واضح آرشیو وب فارسی:شفاف: تعزیه خوان و پیرغلام حسینی استان قزوین از خاطرات همکاری خود با شهید بابایی می گوید و گرایش نسل های جدید را به هنرمندی در تعزیه رو به رشد دانست.فارس: مراسم تعزیه خوانی طی ده ها سال در مناطق بسیاری در کشور از جمله استان قزوین رشد کرده و اساتید و هنرمندان مختلفی در این عرصه فعالیت کردند. تنوع نقش ها و نمایش های مراسم تعزیه موجب می شود تا افراد مختلفی با سلیقه ها و توانایی های گوناگون برای برگزاری این مراسم ایفای نقش کنند. با وجود اینکه مراسم تعزیه خوانی یک برنامه سنتی در آداب و رسوم عزاداری محسوب می شود اما در سال های گذشته، حضور جوانان بسیار فراگیر و گسترده بوده به نحوی که با افراد سالمند برابری کرده و در برخی اوقات حضور نسل های جدید چشم گیرتر از سایر اقشار احساس می شود. برای برگزاری مراسم تعزیه، اساتید برجسته و نیروهای توانمندی در دوره های مختلف، فعالیت داشتند که موجب تداوم این امر تا امروز و بهره مندی جامعه کنونی از مراسم سوگواری تعزیه شده است. عموم مراسم هیئت ها و برنامه های عزاداری در سوگ سالار شهیدان و یاران باوفایشان پس از ماه محرم نیز ادامه دارد که تعزیه خوانی نیز به عنوان یکی از عرصه های برجسته در سال های اخیر مورد توجه قشرهای مردمی قرار دارد. برای اطلاع از چگونگی فعالیت در مراسم تعزیه خبرنگار فارس با سیدعباس میرعسگری که یکی از اساتید هنر تعزیه خوانی استان قزوین محسوب می شود و در دهه های گذشته، این فعالیت را در سطوح مختلف انجام داده است گفت وگو کرده است که در ادامه می آید. ابتدا خود را معرفی کنید. بنده سید عباس میرعسگری متولد سال 1321 هجری شمسی هستم که در روستای چناسک چشم به جهان گشودم و با توجه به علاقه به فعالیت های نمایشی با محوریت آیین های مذهبی وارد حوزه تعزیه خوانی شدم. شما پدر شهید هم هستید؛ در این خصوص توضیح بدهید فرزند بنده سیدمجتبی میرعسگری، سرهنگ خلبان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بوده که در استان اصفهان یک دوره با شهید بابایی نیز همراه شده است. پسر شهیدم در تهران، استاد خلبان بود که خدمات بسیاری برای ساخت هواپیماهای شکاری صاعقه، آذرخش و تذرو نیز انجام داده و در یکی از عملیات های پروازی در 28 شهریور سال 86 مصادف با هفتم ماه مبارک رمضان، در حین مأموریت به شهادت رسید. چگونه وارد هنر تعزیه شدید؟ عباس آقابیگی (معروف به استاد هنرکار) یکی از اساتید به نام و مطرح تعزیه در استان قزوین محسوب می شود و بنده به دلیل علاقه فراوان به این هنر برای اگاهی از چگونگی فعالیت های این حوزه زیر نظر این استاد آموزش خود را آغاز کردم. در گذشته عموم هنرمندان تعزیه استان قزوین از نیروهای بومی این منطقه بودند که با جستجو از بین افراد توانمند و دارای علاقه، برخی افراد را دعوت می کردند. بنده کارمند شرکت هواپیمایی ویژه استان قزوین بودم که با توجه انتخاب شدن برای اجرای تعزیه در حصار خروان، تلاش بسیاری برای حضور در این مکان کردم. در چه مناطقی به تعزیه خوانی فعالیت داشتید؟ پس از یافتن توانایی کافی از سال 1343 برای حضور در مراسم های تعزیه خوانی و ایفای نقش، پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مدت 18 سال پیاپی در روستای حصار خروان حضور یافته و در این مکان تا سال 1358 اجرای مراسم کردم. آغاز فعالیت بنده در مراسم های تعزیه حصار خروان بود که تجربه های مختلفی نیز به دست آوردم به خصوص اینکه در شعرها و گفت و گوهای هنرمندان مسلط شده و توانایی حضور مؤثر در برنامه های تعزیه را پیدا کردم. از سال 1358 تا سال 1363 هجری شمسی در منطقه نطنز استان اصفهان به تعزیه خوانی پرداختم که یک تجربه فرا استانی محسوب می شود و توسعه فعالیت های بنده را به همراه داشت. از سال 1363 هجری شمسی دوباره برای تعزیه خوانی به استان قزوین بازگشته و در منطقه زیاران تاکنون به فعالیت در مراسم های تعزیه مشغول هستم. با توجه به فعالیت در مناطق و استان های دیگر،جایگاه استان قزوین را چگونه توصیف می کنید؟ نسخه های تعزیه که برای گفت وگو هنرمندان در تعزیه تهیه می شود در استان قزوین نسبت به سایر مناطق از کیفیت بیشتری برخوردار است؛ این نسخه ها در بسیاری از اوقات، انطباق بیشتری با مبانی دینی و روایات اسلامی دارد و از وقایع تاریخی گرفت شده است که می تواند موجب ارتقای معنویت مراسم و استفاده بیش از پیش مردم شود. علاوه بر بازیگری در مراسم تعزیه، فعالیت دیگری نیز ذر این حوزه داشتید ؟ بله؛ از یک سو به دلیل کهولت سن و از سوی دیگر نیاز به تحرک بالا در مراسم های تعزیه در چند سال اخیر، بازیگری را رها کرده و کارگردانی این مراسم ها را انجام می دهم. هنرمندان بسیاری در طی سال های اخیر به هنر تعزیه وارد شدند که می تواند زمینه بهبود برنامه های فرهنگی قابل اجرا را در گروه های مختلف سنی فراهم کند. شهید بابایی نیز در زمان تعزیه خوانی شما به این فعالیت توجه داشته است؛ آیا تجربه همکاری با وی را داشتید؟ بله؛ یک تعزیه مشترک بین بنده و سرلشگر شهید عباس بابایی در سال 1360 در قزوین انجام شد که این شهید در نقش مادر حضرت قاسم (ع) ظاهر شده و بنده نیز به عنوان حضرت قاسم (ع) ایفای نقش کردم. جامع بودن شخصیت شهید بابایی و حضور در عرصه های مختلف، توانست فعالیت در اجرای تعزیه خوانی را برای او آسان کرد. توانایی شهید عباس بابایی در اجرای نقش های تعزیه چگونه بود؟ شهید بابایی یکی از افراد توانمند زمان خود برای اجرای نقش های تعزیه بود و علاوه بر وی، پدر، برادر و دایی این شهید در فعالیت تعزیه نقش داشتند؛ اکنون با وجود گذشت چندین سال از شهادت شهید بابایی یکی از نیروهای توانمند در تعزیه خوانی بودند. در منزل مسکونی سرلشگر شهید بابایی، همچنان به فعالیت های عزاداری توجه دارند و هر ساله مشاهده می شود که میزبان مراسم تعزیه در حاشیه منزل خود هستند. توانایی نسل های جدید را برای حضور در کنار نیروهای پیشکسوت را چگونه ارزیابی می کنید؟ این مراسم و بسیاری از برنامه های نمایشی و هنری استان قزوین از سوی قشرهای جوان و نوجوان انجام می شود که بیانگر توان و علاقه آن ها به توسعه این گونه برنامه ها است. تلاش برای ارتقای کمی و کیفی برنامه های برگزار شده که با استفاده از هنرمندان برجسته و نیروها توانمند قابل دستیابی است می تواند به روند گرایش روزافزون به برنامه های دینی و عزاداری از جمله تعزیه را سرعت بخشد. خاطرات تلخ و شیرینی که در چند دهه بازیگری به همراه دارید را چگونه بیان می کنید؟ در یکی از سال های تعزیه حصار خروان، طی مبارزه و جنگ تن به تن با نقش حضرت ابوالفضل (ع)، بنده در جایگاه شمر قرار گرفتم که ناگهان با یک ضربه شمشیر، دست بازیگر این نقش را شکستم. خاطره دیگر بنده بر اثر شکستن دست خودم بود که به دلیل بی احتیاطی و کم توجهی برای پیاده شدن از اسب رخ داد و موجب عدم مراجعه 45 روزه به محل کارم شد. خاطرات تلخ و شیرین بسیاری در برنامه های تعزیه رخ می دهد که برخی از آن ها ماندگارتر است؛ البته تمام این خاطرات به حوادث مربوط نمی شود بلکه میزان اثرپذیری مردم از اجرای بازیگران و بسیاری امور دیگر می تواند جزو خاطرات هنرمندان تعزیه باشد.
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفاف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]