واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: رها حاتمی: فدراسیون کاراته بی تردید یکی از بی ثبات ترین فدراسیون های ایران در چند سال اخیر بوده و هست...سند و مدرک خاصی هم برای اثبات این حرف نیاز نیست رو شود. اگر از سال 82 که ناظریان، رئیس فدراسیون بود و بعد مجبور به استعفا شد، تا امروز تغییرات مدیریتی این فدراسیون در سطح اول، یعنی صندلی ریاست را بررسی کنیم، به عدد جالبی می رسیم؛ با احتساب سرپرستی که تازه حکم گرفت و راهی این فدراسیون شد، فدراسیون کاراته در 14 سال گذشته 10 دوره مدیریتی را تجربه کرده است که اگر تا پایان امسال، انتخابات برگزار شود، می توان گفت که در 14 سال 11 نفر بر صندلی ریاست فدراسیون تکیه زده اند، چه به عنوان سرپرست؛ چه به عنوان رئیس؛ که همین عدد اوضاع بهم ریخته این رشته را به خوبی نشان می دهد و حکایت از این دارد که این صندلی جای نشستن نیست و مدیرانی که می آیند میهمان چند روزه این فدراسیون هستند. اوضاعی که محصول چند عامل است و بیشتر از همه می توان به انتخاب های اشتباهی اشاره کرد که از رأس اتفاق افتاده و بیشتر افرادی انتخاب شده اند که خود به این حاشیه ها دامن زده اند؛ نمونه اش همین علیرضا سمندر که در نهایت سه شنبه عصر مجبور به استعفا شد. این بار هم دوران مدیریت سمندر، مثل دهه قبل که کار را به دست گرفت، تقریباً دو سال و نیم به طول انجامید، اما در این مدت و بخصوص در یک سال قبل، سمندر تصمیماتی گرفت که برای هیچ کدامشان نمی توان توجیه منطقی پیدا کرد. از اعلام کادر فنی جدید در جریان بازی های آسیایی اینچوان گرفته تا برکناری نایب رئیس بانوان و بعد پشیمان شدن در عرض کمتر از 24 ساعت. برکناری ها به این شکل و شمایل بارها و بارها در این یک سال اتفاق افتاده و همین شد که فدراسیون کاراته حتی یک روز هم روی آرامش را ندید. بماند که افراد هم از بیرون سنگ تمام گذاشتند و هر آنچه می توانستند انجام دادند تا زودتر دوران مدیریت سمندر را به پایان برسانند و حالا خوشحال اند که به هدف شان رسیده اند، اما چه تضمینی وجود دارد که برای رؤسای بعد همین اتفاق تکرار نشود؟ * * * در اینکه با اتفاق هایی که در این فدراسیون افتاده، برکناری سمندر بهترین اتفاق ممکن در شرایط فعلی بوده، حرفی نیست، اما آیا می توان مطمئن بود، راهی که در چند سال گذشته طی شده، ادامه پیدا نکند؟ خانواده کاراته، خانواده بزرگی است و همه اعضای این خانواده بزرگ می خواهند سهمی در این فدراسیون داشته باشند و تجربه نشان داده، هر بار که هر کدامشان بیرون مانده اند؛ هر کاری لازم باشد انجام می دهند تا رئیس را بردارند و فرد دیگری بیاید شاید به آن ها هم سهم برسد. بعضی حتی کار را تا جایی جلو می برند که با عکس یک میهمانی شبانه تعدادی از ورزشکاران را به وزارت می رسانند شاید برکناری رئیس فدراسیون را نیز تسهیل کند! * * * در این فضا نقش مدیران وزارت را هم نباید نادیده گرفت. آیا امروز کسی به شکل ورود سمندر نگاه می کند. در دوران وزارت عباسی، فرجی با طی روال قانونی رئیس شد، اما از آنجایی که مدیران وقت وزارت، این گزینه را منتسب به علی آبادی می دانستند، به بهانه های واهی ، او را برکنار و سمندر را انتخاب کردند. پس سمندر همانطوری که آمد و جای شخص دیگری را گرفت؛ رفت...! در دفعه های قبل هم اتفاق های مشابهی افتاده و حالا این نگرانی وجود دارد که باز هم فردی از همین دایره، به عنوان رئیس انتخاب شود؛ البته وزارت از گزینه همیشگی اش برای سرپرستی، یعنی حسن طباطبایی استفاده کرده تا بعد از وزنه برداری و دوومیدانی، او مقدمات برگزاری انتخابات فدراسیون کاراته را فراهم کند؛ اما مهم رئیسی است که کار به دست می گیرد و این دلواپسی دوباره وجود دارد که کاراته همچنان در این دور باطل بماند.
شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]