واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: راه حل مناسب کدام است؟ تهران - ایرنا - ژاله شادی طلب جامعه شناس روز سه شنبه در یادداشت روزنامه شرق نوشت : پژوهش های بسیار باارزشی درباره آسیب های اجتماعی در کشور ما انجام شده است که گاهی فرصت ارائه برای مخاطبان وسیع تری می یابند و در برخی موارد نیز ترجیح داده می شود که پنهان نگه داشته شوند.
این یادداشت می افزاید : تحقیقات صورت گرفته در رابطه با پدیده ای به نام «روسپیگری» یا هر عنوان دیگری که برای آن انتخاب شده باشد، از آن جمله است. در این پژوهش های میدانی، همواره پژوهشگران با این پرسش مواجه می شوند که اگر این پدیده در گذشته های دور و نزدیک کشور ما و تقریبا تمام کشورهای دنیا (با میزان های گوناگونی از توسعه) وجود داشته و دارد، حال چه باید کرد؟ به نظر نگارنده؛ توجه عمیق به دلایل وجود یک پدیده اجتماعی، اقتصادی یا فرهنگی و شناخت این دلایل، اصلی ترین گام در یافتن راه حل مناسب است. تقریبا همه مطالعاتی که در چند دهه اخیر در کشور ما انجام شده، رابطه میان فقر (کمبود درآمد) و این حرفه را گزارش کرده اند. مسئولیت تأمین مخارج فرد و چند نفر دیگر از اعضای خانواده، یکی از دلایل اصلی اجبار برای ورود به بازار این حرفه است. واقعیت این است که پرداختن به این امر برای هیچ زنی یک انتخاب نیست و اصولا یک انتخاب بهتر از میان بدیل های گوناگون نیست. بلکه در اغلب اوقات تنها راه است و جایگزین دیگری برای آن فرد وجود ندارد. به همین دلیل به جای کتمان یا انکار این پدیده، بهتر است برای حفظ و بازیابی سلامت اجتماعی به رابطه فقر و انجام یک حرفه ناهنجار و همچنین رابطه بین این حرفه و مصرف مواد مخدر و آسیب های چندجانبه این عوامل درهم تنیده، پرداخته شود. مهم این است که برای گفت وگوی خردورزانه و علمی درباره این پدیده، بیاموزیم که انکار آن به دلایل مختلف، مشکل را حل نمی کند. اگر راه های رفته ما، برای حذف این پدیده موفق نبوده، حداقل به راه های رفته توسط دیگران نگاه کنیم و ببینیم آیا می توانیم از تجربه آنها استفاده کنیم؟ در دو دهه اخیر دو مدل برای تأمین سلامت اجتماعی و فردی شهروندان در کشورهای اروپایی طراحی و اجرا شده است که از آن جمله، مدل Harm elimination یعنی مدل حذف آسیب و Harm reduction یعنی مدل کاهش آسیب است. مدل اول در کشور سوئد (از سال ١٩٩٩) و سپس در کشور نروژ از سال ٢٠٠٩ اجرا شده است. در این مدل که پس از کسب تجربه ١٠ساله، سوئد آن را در سال ٢٠٠٩ تکمیل کرده است، قانونی تصویب شده که متقاضیان تن فروشی مجرم شناخته شده و مجازات می شوند. این قانون بخشی از یک برنامه وسیع تر است که با تخصیص بودجه و کمک به درمان اختلالات روانی و جسمی، برای آموزش مهارت های گوناگون و فراهم آوردن فرصت های اشتغال به عنوان «استراتژی خروج از این حرفه» اقدام می کند که البته مجازات مجرمان هم به صورت مؤثر توسط سیستم قضائی دنبال می شود. در این مدل، درواقع از اعمال قدرت توسط خریدار، صاحبان زوروزر جلوگیری می شود. در مدل دوم هدف کاهش آسیب از طریق پذیرش نوعی از موضوع است که داوطلبانه انجام شده باشد. این مدل در کشور هلند از سال های ١٩٩٩-٢٠٠٠ تاکنون در حال اجراست. تحقیقات متعدد جهانی در مورد این دو مدل؛ موفقیت مدل اول را در کشور سوئد گزارش می کنند. آخرین اطلاعات قابل دسترسی نشان می دهد که رقم برآوردشده دوهزارو ٥٠٠ تا سه هزار نفر در سال ١٩٩٩ به ٦٠٠ نفر در سال ٢٠٠٨ کاهش یافته است. بنابراین گرچه هنوز این حرفه کاملا حذف نشده ولی کاهش چشمگیری را نشان می دهد. یعنی مدلی که مردانی که به دنبال این زنان هستند را مجرم شناخته است و علاوه براین در یک برنامه جامع به آسیب دیدگان (زنان) کمک می کند تا شغل قابل قبولی داشته باشند، نتایج موفق تری داشته است. منبع : روزنامه شرق اول ** 1647
05/08/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]