محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831596162
گارد ایرانی ها در برابر تورم بالا
واضح آرشیو وب فارسی:بانکیا: بانکیا: رفتار اقتصادی خانوارها تابعی از شرایط و حال و روز اقتصاد کشور است. زمانی که بواسطه تورم صعودی و افت شدید ارزش پول ملی قدرت خرید مردم کاهش می یابد، دو راه در مقابل آنها قرار می گیرد.به گزارش بانکداری ایران (بانکیا)، یا باید درآمد خود را افزایش دهند یا اینکه از هزینه های خود بکاهند که البته دربسیاری از مواقع این دو روش به صورت توأمان دنبال می شود. براین اساس برهم خوردن تعادل های اقتصادی در بخش های مختلف و از همه برجسته تر رشد بی سابقه نرخ تورم، چند برابرشدن نرخ ارز و به دنبال آن سقوط ارزش ریال، ازسال 1384 به بعد دخل و خرج خانوارهای ایرانی را به طور کامل برهم زد. هرچند در بسیاری از دوره ها همواره هزینه ها از درآمدهای خانوارها جلوتر بوده است، اما از سال 84 به این سو دخل و خرج مردم دچار تغییرات اساسی شد. درواقع خانوارها برای مقابله با این شرایط هرآنچه از دست شان بر می آمد، انجام دادند. تا جایی که امکان داشت هزینه های خود را کاهش دادند و عمده آن را به سمت نیازهای ضروری هدایت کردند و از سوی دیگر تلاش کردند تا از راه های مختلف درآمدهای خود را بالا ببرند. این گاردی بود که خانوارهای ایرانی در برابر تورم بالا و کاهش قدرت خرید خود گرفتند. این درحالی است که نسبت هزینه های خوراکی از کل هزینه های یک خانوار رابطه مستقیمی با سطح رفاه آن دارد. به این معنا که هرچه سهم مواد خوراکی از هزینه های یک خانوار بیشتر شود، رفاه آن خانوار کاهش می یابد، چراکه خانوار سعی کرده درآمد خود را تنها صرف هزینه های ضروری کند و دیگر جای کمی برای سایر هزینه های غیرخوراکی باقی می ماند. البته فشار دیگری که دراین سال ها به خانوارهای ایرانی وارد شد، جهش قیمتی مسکن و به تبع آن رشد بی سابقه اجاره بها بود که بخش عمده ای از درآمد ایرانی ها بخصوص دهک های پایین درآمدی را بلعیده است. براین اساس تغییرات هزینه درآمد خانوارهای ایرانی بین سال های 1384 تا 1393 را با استفاده از داده ها و اطلاعات نتایج تحقیق بودجه خانوارهای شهری که از سوی بانک مرکزی انجام شده است، بررسی کرده ایم که در ادامه می خوانید افزایش 6/15 درصدی هزینه های خانوار در سال 1393 متوسط هزینه ناخالص سالانه یک خانوار شهری حدود 8/32 میلیون تومان (ماهانه حدود 7/2 میلیون) بود که نسبت به سال قبل 6/15 درصد افزایش داشته است. از کل این مبلغ، 6/24 درصد (حدود 8 میلیون تومان) سهم گروه هزینه خوراکی ها و آشامیدنی هاست که نسبت به سال 1392 معادل 1/8 درصد افزایش داشته است. بین اقلام گروه هزینه خوراکی ها و آشامیدنی ها بیشترین سهم از کل هزینه ناخالص (معادل 7/5 درصد) متعلق به هزینه انواع گوشت بود. پس از آن به ترتیب هزینه میوه های تازه با 3/4 درصد، شیر و فرآورده های آن و تخم پرندگان با 9/2 درصد، سبزی های تازه با 7/2 درصد، آرد، رشته و غلات با 4/2 درصد و انواع نان و بیسکویت با 9/1 درصد بیشترین سهم را به خود اختصاص داده اند. بر اساس نتایج این بررسی از کل هزینه ناخالص خانوار، 4/0 (حدود 1/1 میلیون تومان) به گروه هزینه دخانیات اختصاص داشت که در مقایسه با سال 1392، 4/1درصد کاهش داشته است. در این سال از کل هزینه های ناخالص خانوار6/4 درصد (حدود 5/1 میلیون تومان) به گروه هزینه پوشاک و کفش اختصاص داشت که نسبت به سال 1392 معادل 9/15 درصد افزایش داشته است. نتایج این بررسی نشان می دهد که 4/33 درصد از کل هزینه ناخالص یک خانوار(حدود 9/10 میلیون تومان) مربوط به گروه هزینه مسکن، آب، برق و گاز و سایر سوخت ها بود که نسبت به سال قبل 2/13 درصد افزایش داشته است. درسال مورد بررسی از کل هزینه های ناخالص خانوار 1/4 درصد(حدود 3/1 میلیون تومان) به گروه هزینه لوازم، اثاث و خدمات مورد استفاده در خانه اختصاص داشت که در مقایسه با سال 1392 معادل 1/14 درصد رشد کرده است. براساس نتایج این بررسی از کل هزینه های ناخالص خانوار، 8/5 درصد به گروه بهداشت و درمان، 4/10 درصد به گروه هزینه حمل و نقل، 1/2 درصد به گروه هزینه ارتباطات، 3/2 درصد به گروه هزینه تفریح و امور فرهنگی، 9/1 درصد به گروه هزینه تحصیل، 2 درصد به گروه هزینه رستوران و هتل و 4/8 درصد به گروه هزینه کالاها و خدمات متفرقه اختصاص داشته است. یافته های این گزارش نشان می دهد که در مقایسه با سال 1392، هزینه گروه های بهداشت و درمان 8/18 درصد، حمل و نقل 1/40 درصد، ارتباطات 7/22 درصد، تفریح و امورفرهنگی 18 درصد، تحصیل 6/23 درصد، رستوران و هتل 9/11 درصد و کالاها وخدمات متفرقه 7/19 درصد بیشتر شده است. درآمد 6/2 میلیون تومانی خانوارهای شهری در سال مورد بررسی متوسط درآمد پولی و غیرپولی ناخالص سالانه یک خانوار شهری حدود 3/31 میلیون تومان (ماهانه حدود 6/2 میلیون تومان) بود که 7/69 درصد آن را درآمد پولی ناخالص و 3/30 درصد را درآمد غیرپولی تشکیل داده است. در سال 1393 کل درآمد پولی و غیر پولی ناخالص خانوار نسبت به سال قبل حدود 3/13 درصد افزایش داشت (میزان افزایش درآمد پولی ناخالص خانوار معادل 1/14 درصد و درآمد غیرپولی 5/11 درصد بود).یافته های این بررسی مؤید آن است که بین درآمدهای پولی ناخالص خانوار، درآمد از مزد و حقوق بخش دولتی و عمومی 25 درصد، درآمد از مزد و حقوق بخش خصوصی 6/23 درصد، درآمد از مزد و حقوق بخش تعاونی 1/32 درصد، درآمد از مشاغل آزاد کشاورزی 9/26 درصد، درآمد از مشاغل آزاد غیرکشاورزی 2/3 درصد، درآمدهای متفرقه 7/12 درصد و درآمد حاصل از فروش کالاهای دست دوم 6/13 درصد نسبت به سال قبل افزایش داشته است. نتایج این بررسی نشان می دهد که بین درآمدهای غیرپولی بیشترین سهم (معادل 2/80 درصد) به ارزش اجاری مسکن شخصی (مالک نشین) اختصاص داشت که معادل 3/24 درصد از کل درآمدهای پولی و غیر پولی را تشکیل داده است. رشد بی سابقه هزینه خانوارها بررسی میزان رشد هزینه ناخالص خانوارهای ایرانی طی سال های 1384 تا 1393 نشان می دهد که در دو مقطع، هزینه خانوارها با رشد شدیدی مواجه شده که یکی در سال های 85 و 86 و دیگری در فاصله سال های 90 