تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820210151
محرومیت موقت، یک تنبیه اصولی برای کودکان
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۵ آبان ۱۳۹۴ - ۱۳:۱۰
یک روانشناس گفت: برای تنبیه کردن فرزندان خردسال می‌توان برای مدتی آن‌ها را از یک فعالیت یا موقعیت محروم کرد و این روش اگر به شکل صحیح مورد استفاده قرار گیرد بسیار موثر است. «نسرین یوسفی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه‌ی زنجان، اظهار کرد: این روش هنگامی بیشترین تأثیر را می‌گذارد که کودک احساس کند چیز باارزشی را از دست می‌دهد. مثلاً وقتی می‌خواهیم فرزندمان را از انجام کاری محروم کرده و به مکانی خاص محدودش کنیم باید دقت کنیم که مکان مورد نظر خسته‌کننده باشد. در واقع هر مکان امنی در خانه که سرگرم‌کننده نباشد برای این کار مناسب است. این روانشناس ادامه داد: اتاق خواب یکی از مکان‌هایی است که می‌توان در آن کودک را محدود کرد البته نباید تاریک و ترسناک باشد. این در حالی است که پیش از هر اقدامی باید به فرزندمان بگوئیم اگر رفتار ناپسندش را ادامه دهد او را به اتاق می‌فرستیم و برایش توضیح دهیم که این کار کمکش می‌کند تا عادت ناپسندش را ترک کند. به این ترتیب هرگاه از فرمان ما سرپیچی کند باید به حرفی که زده‌ایم، عمل کنیم. وی افزود: در ابتدای کار باید فقط برای یک رفتار ناپسند از این روش استفاده کنیم و زمانی که آن رفتار اصلاح شد از محروم کردن برای اصلاح رفتار دیگر استفاده کنیم، چون اگر در آن واحد کودکمان را برای رفتارهای ناپسند مکررش تنبیه کنیم او گیج می‌شود و نمی‌تواند علت اصلی این تنبیه را دریابد. هم‌چنین محروم کردن مانند هر روش تنبیهی دیگری بر اثر تکرار کم‌اثر می‌شود. یوسفی تصریح کرد: گذراندن دوره‌های طولانی در یک اتاق یا محروم شدن برای بیرون رفتن از خانه برای چند هفته سازنده نیست و کودک را آزرده می‌کند. به‌طور معمول یک محرومیت کوتاه‌مدت خیلی موثرتر است. در این راستا برای یک کودک چهار ساله چهار دقیقه، برای یک کودک پنج ساله پنج دقیقه و به همین نسبت برای هر سال اضافی یک دقیقه بیشتر مناسب است. در واقع برای یک کودک همین زمان‌های کوتاه هم طولانی بوده و باعث قطع فعالیت می‌شود. این روانشناس خاطرنشان کرد: پس از این‌که زمان محرومیت به پایان رسید باید از کودکمان بخواهیم رفتار مناسبی نشان دهد. در این صورت اگر با ما همکاری کرد می‌توانیم به گرمی او را تحسین کنیم. در واقع وقتی فرزندمان به اصلاح رفتار خود اشتیاق دارد این روش تنبیهی بسیار موثر خواهد بود و نه تنها در کودکان خردسال بلکه در نوجوانان نیز کاربرد دارد. البته برای فرزندانمان در سنین بالاتر نیز محرومیت از فعالیت مورد علاقه‌شان باید کوتاه‌مدت باشد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها