واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: وحید میرزایی طنزنویس (قسمت دوم) در قسمت اول از بررسی پرکارترین مردم دنیا که توسط موسسه UBS منتشر شده بود، به هنگ کنگ و بمبئی پرداختیم. در این جا بدون توضیح اضافه مکزیکوسیتی، پاریس و همین ایران عزیز خودمان را مورد ارزیابی قرار می دهیم. مکزیکوسیتی سومین شهر پرکار دنیا مکزیکی ها با توجه به روحیه ای که دارند اساساً جرأت کار نکردن ندارند و اگر کار مردم را راه نیندازند، مرگ سرنوشت محتوم آنهاست. آنها با کسی شوخی ندارند مخصوصاً اگر پای دو موضوع در میان باشد: یکی مواد مخدر یکی هم کار و فعالیت. «آلخاندرو خیمِنِز» کارمند شهرداری منطقه 4 مکزیکوسیتی است و میانگین ساعات کاری وی در هفته 48 ساعت است. او مردی شریف و وظیفه شناس است. آلخاندرو: نفر بعدی کیه؟ شلوغ نکن آقای عزیز. به نوبت بیا تو. گونزالز دوسانتوس (ارباب رجوع): آقا تراکم می خوام واسه یه ساختمون 8 طبقه، وسط مزرعه ذرتم. آلخاندرو: یعنی می خوای مزرعه ذرت رو تغییر کاربری بدی؟ گونزالز دوسانتوس: نه پس می خوام وسط مزرعه ذرت عمه تو ساختمون بسازم. آره دیگه. ذرت نمی صرفه. الان 16 واحد بسازم، بفروشم، بارم رو بستم. آلخاندرو: نمیشه عزیز من. مملکت مگه بی صاحابه؟ مجوز ساخت نمیدیم. بفرمایید. نفر بعد. در این لحظه گونزالز دوسانتوس اسلحه اش را در می آورد و چهار نفر از کارمندان شهرداری را سوراخ سوراخ می کند طوری که کل اتاق را خون و اجزای داخلی بدن کارمندان فرا می گیرد. آلخاندرو (با خونسردی درحالی که خون پاشیده شده روی صورتش را پاک می کند): باشه حالا. بذا برم به شهردار بگم بینم قبول می کنه یا نه. ببین چیکار کردی میزم رو. آقا صد دفعه من گفتم با اسلحه گرم نیاین این جا. همون چاقویی، سلاح سردی، چیزی همراهتون باشه. آه. آلخاندرو و گونزالز به سمت اتاق شهردار رفته و موضوع تراکم را مطرح می کنند: سالوادوره گومز (شهردار منطقه 3): آقای گونزالز نمیشه برادر من. بالایی ها بفهمند حکم زمین خواری میزنند بهت. دهن منم آچارکشی می کنند. گونزالز با شنیدن این حرف آتش خشمش زبانه می کشد و شات گانش را از داخل کیفش در آورده و همه کارمندان شهرداری را می کشد. سالوادوره گومز: یواش عزیز من. چه خبره؟ این دیوارهای کوفتی رو تازه رنگ کردیم. ببین چه کثافتی زدی به دیوار. باشه آقا برو بساز. هرغلطی می خوای بکن اما بالاغیرتاً عوارض شهرداری رو به موقع پرداخت کن. پاریس شهر تنبل ها طبق آمار موسسه UBS، پاریس با 35 ساعت کار در هر هفته تنبل ترین مردم دنیا را دارد. مردم فرانسه اساساً یا عاشقند یا دارند می شوند. همش در فضای رومانتیک در کافی شاپ به سر می برند. نهایت، نویسنده و کارگردان هستند. بندگان خدا فرصتی برای کار کردن ندارند دیگر. تا دو دقیقه می خواهند شروع به کار کنند زرتی عاشق می شوند. آریایی ها مردمی از نسل کهن بی هیچ توضیحی روز کاری یک ایرانی را با هم مرور کرده و قضاوت در مورد رتبه ایران را به شما واگذار می کنیم: ساعت 6:15- همراه با تعدادی فحش و ناسزا به نظام اداری کشور که «نمیذاره دو دقیقه کپه مرگمون رو بذاریم، اَه» از خواب بیدار می شود. 6:30- بدون این که چشم ها به طور کامل باز شود به سمت سرویس ایاب ذهاب اداره حرکت می کند. در این مرحله چشم راست کاملا بسته و چشم چپ 5 درصد باز است. بیش از این باز باشد، خواب می پرد. 7- به محل کار رسیده و بلافاصله با کمک صندلی خوابان تا ساعت 8:30، ادامه فرآیند خواب را دنبال می کند. 8:30- کم کم به بدن خود کش و قوس داده و برای خوردن صبحانه آماده می شوند. ساعت 9 الی 10: خوردن صبحانه، چایی و مقادیری شوخی فیزیکی با همکاران. ساعت 10 الی 11: این ساعت پیک کاری دوستان است. امضای چند نامه و ارجاع به مدیریت و پاسخ به یک یا دو ارباب رجوع. ساعت 11 الی 12: آماده شدن برای صرف ناهار ساعت 12 الی 14: صرف ناهار ساعت 14 الی 15: علم پزشکی ثابت کرده است که خواب بعد از ظهر باعث کاهش فشارخون، حجیم شدن آئورت، کاهش وزن، افزایش کلسیم، زیرکونیوم، فسفر و آنتی اکسیدان در بدن می شود. همچنین از ابتلا به بیماری های قلبی، عروقی و گوارشی جلوگیری می کند. کلاً خواب بعدازظهر مرده را زنده می کند. بر این اساس کارمندان نازنین این ساعت را به خواب اختصاص می دهند. فقط خواهشاً یواش در بزنید که بیدار نشند. ساعت 15 الی 16: آماده شدن برای خروج از محل کار. این یک ساعت واقعاً سخت می گذرد. ساعت 16:02: با سرعت بسیار زیاد به سمت درب خروجی اداره هجوم می آورند. مورد داشتیم موقع خروج تعدادی زیر دست و پا له شدند.
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]