تا 92 بوده است. براین اساس جمع کل هزینه های ناخالص خانوارهای شهری درحالی در سال 1384 نسبت به سال قبل از آن 5/13 درصد افزایش یافته است که این تغییر در سال 85 به 9/15 درصد و در سال 86 به یکباره 2/27 درصد بیشتر شده است. هرچند در سال های 87 تا 89 روند رشد هزینه ها اندکی کند شده و به ترتیب به 8/16، 1/10 و 4/11 درصد رسیده است که در سال 90 یک بار دیگر این هزینه ها رشد کرده و به 8/23 درصد رسیده است. این درحالی است که در انتهای سال 89 با اجرای قانون هدفمندی یارانه ها، یارانه نقدی به طور مساوی میان تمام ایرانی ها تقسیم شده است. در ادامه سال های دهه 90 رشد هزینه ها شتاب گرفته به طوری که در سال 91 این رشد به 5/24 درصد و در سال 1392 به بالاترین رقم یعنی 4/31 درصد رسیده است. اما در سال 93 که روند شتابان نرخ تورم مهارشد، روند رشد هزینه ها به نصف کاهش یافته است. بدین ترتیب در سال 93 در مجموع هزینه خانوارها 6/15 درصد بیشتر شده که خیلی کمتر از سال های قبل از آن است. افزایش 5/31 درصدی هزینه خوراکی خانوارها از میان 12 گروه هزینه ای خانوارها هزینه خوراکی ها و آشامیدنی ها به دلیل تأثیری که در رفاه آنها دارد از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین دراین گروه نیز شاهد روندی همانند کل رشد کل هزینه خانوارها هستیم به طوری که در سال های 85 و 86 یک بار با جهش مواجه شده و در سال های 90 تا 92 این جهش تکرار شده است. طبق آمارهای ارائه شده رشد هزینه خوراکی ها و آشامیدنی ها در سال 84 تنها 2/6 درصد بیشتر شده است ولی در سال های بعد این رشد جهش بالایی را تجربه کرده است، به طوری که در سال های 85 و 86 به ترتیب 8/16 و 5/24 درصد افزایش یافته است. اما با افزایش چشمگیر درآمدهای نفتی در سال های بعد به صورت موقتی هزینه خانوارها کمتر شده است. بنابراین در سال های 87 تا 89 رشدی معادل 7/18، 8/9 و 7/16 درصد داشته است ولی از سال 90 به بعد خانوارها مجبور شده اند که سهم بیشتری برای تأمین مواد غذایی خود هزینه کنند. به طوری که درسال 90 هزینه خوراکی ها 9/22 درصد، در سال 91، معادل 4/31 درصد و در بالاترین رقم یعنی در سال 92 این رشد به 5/31 درصد رسیده است. اما همانند کل هزینه خانوارها رشد هزینه گروه خوراکی ها نیز در سال 93 بشدت کاهش یافته و به 1/8 درصد رسیده که 4 برابر کمتر از رشد سال 92 بوده است. درسایر گروه های هزینه ای نظیر پوشاک، مسکن، تفریح و بهداشت و درمان نیز روند مشابهی اتفاق افتاده است. تمرکز روی هزینه های ضروری بررسی سهم هزینه های مختلف از کل هزینه های خانوار به روشنی نشان می دهد که ایرانی ها در سال های اخیر چگونه رفتار کرده اند. درواقع خانوارهای ایرانی برای متعادل کردن دخل و خرج خود و بخصوص در دوره هایی که به دلیل رشد تورم فشار هزینه ها افزایش یافته است، از هزینه هایی که چندان ضروری نیست کاسته اند و صرف هزینه های ضروری تر مانند خوراک کرده اند. با نگاهی به سهم هزینه های مختلف از سبد هزینه ای خانوارها بین سال های 84 تا 93 این رفتار به طور کامل مشخص است. براین اساس درحالی که طی این سال ها همواره سهم هزینه های خوراکی خانوارها افزایش یافته است سهم برخی از گروه ها که با رفاه آنها ارتباط دارد کاهش یافته است. بدین ترتیب سهم 7/23 درصدی خوراکی و آشامیدنی ها از کل هزینه های یک خانوار با افزایش تدریجی به 3/26 درصددر سال 92 رسیده است. البته در سال 93 دوباره این سهم کاهش یافته و به 6/24 درصد رسیده است. اما این روند نشان می دهد ایرانی ها مجبورشده اند بخش بیشتری از درآمدهای خود را به مواد غذایی اختصاص دهند که مهمترین دلیل آن تورم افسارگسیخته آن سال هاست. هزینه ضروری دیگری که مردم مجبور شده اند پول بیشتری به آن اختصاص دهند، مسکن، آب، برق و گاز است. به طوری که سهم این گروه از هزینه ها از سال 84 تا 92 مدام در حال افزایش بوده و از 6/27 درصد درسال 84 بتدریج به1/34 درصد در سال 92 رسیده که اوج این افزایش محسوب می شود. البته در سال 93 سهم و فشار هزینه های مرتبط با مسکن اندکی کم شده و به 4/33 درصد رسیده است. همچنین بهداشت و درمان نیز از جمله هزینه هایی بوده که به دلیل ضروری بودن سهم بیشتری از هزینه های یک خانوار را به خود اختصاص داده است. به طوری که سهم 3/4 درصدی هزینه های درمانی خانوارها در سال 84 با یک روند صعودی به 6/5 درصد در سال 92 رسیده است و در سال 93 نیز عدد 8/5 درصد را به نام خود ثبت کرده است. درمقابل هزینه های ضروری که مردم طی این سال ها مجبور شده اند پول بیشتری برای آنها خرج کنند، در همین سال ها، برای تعادل در هزینه ها ایرانی ها مجبور شده اند تا سایر هزینه های خود را کاهش دهند. بررسی وضعیت اقتصادی کشور و نرخ تورم نشان می دهد که هرگاه شرایط بهبود یافته و تورم کمتر شده مردم برای هزینه های غیرخوراکی خود بیشتر هزینه کرده اند. خانوارهای ایرانی باوجودی که پوشاک و کفش نیز در دایره لوازم ضروری زندگی قرار می گیرد، اما تاحدودی هزینه های خود را برای تأمین پوشاک کاهش داده اند. بنابراین سهم 6/5 درصد پوشاک و کفش از کل هزینه های خانوار در سال 84 در سال 85 به 2/5 درصد، در سال 86 به 5 و در سال 87 به 6/4 درصد کاهش یافته است. هرچند در سال 88 این سهم اندکی بیشتر شده و به 1/5 درصد رسیده ولی در سال های بعد کاهش بیشتری یافته و به ترتیب بین سال های 89 تا 92 به 9/4، 6/4، 5/4 و 6/4 درصد رسیده است که این عدد آخر در سال 93 نیز بدون تغییر باقی مانده است. یکی دیگر از بخش هایی که صرفه جویی مردم در آن مشهود است، هزینه های متعلق به تفریح و امور فرهنگی است که طی سال های گفته شده با یک روند نزولی به نسبت شدید کاهش یافته است. براساس اطلاعات ارائه شده درحالی که در سال 84 خانوارها 3 درصد از کل هزینه های خود را برای تفریح و امور فرهنگی اختصاص داده اند، اما بدتر شدن شرایط اقتصادی در سال های بعد این سهم را کاهش داده است، به طوری که در سال 85 این سهم به 8/2 درصد، در سال 86 به 6/2 درصد و در سال 87 به 4/2 درصد رسیده است. هرچند در فاصله سال های 88 تا 90 اندکی به این سهم افزوده شده و آن را به 7/2 درصد رسانده ولی هیچ گاه به سال 84 بازنگشته است. علاوه براین هزینه ایرانی ها در سال های 91 تا 93 بشدت کاهش یافته و در تمام این سه سال روی عدد 3/2 درصد ثابت مانده است. از سوی دیگر در گروه رستوران و هتل و سهمی که از کل هزینه های خانوار دارد، اتفاق مشابهی تکرار شده است. بنابراین سهم 3/2 درصدی رستوران و هتل از کل هزینه ها در سال 84 به 1/2 درصد در سال 92 و 2 درصد در سال 93 رسیده است. این در حالی است که اگر سطح رفاه خانوارها افزایش یابد بالطبع مراجعه آنها به رستوران یا هتل که گویای سفرهای تفریحی است، بیشتر می شود. افت مصرف مواد غذایی برخلاف اینکه سهم مواد خوراکی در هزینه خانوارها طی سال های 84 تا 92 افزایش چشمگیری یافته است، اما با این حال میزان مصرف سرانه مواد غذایی اصلی میان آنها با کاهش همراه بوده است. این تعارض نشان می دهد که در این دوره به دلیل افزایش بی سابقه قیمت مواد غذایی، خانوارها صرفه جویی را در دستور کار خود قرار داده اند. برهمین اساس میزان مصرف سالانه مواد غذایی اصلی خانوارها بین سال های 84 تا 92 نشان می دهد که تمام آنها با نوسان محدودی روند نزولی داشته است. دراین دوره مصرف سالانه متوسط برنج یک خانوار که در سال 84 بالغ بر 175 کیلو در سال بوده در سال 92 به 119 کیلو کاهش یافته است. به طوری که مصرف این مواد غذایی در سال 85 با افت 7 کیلویی به 168 کیلو رسیده است و با وجود اینکه در سال 86 دوباره افزایش یافته و به 174 کیلو بازگشته اما از سال 87 به بعد روند نزولی مصرف آن شدت گرفته و به 146 کیلو رسیده است. پس از طی سال های 88 و 89 که مصرف سالانه برنج به ترتیب 154 و 159 کیلو ثبت شده با یک افت بی سابقه مصرف آن در سال 90 به 127 کیلو، در سال 91 به 121 کیلو و در سال 92 به 119 کیلو رسیده است. هرچند در سال 93 مصرف سالانه برنج به 120 کیلو افزایش یافته ولی این اعداد گویای آن است که از سال 84 تا 92 مصرف سالانه برنج 56 کیلو کاهش یافته است. حتی مصرف سالانه نان نیز دراین سال ها روند نزولی داشته است. هرچند نان و برنج دو غذای اصلی خانوارها هستند، ولی با افت شدیدی مواجه بوده اند. بدین ترتیب در حالی که در سال 84 یک خانوار 485 کیلو نان مصرف می کرده این رقم در سال 92 به 350 کیلو و در سال 93 به 343 کیلو رسیده است که نشان دهنده افت 143 کیلویی مصرف نان دارد. همچنین در مصرف گوشت قرمز نیز خانوارها صرفه جویی زیادی کرده اند به طوری که مصرف سالانه آن از سال 84 تا 92 حدود 19 کیلو کمترشده است. به طوری که مصرف 59 کیلویی گوشت در سال 84 به 40 کیلو در سال 92 رسیده است و در سال 93 یک کیلو بیشترشده است. مصرف سالانه شیر نیز در این سال ها کاهش قابل توجهی داشته است و از 216 کیلو در سال 84 به 128 کیلو در سال 92 رسیده است. یعنی درفاصله این سال ها مصرف شیر 88 کیلو کم شده است. البته در سال 93 با افزایش 5 کیلویی به 133 کیلو رسیده است که بازهم فاصله زیادی با سال 84 دارد.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانکیا]
[مشاهده در: www.bankia.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها