واضح آرشیو وب فارسی:آفتاب: محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با نگارش یادداشتی به بررسی ابعاد نامه تاریخی مقام معظم رهبری درباره نحوه اجرای برجام پرداخت.آفتاب : در این یادداشت که با عنوان "برجام و رهبری" منتشر شده است، پس از جمع بندی وضعیت کشور برای تصویب برجام، پیشنهاداتی برای پسابرجام مطرح شده است. به گزارش ایسنا، متن کامل این یادداشت به شرح ذیل است: دوازده سال از بزرگ ترین میز مذاکرات دیپلماتیک تاریخ و تهدیدات جدی و تحریم های ظالمانه ناشی از آن گذشت و ملت ایران با سرافرازی کارنامه درخشانی از اقتدار و تدبیر را به نمایش گذاشت. در حقیقت طی این دوازده سال کشور با حوادث بسیار سنگینی مواجه شد. از تحریم بی سابقه گرفته تا تهدیدات بی رویه و رفتن کشور به آستانه سه جنگ و حتی تا بالا رفتن احتمال هرج ومرج و یا بازگشت استبداد به داخل کشور! ولی ملت ما با موفقیت بی نظیری توانست از تمامی آن ها عبور کند و اجازه وقوع بسیاری از آن رویدادهای احتمالی را ندهد؛ و آن چه هم که اتفاق افتاد (مثل تحریم ها) با ایستادگی و تدبیر پشت سر گذاشته شد. اکنون که از این حادثه مهم عبور کرده ایم باید دید که چگونه این برگ زرین و پرافتخار در ایران شکل گرفت. بدون شک رهبری و ملت ایران بیش ترین سهم را داشته اند ولی دولت و مذاکره کنندگان و حتی منتقدان نیز نقش های مؤثری را در این پیروزی بر عهده گرفتند. دلی آرام و قلبی مطمئن طرفداران و منتقدان مذاکرات هسته ای افرادی معتقد و دارای استدلال های قوی در رفتار و گفتار خود بودند. بنابراین چالش آن ها با یکدیگر می توانست به درگیری های داخلی کشیده شود. هردو طرف ابزار لازم را برای تخریب یکدیگر در اختیار داشتند. اگر این مذاکرات قبل از انقلاب اسلامی صورت می گرفت یا کشور به هرج ومرج کشیده می شد و دولت سقوط می کرد و یا منافع ملی در مذاکرات از بین می رفت و منتقدان توسط دولت سرکوب می شدند. انتشار گفت وگوهای دو طرف در رسانه ها و گفت وگوهای مجلس شورای اسلامی بهترین سند بر این مدعاست. معتقدان به برجام و منتقدان به آن هرکدام روی اعتقادات خویش حرکت می کردند و ابزار لازم برای از پا درآوردن یکدیگر را داشتند؛ اما چرا این اتفاقات تا مرز وقوع پیش رفت ولی عملی نمی شد؟ در تمامی مذاکرات دوازده ساله هسته ای رهبر معظم انقلاب اسلامی مانند یک چشم بینا و مدافعی سرسخت، در چند میدان به صورت هم زمان حضور می یافتند و از منافع ملی و عزت ملت دفاع می کردند. از یک طرف مراقب مذاکره کنندگان بودند و برخی مواقع به مذاکرات ورود می کردند و هشدارهای لازم را می دادند؛ از یک طرف مراقب منتقدان بودند و ضمن حمایت از انتقاد، از تیم مذاکره کننده پشتیبانی می کردند و آن ها و دولت را متذکر می شدند که با منتقدان برخورد نامناسب نکنید. از یک طرف در مقابل جنگ روانی کم نظیر دشمن ایستاده و به آن ها نهیب می زدند که جلوتر نیایند؛ از طرف دیگر نیروهای مسلح را آماده نگاه داشته به پیشرفت آن ها می افزودند تا از حمله احتمالی دشمن جلوگیری کنند. به گونه ای که طی دوازده ساله اخیر دو بار رژیم صهیونیستی و یک بار آمریکا قصد حمله به کشور را داشتند که به دلیل آماده باش و هوشیاری نیروهای مسلح از حمله به ایران بازماندند. حقیقتاً اگر رهبری در ایران نبود و یا مثل دوران مشروطه و ملی شدن نفت رهبری ضعیفی کشور را اداره می کرد، چه اتفاقی می افتاد؟ در طول مذاکرات چند بار به این جمله امام فکر می کردم که فرمودند با "دلی آرام و قلبی مطمئن " به جایگاه ابدی سفر می کنم. طرفداران و منتقدان مؤدب البته نباید تأثیر باور و عقلانیت طرفداران و منتقدان برجام را کم اهمیت بدانیم. هم دولت و مذاکره کنندگان و هم منتقدان چه از روی باور و چه با درس گرفتن از فتنه های گذشته هرگاه با ورود رهبر انقلاب مواجه می شدند با ایشان همراهی می کردند. به همین دلیل هم هست که رهبر معظم انقلاب در نامه به ریس جمهور محترم از همه آن ها حمایت کرده است. البته در نامه رهبری فاصله بین خواسته های ایشان که خواسته های ملت ایران است با عملکرد دولت و مجلس کاملاً پیداست. ولی این فاصله دلیلی بر سرکوب طرفداران و منتقدان برجام نیست. بلکه بیانگر یک واقعیت تاریخی جدید و به ظهور رسیده است. از طرف دیگر درسی است برای کسانی که در پی تضعیف جایگاه رهبری هستند. هدایت های رهبری نشان داد که سخن حکیمانه امام که فرمودند: «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به کشور آسیبی وارد نشود» چه قدر دقیق و درست بوده است. در طی دوازده سال مذاکرات و تهدیدهای غرب و تحریم های ظالمانه وجود رهبری عامل اصلی و بی بدیل در پیروزی ملت ایران شد. هوشیاری ملت ایران هوشیاری ملت ایران که پابه پای رهبری حرکت می کرد و جلوتر از منتقدان و دولت در صحنه ها حاضر می شدند، یکی دیگر از عوامل عبور موفقیت آمیز ایران از مذاکرات و تهدیدات بود. تشییع جنازه باشکوه غواصان در شرایطی که مذاکرات قفل شده بود، یک نمونه برجسته نقش ملت ایران در پیروزی سیاسی ماست. مهم تر از آن صبر و تحمل در برابر چند سال تحریم های سخت و ظالمانه ای است که خود آنان نام فلج کننده به آن داده بودند. ملت ایران تمامی آن تحریم ها و تورم چهل درصدی را تحمل کرد و کم ترین فشار را به دولت و حاکمیت وارد نکرد. دست غیبی البته در تمامی عوامل فوق نقش دست غیبی الهی هویدا است؛ چه در رفتار و گفتار رهبری و چه در حضور بی سابقه ملت ایران و چه در برآیند رفتار منتقدان و طرفداران. نتیجه گیری خیلی ها هم بودند که با موضع گیری های روشنفکر مآبانه سعی کردند که این زحمات طاقت فرسای ملت و دولت و رهبری را به نفع خود مصادره کنند. بدتر آن که عده ای خودخواه و ناراحت بارها و بارها نظام جمهوری اسلامی را به تدبیر نداشتن و درک نکردن واقعیت های بین المللی متهم کردند؛ اما ملت بزرگ ایران و نخبگان و روشنفکران متعهد از این دوازده سال ایستادگی همراه با تدبیر و اقتدار درس های بزرگی برای آینده گرفتند. آری ما دیگر اجازه نخواهیم داد دوران پهلوی و قاجار در ایران تکرار شود. این انقلاب حسینی بوده است: «هیهات من الذلّة»، ما همیشه در برابر دشمنان خود بر سر دوراهی شهادت و یا پیروزی قرار گرفته ایم که هر کدام برای ما اتفاق بیافتد پیروزی است. دو نکته را باید در نظر بگیریم: 1- ما از ماجرای هسته ای با کارنامه بهتری (هم در زمان دولت قبلی و هم در زمان دولت فعلی) می توانستیم خارج شویم. تنها به یک مورد آن اشاره می کنم که تحریم های اقتصادی بهترین فرصت و تاریخی ترین موقعیت در ایجاد یک تحول اقتصادی بود. ایران می توانست بسیاری از موانع تولید ملی را از سر راه بردارد؛ و از دل تحریم ها اقتصاد کشور را از مسیر انحرافی به مسیر واقعی خودش بکشاند. البته رهبر انقلاب سیاست های این تحول را به مجلس و دولت ابلاغ کردند. اگر سیاست های کلان اقتصادی که توسط رهبر معظم انقلاب به دولت و مجلس ابلاغ شده بود به درستی اجرا می شد، وضعیت اقتصادی مردم و کشور حتی با وجود تحریم های اقتصادی چند برابر امروز بهتر شده بود. در فرصت مناسب برای درس گرفتن و نه محکوم کردن کسی باید به این مساله رسیدگی شود. 2- هرچند ما از یک نبرد واقعی سیاسی و اقتصادی و نظامی با سربلندی بیرون آمدیم، ولی بلافاصله وارد نبردی جدید تحت عنوان نفوذ شده ایم؛ ماجرا این است که می خواهند از طرفی نفوذ معنوی ما را در منطقه یعنی در عراق و سوریه و لبنان و یمن و فلسطین و بحرین و جهان اسلام از بین ببرند و از سوی دیگر نفوذ خود را در داخل کشور افزایش دهند. لذا برجام هم نشان پیروزی و هم بستر یک نبرد جدید است. باید همان طور که در ذیل چتر رهبری و تکیه به ملت عزیزمان در مبارزه "هسته ای شدن" پیروز شدیم، در اجرای برجام و یا نبرد با نفوذ نیز موفق شویم. محسن رضایی ۲ آبان ۱۳۹۴»
شنبه ، ۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]