واضح آرشیو وب فارسی:بسیج نیوز: حسرت تلخ فراموش شدن آرمانگرایی واقع بین دهه شصت،حالا در حال تبدیل شدن به یک فرصت تاریخی برای نفس کشیدن در فضای صلحا و متعهدان به نجات بشریت است.آرمانگرایان دوباره متحد شده اند و در میان همه هیاهوها، ایرانی وافغانستانی دوباره یکی بودن را نمایش دهند.خبرگزاری بسیج: به موازات احساس تنگ تر شدن جهان برای آرمانگرایان واقع بین و متعهدان به نجات بشریت، نشانه های رستگاری و صلاح، این روزها واضح تر از همیشه در حال نمایان شدن است. در گوشه ای از دنیا در سرزمین بلای آخرالزمانی؛ همان که روایات مومنانه به نقش و اهمیت آن در سرنوشت پایان دنیا تاکید کرده اند، صف کشی دشمنان و دوستان انسانیت و شرافت آشکارتر از هر موقعیت تاریخی دیگر، شکل گرفته است. موجودیتی به نام «داعش» با تمام سبعیت نامردانه آن از گوشه و کنار دنیا اشقیا را گرد هم آورده است و در مقابل موجودیت نارسمی اما دیگر شکل یافته ای به نام «مدافعان حرم»، پاکان و صالحان زمین را تک تک زیر پرچم دفاع از اهل بیت آخرین فرستاده خدا متحد کرده است. و تقدیر تاریخی، در میانه همه این هیاهوهای پرسروصدای بی حد و حصر بر یکی بودن و یکی شدن دو ملت از میانه سرزمین پرآشوب و خونباری به نام خاورمیانه رقم خورده است.سخن گفتن از جدایی ایرانی ها و افغانستانی ها،در این روزگار جدید، با این موقعیت منحصر به فرد فرازمانی و فرامکانی، دیگر حسابی سخت و نافرجام است؛ هر چه می گذرد نشانه های این تقدیر روز به روز بیشتر و بزرگتر می شود و حالا در یادبود بزرگداشت جانسوز غم بزرگ و تاریخی دنیای اسلام، در تاسوعا و عاشورای سال 1437 قمری؛ 1400 بعد از واقعه تلخ محرم سال 61، دو نشانه تاریخی بزرگ، جان های ایرانی ها و افغانستانی ها را دگرگون کرده است. اول؛ شهادت مصطفی صدرزاده باعنوان جهادی سیدابراهیم فرمانده ایرانی گردان عمار لشگر فاطمیون در سوریه در شب عاشورای حسینی در منطقه حلب و دوم؛ شهادت سید محمد قاسم مرتضوی یک جانباز افغانستانی جنگ ایران و عراق، در شب تاسوعای حسینی. سید ابراهیم، زندگی اش را با افغانستانی ها سهیم شده بود، با فاطمیون، افغانستانی های آرمانگرا و سخت کوش و فداکار فاطمیون دمخور شده بود، با آنها در یک صف برای آرمانش جنگیده بود، بودن در کنار آنها را انتخاب کرده بود و سید محمد قاسم، زندگی اش را با ایرانی ها. شنیده بود که سرزمین آرمانش به خطر افتاده است و مراد آرمانگرایش، خمینی بزرگ، نوای «هل من ناصر...» سر داده است. هر دو جانشان را در راه تعهدشان برای نجات دنیا دادند و به فاصله یک روز در تاسوعا و عاشورای حسینی، در ایران و سوریه به شهادت رسیدند. شهید مرتضوی در ایام 8 سال دفاع مقدس جانباز شیمیایی شده بود و سرانجام بعد از سالها تحمل رنج بیماری و بی اعتنایی به شهادت رسید.و شهید صدرزاده، محمد علی 3 ماهه و فاطمه 7 ساله را به یادگار گذاشت. ماجرا این قدر واضح است که احتیاجی به مفصل گویی های معمول ندارد: مثل همیشه تاریخ، ایرانی ها و افغانستانی ها پرچمدار و پیشروان مسیر نجات دنیا شده اند و این ها فقط نشانه هایی است تا یادمان بیاورد که در روزگار جدید، صحبت کردن از معیاری به نام مرزهای جغرافیایی و نوشته های کارت ها و پاسپورت ها، دیگر اعتباری ندارد و پرچمی که هزار سال پیش، حسین بن علی(ع) برافراشت، هرگز به زمین نمی افتد.شمار شهدای ایرانی و افغانستانی در حال افزایش است و مهر بزرگِ «مدافع حرم» حالا تبدیل به بزرگترین سند پایداری و پاسداری از آرمان بزرگ عاشورا شده است. این ها تصاویری از شهید صدرزاده است که در این روزها در فضای مجازی منتشر شده است.
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بسیج نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]