واضح آرشیو وب فارسی:مرآت: مهر ماه دو سال پیش وقتی سه روز در ساختمان وزارت …. بالا و پایین رفتم و نتیجه نگرفتم، در یکی از طبقات به کارمند آن وزارت خانه گفتم: آیا خدا را خوش می آید که سه روز است ما را می دوانید؟به گزارش مرآت نیوز به نقل از نوبت شما ، مهر ماه دو سال پیش وقتی سه روز در ساختمان وزارت …. بالا و پایین رفتم و نتیجه نگرفتم، در یکی از طبقات به کارمند آن وزارت خانه گفتم: آیا خدا را خوش می آید که سه روز است ما را می دوانید؟ آن کارمند که مسئول دفترِ یکی از آقایان مدیران دولتی بود، در حالی که با موبایل خود بازی می کرد و حتی سرش را هم به احترامِ من بالا نیاورد، با کمال خونسردی گفت: اگر نارضایتی دارید، شکایت کنید تا رسیدگی بکنند. *** فروردین سال پیش در یکی از شهرداری ها، معلم زمان ابتدایی خود را دیدم که در صندلی با حالت محزونی نشسته است. از دیدنش خوشحال شدم و بعد از سلام و احوالپرسی، این طور گلایه کرد: یک هفته است فلان کارمند شهرداری برای یک امضاء مرا سرکار گذاشته و اصلاً حضور ندارد. هیچ فردی هم پاسخگو نیست. از همکار آن کارمند مؤدبانه و با لبخند سؤال کردم: این همکار شما کجا هستند که معلم ما انقدر ناراحت هستند؟ نباید فردی کارهای اداری ایشان را انجام بدهد؟ کارمند با روی ترش و لحن غیرمهربان جواب داد: رفته است امتحان ارشد دانشگاه … بدهد و کارهایش به ما ارتباطی ندارد! من هم صحبتش را این گونه تکمیل کردم: بله! همین طور است؛ مردم را این طور اذیت می کنند و بعد همین ها می شوند مُدیر و تصمیم گیرندگان. انگار به او برخورده باشد، بلافاصله این گونه حاضر جوابی کرد: شکایتی دارید، روابط عمومی شکایت کنید. *** از مطالعه دو مورد بالا چه مواردی به ذهن ما ممکن است خطور می کند؟ و مهم تر از آن این که، چنین رویه هایی چه تأثیری در جامعه، رفتارهای اقتصادی و پیشرفت و توسعه کشور دارد؟ آیا نمی توان تنها به عنوان یکی از ده ها نتیجه کوچک و بزرگ، این گونه برداشت کرد که نخبگان و جوانان ما یا سرخورده می شوند و یا مهاجرت می کنند؟ آیا در چنین فضایی می توانیم شاهد گسترش روحیه تعاون، برادری و همکاری اقتصادی در جامعه اسلامی باشیم؟ فساد اداری و اقتصادی، شاخ و دُم ندارد! فساد اداری و اقتصادی همین مسائل کوچک است که ذره ذره همانند بهمنی از برف، بزرگ می شود و حکایت های اختلاس ها و سوءاستفاده های مالی کَلان را رقم می زند که متأسفانه امروزه اگر تیتری یا خبری درباره شان نخوانیم، باید تعجب کنیم. در تأیید این صحبت، اخیراً یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی این طور بیان کرد که ۹۰ درصد مفاسد مالی در ایران ناشی از رانت های اطلاعاتی در دولت است. کسب و کار و تولید زمانی رونق می گیرد که چرخه اقتصادی به شکل صحیح در تعامل دائمی با سایر اجزای ساختار مالی کشور باشد. قوانین در حوزه سرمایه گذاری و حمایت از سرمایه گذاری خارجی در ایران به هیچ وجه در عمل مناسب نبوده و نیست؛ به عنوان مثال در بخش نفت ما با ساختارهای خاصی در فروش و صادرات مواجه هستیم که هم فسادآور است و هم عموم مردم را از این سفره اقتصادی نمی تواند منتفع نماید؛ و در نتیجه همین ساختارهای خاص، بخشی غیرواقعی در حوزه اقتصاد ما شکل می گیرد که باعث می شود با مسأله تحریم، فروش کاهش پیدا کند و دولت با کمبود اعتبارات ارزی و به زبان خودمانی: بی پولی مواجه بشود. اقتصاد کشورما هم اکنون در سالیان اخیر تنها از به لحاظ مالی آسیب ندیده است؛ دو مسأله مهم دیگر در اغلب تحلیل ها و نگاه های کارشناسان چندان مورد توجه قرار نگرفته است: ۱٫ ساختارهای مدیریتی رانتی و سیاسی که بلای جان اقتصاد اسلامی است. ۲٫ بودجه ها، امکانات مالی و تجهیزات متعدد که به دنبال ساختارهای ذکرشده شالوده مالی و پولی کشور ما، در بخش های خاصی منحصر شده و متأسفانه نه در خدمتِ معیشتِ آحاد مردم است و نه در راستای رشدِ اقتصادِ کلانِ ایران. ساختارهای مدیریتی رانتی و سیاسی باعث شده تورم هر سال تکرار بشود و نارضایتی در بین عموم مردم افزایش پیدا کند. این مسأله چیزی نیست که بخواهیم کتمانش نماییم و یا به خاطر عدم ماهیگیری رسانه های معاند این ورِ آب و آن ورِ آب، آن را سانسور کنیم. نوسانات نرخ ارز، آثار سوء فراوانی بر معیشت و سفره مردمِ عادی دارد که به تعبیر یکی از دوستان: هر وقت این مشکل ما حل شد اگر به ریال درمی آوریم به ریال هم خرج بکنیم و هزینه هایمان بشود، ایران گلستان می شود! شاید ظاهر این عبارت اغراق آمیز باشد، ولی اگر بیشتر دقیق گردیم ابعاد دیگر این عبارت ساده را بیشتر تأیید می نماییم. بی ثباتی ارزی فی نفسه یک نشانه از ساختارهای معیوب اقتصادی ماست که در نتیجه عدم مدیریتِ صحیح حاصل شده است. مدیریت هایی که با رویکردهای صرفِ مذهبی، جناحی و سیاسی انجام گردد، به بازارهای اقتصادی یک کشور چنان آسیبی وارد می کند که جبرانِ آن ها در برخی موارد ده ها سال یک کشور و یک مملکت را عقب می اندازد و حاصلی ندارد جز نارضایتی. به عنوان نمونه در بسته جدید اقتصادی پیشنهادی دولت، علاوه بر خالی بودن مسأله مهم صادرات، ما شاهد افزایش فشارِ اقتصادی به عموم مردم و کوچک شدن سفره ها هستیم که از نظر اینجانب، این طرح اقتصادی نیست، بلکه بسته ریاضت اقتصادی است که به هیچ عنوان با ساختار اقتصاد مقاومتی پیشرو هم خوانی ندارد. صادرات از ارکان مهم رونق تولید هر کشوری است. حمایت از تولیدکننده از جیبِ خریدار داخلی، بسته اقتصادی محسوب نمی شود. در زمانی که مسئول بازرگانی شرکتی بودم، به خوبی مشاهده می کردم ساختارهای معیوب چگونه جلوی صادرات را هم برای تولیدکننده و هم برای شرکت های بازرگانی می گیرد. تنها غر نزنیم، پس راه حل چیست؟ راه حل برون رفت، مدیریت انقلابی و بدون اغماض به همراه اجرای اقتصاد اسلامی با همه ابعاد آن(نه ابعاد سلیقه ای و انتخابی یا گلچین شده) است. ما باید برای ایجادِ نشاط واقعی و مولد در اقتصادِ کشور، مدیران ناشایست و مدیران نالایق را برکنار و حتی در صورتِ خسارت زدن به اموال عمومی و بیت المال، طبق قوانینِ اسلامی و دینی، مجازات نماییم و اموال مادی و حتی معنوی بیت المال را به جامعه برگردانیم چرا که: تخم مرغ دزد یک شبه شتردزد نمی شود. هم زمان با این تغییرات، ساختارهای اقتصادی کشور نیز باید به ریل صحیح اقتصاد اسلامی برگردد. اقتصاد اسلامی و بانکداری اسلامی یگانه راه برون رفت از وضعیت فعلی است. در اقتصاد اسلامی همه مالیات می دهند و فردی که از مالیات فرار کند و یا بخواهد از رانت و فساد استفاده کند، به بدترین نحو ممکن مجازات می شود. در اقتصاد اسلامی، مدیریت بر مبنای شایستگی است؛ نه وابستگی حزبی، سیاسی و رانتی. در اقتصاد اسلامی طلحه ها، زبیرها و ابوموسی اشعری ها جایی در حکومت عادلانه ندارند که بتوانند به بیت المال دست اندازی کنند و به ریش امت اسلامی بخندند و چند نسل بعد از خود را با مال حرام تأمین کنند. و در پایان فراموش نکنیم که اقتصاد اسلامی به تعبیر قدیمی: به عمل کاربرآید به سخندانی نیست. انتهای پیام/ http://meraatnews.com/ ">پایگاه خبری تحلیلی مرآت نیوز استان سمنان
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مرآت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]