واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: "جغجغه زنی انجدان" یکی از رسوم کهن این دیار است که همچون سمفونی حزن انگیز عزای حسینی در ایام ماه محرم در این خطه طنین انداز می شود.به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک ، روستای انجدان از جمله روستاهای هدف گردشگری استان مرکزی که در 37 کیلومتری شرق اراک و غرب محلات در میان تعداد زیادی ازغارهای کوچک و بزرگ و با ارتفاع دو هزارمتری از سطح دریا قرار دارد. در میان آداب و روسوم های مختلف این روستا آئین مربوط به چغچغه زنی از جمله مراسم هایی است که سالانه تعداد زیادی از افراد را به سمت خود می خواند و سابقه اجرای آن مربوط به دوره تیموری و صفویه است که توسط ساکنان بومی این روستا در روزهای نهم و یازدهم محرم برگزار می شود. البته نظیر مراسم چغچغه زنی در شهرهای کاشان و ابیانه نیز برگزار می شده که با توجه به اسناد جمع آوری شده در این حوزه و جزئیات، استان مرکزی توانست آن را در لیست آثار معنوی کشور به نام خود به ثبت برساند. این آئین در میان اهالی این روستا دارای جایگاه ویژه ای است به گونه ای که نزدیک به زمان برگزاری آن بسیاری از افراد در اقشار مختلف و رده های سنی گوناگون در این مراسم حضور یافته و به عزاداری امام حسین (ع) و اهل بیت ایشان می پردازند. از جمله لوازم مهم برگزاری این مراسم ابزاری از جنس چوب و خراطی شده به نام جغجغه است که در انگشتان دست قرار گرفته و با نوای موزونی که ایجاد می کند مردم به عزاداری و گریه بر سالار شهیدان می پردازند. جغجغه زنی، آئین بومی روستای انجدان در این مراسم، شخصی که پیرترین فرد در روستا است به عنوان رهبر جلوتر از همه قرار می گیرد و به نوحه خوانی و مرثیه سرایی در سوگ سید و سالار شهیدان می پردازد و شرکت کنندگان در مراسم پاسخ را با نوختن جغجغه های بر دست و نواختن آهنگ موزون ماتم وار با اشک و آه خود با نوای حزن و اندوه شهادت جانسوز سید و سالار شهیدان همراه می شوند. روستای انجدان دارای 2محله، شامل محله بالا و پایین و یا به عبارت دیکر محله اولیاء و سفلی است که در روز نهم محرم و همزمان با تاسوعای حسینی ساکنان محله پایین با سوگواری و سینه زنی به سمت محله بالا حرکت کرده و در مسیر شروع به نواختن آلات چغچغه می کنند. درواقع نواختن چغچغه در آداب و روسوم مذهبی مردم روستای انجدان همان مویه و زاری برای امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) است و صدای این ابزار نوعی بیان ارادت به پیشگاه مقدس امام حسین(ع) به شمار می رود. جغجغه زنی هم نوایی عزاداران حسینی با کاروان خاندان امام حسین(ع) در روز یازدهم محرم الحرام نیز همزمان با حرکت کاروان اسرای عاشورایی دسته ای از ساکنان روستا در قالب هیئات روانه کوچه های روستا شده و با حالتی محزون و نواختن چغچغه در کوچه ها حرکت می کنند و به یاد اسرای مظلوم کربلا اشک و ناله سر می دهند. کاروان راه افتاده در کوچه های روستای انجدان همنوا با مظلومیت اسرای کربلا همزمان با نوحه سرایی و مرثیه خوانی در آغاز با تجمع در مقابل تکیه مرحوم حاج آقا سعید، از بزرگان روستا مراسم را شروع و راهی کوچه ها می شوند و در مسیر نیز نذورات مختلف مردم روستا که از خانه های آنان عبور می کنند دریافت می کنند. ادامه این مراسم به گونه ای است که در عصر روز یازدهم نیز کاروان در مقابل حسینه محله سفلی حضور یافته و در کوچه های این محله حرکت کرده و به سمت اولیاء حرکت می کنند و به همدردی و اشک شیون شهدای کربلا می پردازند. ابزار جغجغه فارغ از محتوای موزون خود در میان نوای آهنگین خود نوعی ماتم مربوط به عزاداری سیدالشهدا(ع) را نشان می دهد و مستندات باقی مانده از گذشته نشان می دهد که این آئین از سابقه چند صدساله برخوردار است. به گزارش تسنیم، مطالعه تاریخ استان مرکزی همواره بیانگر این است که هریک از شهرها و روستاهای استان دارای شناسنامه فرهنگی ویژه ای بوده و هریک از انها مراسم و آئین های ویژه ای داشته که هریک از فرهنگ و باور بومی آن ها برخاسته است. حضور در دسته های سینه زنی و عزاداری و گریه بر شهدای کربلا و فهم ارزش های حسینی عاشورا بی شک اقدامی زنده به منظور پاسداشت قیام کربلا است و تا زمانی که شور حسینی و انوار مشعشع بارش بر قلب های مردم و به ویژه قشر جوان و نوجوان جامعه اسلامی می تابد، از بین بردن فرهنگ عاشورایی و خدشه دار کردن آن توسط دشمنان، امری محال و نشدنی است. گزارش از مهری کارخانه
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]