واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: امسال هم به مانند سال های گذشته مهاجرین افغانستانی مقیم مشهد در شب تاسوعای حسینی گردهم آمده اند و یک صدا فریاد می زنند که عَلَم حضرت عباس (ع) هرگز بر زمین نخواهد افتاد.به گزارش خبرنگار دفتر منطقه ای افغانستان و شبه قاره خبرگزاری تسنیم ، بوی محرم کوچه و پس کوچه های مشهد به ویژه «گلشهر» منطقه مهاجرنشین این شهر را عطرآگین و حال و هوای غربت در گوشه گوشه آن به مشام می رسد. در دهه اول محرم کوچه های گلشهر به ایستگاه های صلواتی مزین شده که از بعدازظهر تا پاسی از شب با چای یا شربت از عاشقان اهل بیت (علیهم السلام) پذیرایی می کنند. اینجاست که محبت امام حسین و اهل بیت بزرگوارشان (علیهم السلام) همه را گرداگرد یکدیگر جمع کرده و مرزهای فیزیکی نژادی، قومی و ملیتی را از بین برده است. انسان هایی که خالصانه به یکدیگر کمک می کنند و اجرش را از ابر مرد کربلا می خواهند. هیئت های عزاداری و مساجد پر از عزادارانی است که آنجا هم شرط ورودشان فقط داشتن حب امیرالمومنین و خاندان پاکش (علیهم السلام) است که همه باهم برای پسر نازنین زهرا (علیهاالسلام) سوگ ماتم سر دهند. هیئت هایی که متولی هایشان مهاجرین افغانستانی است که سال ها خدمتگذاری دوستداران امام حسین (علیه السلام) را می کنند و این شب ها خانه هایشان پذیرای مهمانانی است که می خواهند واقعه جاودانه عاشورا را با تکرار درسهایش زنده نگه دارند. علاوه بر برنامه های معمول هیئت های مذهبی مانند سخنرانی، روضه و سینه زنی، برنامه دیگری که در هیئت های مهاجرین افغانستان معمولا اجرا می شود، مراسم عَلَم کِشی در شب هفتم محرم است. شب هفتم محرم که در کوچه و خیابان های گلشهر و دیگر مناطق مهاجرنشین مانند پنجتن، التیمور، قرقی، طلاب و دیگر مناطق مهاجرنشین راه می رویم، دسته های مختلفی از مراسم عَلَم کِشی را می بینیم که هرکدام با عَلَمی برافراشته به عزاداری مشغول هستند و اگر کسی قربانی و یا نذری دارد، جلوی عَلَم ادا می کند. این مراسم را می توان بطور ساده تر، زبان ساده ای برای طلب حاجت ها دانست که با واسطه قرار دادن حضرت ابوالفضل (علیه السلام)، حاجت خود را از خداوند طلب می کنند. این مراسم به این شکل است که اگر فردی در هیئتی حاجت و یا خواسته ای مانند شفای بیمار و ... داشته باشد، یک یا دو شب قبل از مراسم اعلام می کند که می خواهد عَلَم را به خانه اش ببرد. براساس مشورتی که همه با هم دارند، عَلَم را به او تحویل می دهند. این عَلَم با نیت متوسل شدن به حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) و برآورده شدن حاجات، مورد زیارت قرار می گیرد تا اینکه در شب هفتم محرم عزادارانی که در هیئت هستند، پس از جمع شدن، همه باهم به دنبال عَلَم می روند. در محل عَلَم، بعد از روضه خوانی و سینه زنی کوتاه، معمولا صاحب خانه با شیر گرم از مهمانانش پذیرایی می کند. در ادامه همه به دور عَلَم حلقه می زنند و تا محل هیئت، سینه زنان ناله غریبی امام حسین (علیه السلام) و فراق حضرت ابوالفضل (علیه السلام) سرداده و بر سر و سینه می کوبند. این عَلَم از کیست که بی صاحب است (ای خدا) این عَلَم از ماه بنی هاشم است (ای خدا) مراسمی که ریشه در فرهنگ عاشورایی ملتی دارد که طعم تلخ جنگ را سال ها چشیده اند، و برای آن ها زبان ساده ای برای حاجت خواهی محسوب می شود. باتوجه به سابقه مردم افغانستان، به این نکته می توان پی برد که آن ها با سادگی دل و خلوص نیت همواره دست به دامن بزرگوارانی می شدند تا به واسطه آبروی این بزرگواران نزد خداوند، حاجت هایشان برآورده شود. با جستجو در دلیل برگزاری مراسم عَلَم کِشی در شب هفتم، متوجه شدیم که در گذشته با مردم با توجه استدلال هایشان، روزهای دهه اول محرم را بطور سلیقه ای به هریک از شهیدان و اهل بیت امام حسین (علیهم السلام) منسوب کرده اند؛ به عنوان نمونه روز هفتم محرم را به حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) و یا روز نهم را حضرت علی اصغر (علیه السلام) منسوب نموده اند. شب های محرم یکی پس از دیگری می گذرد و به گفته خیلی از هیئتی ها جای آن هایی که به هر دلیل امسال دوباره طعم تلخ مهاجرت را چشیده اند، خالی است اما باز هم چیزی از شور محرم نکاسته است. مردم منطقه گلشهر هموطنان ایرانی و مهاجرین همه با هم یکدل و برادرانه در سوگ امام حسین (علیه السلام) می گریند و آنچه از خدا می خواهند، پیروزی اسلام و مومنین در سرتاسر جهان است. در زیر فیلم یک مراسم عَلَم کِشی مهاجرین افغانستانی در مشهد مقدس را مشاهده می کنید:
جمعه ، ۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]