تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870089487
جدایی علوم پزشکی از وزارت علوم مثل جدایی شاخه از ریشه است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر پرداز: داروغذا: مصطفی معین، پزشکی که سال ها سابقه وزارت آموزش عالی را در کارنامه خود دارد، مخالف جدی جدایی آموزش پزشکی از وزارت علوم است. او که ترجیح می دهد درباره جزییات طرح تحول سلامت اظهارنظر نکند، به این توصیه کلی اما مهم بسنده می کند که تحول نظام سلامت تنها به بخش دارو و درمان محدود نشود، چه آنکه نظام سلامت به تحول بنیادی، مستمر و بلندمدت نیاز دارد. روزنامه سپید با مصطفی معین پیرامون مسائل روز جامعه پزشکی به گفت وگو پرداخته است، که به دلیل گستردگی مسائل طرح شده، بخشی از آن، که در رابطه با مسائل سیاست سلامت و به خصوص بخش آموزش است در زیر آمده است: شما در برهه های مختلفی از زندگی خود در سمت های اجرایی تا سطح وزارت حضور داشته اید. اگر بخواهید قضاوتی از فعالیت های خود داشته باشید، چه کارهای مثبتی برای جامعه پزشکی و نظام سلامت انجام داده اید؟ البته ده سال دوره وزارت من در وزارت علوم و فرهنگ و آموزش عالی بوده است، نه وزارت بهداشت. تنها مسئولیت اجرایی من در علوم پزشکی، مرکز تحقیقات آلرژی بوده که از سال 78 به وسیله خود من تاسیس شد و تاکنون مسئولیت آن را بر عهده دارم. بقیه کارهایی که در گروه علوم پزشکی کرده ام، به صورت غیراجرایی بوده است. مثلا من از سال 75 رئیس انجمن آسم و آلرژی بودم یا عضو فرهنگستان علوم پزشکی و عضو هیئت ممتحنه فوق تخصصی آلرژی ایمونولوژی شدم و... در خصوص جدایی رشته های گروه علوم پزشکی از وزارت بهداشت چه موضعی دارید؟ من جدا شدن آموزش علوم پزشکی از وزارت علوم را مثبت ارزیابی نمی کنم. به نظر من اگر این ایده در یکی دو استان پیاده می شد و پس از ارزیابی، چنانچه نتایج به دست آمده مثبت و قابل دفاع بود به سطح ملی آمده و در سطح کشور گسترش پیدا می کرد، بهتر و قابل دفاع بود. چون همه شاخه های علوم، از یک ریشه و یک ساقه برخوردارند. یعنی تنه اصلی و ریشه مشترک است و شاخه ها هستند که مرتب جدا می شوند. این است که اگر شما بیایید علوم پزشکی را که یکی از گروه های علمی مهم است از آن تنه اصلی جدا کنید، کار غیرعلمی است و هرچه هم که جلوتر می رویم، ارتباط بین شاخه های مختلف علوم، بیشتر از گذشته می شود. با توجه به اینکه این اتفاق از سال 64 افتاده است، شما در دوران وزارت خود تلاشی نکردید که این مساله اصلاح شود؟ نه، توجه جدی نداشتم، به این دلیل که خود من به عنوان یک پزشک در وزارت علوم بودم و نمی خواستم که خیلی در چیزی که دولت و مجلس تصویب کرده اند، دخالت کنم. البته اظهارنظر می کردم، اینطور نبوده که هیچ کاری در این رابطه نکرده باشم ولی اینکه به عنوان مثال خود من به نمایندگان بگویم طرحی تهیه کنید برای این موضوع یا اینکه کمک کنم تا در دولت لایحه ای تنظیم شود، در شرایطی که وزیر بهداشت مخالف بود، این خیلی جالب به نظر نمی رسید که در یک دولت دو وزیر بخواهند درمورد یک موضوع رودررویی کنند. مثلا در چه جاهایی اظهارنظر می کردید؟ من از سال 62 تا 82 عضو شورای انقلاب فرهنگی بودم. نه به عنوان وزیر بلکه به عنوان یک شخصیت حقیقی و در جلسات شورا که پیرامون سیاست های علمی و آموزشی بحث می شد، نظر می دادم و در آنجا من مخالفت می کردم. به خاطر می آورم وقتی دو وزیر وقت آموزش عالی و بهداری آن زمان که دکتر فاضل و دکتر مرندی بودند، با هم لایحه ای درباره انفصال گروه علوم پزشکی از سایر گروه ها تنظیم کرده و به دولت آوردند، من که در آن زمان عضو موثر شورای عالی انقلاب فرهنگی بودم، به اتفاق حدود 15 نفر از اعضای شورا نامه ای تهیه کردیم که طبق آیین نامه داخلی شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزرای عضو شورا، اگر لایحه ای بخواهند به دولت ببرند که آن لایحه با وظایف شورای عالی انقلاب فرهنگی ارتباط داشته باشد، پیشنهاد و لایحه آنها اول باید در شورا مطرح شود و پس از موافقت شورا به دولت و مجلس تقدیم شود. ولی در آن زمان این کار انجام نشد. حتی بنده اعتراض کردم و 15 نفر هم امضا کردند ولی قبل از آنکه این نامه به جریان بیفتد، متاسفانه لایحه از دولت عبور کرد و به مجلس رفت. البته دوستان خیلی با عجله لایحه را به تصویب رساندند. من این شیوه ها را شیوه های غیرمنطقی می دانم. به اعتقاد من، مسئولان سیاسی آن زمان خیلی توجیه نبودند. منتها از شدت پیگیری و سماجت بعضی دوستان لایحه را قبول کردند. من این کار را به لحاظ پزشکی و علوم پزشکی و فعالیت های اجرایی که داشتم عرض می کنم. این نحوه کار، هم غیرمنطقی و هم غیراخلاقی بود. یعنی تنها دلیل اینکه در دوره وزارت خود برای بازگشت گروه علوم پزشکی به وزارت علوم کاری نکردید، این بود که می خواستید تنشی به وجود نیاید؟ ببینید، از سال 64 که این لایحه آمد تا سال 68 فاصله افتاده بود و دولت جلسات بسیار زیادی را با مسئولیت مرحوم دکتر حسن حبیبی معاون اول رئیس جمهور برگزار کرده بود که از وزاتخانه های علوم، بهداری و فرهنگ و آموزش عالی، درباره تقسیم امکانات با هم به یک جمع بندی و توافقی برسند. جلسات بسیار زیادی برگزار شد که همراه با تنش بود. بالاخره آنها موفق شده بودند تا به یک ساماندهی برسند. هزینه های زیادی هم برده بود. انتزاع امکانات، فضاها، تابلوها، سربرگ ها و همه چیز تغییر کرده بود و چنانچه می خواستیم وضعیت را به همان روال قبلی برگردانیم، اولا که دوباره تنش جدیدی به وجود می آمد و طبیعی بود که مسئولان وزارت بهداشت خیلی موافق نباشند و بعد از آن هم مجددا هزینه های زیادی تحمیل می شد. فقط یک اتفاقی افتاد که انعکاس زیادی نداشت و شاید طرح آن جالب باشد این بود که در سال 81 که ما طرح تحول ساختاری نظام آموزش عالی را پیگیری می کردیم و به تصویب دولت و مجلس رسیده بود، در مجلس یکی از نمایندگان پیشنهاد داد که در خلال این طرح تحول در نظام آموزش عالی، گروه علوم پزشکی هم برگردد به وزارت علوم. من هم به عنوان نماینده دولت باید در مجلس نظر می دادم. در آنجا اگر من میخواستم با این پیشنهاد مخالفت کنم، در واقع مخالفت با نظر کارشناسی خودم می شد که معتقد بودم گروه علوم پزشکی باید به جایگاه اول خودش برگردد و اگر می خواستم موافقت کنم، خلاف آن چیزی می شد که قبلا موافقت کرده بودم. در آنجا من بیشتر روی جنبه های مثبت و منفی این موضوع صحبت کردم که مخالف آیین نامه دولت نباشد. چون وزیر باید از خود لایحه دولت دفاع کند. به هرحال مجلس رای مثبت داد که گروه علوم پزشکی به وزارت علوم برگردد. وقتی من از مجلس به دولت بازگشتم، جلسه دولت تمام شده بود و آقای خاتمی با یکی دوتا از وزرا صحبت می کرد. وقتی مرا دید، سراغ آنچه در مجلس گذشته بود را گرفت. گفتم مجلس به بازگشت گروه علوم پزشکی رای مثبت داد. مجلس تصویب کرده بود که یک کمیسیون کارشناسی متشکل از تعدادی از نمایندگان مجلس، بنده و نماینده ای از وزارت بهداشت، راهکار اجرایی شدن آنچه مجلس تصویب کرده را پیشنهاد دهد. تا جلسه بعدی دولت که دو سه روز بعد از آن بود، لازم بود که دولت هم کار کارشناسی کند و نظر کمیسیون را تایید کرده و برای مجلس ارسال کند. در همین حین، فضا تغییر کرد. معلوم شد که دوستان گروه پزشکی ما، دوباره تلاش زیادی کرده اند و به اینطرف و آنطرف مراجعه کرده اند و فضاسازی و لابی کرده اند. وقتی فضا به این سمت رفت، اعضای دولت و رئیس دولت هم دیگر آنچنان موافق این کار نبودند و لذا طرحی که مجلس به آن رای مثبت داده بود، مجددا برگشت. یعنی پس از گذشت این همه سال و این همه کشمکش، هنوز هم معتقدید که این کار درستی نبود؟ کاملا همینطور است. در سال 61 تا 63 خود من رئیس گروه علوم پزشکی شورای عالی انقلاب فرهنگی بودم و آن زمان همین طرح در گروه مورد بحث قرار گرفت و چه بسا خود من اینکه تحولی در نظام بهداشت و درمان به وجود بیاید را تایید می کردم، ولی اینکه بخواهد به ناگهان و در سطح کل کشور به اجرا درآید را قبول نداشتم. با طرح های کنونی وزیر بهداشت مثلا غیرانتفاعی کردن آموزش بعضی از رشته های علوم پزشکی و واگذاری آنها به بخش خصوصی موافقید؟ من صادقانه بگویم که الان در جزئیات مسائل اجرایی وزارت علوم و وزارت بهداشت نیستم. چون مسئولیتی ندارم و انقدر در کارهای علمی و فعالیت های اجتماعی در تشکل های مردم نهاد غرق هستم که اصلا فرصتی پیدا نمی کنم. البته همین که یک تحرکی در وزارت بهداشت به وجود بیاید خوب است و من از این نظر خوشحالم، منتها هر طرحی هم که قرار است عملیاتی شود، باید مبتنی بر کار کارشناسی باشد، با مشورت خواهی از انجمن های علمی،استادان دانشگاه و پژوهشگران باشد، ولی درخصوص طرح تحول نظام سلامت باید بگویم که حداقل شخص من چه به عنوان رئیس انجمن آسم و آلرژی ایران و چه به عنوان رئیس مرکز تحقیقات در معرض آن قرار نگرفته ام، ولی نفس تحرک را من بهتر از سکون و آرامش سنتی می دانم. اینکه یک کاندیدای ریاست جمهوری در دوران تبلیغات خود به بخش درمان و سلامت بپردازد، مثبت است، اینکه بر اساس همان طرح ها و برنامه های دوران تبلیغات انتخابات وزیری را انتخاب و معرفی کند که پیگیر اجرایی کردن آن طرح ها باشد، باز یک مورد مثبت است و من از جنبه های فکری و اجرایی، دکتر هاشمی وزیر بهداشت را فردی قوی می بینم ولی واقعا از جزئیات طرح آگاه نیستم که بتوانم یک قضاوت قطعی کنم. البته خود من حداقل هفته ای دوبار در کلینیک ویژه هستم و از نزدیک با تبعات و نتایج این طرح در بین مردم ارتباط دارم، ولی در دو سال اول دولت، آقای روحانی بودجه خاصی را به رفع تنگناهای بخش دارو ودرمان اختصاص داد و آن جنبه ای که به خاطر گرانی و کمبود داروها حاد شده بود، تعدیل شد منتها آن تحولی که مدنظر است، باید یک تحول بنیادی، مستمر و بلند مدت باشد. نه فقط در بخش دارو و درمان و مسائل حاد اورژانس. باید علاوه بر اینها در مسائل بهداشت و پیشگیری و تقویت فرهنگ پزشکی کار شود و باید به سمتی پیش برویم که در کشور یک پیشگیری اولیه صورت بگیرد. و این پیش گیری ها احتیاج به یک طرح ملی دارد که فقط وزارت بهداشت درگیر آن نباشد و بقیه هم در آن مشارکت داشته باشند.
سه شنبه ، ۲۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر پرداز]
[مشاهده در: www.khabarpardaz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها