تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850223595
کشوری گمشده در هیاهوی خاورمیانه و شمال آفریقا
واضح آرشیو وب فارسی:صید نیوز: حسین ابراهیم نیا* مردم لیبی پس از انقلاب این کشور، که با نام انقلاب ۱۷ فوریه نیز شناخته می شود از سقوط نظام قذافی شادمان بودند، ولی گمان نمی بردند که چنین آینده همراه با تلاطم و آشوبی به انتظار آن ها نشسته باشد؛ درواقع پس از سقوط قذافی دیگر آن امتیازات وسیع اقتصادی مشاهده نمی شد و ثبات داخلی که هرچند با اختناق همراه بود، امروز تبدیل شده به یک هرج ومرج سیاسی میان نخبگان جدیدی که توانایی ندارند حول یک محور گرد هم آیند و لیبی را با سرخوردگی روبرو ساخته اند. امروز چالش اساسی لیبی ساختار قبیله ای است که موجبات تعدد و تکثر گروه های شبه نظامی را در کنار عوامل مداخله گر خارجی فراهم نموده است؛ به بیانی دیگر اکنون در این کشور حدود ۱۶۰۰ گروه شبه نظامی وجود دارد که با ۲۲ میلیون اسلحه ای که از سوی حامیان آنان نظیر قطر، ترکیه و… در اختیار آن ها قرارگرفته است وضعیت آنومی و آشفتگی سیاسی فوق را به وجود آورده اند؛ در واقع حالت فوق بستر یک جنگ داخلی بدون پایان را ایجاد کرده و عملاً لیبی را به چهار بخش تقسیم نموده است؛ که عبارت اند از: بخش اول دولت طبرق (پارلمان طیف لیبرال) که در دور دوم انتخابات پارلمانی لیبی پیروز شدند و مورد تأیید نهاد های بین المللی هستند؛ بخش دوم، دولت طرابلس و یا پارلمان (دور اول انتخابات) طیف اسلام گرایان لیبی و یا گروه موسوم به فجر بخش سوم، منطقه سیال تحت نفوذ گروه های تندرو نظیر داعش و… بخش چهارم ، منطقه ای که عملاً از کنترل دو پارلمان خارج بوده و تحت اختیار قبایل لیبی می باشد که با توجه به منافع خود ممکن است به هر یک از سه بخش اصلی ذکرشده تمایل پیدا نمایند. اما این وضعیت و حالت نمی توانست نخست از سوی همسایگان و سپس اروپا با توجه به نزدیکی مورد تحمل واقع شود و برای آن باید چاره ای می اندیشیدند؛ بنابراین نخست نشست ها و جلساتی در مورد وضعیت لیبی در تونس، مراکش و… برگزار شد تا ابتدا راهکارهایی جهت سامان به این حالت طرح ریزی شود و بعدازآن با برقراری آشتی ملی میان نخبگان سیاسی لیبی زمینه های اولیه ثبات و آرامش سیاسی را برقرار سازند. شکاف میان تلاش ها و واقعیت امروز لیبی تلاش هایی که تاکنون در مورد لیبی صورت گرفته در واقعیت نتیجه بخش نبوده است؛ در واقع عمده ترین تلاش ها توسط برناردینولئون صورت گرفت، وی که به عنوان نماینده دبیر کل سازمان ملل متحد در امور لیبی، تشکیل دولت وحدت را در این کشور در صدر اولویت های خود قرار داده بود در این زمینه تلاش های فراوانی را انجام داده است و با هماهنگی و برگزاری جلسات متعدد میان نخبگان گروه های سیاسی لیبی سعی نموده است آن ها را به تفاهم برساند؛ از جمله تلاش های اساسی وی برگزاری جلسه مهم جولای ۲۰۱۵ بود که پس از یک سلسله مذاکرات پیوسته تحت نظارت سازمان ملل بود که از کشورهای تونس، مراکش، الجزایر و… آغاز شد و در دور نهایی با نظارت سازمان ملل در شهر الصخیرات پیش نویس توافق نامه صلحی بدون حضور نمایندگان “دولت طرابلس” امضا شد. اما این پایان این مذاکرات نبود بلکه آغاز فصل نوینی از گفتگو بود که ادامه آن مجدداً در مراکش، استانبول و چند شهر دیگر ادامه یافت تا ماه آگوست، سپتامبر، اکتبر و نوامبر۲۰۱۵ که در ژنو، مراکش و نیویورک که بر اساس اظهارنظر نمایندگان مردم لیبی می تواند به نقطه عطفی منجر شود؛ ولیکن در این میان مجدداً برناردینولئون سرپرست این کمیته در نشست اخیر شورای امنیت، در خصوص شرایط جاری در لیبی هشدار داده و تصریح نمود که هرگونه غفلت و کوتاهی در تسریع روند دستیابی به این توافق، آینده لیبی را با مخاطرات و چالش های فراوانی روبرو خواهد کرد. این در حالی است که نشست مراکش که بدون حضور دولت طرابلس با ارائه توافق نامه ای پایان یافت، نشست ژنو دولت طرابلس را مجدداً با چالش مواجه ساخت و این دولت ابتدا اعلام نمود که در ژنو حاضر نمی شود، به عنوان نمونه محمود عبدالعزیز از رهبران کنگره عمومی ملی لیبی اعلام می دارد که این پارلمان «از اهمیت حضور خود در گفتگوها آگاه است اما باید ابتدا نتیجه گیری های این نشست که در استانبول برگزار شد، بررسی شود». اما در نهایت با پیگیری های برناردینولئون فرستاده سازمان ملل در امور لیبی که طی نامه ای مشارکت این پارلمان را با قدرت درخواست کرده بود؛ در همین راستا مقامات پارلمان طرابلس تصریح می دارند که دیدار هیئت کنگره عمومی ملی لیبی با برناردینولئون در استانبول مثبت و سازنده بود و لئون قول مساعد داده در مورد ایجاد تغییرات در “پیش نویس توافق بحران لیبی” مذاکراتی جدی انجام دهد؛ و لذا مجموع این تلاش ها زمینه حضور آنان را فراهم می نماید؛ به همین جهت بود که لئون پس از نشست ژنو سازمان ملل متحد ابراز امیدواری نمود که سمت های منازعه در لیبی این توانایی را می یابند که تا بیستم سپتامبر ۲۰۱۵ به توافق صلح دست یابند تا بتوانند آن را یک ماه بعد به اجرا بگذارند. بر این اساس اهداف اولیه توافق عبارت اند از: تشکیل یک دولت وحدت ملی، خلع سلاح گروه های مسلح و ادغام شبه نظامیان در حیات سیاسی و نظامی لیبی؛ همچنین در نشست فوق در مورد اسامی وزیرانی که قرار است در دولت آتی وحدت ملی این کشور عضویت داشته باشند، بحث و تبادل نظر شد؛ در همین راستا بود که پارلمان مستقر در طبرق فهرستی از دوازده فرد موردنظر خود ازجمله یک زن را ارائه نمود. گرچه تلاش برای تشکیل دولت وحدت ملی در واقعیت امر مرحله اول تلاش های سازمان ملل و همسایگان لیبی برای قرار دادن این کشور در مسیر صلح و آشتی پس از چهار سال منازعه و هرج ومرج است اما این نکته را باید مدنظر داشت تلاش های فوق که خصوصاً از سوی همسایگان بیشتر است تا چه اندازه مرز شکاف میان تلاش و واقعیت های لیبی را پر می نماید، به عنوان نمونه در دوره برگزاری مذاکرات ژنو کشورهای همسایه تلاش های خود را بیش از گذشته کردند و نمایندگان مصر با نمایندگان ایتالیا دیدار و گفتگو نمودند، نمایندگان سه کشور چاد، الجزایر و نیجر تشکیل جلسه دادند و نخست وزیر مستعفی مصر ابراهیم محلب در طی دیدار خود از تونس در این موردگفتگو و بر حل سیاسی این موضوع تأکید می نماید. اما فارغ از تلاش هایی که در حال انجام هست واقعیت ها و شکاف های درونی در لیبی موضوع دیگری را بیان می دارد که این جلسات فقط حکم دارویی موقتی برای لیبی دارد که شاید شش ماه و یا یک سال اوضاع را آرام نماید و مجدداً آغاز مجدد منازعه را شاهد باشیم. لذا آنچه در لیبی به وقوع می پیوندد نشان از دخالت های پنهان و آشکار است که نه تنها نتوانست صلح و امنیت را با سقوط دولت مرکزی این کشور به ارمغان آورد بلکه بستر مناسب دیگری برای جنگ میان گروه های تندرو و تفکرات متفاوت در شمال آفریقا فراهم کرد تا جایی که احتمال می رود درنهایت ناتو مجبور شود به مداخله نظامی دیگری در خاک لیبی اقدام نماید، اقدامی که فقط بر دامنه مشکلات می افزاید تا مجدداً شاهد سومالی دیگری در آفریقا باشیم. جمع بندی در پایان باید اشاره نمود باوجود تلاش های صورت گرفته و در حال انجام، وضعیت لیبی همچنان بحرانی می باشد؛ چراکه در همین راستا “عقیله صالح”، نماینده دولت موردپذیرش جامعه بین الملل لیبی و رئیس مجلس ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۵ در مصاحبه ای اعلام می دارد که باوجود برگزاری جلسات متعدد در کشورهای مختلف و تلاش نهادهای بین المللی هیچ نشانه ای دال بر نزدیک بودن دستیابی به توافق نیست، این درحالی است که سازمان ملل همچنان می گوید، پیش نویس نهایی متن توافق صلح به دو طرف ارائه شده است و تا ضرب الاجل تعیین شده ۲۰ اکتبر ۲۰۱۵ باید به تأیید و تصویب طرفین برسد، ضرب الاجلی که مجدداً به تأخیر افتاد، همچنین در همین مصاحبه صالح بیان می دارد در صورت نیاز بازهم به مذاکرات ادامه خواهیم داد چراکه اختلافات میان دو دولت لیبی هم چنان پابرجاست، صالح می گوید که دولتش به دنبال پیشرفت در مذاکرات است. وی همچنین دولت رقیب را که در غرب لیبی مستقر است مقصر تأخیر در ایجاد دموکراسی و ایجاد موانع در مقابل مجلس نمایندگان و جامعه لیبی می داند؛ لذا این اظهارنظرها و چالش میان نخبگان سیاسی در وضعیتی هست که هرروز ناامنی و عدم ثبات افزایش یافته و بر اساس آمار سازمان ملل متحد روزانه قاچاقچیان با قایق های سست و غیرقابل اعتماد خود هزاران آواره را از این کشور و از طریق دریای مدیترانه به اروپا می رسانند که نتیجه آن فقط در چند ماه اخیر ۲۵۰ هزار مهاجر و ۵۰۰ هزار بی خانمان بوده است، بنابراین شاهدیم که هرروز که می گذرد سرمایه های انسانی و مالی لیبی در حال از دست رفتن است. بنابراین امروز این وضعیت پس از قذافی به چند عامل وابستگی متقابل دارد و تا عدم رفع آن ها نمی توان چندان به ثبات، نتیجه رسیدن مذاکرات و عدم گریز سرمایه های مالی و انسانی در این کشور امید داشت. این عوامل عبارتند از : – نظام پدرسالارانه رژیم قذافی که سبب عدم رشد جامعه مدنی در این کشور شده است. – فرهنگ قبیله ای این کشور که حتی وضعیتی به مراتب بدتر از کشورهای حاشیه خلیج فارس دارد. – منازعه و عدم تساهل میان نخبگان، درواقع نخبگان سیاسی در لیبی بیشتر از آنکه به مسیری اصلی همراه باثبات بی اندیشند به راه های فرعی و بیراهه می اندیشند که موجبات سرخوردگی اجتماعی را فراهم نموده است. – نقاط افتراق بیش از نقاط اشتراک. – عدم وجود نخبه سیاسی بسیج کننده. – دخالت متضاد عوامل خارجی، درواقع عوامل خارجی یکدست دخالت نمی نماید و دخالت آن کاملاً متضاد است؛ به عنوان نمونه ترکیه و کشورهای حاشیه عرب حاشیه خلیج فارس کاملاً ابزارگرایانه دخالت می نمایند؛ کشورهای همسایه با دخالت خود به دنبال حفاظت از امنیت خود هستند؛ همسایگان اروپایی دیدگاهی اقتصادی و اجتماعی دارند یعنی با ورود بحث مهاجران فقط اولویت آن ها از دخالت کنترل مهاجران به دلیل تبعات اجتماعی اقتصادی است؛ بنابراین از میان همسایگان و کشورهای منطقه ای صدای واحدی بیرون نمی آید. – چنددستگی میان طیف های سیاسی، درواقع به عنوان نمونه یکی از علل شکست اسلام گرایان عدم وجود یک جریان واحد بود. – مسئله انرژی و نفت که یکی از موانع مهم بر سر راه توافق میان گروه های سیاسی در این کشور هست. – افراط گرایی و مسائل پیوسته با آن. لذا مشاهده می شود که عوامل فوق مانعی جدی در برابر یک توافق پایدار و باثبات هست؛ گرچه برناردینولئون فرستاده سازمان ملل متحد تاکنون چند بار ضرب الاجل هایی را تعیین نموده است که آخرین آن ها ۲۰ اکتبر (۲۸ مهر) می باشد، ولی لازمه رسیدن به توافق توجه به عوامل فوق هست، درواقع به عنوان نمونه نخبگان سیاسی باید از خود یک بلوغ و نرمش سیاسی نشان دهند و در گام بعد حول محور یک نخبه و یا جریان سیاسی به توافق برسند و منافع ملی را بر منافع حزبی، گروهی، قومی و قبلیه ای ترجیح دهند؛ گام هایی که در اظهارات نخبگان سیاسی لیبی از طرفین مذاکرات مشاهده نمی شود، ولی در اظهارات لئون فرستاده سازمان ملل متحد نیز مشاهده می شود وی بیان می دارد که «باید حس مسئولیت پذیری و نرمش وجود داشته باشد تا همه طرف ها منافع لیبی و مردم را مدنظر قرار دهند و امید بر آن است که در این دور از مذاکرات پیشرفت نهایی به دست بیاید و امیدواریم همه طرف ها خطرناک بودن اوضاع در لیبی و اهمیت دستیابی به توافق نهایی را درک کنند.» بنابراین باید اشاره داشت که توافق و تلاش برای رسیدن به توافق زمانی به نتیجه مثبت و اثرگذار خواهد رسید که حاصل آن درک نخبگان برای تصمیم گیری پر پایه ملی استوار گردد تا تضادها را پوشش داده و تبدیل به نیروی قوی شود، برای رفع مشکلات اساسی دیگر ازجمله مقابله با تروریسم و افراط گرایی که ریشه های امنیت را متزلزل ساخته اند؛ درواقع اولویت نخست نخبگان، باید ایجاد وحدت میان اهداف، حول بازسازی امنیت در این کشور باشد. لذا در مسیر توافق باید اولویت اساسی بر موارد زیر استوار گردد که عبارتند از: – امور توسط لیبی ها اداره شود (دولت کاملاً از سوی آن ها مدیریت شود) – همسایگان منطقه ای (اعم از کشورهای حاشیه خلیج فارس و مدیترانه) متقاعد شوند که آرامش و ثبات در لیبی به نفع آن ها می باشد و این مورد وظیفه نخبگان سیاسی لیبی هست. – ترکیب نیروهای شبه نظامی با نیروهای نظامی زمان قذافی – حضور نیروهایی حافظ صلح سازمان ملل در کنار نیروهای نظامی – کمک اتحادیه عرب و آفریقا به دولت جدید در لیبی – نظارت نهادهای بین المللی نظیر سازمان ملل، اتحادیه اروپا و… بر جریان فروش نفت لیبی – مهار قبایل توسط دولت جدید از طریق مذاکره با کمک مشاوره ای از سوی نهادهای بین المللی اما موارد فوق زمانی می تواند اجرایی و عملیاتی شود، که تلاش ها به نتیجه برسد؛ ولی امروز باوجود تلاش نهادهای بین المللی، همسایگان و به ویژه نماینده سازمان ملل اختلافات همچنان باقی است و بعید به نظر می رسد که احزاب و گروه های سیاسی لیبی (۲۰اکتبر۲۰۱۵) بتوانند به یک راه حل سیاسی برای پایان دادن به بحران داخلی این کشور برسند و این توانایی را بیایند که در آینده نزدیک اولویت های بیان شده فوق را محقق سازند؛ چراکه شاهدیم حتی در آخرین دور مذاکرات نتیجه مثبتی برای پایان دادن به بحران داخلی این کشور حاصل نشده است تا روزنه امیدی ایجاد شود و شاهدیم که دور بعدی مذاکرات داخلی لیبی دائماً در حال تمدید شدن است و نشست ها در شهرها و کشورهای جهان در حال دست به دست شدن از استانبول به ژنو، مراکش و نیویورک هست. *پژوهشگر و عضو گروه مطالعات مصر و شمال آفریقا مرکز مطالعات خاورمیانه ۵۲۵۲
چهارشنبه ، ۲۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صید نیوز]
[مشاهده در: www.seydnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها