واضح آرشیو وب فارسی:قم فردا: قم فردا: در هیچ یک از منابع سخنی از دست دادن ذکر نشده، بلکه برعکس سخنی از دست ندادن است که کنایه از بیعت نکردن یا تسلیم نشدن است. قیس بن اشعث به امام پیشنهاد سازش با ابن زیاد را داد. امام در پاسخ فرمودند: «به خدا قسم هرگز دست ذلیلانه به شما نخواهم داد و مانند بردگان فرار هم نخواهم کرد»به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا ،حجت الاسلام والمسلمین روح الله حسینیان طی یادداشتی که به صورت اختصاصی در اختیار پایگاه پژوهشی مرکز اسناد انقلاب اسلامی قرار داده است به بررسی شبهاتی که با عنوان مذاکره امام حسین (ع) با عمر بن سعد مطرح شده است، می پردازد که مشروح آن را در زیر می خوانید: در منابع اسلامی مطلبی به نام مذاکره امام حسین (ع) با عمر بن سعد به معنای امروزی نیامده است، بلکه در منابع "دعوت" آمده است. ابن اعثم کوفی نقل می کند که امام حسین(ع) ابن سعد را خواست شبانه بین دو اردو ملاقات کردند و امام حسین (ع) به ابن سعد نهیب زد: "وای بر تو" یا به عبارتی «ویحک» که کلمه ترحم و دلسوزی در مقابل «ویل» است و فرمودند: «ای پسر سعد آیا از خداوندی که بازگشت تو به سوی اوست نمی ترسی که می خواهی با من بجنگی؟ در حالی که می دانی من پسر کیستم. اینان را رها کن و به من بپیوند من تو را به درگاه خداوند نزدیک می کنم». ابن سعد بهانه آورد و امام بهانه های او را جواب دادند، ولی ابن سعد بازگشت و امام حسین (ع) او را نفرین کرد. (ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج 2، ص 147). طبری هم همین ملاقات را نقل می کند و اضافه می کند که بعد از این ملاقات شایعاتی شد، از جمله این که امام حسین پیشنهاد کرد یا اجازه بدهید به جایی که آمده ام بروم یا به یکی از مرزها بروم یا دست در دست یزید بگذارم. اما طبری برای رد این شایعات بلافاصله از عقبة بن سمان یکی از بازماندگان کربلا نقل می کند که من از مدینه یا کربلا و شهادت امام حسین (ع) با او بودم، «به الله قسم که این چیزهایی که مردم می گویند و گمان می کنند درخواست نکرد.» (طبری، ج 3، ص 312) در ارشاد شیخ مفید هم این ملاقات نقل شده، ولی هیچ چیز از متن ملاقات را ذکر نکرده، بلکه نامه عمر بن سعد به عبیدالله را آورده که به احتمال زیاد عمر بن سعد به دنبال ترک مخاصمه بوده است (شیخ مفید، ارشاد، ج 2، ص 87) *** پاسخ به شبهه دست دادن امام حسین (ع) با ابن سعد در هیچ یک از منابع سخنی از دست دادن ذکر نشده، بلکه برعکس سخنی از دست ندادن است که کنایه از بیعت نکردن یا تسلیم نشدن است. قیس بن اشعث به امام پیشنهاد سازش با ابن زیاد را داد. امام در پاسخ فرمودند: «به خدا قسم هرگز دست ذلیلانه به شما نخواهم داد و مانند بردگان فرار هم نخواهم کرد» (شیخ مفید، همان، ص 97) روز نهم که پیام ابن زیاد به ابن سعد رسید که یا جنگ یا تسلیم حسین، ابن سعد پیام ابن زیاد را تسلیم امام حسین (ع) کرد. حضرت در پاسخ فرمودند: «آیا حکم پسر زنازاده را گردن بنهم. به خداوند سوگند که چنین نخواهم کرد. مرگ از تسلیم شدن برای من راحت تر و شیرین تر است.» (ابن قتیبه دینوری، الامام والسیاسه، ج 2، ص 11) روز عاشورا هم حضرت آن خطبه بالابلند را رو در روی سپاه ابن زیاد خواند که یک جمله ی آن این بود: »الا انّ دعی بن دعی قد رکزنی بین السلیة و الذّله و هیهات مناالذله» (ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص 244)
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم فردا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]