پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850005260
اولین شغل بیل گیتس از زبان خودش
واضح آرشیو وب فارسی:نگاه آزاد: بیل گیتس در بخشی از مصاحبه ی طولانی خود با جیمز بنت در مورد آینده ی انرژی های پاک و امید به نوآوری، اولین شغل خود را اینگونه توصیف می کند:«اولین شغل من، یک پروژه ی نرم افزاری بود که باید برای بونویل پاور انجام می دادم. بونویل یک شرکت شبه دولتی است که کنترل شبکه ی برق شمال غربی امریکا را در دست دارد و ما قرار بود این شبکه را رایانه ای کنیم. یک شرکت دیگر به نام TRW هم بود که با بونویل قرارداد داشت و به دنبال کسی می گشت که به نوع خاصی از برنامه نویسی مسلط باشد. آنها من را پیدا کردند، چون آن زمان کسی من را نمی شناخت». گیتس در ادامه می گوید: «آنها پیش خودشان گفتند «کسی هست که به این نوع برنامه نویسی مسلط باشد و استخدامش نکرده باشیم؟» و سپس یکی گفته «خب، گیتس را استخدام نکرده ایم». – «صبر کن ببینم، هنوز یک نفر هست که استخدامش نکرده ایم؟ گیتس؟ استخدامش کنید!» – «خب کسی تا حالا او را ندیده. می گویند خیلی جوان است» و رئیس شرکت گفته «بروید و استخدامش کنید!». اینگونه شد که من در سن ۱۶ سالگی برای مصاحبه رفتم. آن زمان قیافه ام به ۱۶ سال هم نمی خورد و ۱۲ ساله به نظر می رسیدم. والدینم مرا رساندند؛ هنوز گواهینامه ی رانندگی نداشتم. احتمالاً مسئولین شرکت با دیدن من پیش خودشان گفته اند: «یعنی تا این حد مستأصل شده ایم که بچه ها را استخدام می کنیم؟» چون دقیقاً همین حالت را داشتند. این تجربه ی بی نهایت بزرگی برای من بود، چون TRW بهترین برنامه نویسان خود را آنجا دور هم گرد آورده بود تا برنامه نویسی کنند. من وارد چنین محیطی شدم و کاری به من محول شد. همه می دیدند که من علاقه دارم ۱۸ ساعت در روز کار کنم و کارهای سختی هم انجام می دهم. بدین ترتیب آنجا کد می نوشتم و انسان های بی نهایت باهوشی که آنجا بودند کد های من را نگاه می کردند و می گفتند «زیاد جالب نیست، زیاد جالب نیست!». اینگونه شد که برنامه نویسی من ظرف یک سالی که آنجا کار می کردم بسیار پیشرفت کرد. آنها خیلی با من خوب بودند. منظورم این است که خیلی از من خوششان می آمد. تنها مشکل کار آنجا بود که مدام در سر من فرو می کردند که باید از خیر لیسانس بگذرم و یکراست بروم سراغ دوره ی فوق لیسانس. اما پدر و مادرم مخالف بودند و به من اجازه ی این کار را ندادند».
پنجشنبه ، ۳۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-