واضح آرشیو وب فارسی:دانا: اشعار بی محتوا، عبارات سخیف و شعارهای آزار دهنده ای که متأسفانه به نام عزاداری توسط مداحان خوانده و به ویژه هنگامی که با موسیقی های مبتذل پاپ و صادراتی لس آنجلسی ترکیب می شوند، معجونی را پدید می آورند که به تنهایی می تواند تیشه به ریشه اندیشه و اعتقادات دینی نسلی بزند که از هر سو در معرض تهاجمات فرهنگی گوناگون است.به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از سیمره خبر ، عاشورا ،سترگ حماسه دین و یقیناً بزرگترین حماسه ی هستی، جریانی که ممیز و مبین حق و باطل بوده و هست و پیوسته چراغ روشنی فرا راه بشر خواهد بود. رسول گرامی اسلام (ص) در بستر بیماری بودند که فاطمه زهرا(س) فرزندان خویش حسن و حسین (ع) را نزد آن بزرگوار آورد و فرمود "یارسول الله! این دو، پسران شما هستند. برایشان چیزی به ارث بگذارید. رسول خدا(ص) فرمود: هیبت و سود خود را برای حسن و جرأت وجود خود را برای حسین می گذارم. و این چنین است که در سال شصت و یک هجری، حسین بن علی (ع) تمامی میراث خود از جد بزرگوارش را در برابر تمامی ظلم اموی به میدان حضور می آورد و جان خود و خاندان خویش را در راه دین نثار می کند و فصل تازه ای در تاریخ بشریت می گشاید. عزاداری و برپایی مراسم ماتم در سوگ اولیاء خدا ریشه در قرآن و سیره نبوی(ص) و سیره امامان (ع) دارد، براساس دیدگاه عالمان شیعه این عزادار ی ها مصداق اظهار دوستی به اهل بیت(ع)، تعظیم شعائر الهی و نشانگر فریاد مظلوم علیه ظالم است.در مجموع عالمان اهل سنت نیز گریه بدون فریاد زدن را مباح دانسته اند ولی در خصوص گریه با صدا، دو دیدگاه وجود دارد. مالکیان و حنفیان گریه با فریاد را حرام میدانند ولی شافعیان و حنبلی ها آن را روا دانسته اند. حادثه ی عاشورا، هم در عمیق شدن تفکر شیعی و هم در پدیدآمدن دولت های شیعی همچون دیالمه و صفویه نقش داشته است. در دوران حکومت پهلوی، رضاخان پس از بازگشت از ترکیه و دیدار با آتاتورک یکی از برنامه های خود را مبارزه با عزاداری قرار داد، در زمان رضاخان مراسم عزاداری در ایران از اذان صبح تا طلوع آفتاب یعنی وقتی مامورین سرکارشان نبودند، برگزار می میشد!!! در عصر حاضر، امام خمینی(ره) تأکید زیادی بر عزاداری سید و سالار شهیدان داشتند. عزاداری حسینی مبد أ قیام پانزدهم خرداد 42 و مبدأ انقلاب بزرگ اسلامی است. حسین بن علی (ع) با هیچ یک از قهرمانان دینی و حماسی دنیا قابل قیاس نیست. سید و سالار شهیدان آنچه را که خوبان دارند همه را به تمامی در وجود اقیانوس گونه اش گرد آورده و به تنهایی بار عظیم شهادت را بر دوش کشیده است. اشعار بی محتوا، عبارات سخیف و شعارهای آزار دهنده ای که متأسفانه به نام عزاداری توسط مداحان خوانده و به ویژه هنگامی که با موسیقی های مبتذل پاپ و صادراتی لس آنجلسی ترکیب می شوند، معجونی را پدید می آورند که به تنهایی می تواند تیشه به ریشه اندیشه و اعتقادات دینی نسلی بزند که از هر سو در معرض تهاجمات فرهنگی گوناگون است و انواع و اقسام پیام های خانمان سوز را در قالب شکیل ترین و هنرمندانه ترین آثار دیداری و شنیداری دریافت می کند، این نسل سرگردان جز پناه بردن به حماسه عاشورا و توسل به ائمه اطهار (ع) چه دارد؟ آن را نیز با چنین حرکات و روش های مخربی از او می گیریم؟ بیش از36 سال از انقلاب اسلامی می گذرد و هنوز هیچ نهاد و سازمانی مسئولیت اداره و هدایت این جریان عظیم را به عهده نگرفته است. تعداد آثار موسیقایی ساخته شده درباره ی عاشورا از شمار انگشتان دست بیشتر نیست و تازه در میان آنها هم نمی توان آثار شاخص و متقن و قابل دفاع چندانی را پیدا کرد، هنوز مداحان ما تحت آموزش صحیح قرار نگرفته اند که هر چیزی را نخوانند و به هر شکلی نخوانند. هنوز از میان ضجه های مداحان، نغمه های ترانه های فلان خواننده قدیم و جدید به گوش می رسد و به نام عزاداری اباعبدالله (ع)، مخاطب را به دنیایی می برد که مورد تنفر سیدالشهدا (ع) و هر انسان صاحب دردی است، هنوز در عزاداری ها شاهد حرکات و رفتارهایی هستیم که عزاداری اباعبدالله (ع) را تبدیل به یک کارناوال توهین آمیز می کند و در آنها نه تنها شعارهای اصلی عاشورا مورد غفلت قرار می گیرند که به شکلی تلویحی و یا حتی صراحتاً شعارهای مد روز و اینترنتی و شاد کننده دل دشمنان مطرح می شوند. پیدا کردن نمونه هایی از این عزاداری های سوپر مدرن، چندان دشوار نیست،درشهرستان دره شهربا جمعیتی چهل هزارنفری هیئتهای عزاداری فراوانی فعال هستند، با مراجعه به اکثرآنها هرگزنوحه خوان ومداحی که آگاه به اصول مداحی باشد نخواهید دید ونوحه ای با استاندارهای متوسط همنخواهید شنید، مراسم بدون بسم الله شروع وبدون اینکه سلامی به امام حسین داده شود تمام شده، عزاداران زنجیرزن با کشیدن زنجیر برروی زمین موجبات آزارمردم را فراهم می کردندوسینه زنان با حرکاتی نه درخورعزاداری امام حسین علیه السلام بسیارمشاهده می شود،این رفتارهای سخیف درشان منزلت امام حسین علیه السلام نیست،عده ای با چسبیدن به میکروفونها مجال به دیگران نمی دهند تا نوحه بخوانند، ویک صدایی وتکرارملال آوربرهیئتها سایه انداخته است. مداحان بسیاری از مجالس، صرفاً به زعم خودشان به خاطر داشتن صدای خوش، به مداحی می پردازند و از حداقل سواد مداحی نیز بی بهره اند. این مداحان با تقلید از سی دی های مداحان مطرح کشور مجالس شان را اداره می کنند و هیچ نوآوری در کارشان ندارند. از آنجایی که یک مداح باید در زمینه های مختلف مانند: مقتل خوانی، تاریخ اسلام، حفظ شعر ،آشنایی کامل با ردیفهای موسیقی ایرانی و … تبحر داشته باشد، لذا عدم آشنایی آنان با این موارد باعث آسیب جدی به این مجالس می شود،چرا درشهری مثل زنجان که ده برابر شهرماجمعیت داردهمه ی مردم دریک هیئت وزیر یک پرچم واحد جمع میشوندوعزاداری میکنندولی درشهرکوچک ما باید این همه هیئت وجود داشته باشد؟؟چرا درضمن سال کلاسهای آموزش مداحی درهمه ی زمینه ها برگزارنمیشود؟امیدوارم درآینده ی نزدیک شاهد عزاداریهایی درخور مقام ومنزلت امام حسین علیه السلام وشهدای عزیز کربلا باشیم. پایان پیام/ز
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]