تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837306394
منتظر مذاکره ایران- عربستان نباشید
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: گروه دیپلماسی| سوریه این روزها مهم ترین پرونده دیپلماتیک برای رایزنی میان کشورها شده است. در آخرین تلاش ها نیز روز جمعه در وین، وزرای امور خارجه امریکا، روسیه، ترکیه و عربستان با یکدیگر نشستی مشترک را در جهت حل و فصل این بحران برگزار کردند که البته بی نتیجه به پایان رسید. عدم حضور ایران نیز بیش از هر چیز دیگری خودنمایی می کرد و موجب شد تا بسیاری تاکید کنند که عدم حضور ایران موجب بی نتیجه ماندن چنین نشست هایی بشود. در رابطه با این مساله با محمدعلی مهتدی، تحلیلگر ارشد مسائل خاورمیانه گفت وگویی داشته ایم که مشروح آن در ادامه می آید: روز جمعه در وین نشستی با حضور برخی وزرای امور خارجه قدرت های بین المللی و کشورهای منطقه ای در رابطه با سوریه برگزار شد که ایران در آن اجلاس حضور نداشت. دلیل عدم حضور ایران چه بود؟ و آیا امکان دستیابی به نتیجه در چنین نشست هایی بدون حضور ایران وجود دارد؟ برای درک دقیق این مساله ابتدا باید استراتژی جدید روسیه در خاورمیانه را مورد بررسی قرار داد. من اعتقاد دارم که عملیات روس ها در سوریه صرفا به خاطر بحران سوریه و مبارزه با تروریسم نیست بلکه حضور آنها ابعاد مختلفی دارد و مربوط به نظم امنیتی آینده خاورمیانه است. این استراتژی از دو بعد سیاسی و نظامی قابل بررسی است. از نظر بعد نظامی، روسیه با تمام قوا وارد عرصه شده است. ناوگان دریایی روس ها هم اینک وارد مدیترانه شده است. ناوگان دریایی آنها در دریای خرز هم فعالیتش را در این باره آغاز کرده است و حتی برخی مناطق سوریه توسط موشک دوربرد روس ها از دریای خرز بمباران شده اند. از نظر هوایی، مسکو جنگنده های سوخوی خود را به سوریه آورده است. از طرف دیگر، بعد سیاسی این استراتژی از سوی سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در حال پیگیری است. آنچه روز جمعه گذشته در وین رخ داد، در واقع درخواست روسیه از سه کشور امریکا، عربستان و ترکیه برای تشکیل ائتلاف ضد تروریسم بود و می توان آن را اقدامی زیرکانه در جهت خلع سلاح سیاسی طرف مقابل دانست زیرا این کشورها مدعی مبارزه با تروریسم هستند. در برابر این ادعا، هم اکنون روس ها وارد شده اند و از طرف مقابل درخواست همکاری برای مبارزه با تروریسم دارند. در برابر این درخواست، طرف مقابل در یک دو راهی قرار دارد. هم آنها نمی توانند این پیشنهاد را قبول کنند زیرا خود از تشکیل دهندگان همین گروه های تروریستی تکفیری هستند و همچنان از تروریسم تکفیری به عنوان یک کارت استفاده می کنند و هم از طرف دیگر نمی توانند این پیشنهاد را رد کنند زیرا در صورت رد خواست روسیه، نمی توانند بهانه ای داشته باشند و رسوا خواهند شد. بنابراین لاوروف با زیرکی طرف مقابل را در بن بست قرار داده است. هرچند که آنها گفته اند پیش شرط مبارزه با تروریسم منوط به کنار رفتن بشار اسد است و وزیر امور خارجه روسیه نیز در جواب آنها گفته است که این مساله نه به ما بلکه به مردم سوریه ربط دارد. با این وجود، چه در بعد نظامی و چه در بعد سیاسی، اقدامات سیاسی روسیه در هماهنگی کامل با ایران و سوریه است و میان این سه کشور هماهنگی کاملی وجود دارد پس عدم حضور فیزیکی ایران در این نوع نشست ها تغییری در موقعیت نمی دهد ضمن آنکه عربستان سعودی همچنان با مواضعی کینه توزانه در حال مذاکره است و ایران هم پذیرفته است که در مراحل ابتدایی کار، لزومی به حضور فیزیکی نیست، هرچند که لاوروف گفته است ضروری است کشورهایی مانند ایران و مصر در نشست های بعدی سوریه باشند و جان کری هم حضور ایران در اجلاس بعدی را رد نکرده است. اقدامات نظامی روسیه در سوریه به چه میزان در جهت حل مسائل منطقه ای است؟ احتمال دارد که مسکو بخواهد در این باره با غرب وارد معامله شود؟ برخی تحلیل ها مبتنی بر این است که اقدام روسیه موقتی است و ممکن است که روس ها وارد معامله با غرب شوند. در گذشته هم هنگامی که روسیه از سوریه حمایت کرد برخی می گفتند که مسکو می خواهد با این حمایت ها برگه های خویش را افزایش دهد و آن هنگام وارد معامله شود ولی آنها چه در اوکراین و چه در گرجستان قاطعانه وارد عمل شدند. آنچه روسیه در سوریه انجام می دهد، در واقع به امنیت روس ها پیوند خورده است و قابل معامله هم نیست. هزاران تکفیری از تاتارستان و چچن و سایر جمهوری های خودمختار روسیه به سوریه آمده اند و این تهدید بزرگی برای مسکو است. از طرف دیگر، اگر روسیه، سوریه را از دست بدهد یا آنکه سوریه تجزیه شود، روس ها تنها پایگاه نظامی در شرق مدیترانه را از دست می دهند. با این حال، آنچه مسلم است این است که روسیه نمی خواهد درباره سوریه وارد معامله شود و سخنرانی اخیر ولادیمیر پوتین و موضع گیری لاوروف نشان می دهد که روسیه قصد کوتاه آمدن ندارد. عربستان در رابطه با حضور ایران در حل بحران سوریه همچنان اصرار دارد که ایران باید تغییر مواضع درباره سوریه بدهد و مواضع ضدایرانی شدیدی دارد. کنار هم قرار گرفتن تهران و ریاض با توجه به طیف وسیعی از اختلافات می تواند گره گشا در شرایط کنونی باشد؟ از میان سه کشوری که در کنار روسیه در نشست روز جمعه وین درباره سوریه حاضر شدند، امریکا و ترکیه تا حدودی مواضع شان را نسبت به بشار اسد تعدیل کرده اند و بازیگری که همچنان روی مواضع قبلی اصرار دارد، عربستان است. این مواضع نیز نشات گرفته از منافع ملی عربستان یا منافع ملل منطقه نیست بلکه ناشی از یک کینه شخصی است. در ابتدای جنگ 33 روزه در تابستان سال 2006 و حمله رژیم صهیونیستی به لبنان، عربستان حزب الله را به ماجراجویی متهم کرد. پس از صدور قطعنامه 1701 در لزوم آتش بس، در 15 اگوست همان سال، رییس جمهور سوریه در جمع کثیری از خبرنگاران و فعالان سیاسی نطق مفصلی در رابطه با پیروزی حزب الله و جریان مقاومت ایراد کرد و انتقادات شدیدی نسبت به پادشاه وقت عربستان و شیخ نشین های عربی کرد و آنها را «نیمه مرد» خطاب کرد. از آن هنگام به بعد، پادشاه عربستان و شیخ نشین های عربی نسبت به بشار اسد کینه به دل گرفتند و تصمیم به سرنگونی وی را اتخاذ کردند. یک ماه بعد نیز در قاهره کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه وقت امریکا با مسوولان امنیتی مصر و عربستان و برخی دیگر از کشورهای عربی برنامه ریزی های مفصلی را برای سقوط بشار اسد انجام دادند و از آن موقع، تلاش برای سقوط بشار اسد آغاز شد. مواضع اخیر فردی مانند عادل الجبیر هم صرفا کینه توزانه است و براساس تعقل و منافع ملی عربستان نیست و این در حالی است که سیاست های منطقه ای عربستان شکست خورده است. بیشتر از شش ماه از حمله نظامی سعودی به ملت مظلوم و مسلمان یمن می گذرد ولی آنها نه تنها به نتیجه ای نرسیده اند بلکه روز به روز در باتلاق یمن در حال فرو رفتن هستند. سیاست های آنها در عراق، سوریه و... هم شکست خورده است و به جای اعتراف به شکست، همچنان اصرار بر لجبازی و ادامه دادن سیاست های شکست خورده شان دارند. در این میان، امریکا هم مراعات عربستان را می کند وگرنه می داند اقدامات روس ها استراتژیک است و یارای رویارویی و مقابله و همچنین تغییر آن را ندارند. احتمال اینکه عربستان بخواهد پرونده سوریه را مستمسک گروکشی نسبت به سایر پرونده های منطقه ای بکند و از این طریق بخواهد از ایران امتیازگیری کند، چقدر است؟ بهانه ریاض در رابطه با تهران این است که ایران در جهان عرب دخالت می کند و سرزمین های اعراب را اشغال کرده است و هدف سعودی نیز پایان دادن به نفوذ ایران است. این یک تبلیغ و البته بهانه بیشتر نیست زیرا ایران در یمن اصلا حضور ندارد و حضورش در عراق و سوریه نیز به صورت مستشاری و به درخواست دولت های قانونی این کشورها بوده است. علت نفوذ ایران در خاورمیانه نیز به دلیل حمایت از آرمان ها و درخواست های ملل منطقه است و اگر عربستان هم از آرمان های ملل منطقه، از مقاومت و از فلسطین حمایت کند، همین نفوذ را خواهد داشت ولی سرشت سعودی با این نوع سیاست ها جور در نمی آید. در مورد مسائل منطقه ای ایران همیشه آمادگی خود را برای گفت وگو و رایزنی اعلام کرده است و گفته اگر این بحران ها همه منطقه را تهدید می کند، خیلی خوب است که دو قدرت موثر در منطقه یعنی تهران و ریاض در این باره با یکدیگر مذاکره کنند تا مسائل حل شود اما عربستان تحت هیچ شرایطی حاضر به مذاکره با ایران نیست و می خواهد همچنان به سیاست ویرانگرانه خود در منطقه ادامه بدهد به امید اینکه جایی پیروز شود. از طرف دیگر، چیزی هم در دست ایران نیست که بخواهد آن را به عنوان امتیاز به عربستان بدهد. ما هم نمی توانیم عراق، لبنان، سوریه و... را تحویل عربستان بدهیم زیرا در آن کشورها، ملت های مستقلی زندگی می کنند که آنها خودشان تصمیم می گیرند و ما هم نمی توانیم چیزی را دیکته بکنیم. بهترین سخن، سخن سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب الله بود که در مراسم روز عاشورا بیان کرد که منتظر مذاکره ایران و عربستان نباشید. این سخن یعنی اینکه سعودی ها حاضر به مذاکره و حل بحران ها نیستند. به نظر شما ریاض چه زمانی سیاست هایش را تعدیل می کند؟ به نظرم آنها این سیاست های شان را ادامه می دهند تا زمانی که قانع شوند این سیاست ها برای خودشان خطرناک است و راه به جایی نخواهد برد. در این شرایط ممکن است به پای میز مذاکره حاضر شوند و کمک بکنند که این بحران حل شود. مهم ترین کمکی هم که می توانند انجام دهند این است که کمک های مالی و تسلیحاتی شان را قطع کنند. به محض قطع شدن و پایان یافتن کمک های مالی و تسلیحاتی عربستان و قطر و عدم اجازه دادن ترکیه به تروریست ها برای عبور و مرور از خاک شان، از بین بردن این گروه های تروریستی تکفیری کار سختی نیست ولی این کشورها به همراه امریکا فکر می کنند که می توانند با ادامه حمایت های شان طرح ایران و روسیه را خنثی کنند. از هفته های پیش رایزنی های ایران و اتحادیه اروپایی در رابطه با سوریه آغاز شده است. این رایزنی به چه میزان در جهت حل بحران سوریه موثر است؟ اروپایی ها متوجه نقش ایران در منطقه شده اند و خواستار کمک ایران برای پایان دادن به این بحران ها هستند. دلیل این مساله هم آن است که اروپایی ها برخلاف امریکایی ها نزدیک خاورمیانه هستند و از تحولات غرب آسیا اثر می پذیرند. به سه دلیل اروپایی ها متوجه بحران سوریه شده اند؛ نخست اینکه وقتی تروریسم در خاورمیانه رشد کند، این تروریسم به اروپا هم سرایت می کند و در چند سال اخیر نیز شاهد عملیات تروریستی تکفیری ها در اروپا بوده ایم. دومین مساله، موج مهاجرت ها به اروپا است. صدها هزار نفر از خاورمیانه و به ویژه سوریه در ماه های اخیر به اروپا رفته اند که این موج از مهاجرت به دلیل بحران های منطقه ای و مقابله با آن مستلزم حل و فصل بحران های منطقه ای است. با توجه به این مساله اروپایی ها ابتکار عمل را به دست گرفته اند و به سراغ ایران آمده اند. نمونه آن هم سفر فرانک اشتاین مایر وزیر امور خارجه آلمان به ایران است که در این حضور نشست کنفرانس امنیتی مونیخ هم در تهران برگزار شد و پس از ایران به عربستان سفر کرد. در این سفر، شاهد آن بودیم که عادل الجبیر در سخنانی غیر دیپلماتیک و منفعلانه، پاسخ های تندی به اشتاین مایر داد و تاکید کرد که ریاض به مبارزه اش نسبت به ایران ادامه می دهد و آب پاکی را روی دستان آلمان که می خواست پلی میان ایران و عربستان بزند، ریخت. سومین مساله هم اقتصادی است. اروپایی ها روی بازارهای خاورمیانه حساب باز می کنند که با وجود این بحران ها، مبادلات تجاری راکد است و تنها فروشندگان اسلحه سود می برند. هم اکنون مواضع امریکا نسبت به سوریه به چه صورتی است؟ امریکایی ها از اقدام نظامی روسیه یکه خوردند و تصور هم نمی کردند که روس ها وارد چنین حجمی از عملیات های استراتژیک شوند. باید دانست که امریکای کنونی به دلیل ضعف نظامی و مشکلات عدیده اقتصادی و اجتماعی با امریکای دهه های قبل متفاوت است و قصد ورود نظامی جدید در منطقه را هم ندارد. تنها کاری که می تواند در این راستا انجام دهد، چوب لای چرخ ایران گذاشتن به همراهی برخی متحدان منطقه ای اش است. البته اظهارنظرهای اخیر مسوولان امریکایی نشان می دهد که آنها تجدیدنظرهایی کرده اند و البته در موقعیتی هم قرار گرفته اند که نه امکان تغییر آن را دارند و نه توان مقابله با آن را.
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها