیاد سوروس قبل از سال ۷۶ ببینیم، می توانیم نهایتاً به ملاقات مستقیم جناب آقای خاتمی همراه با جناب آقای ظریف با آقای سوروس در نیویورک در حدود ۱۳۸۵ ببینیم، بنابراین این یک ارتباط مستمری بوده که ادامه داشته است. ۲- ترویج و تعمیق الگوی دموکراسی غربی در زمان دولت اصلاحات از طریق معرفی شوراهای انتخاباتی اسلامی شهر و روستا با هدف سیاسی کردن فضای شهر و فضای شوراها که البته تحت عنوان تقویت جامعه مدنی می توانیم بگوییم که این هدف سیاسی کردن این نهاد مردمی دوری کردن این نهاد مردمی است از مبانی قرآنی خود که در قانون اساسی هم ذکر شده است. نکته جالب این جاست که بنده بعد از بیش از دو دهه دوری از مملکت در سال ۷۷ که وارد ایران شدم از طریق همکاران جناب آقای تاج زاده لطف فرمودند و بنده را به وزارت کشور دعوت کردند، البته به من گفته بودند که یکی از دوستان گفته بودند که شما علاقه دارید بیایید در مورد توسعه شهری که تخصص دانشگاهی بنده اس، که یک سخنرانی در مورد توسعه شهری در ایران در واقع گوش بدهید. من گفتم بله علاقه دارم و با هماهنگی رسمی وارد ساختمان اصلی وزارت کشور شدیم و من وارد اتاق شدم و چون خودم برای در واقع گوش دادن سخنرانی آمده بودم نه لباس رسمی داشتم نه یادداشتی داشتم و در واقع با این دوستم رفتم صندلی پشت اتاق نشستم. دیدم که بعد از چند دقیقه جناب آقای تاج زاده که آن زمان معاون سیاسی وزارت کشور بودند با تعداد ۱۲ تا ۱۰ نفر از کارمندان و کارشناسان خود وارد شدند و دور میز رسمی نشستند که البته صندلی کنار آقای تاج زاده خالی بود. من چند دقیقه منتظر بودم که سخنرانی شروع شود، یک دفعه جناب آقای تاج زاده فرمودند که خوب آقای تاج بخش ما حاضر هستیم که سخنرانی شما را بشنویم که من به دوستم نگاه کردم و گفتم من که نیامدم سخنرانی کنم. من ۲۰ سال است که ایران نبودم، من تسلط کامل روی فارسی که آن موقع نداشتم هیچ، امروز هم با عرض معذرت امروز هم ندارم. من چه بگویم؟ بعد آقای تاج زاده گفتند اشکالی ندارد شما بیایید و صحبت کنید و در مورد حوزه های جدید تخصصی در مورد توسعه شهری و منطقه ای شما اگر مطلبی دارید بفرمائید که من فی البداهه موضوعی که در دانشگاه، چون آن زمان بنده[عضو] هیئت علمی دانشگاه نیویورک بودم و مسئولیت تدریس مدیریت شهری داشتم، مطلبی را که حضور ذهن داشتم آن جا من ارائه کردم که البته برای من جالب بود چون برای من فضای جدید بود. دیدم که همه دوستان دور میز البته بعداً متوجه شدم که این یک عادت در واقع می شود گفت حالت به هر حال آموزشی در ایران است، همه دارند تقریباً حالت دیکته دارند تند تند تند دارند تقریباً تمام حرف های من را دارند یادداشت می کنند در کتابچه ها که البته این برای من یک تجربه جدیدی بود، چون نه من فکر کردم حرف با ارزشی برای یادداشت کردن داشتم و اینکه می خواهند چه کار کنند با این یادداشت ها به هر حال؟! که آقای تاج زاده فرمودند که اشکالی ندارد، بنده خیلی قشنگ تر پس فردا، ایشان مزاح فرمودند و گفتند شما می بینید که پس فردا در یک سخنرانی من همان صحبت های شما را ولی به لفظ خیلی قشنگ تر استفاده خواهم کرد. استنباط بنده این بود که در واقع این مطلب در مورد برگزاری دموکراسی غربی در ایتالیا بوده از طریق سیاست های تمرکز زدایی که البته در حوزه علمی در واقع آن تنفیذ اختیارات از دولت مرکزی به شهرداری ها یا به شوراها به عنوان تمرکز زدایی شناخته می شود و من زود متوجه شدم که دولت اصلاحات این برنامه اجرای اولین انتخابات شوراها را در پیش دارد. ۳- ترویج و تعمیق تفکر غربی سرمایه اجتماعی. چندی پس از ارائه این سخنرانی وزارت کشور از طریق همان همکاران احزاب سیاسی از من دعوت شد از طرف آقای دکتر حجّاریان که آن زمان در مرکز استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت بوده که من مطلبی مستقیم تر و واضح تر در مورد سرمایه اجتماعی ارائه بدهم که البته آن سرمایه اجتماعی همان بخشی از آن سخنرانی قبلی من بوده که گویا دوستان علاقمند بودند که این مبحث به طور مفصل تر باز شود و من آن جا به کتاب «پاتنام» که از سرشناس ترین اساتید علوم سیاسی آمریکا و کتاب آن به عنوان «پایدار ساختن دموکراسی از طریق جامعه مدنی» [استناد کردم]، آن جا من محتوای آن کتاب را تشریح کردم و علاقه خودم را برای پیگیری پژوهش یا تحقیقات دانشگاهی در همین حوزه توضیح دادم که پس از پایان سخنرانی که تعداد زیادی از اساتید و افراد دیگر که همه را به یاد ندارم امروز، حضور داشتند، آقای حجّاریان فرمودند که این مطلب چارچوب جدید سرمایه اجتماعی مفید است به این علّت که دوره سرمایه انقلابی به پایان رسیده و الآن ما باید سرمایه اجتماعی نوین را برای سازندگی جایگزین کنیم برای آن سرمایه انقلابی که البته یکی از مصداق های، یعنی در واقع اهداف سرمایه اجتماعی از دید لیبرالی و از دید غربی تقویت آن جامعه مدنی به عنوان قرارگاه سازمان های غیردولتی مستقل و جدا از حکومت که نهایتاً با ظرفیت سازی آن نهادهای غیردولتی برای مقابله با حکومت و نظام از طریق شیوه های مختلف مثل نافرمانی مدنی است. لازم به ذکر است که با همکاری چهره های سرشناس همچون دکتر حجّاریان نه تنها کتاب آقای پاتنام مستقیماً از طریق وزارت کشور ترجمه و چاپ شد به فارسی، یعنی در ایران چاپ شد، بلکه از دفتر پژوهش های فرهنگی که عرض کردم از طریق جریان سازندگی حمایت می شد، به بنده سفارش دادند که کتاب مرجع دیگری در مورد سرمایه اجتماعی در ایران تدوین کنم که این کتاب مرجعی برای ورود این بحث در ایران باشد. مضافاً باید عرض کنم که با همکاری چهره های مختلف سیاسی و دانشگاهی این موضوع سرمایه اجتماعی به تصویب قانون مملکت در مجلس ششم رسید. مصداق چهارم با همکاری مستقیم دولت. در دوره اصلاحات بنیاد سوروس موفق شد با وزارت بهداشت در ایران یک پروژه همکاری و قرارداد منعقد کند و با ارسال بیش از ۱۰۰ میلیون تومان از بنیاد سوروس در نیویورک به حساب وزارت بهداشت در تهران این اعتبار ارسال شد. اگرچه پروژه های در سطح کارشناسی بعضاً ارزشمند هستند که به هر حال از این طریق است که نخبگان را می توانند جذب کنند، اما نکته مهم این است که برای مدیران بنیادهایی همچون بنیاد سوروس و راکفلر اهداف درازمدت جایگاه پیدا کردن این نهادها داخل ایران است. مصداق پنجم در دوره اصلاحات فعالیت گسترده سازمان های غیردولتی است که در حوزه های مختلف مثل فرهنگ، حقوق بشر، حقوق زنان، جوانان، رسانه و غیره و با معرفی پروژه های مختلف مستقیماً به تقویت نهادهایی که ارزش های حقوق بشر غربی را دنبال می کنند. علاقه دارم یک سندی را این جا به دادگاه عرضه کنم که همکاری بنیادهای آمریکایی با بنیادهای برخی از کشورهای اروپایی را نشان می دهد. این سند مربوط به مؤسسه هیووس هلندی است که نشان می دهد که بین ۳ تا ۴ سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ با بیش از ۹ پروژه مستقیماً و رسماً با NGO های ایرانی همکاری داشتند و حمایت مالی کردند که در مقدمه این سند انتقاد مستقیم از غیرانسانی بودن، از غیرآزاد بودن، از مجرمانه بودن جمهوری اسلامی ایران به عنوان توجیه اجرای این برنامه آمده و این قسمت سند قسمتی است که در واقع هیووس در ایران که این جا به طور مستقیم به چند نمونه از این حمایت های سازمان های غیردولتی در راستای تحقق دموکراسی غربی و لیبرالیسم و تحقق حقوق بشر غربی در ایران اشاره می کنم. چون تعداد زیاد است من به ۲ تا ۳ نمونه اشاره می کنم. ۱- تبادل دانشگاهی بین دانشکده روابط بین الملل در تهران و دانشگاه آمستردام برای بحث در مورد سیاست های خارجه ۲- حمایت برای شرکت زنان در کنفرانس زنان با حمایت افراد ایرانی تبار مقیم هلند در راستای تحقق حقوق زنان در قالب حقوق بشر اروپا و آمریکایی نمونه مهم، حمایت مستقیم از سازمانی به نام کنشگران که به صراحت در این سند آمده که البته ریاست محترم، من زمانی که این سند را البته این سند متعلق به آن سازمان بنیاد سوروس نیست، این متعلق به آن سازمانی است که بعداً به آن اشاره خواهم کرد ابزار پوششی برای بنیاد سوروس درآمد، اما من این جمله را که خواندم واقعاً تنم لرزید، چون نوشته که صراحتاً هدف نهایی این پروژه های ما تغییر نظام در ایران به دموکراسی است که منظور این جا دموکراسی، دموکراسی غربی است که البته در پایان صحبت بنده می خواهم چند نکته در مورد این تفاوت، به نظر بنده این نکته را این طوری عرض کنم، جناب رئیس دادگاه محترم، که به نظر بنده بعد از چند سال مطالعه و از کمک و تأمل روی اشتباهات بنده با همکاری [با نهادهای مذکور] سابقاً و در سال های گذشته با همچون نهادها من به این نتیجه رسیدم که بین دموکراسی غربی و نظام ولایت فقیه و مردم سالاری دینی تفاوت عمده و جوهری وجود دارد و یک تعارض عمیقی وجود دارد که اینها در واقع قابل جمع نیست. من به چند نکته دیگر این جا اشاره می کنم که از طریق بنیاد هیووس با گروه رسانه گویا با اعتبار بیش از ۳۰۰ هزار یورو یعنی شاید بالای ۴۰۰ میلیون تومان برای راه اندازی یک شبکه ماهواره تلویزیونی و وب سایت منتقد نظام اقدام کردند و نهایتاً کمک به یک مؤسسه ای به نام مرکز کارورزی که در راستای تحقق حقوق زنان در قالب پروژه پکن که البته اگر فرصت بود در این مورد می توانم توضیح بیشتری بدهم. نکته مهم این جاست که نهایتاً با حساس شدن نظام نسبت به فعالیت بنیاد سوروس در ایران بنیاد سوروس از طریق بنیاد هیووس به عنوان یک ابزار یا یک وسیله پوششی استفاده کرد که اعتبارات در واقع از بنیاد سوروس و دیگر آمریکایی ها به هیووس داده شود و هیووس در واقع به این نهادها داخل ایران کمک کند و این کمک ها کمک کرد که سفرهای متعددی از مدیران این نوع تشکل ها به آمریکا یا به جاهای دیگر برای شرکت کردن در کارگاه های آموزشی برای نافرمانی مدنی که بخشی از شیوه همان فرآیند براندازی نرم است که قبلاً عرض کرده بودم، بوده که نهایت مصداق نهایی هم از این روند، ورود مدیر ارشد بنیاد سوروس به ایران در ۱۳۸۲-۱۳۸۱ به دعوت رسمی وزارت امور خارجه که ورود آقای ریکتر به ایران باعث شد که ایشان فرصت پیدا کند که با چهره های دولتی و غیر دولتی ملاقات کرده و با پیشنهادهای پروژه های مختلف کار عملی در ایران شروع شود. حال می بینیم که بعد از اتمام شیوه دوم در واقع آن شیوه استحاله سیاسی ما می توانیم به دوره انتخابات دهم الآن به طور خیلی مختصر بپردازیم. پله هفتم فرآیند براندازی، این بوده که نیروهای مخالف نظام از طریق پیروزی در انتخابات، دسترسی به داخل حکومت و داخل قدرت نمی توانند پیدا کنند، بنابراین از شیوه نافرمانی مدنی استفاده می کنند و ما می بینیم که با تاکتیک های کاملاً شناخته شده مثل اعلام زودهنگام پیروزی رقیب آقای احمدی نژاد، شبهه انداختن در اذهان عمومی در مورد صیانت از آرا، دعوت کردن مردم برای تجمع، پافشاری روی مسئله تقلب و دروغگویی، زیر سؤال بردن مراجع رسمی ، همان تاکتیک ها و شیوه هاست که در چندین سال گذشته در کشورهایی مثل صربستان، گرجستان و اوکراین مشاهده شد و می بینیم که در تمامی آن کشورها نهادهایی مثل NED، کارنگی و بنیاد سوروس همه در آن نقش داشتند. ایران در دوره دهم ریاست جمهوری نمونه دیگری است از همین پروژه، به علاوه البته تاکتیک های جدید مثل استفاده از رسانه های گسترده به ویژه شبکه تلویزیون فارسی BBC که عملاً به مسئله ضد انقلابی، ضد نظام دامن زد و مردم را تشویق کرد و به اصطلاح اختلال در اذهان ایجاد کرد. اما آنچه حائز اهمیت است این است که در این دوره دهم ما می بینیم که تمام این سه شیوه به نوعی ادغام شدند، یعنی هم جریان سازندگی، هم جریان اصلاحات و هم جریان نافرمانی مدنی یعنی در واقع مسئلةه فرهنگی، سیاسی و نافرمانی مدنی با هم همکاری داشتند و دست به این نوع اغتشاشات زدند که اما به هر حال همین طور که عرض کردم با هوشمندی مسئولان و مقامات و به ویژه مقام معظم رهبری پیروز نشدند. در پایان می خواهم بگویم که این جانب نه تنها خود را قربانی و فریب خورده برنامه های آمریکا می دانم، بلکه سایر متهمان دستگیر شده را هم قربانی نقشه های دشمنان قسم خورده انقلاب به ویژه آمریکا می دانم. من سعی کردم تلاش کنم از تجربه کمی که داشتم، از شناختی که پیدا کردم و از مطالعه ای که داشتم وظیفه خودم را می دانستم که برای آگاهی مردم، برای منافع ملی و برای استحکام نظام در واقع این ابعاد مختلف را من باز کنم و برای همین بود یک کمی طولانی شد و من معذرت می خواهم. اما از محضر دادگاه تقاضا می کنم اقداماتی انجام بگیرد تا از بروز این نوع وقایع در آینده و این نوع اغتشاشات جلوگیری شود. مستحضرید از توضیحاتی که بنده عرض کردم که ریشه های اصلی این اغتشاشات در بیرون مرز پیدا می شود و این برنامه فقط کوتاه مدت هم نیست، البته تصور این نباشد که این دادگاه یا نهادهای دیگر نظام علیه آن نهادها بتوانند اقداماتی انجام دهند، بلکه بنده می توانم جسارتاً چند پیشنهاد عرض کنم به دادگاه: ۱- برای پیشگیری از فریب خوردگی و قربانی شدن افراد در برنامه ای که از جاهای دیگر طراحی شده باید برای مردم روشن کرد که اهداف ضد انقلابی این نهادهای خارجی چیست و به ویژه بنیادها و نهادها چه پوششی، چه غیر پوششی، چه دولتی، چه غیردولتی آمریکایی و برخی از همراهان اروپایی که تحت پوشش فعالیت های علمی ، پژوهشی یا دعوت به سمینارها یا به میزگردهای مختلف، این اهداف درازمدت شان برای مردم باید روشن بشود. ۲- مقامات بفرمایند که ممنوع کنند قابلیت برقراری ارتباط بین مراکز داخل کشور اعم از دولتی و غیردولتی با این بنیادهای خارجی و ممنوع کردن و جلوگیری از دریافت حمایت های مالی از همچون نهادها و مراکزی که منفعت شان فقط به پیشبرد بیگانگان و نه به نظام مقدس جمهوری اسلامی است. اگر پیشگیری نشود در آینده متأسفانه افراد دیگری همچون بنده و دیگران در این دادگاه حاضر خواهند شد که از اهداف پنهان فعالیت های نهادهای خارجی باز هم فریب می خورند. بنده برنامه های براندازی نرم و اقدامات آمریکا را برای تغییر رژیم، رژیم چنج(Regime Change) به هر نحوی در ایران محکوم می کنم و اعلام می کنم که انگیزه بنده برای تحلیل و شکافتن این مسئله و استفاده از تجربه خود در جهت کمک به کشور، مردم و منافع ملی است. در پایان از مردم و از نظام بنده عذرخواهی می کنم که در زمانی با همچون جریان هایی سابقاً همکاری داشتم و از این نوع همکاری ها ابراز پشیمانی می کنم و ابراز ندامت می کنم و از رئیس محترم دادگاه درخواست عفو نموده و درخواست می کنم که مشمول رأفت اسلامی و رأفت جمهوری اسلامی ایران گردم.
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان نیوز]
[مشاهده در: www.jahannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها