محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831122290
نهضت حسینی تفسیر عملی جریان جهاد و شهادت دفاعی است
واضح آرشیو وب فارسی:ادیان نیوز: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی گفت: نهضت وجود مبارک حسین بن علی تفسیر عملیِ معصومانه و عملیِ جریان جهاد دفاعی و شهادت دفاعی است این نام برای همیشه می ماند و وجود مبارک سیّدالشهداء هم به همه اینها آن هدف اصلی را آموخت.به گزارش ادیان نیوز ، این مرجع تقلید در سخنانی که پس از اقامه نماز ظهر و عصر و در محل نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء ایراد کرد، عنصر محوری جریان سید الشهداء را تعلیم شهادت دانست و بیان کرد: جریان سیّدالشهداء(صلوات الله و سلامه علیه) از نظر علمی و عملی، آثار و برکات فراوانی دارد; ولی عنصر محوری حضرت، تعلیم شهادت است. او ادامه داد: همه ائمه(علیهم السلام) درباره معارف قرآن کریم فعالیت های فراوانی داشته اند اما مسئله شهادت در حاشیه بیانات نورانی آن ذوات قدسی بود، هر چند تفسیر عملی شهادت در زمان وجود مبارک پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین، امام حسن و ائمه دیگر(علیهم الصلاه و علیهم السلام) بود، اما این طور نبود که حالا اصحاب برای شهادت آماده و شهید شده باشند و اسیر داده باشند و سرشان جدا شده باشد. آیت الله جوادی آملی بیان داشت: ائمه دیگر(علیهم السلام) تفسیر کردند, فقه گفتند, حکمت گفتند, اخلاق گفتند, حقوق گفتند, جهاد را معنا کردند اما چگونه انسان در جهاد دفاعی شربت شهادت بنوشد و تا کجا بگوید «هیهات منّا الذلّه» و تا کجا بگوید آزادی و عظمت, پیام رسمی ماست، این هر چند در بیانات نورانی ائمه دیگر(علیهم السلام) بود اما آن محور اصلی کار آنها نبود، محور اصلی این کار مخصوص سیّدالشهداء(سلام الله علیه) است که انسان برای آزادی دین تا کجا باید هزینه کند، تا کجا می تواند هزینه کند لذا جریان سیّدالشهداء(سلام الله علیه) برای این بود که واقعاً دین را آزاد کند. او در ادامه با اشاره به عهدنامه امیرالمومنین به مالک اظهار کرد: امیرالمومنین علیه السلام، در آن عهدنامه ای که برای مالک مرقوم کردند, فرمودند: «فَإِنَّ هذا الدِّیْنَ قَدْ کَانَ أَسِیْراً فِی أَیْدِی الْأَشْرَارِ یُعْمَلُ فِیْهِ بِالْهَوی وَ تُطْلَبُ بِهِ الدُّنْیَا» فرمود مالک! قرآن اسیر بود, سنّت اسیر بود, عبادت اسیر بود, تجارت اسیر بود, حضرت نفرمود اینها فقط حکومت را در سقیفه به اسارت بردند, بلکه سیاست را, حکومت را, فرهنگ را, ثقافت را, اخلاق را, حقوق را, فقه را که همه اینها زیرمجموعه دین است به اسارت رفته است. این مفسر قرآن کریم با بیان اینکه امام حسین علیه السلام بر علیه حاکمانی قیام کرد که مروج بت فروشی بودند، اظهار داشت: در زمان معاویه به جای اینکه با بت پرستی مبارزه کند، مروّج بت فروشی بود، یک بیان لطیفی جناب ابوریحان بیرونی دارد ایشان در آن کتاب تحقیق ماللهند، گفت بعد از اینکه اسلام به غرب رفت, شرق را فتح کرد یعنی امپراطوری ایران را فتح کرد, روم را فتح کرد به بخشی از قسمت های غرب رسید، بت پرستی در آن دیار رواج داشت ابوریحان بیرونی نقل می کند بت های رسمی سلاطین بت پرست غرب را یا هر جایی که پیدا می کرد معاویه اینها را بازسازی می کرد مرصّع می کرد از راه کشتی برای بت پرستان هند می فرستاد و تجارت بت فروشی راه انداخته بود، نه تنها ابوریحان بیرونی, عبدالرحمن سلّمی هم نقل کرده است. این معاویه به جای اینکه با بت مبارزه کند این بت هایی که غنیمت گرفته بود اینها را مرصّع می کرد برای بت پرستان هند صادر می کرد و پول سنگینی می گرفت و یکی از چیزهایی که جزء بهای این بت ها بود همین چوب خیزُران بود که از هند وارد می کرد. او افزود: معاویه هدفی نداشت جز قدرت مالی و تکاثر و این از هر راهی حاصل می شد او می پذیرفت. وجود مبارک حسین بن علی(سلام الله علیه) دید کاملاً این دین به محاق رفته بود با جنگ ممکن نبود این دین آزاد شود با شهادت افراد عادی هم ممکن نبود آزاد شود, بنابراین نهضت سالار شهیدان(سلام الله علیه) یک تفسیر عملی بود برای شهادت و دفاع از حریم دین که دین را آزاد کند و کرد. آیت الله جوادی آملی ادامه داد: لذا وجود مبارک امام سجاد(سلام الله علیه) با آن وصف اسیرانه که از کربلا به شام آمد در دم دروازه شام به حضرت عرض کردند در این صحنه چه کسی پیروز شد؟ فرمود ما, .. فرمود ما پیروز شدیم ما رفتیم نام مبارک پیغمبر را, دین را زنده کنیم از اسارت در بیاوریم و در آوردیم «اذا أردت أن تعرف من غلب فاذا دخل وقت الصلاه فاذّن و اقم» این دین اسیر بود ما این را آزاد کردیم این زنجیر را از گردن دین برداشتیم به گردن خودمان گذاشتیم دین باید آزاد باشد این کار را کردیم ما پیروز شدیم. او در بخش دیگری از سخنان خود به ماندگاری قیام اباعبدالله الحسین اشاره و بیان کرد: در تاریخ در جریان مغول حوادثی تلخ تر از کربلا پیش آمد، حمله مغول وقتی پیش آمد در کشتارهای رسمی و بیرحمانه شهرها را ویران کردند، بعضی از حکّام را گرفتند سرشان را بریدند, پوست سرشان را کَندند, در پوست سرشان کاه ریختند و در شهرها گرداندند اما تمام این حوادث در تاریخ دفن شد و اگر یک محقّق نبش قبر کند و کتاب های تاریخی را ورق بزند می بیند این هست، اینها در تاریخ دفن شد اینها فوق زمان و زمین نبود تا بماند آنچه می ماند آن است که نه متزمّن باشد نه متمکّن, بالاتر از نقش زمان و نبش زمین باشد ، اینکه در زیارت این ذوات قدسی عرض می کنیم سلام ما بر شما «ما بقی اللیل و النهار» یعنی این چنین هست گرچه این به صورت دعاست ولی یک واقعیتی را نشان می دهد یعنی تا زمان هست نام شما هست, تا مکان هست نام شما هست برای اینکه شما این جایی نیستید. این مرجع تقلید اظهار داشت: بنابراین نهضت وجود مبارک حسین بن علی تفسیر عملیِ معصومانه و عملیِ جریان جهاد دفاعی و شهادت دفاعی است این نام برای همیشه می ماند و وجود مبارک سیّدالشهداء هم به همه اینها آن هدف اصلی را آموخت. او سپس به مصائبی که بر اهل بیت عصمت و طهارت در روز تاسوعا و عاشورا روا داشتند اشاره کرد و اظهار داشت: عصر تاسوعا که دشمن قصد حمله داشتند باز برای اینکه حضرت اصحاب خود و یاران خود و فرزندان خود را و همه پیروان خود را الی یوم القیامه تعلیم بدهد، مسئله نماز و دعا و مناجات را مطرح کرده است. عصر تاسوعا که شد شمر وارد کربلا شد دستور مجدّد از ابن زیاد آمد که کار را باید یکسره کنید اول او گفت: «أین بنو اختنا» خواستند همان نقشه مشئومی که درباره امام حسن(سلام الله علیه) پیاده کردند درباره امام حسین هم پیاده کنند. اموی درباره امام حسن با نیرنگ و حیله, سربازان, افسران, یاران و انصار امام حسن را از اطرافش گرفتند حضرت با دست خالی مجبور شد صلح کند گفتند همان کار را درباره امام حسین می کنیم پرچمدارش را می گیریم, افراد و اصحابش را می گیریم، تنها که شد مجبور است صلح کند. شمر را فرستادند شمر از قبیله ای بود که مادر ابوالفضل(سلام الله علیه) امّ البنین از همان قبیله بود رسوم قبیلگی در عرب محترم بود، شمر با یک امان نامه آمد گفت: «أین بنو اختنا» فرزندان امّ البنین کجایند؟ وجود مبارک قمر بنی هاشم(سلام الله علیه) هم اعتنایی نکرد. گفتند او حالا صدا زد ببینید که چه می گوید. حضرت با اجازه وجود مبارک امام زمان خودش رفت جلو ببیند که شمر ملعون چه می گوید، گفت: برای شما امان نامه آوردیم شما در امانید فرمود: «لعنه الله علیک و علی أمانک أتؤمننا و ابن رسول الله لا أمان له» لعنت خدا بر تو و امان نامه ای که همراه توست ما در امانیم ولی پسر پیغمبر در امان نیست؟! وقتی این نقشه مشئوم آنها نگرفت, همان عصر تاسوعا قصد حمله داشتند وجود مبارک سیّدالشهداء به قمر بنی هاشم(سلام الله علیهما) فرمود: «ارکب بنفسی أنت یا أخی» ابوالفضل! من به فدای تو، برو ببین این سروصدا چه خبر است! آنها گفتند یا تسلیم یا جنگ, حضرت فرمود : عباس اگر توانستی یک امشب را مهلت بگیر اینها حمله نکنند من می خواهم با نماز وداع کنم, با دعا وداع کنم, با مناجات وداع کنم یعنی اصحاب من هم همین طور باشند خدا می داند من نماز را دوست دارم با دوستم می خواهم وداع کنم، بالأخره آدم با عزیزترین دوستانش در هنگام هجرت و سفر وداع می کند، اما آنها گفتند معاذ الله اعمال و عبادات شما که مقبول نیست این همان اسارت دین است یعنی دین را به گونه ای به مردم فهماندند که دستگاه اموی آن را تفسیر می کرد، گفتند نماز شما معاذ الله مقبول نیست!!! آیت الله جوادی آملی سپس به حوادث روز عاشورا اشاره کرده و بیان داشت: روز عاشورا که شد اول کسی که به طرف خیام حسینی تیر انداخت همین عمرسعد ملعون بود، گفت شاهد باشید که اولین تیر را من رها کردم که جایزه بگیرد «ثمّ أقبلت السهام کانّها القطر» مانند قطرات باران تیر آمد. اصحاب که یکی پس از دیگری شربت شهادت نوشیدند وجود مبارک قمر بنی هاشم که اذن میدان گرفت فرمود نه, تو پرچمدار منی من می خواهم تا آخرین لحظه با آن نظام و شکوه نظامی مبارزه کنم وقتی پرچمدار برود شهید شود جمعیت متفرّق می شوند، نه تو در جهاد درنگی داری و نه من در اذن دادن; ولی تا آخرین لحظه باید سپاهیان من منظم بجنگند این نظم سر جایش محفوظ باشد. در یکی از جبهه های جنگ دست راست وجود مبارک امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) آسیبی دید برخی ها پرچم را بلند کردند، پیامبر فرمود که این پرچم را در دست چپ علی بگذارید «فانّ شماله خیرٌ من أیمانکم» دست چپ علی از دست راست شما بهتر است این بود که وجود مبارک قمر بنی هاشم وقتی دست راستش قطع شد با دست چپ عَلَم را بلند کرد، شما که کربلا مشرّف شدید مستحضرید که همه شهدا را یک جا زیارت می کنند ولی وجود مبارک قمر بنی هاشم را سه جا: یک جا زیارتگاه دست راست حضرت است, یکی زیارتگاه دست چپ حضرت است, یکی هم زیارتگاه بدن مطهّر حضرت، در آن قسمت ها سابقاً کتیبه ای بود در کتیبه مزار دست راست نوشته بود که «افتاد دست راست خدایا ز پیکرم??? دست چپم به جاست اگر نیست دست راست» گفت می جنگم اما «هزار حیف که یک دست بی صداست» اما قدری جلوتر که آمدند دست چپ حضرت که قطع شد آنجا یک زیارتگاه خاصّی است کتیبه ای دارد این شعرهای عربی آنجا نوشته بود «یا صاحب هاهنا قف» یعنی اینجا بایست اینجا جایی است که دست چپ حضرت بعد از دست راست قطع شده است یعنی این دست چپ بعد از دست راست اینجا قطع شد. از این به بعد بود که عَلَم را با بقیه دو دست نگه داشت و مَشک را به دندان گرفت. گفتند امّ البنین اول کسی که از او سؤال کرد وجود مبارک سیّدالشهداء بود، نام مبارک قمر بنی هاشم را نمی برد گفت فرزندان من فدای حسین بن علی، بعدها که قدری باز شد و در مدینه آزاد شد می رفتند قبرستان بقیع چهارتا قبر نمادین درست می کرد علامت قبر می گذاشت در بقیع به نام چهار پسرش, زن های مدینه را جمع می کردند آنجا می رفتند امّ البنین مرثیه می خواند می گفت زن های مدینه از این به بعد مرا امّ البنین صدا نزنید «لا تدعونّی ویک امّ البنین کانت بنون لی اُدعا بهم و الیوم أصبحت و لا من بنین» امّ البنین یعنی مادر پسران, روزی من امّ البنین بودم که فرزندان من زنده بودند از این به بعد مرا امّ البنین نگویید «لا تدعونّی ویک امّ البنین کانت بنون لی اُدعا بهم و الیوم أصبحت و لا من بنین» این امّ البنین(سلام الله علیها) در آن مرثیه هایی که می خواند می گفت به من گفتند عباسِ تو مَشکی به دندان گرفت مشک را که به دندان نمی گیرند به دوش می کِشند دست پسرم چه شد که مشک را به دندان گرفت؟! با همین وضع وجود مبارک قمر بنی هاشم با بقیه دو دست عَلَم را نگه داشت و مشک را به دندان گرفت با سرعت که آب را به خیام حسینی برساند. بعضی از تیرها آن آخرین کار را انجام می دهد تیر وقتی به مشک آمد و آب ریخت دیگر حضرت نگران شد بعد از آن, عمودی بر سر مطهّر حضرت آمد حالا کسی دست داشته باشد ، می تواند دست ها را سپر قرار بدهد و بیفتد اما دستی اگر نباشد چگونه می افتد خدا می داند؟! هنگامی که خواست از بالای اسب به روی زمین بیفتد به خودش اجازه داد که از وجود مبارک ابی عبدالله به عنوان برادر صدا کند قبلاً می گفت «سیّدی و مولای» از آن به بعد گفت: «یا أخا أدرک اخاک» برادر برادرت را دریاب. وجود مبارک حسین بن علی(سلام الله علیه) که آمد بالا, فرمود: «الآن انکسر ظهری» الآن پشتم شکست! پرچمدار وقتی رحلت بکند دیگر از فرمانده قدرتی نمی ماند «الآن انکسر ظهری» این بدن مطهّر را طرزی قطعه قطعه کردند که حضرت نتوانست آن بدن را به خیمه دارالحرب بیاورد یک خیمه بزرگی جلوی این خیمه ها نصب کرده بودند به عنوان خیمه دارالحرب بود که شهدا را یکی پس از دیگری به آن خیمه دارالحرب حمل می کردند بدن مطهّر قمر بنی هاشم مانده بود دیگر حالا نوبت رسید به خود ابی عبدالله الآن ظهر عاشوراست. حضرت دوتا وداع دارد عزّت, عظمت, شکوه این «هیهات منّا الذلّه» در تمام قیام و قعود وجود مبارک حسین بن علی(سلام الله علیه) ظهور داشت، در آن وداع آخر اینها را خواست خواهرانش, فرزندانش اینها را خواست «یا زینب یا امّ الکثوم یا سُکینه علیکنّ منّا السلام» فرمود سفر سنگینی در پیش دارید آنچه مهم است آن است که شما عزّت و جلال و شکوهتان را حفظ کنید «لا تشکوا بألسنتکم و لا تقولوا بألسنتکم ما ینقص قدرکم» در برابر قضا و قدر الهی موحّدانه شاکر و صابر باشید یک, نسبت به مردم ذرّه ای کلام از شما که نشانه کوچکی و حقارت شما باشد اصلاً از شما شنیده نشود ،با جلال و شکوه به سر ببرید، لذا اینها گرسنه بودند اما هرگز از کسی نان نخواستند, تشنه اگر آب بخواهد ننگ نیست ولی گرسنه اگر نان بخواهد ننگ است، اینها در کوفه کارها را از همان اول تقسیم کرده بودند ، امام زمان وجود مبارک امام سجاد(سلام الله علیه) بود ولی برنامه های رسمی و احکام فقهی را به زینب(سلام الله علیها) می فرمود, زینب به این قافله اسیرشده اعلام می کرد در بازار کوفه در کوی و برزن وقتی که نان و خرما صدقه داده بودند، فتوای رسمی زین العابدین(سلام الله علیه) این بود که صدقه برای اینها حرام است، اما این بچه ها نمی دانستند که فتوا برای امام زمانشان است می گفتند: «عمّتی تقول انّ الصدقه علینا محرّمه» فتوای زینب این است که صدقه بر ما حرام است، اینها را طرزی تربیت کردند تا زین العابدین به عظمت و جلال محفوظ بماند و اینها چند نفر از شهدا در خود آن مقتل ماندند، بقیه را به خیمه دارالحرب آوردند عصر عاشورا که شد دستور دادند این خیمه ها را آتش بزنند تمام نگرانی این است که چون خود خیمه ها را وجود مبارک سیّدالشهداء در آن اواخر امر دو دستور داد: یکی اینکه خیمه ها برای اینکه محکم شود این طناب های خیمه ها را به هم ببندند این دایره را کوچک تر کنند که حفظ این خیام آسان باشد دو, پشت خیمه ها هم یک خندق کوچکی حفر کردند آنجا در اثر کار رود فرات, نِی ها فراوان بود آنها را آوردند آتش زدند که دشمن از پشت خیمه حمله نکند بنابراین شما این جریان کربلا را که ترسیم می کنید فقط یک قسمت جلوی خیمه باز بود که شهدا رفت و آمد می کردند پشت خیمه در این دایره این منحنی وسیع, خندقی کَنده بودند آتش روشن کرده بودند که دشمن از آن طرف حمله نکند حالا عصر عاشورا شد بیگانه ها حمله کردند برای غارت کردن این خیام، دستوری که از زین العابدین(سلام الله علیه) رسید که بچه ها شما در خیام نمانید, زن ها در خیام نمانید «علیکنّ بالفرار» از خیمه ها بیرون بروید، حالا این سؤال بی جواب می ماند خب حالا راه نیست کجا فرار کنند؟! اطراف خیام که خندق آتش زده بود جلوی خیام هم که یک مقدار راه بود اینها با سواره دارند می آیند برای غارت کردن کجا فرار کنند؟! این بچه ها زیر دست و پای غارتگران چطور فرار کنند؟! منبع: شفقنا
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ادیان نیوز]
[مشاهده در: www.adyannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها