تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837381101
یوسفی که در غیاب یعقوب بازگشت +تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:598: بیش از 30 سال است که این صحنه و این خبر در خانه های شهدای دفاع مقدس تکرار می شود. در خانه شهید مجتبی صادقی پور هم این صحنه تکرار شد. صحنه ای که برای همه اعضای خانواده شهید تکرار نشدنی و فراموش نشدنی است. پدر شهید امروز بزرگترین غائب این جمع است.به گزارش پایگاه 598، هوا بارانی است. بادهای پاییزی طی چند ساعت بی رحمانه شلاق های سرما را بر صورت تهرانی ها می نوازد و باران پاییزی بی وقفه می بارد. خبری به کوتاهی یک جمله برای یک مادر پیر، چندین نفر را راهی فاز یک اندیشه کرج کرده است. مادر با یک چادر رنگیروی مبل نشسته است و گاهی سعی می کند، روسری اش را در زیر چادر با دست مرتب کند، پسرش عکس شهیدش را در بغل او می گذارد و دخترش یک جلد قرآن به دستانش می دهد و می خواهد که آن را در بغل بگیرد. امیر داود کاظمی رئیس سازمان ایثارگران نیروی زمینی ارتش نشسته است کنار مادر و رو به او اینگونه صحبتش را آغاز می کند: «در طول تاریخ خیلی از اولیا مورد امتحان الهی قرار گرفتند. حضرت ابراهیم(ع) توسط فرزندش حضرت اسماعلیا(ع) آزموده شد و سالم برگشت. حضرت یوسف(ع) را خداوند مدتی از حضرت یعقوب(ع) گرفت ولی به لطف الهی بعد از سال ها دوباره به آغوش پدر برگشت. اما در طول تاریخ یک امتحان بزرگی را حضرت امام حسین(ع) انجام داد و هر کسی را که به قربانگاه برد دیگر برنگشت از جمله فرزند بزرگوارش حضرت علی اکبر(ع) اولین کسی بود که در روز عاشورا از طایفه بنی هاشم راهی میدان شد و به شهادت رسید. شهید بزرگوار مجتبی صادقی پور هم وقتی سال 59 در اوج جنگ به استخدام ارتش درآمد، شما هم وارد یک آزمون بزرگ الهی شدید تا اینکه در 5 فروردین سال 61 همزمان با عملیات فتح المبین به درجه رفیع شهادت نائل شد و پیکر مطهرش سال ها در بیابان های جنوب همچون حضرت زهرا(س) که گمنام بود، گمنام ماند. از آنجایی که خداوند موسی(ع) را به مادرش برگرداند مادر می خواهم این مژده را به شما بدهم که بعد از 33 سال پیکر پسر شما هم پیدا شده است...» خواهرها و برادرها که تا این لحظه سعی می کردند بی صدا اشک بریزند با شنیدن این سخن صدای گریه هایشان بلند می شود. مادر هم موقرتر از همه آرام اشک می ریزد. صحنه ای که بیش از 30 سال در خانه شهدای دفاع مقدس تکرار می شود بیش از 30 سال است که این صحنه و این خبر در خانه های شهدای دفاع مقدس تکرار می شود. سال های جنگ تحمیلی و سال های نزدیک به جنگ، وقتی قرار بود خبر شهادت فرزند یا بازگشت پیکرش را به خانواده بدهند، نیازی به مقدمه چینی نبود. گاهی همین که خانواده می دیدند همرزمان شهید به صورت گروهی پشت در خانه ایستاده اند و اذن ورود می خواهند تا آخر جریان را می فهمیدند. اما رفته رفته وقتی قرار شد خبری را بعد از سال ها که از جنگ می گذرد به مادر و پدر شهیدی بدهند، می بایست برنامه منظمی چیده و با مقدمه چینی و جمله به جمله روایت را عنوان کنند. بیش از 27 سال از پایان جنگ می گذرد. 45 هزار شهید مفقودالاثر دفاع مقدس بدان معنی است که خبر رسانی در مورد پیدا شدن پیکری از شهید، بارها و بارها بعد از جنگ تکرار شده است. و البته با توجه به هزاران خانواده شهید مفقود الاثری که بعد از چند دهه از شهادت فرزند، نشانی از شهیدشان ندارند نشان دهنده آنست که این جلسات باید هزاران بار دیگر هم تکرار شود. از هر خانواده چند نفر به جا مانده اند و چشم انتظار خبر و از والدین هر شهید کدامیک هنوز در قید حیات است و چشم به در دوخته تا خبری از فرزند دلبندش بیاورند؟ برای همین است که وقتی خبری از شهید مجتبی صادقی پور می آورند همه نگاه ها به سمت مادر است که بعد از سی سال با چنین خبری چطور برخورد خواهد کرد. تحقق رویای تکراری یک مادر و صحنه تکرار نشدنی خانواده شهید در خانه شهید مجتبی صادقی پور هم این صحنه تکرار شد. صحنه ای که برای همه اعضای خانواده شهید تکرار نشدنی و فراموش نشدنی است. و مادر شهید همچون دیگر مادران شهدا صبور تر از همه بستگان با این خبر برخورد می کند. مادری که شاید هزاران بار رویای شنیدن این خبر را با خود مرور کرده بود اما امروز صبورانه به آن گوش می سپارد. یک جمله امیر کاظمی کافیست تا گریه ها بی امان شود و همه زبان بگیرند. او می گوید: «پیکر شهید در یکی از بوستان های تهران سال گذشته به خاک سپرده شده است. مردم منطقه 14 او را در مراسم باشکوهی تشییع کردند و در بوستان نارنج به خاک سپرده شد.» خواهر و برادرها از ارتباطشان با برادر شهید می گویند. از روزهایی که به عقیده آن ها او می خواست حضورش در تهران را به خانواده خبر دهد. آن ها از خواب هایی می گویند که طی آن مراسم تشییع برادر را دیده اند. خواهر شهید می گوید: «من پارسال پیدایش کردم. من آمدم گفتم این را آزمایش کنید این داداش من است. ما 6 ماه خواب می دیدیم ایشان در یک بوستان توی پیروزی است. خوابمان را ترتیب اثر نمی دادیم تا اینکه یکی روز تلویزیون نشان داد یک خانمی از مشهد آمد تهران و بچه اش را پیدا کرد. من صبح رفتم سمت پیروزی و گفتم پیدایش می کنم. آنقدر گشتم تا دو قبر پیدا کردم که یکی از آن ها برای فتح المبین بود. وقتی رفتم آنجا آنقدر بی حس شدم که نمی توانستم از آنجا حرکت کنم. به برادرم گفتم به خدا خودش است چون من سر هیچ قبر دیگری این حال را نداشتم. و امروز خوشحالم که امروز برگشتی.» در واقع یکسال پیش در سالروز وفات ام المصائب حضرت زینب کبری(س) بود که جمعیت باشکوهی در منطقه 14 تهران برای تشییع پیکر دو شهید گمنام جمع شد. یکی از این دو شهید 25 ساله بود که در منطقه عملیاتی شرهانی و در تک دشمن در سال 67 به شهادت رسیده و شهید دیگر 20 ساله که در منطقه عملیاتی بستان و در عملیات فتح المبین به شهادت رسیده بود. شهدا نام و نشانی نداشتند اما منطقه ای که 2500 شهید برای انقلاب و دفاع مقدس تقدیم کرده است برای این گمنام های مطهر، سنگ تمام گذاشتند. و شهدا در بوستان نارنج تهران به خاک سپرده شدند. حالا بعد از گذشت یکسال از خاکسپاری آن ها در سومین روز از ماه محرم و ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) خبر شناسایی هویت پیکر مطهر یکی از این شهدا به خانواده چشم انتظارش می رسد. شهید 20 ساله ای که در منطقه عملیاتی بستان و در عملیات فتح المبین به شهادت رسید و به عنوان شهید گمنام در بوستان نارنج دفن شده است، همان مجتبی صادقی پور، جوان دلبند شهربانو باقری است، که 33 سال پیش برای همیشه با مادر خداحافظی کرد. او توپچی تانک در گردان 261 تیپ سه لشکر 92 زرهی نیروی زمینی ارتش بود که در میانه عملیات هنگام عبور از پل کرخه به همراه تانکی که درون آن بود، به داخل کرخه سقوط کرد و به شهادت رسید. یوسفی که در غیاب یعقوب بازگشت خانواده شهید صادقی پور همه در این مجلس از شهیدشان می گویند و اشک می ریزند. این خانواده امروز سه غائب دارد. دو برادر شهید که در یک سانحه رانندگی از دنیا رفتند و پدر شهید که 14 سال پیش درگذشت. پدر در واقع بزرگترین غائب این جمع است. بزرگی که رفتار یعقوب وارش برای پیدا کردن یوسف گمگشته اش شهره عام و خاص شده بود. کسی که تا روز آخر برای یافتن اثری از فرزند شهیدش تلاش می کرد اما موفق نشد تا او را در این دنیا زیارت کند. و حالا امروز یوسف در غیاب یعقوب بازگشته است. اعضای خانواده هر کدام وقتی سخن می گویند و مصاحبه ای می کنند با سوز دل از پدر یاد می کنند. از انتظار او که تمام نشدنی بود و عاقبت او را از پای درآورد. پدری که از مردم و مسئولینی که در تشییع پسرش در گمنامی شرکت کردند تشکر می کند، پدری که تا روزی که زنده بود اجازه نداد هیچکدام از فرزندان نام مجتبای شهیدش را بر روی فرزندان خود بگذارند چون طاقت شنیدن این اسم را نداشت و پدری که لحظه های آخر عمرش از بچه ها خواست عکس شهیدش را روی سینه اش بگذارند. مادر از دلتنگی های پدر مجتبی برای او می گوید و از سال هایی که انتظار کشید و اما فرصت نکرد تا خبر پیدا شدنش را بشنود. او می گوید: «هیچوقت به مجتبی نگفتم جبهه نرو. پدرش گاهی می گفت نرو. اما باز هم قسمتش شد و رفت و شهید شد. پدرش زمین کشاورزی داشت. وقتی شهید شد، همه مملکت را به دنبال او گشت. ولی نتوانست او را پیدا کند. الان عکس مجتبی و پدرش روی یک سنگ است. روزی که پدر مجتبی داشت از دنیا می رفت، گفت عکس مجتبی را بیاورید و بگذارید روی سینه ام و به بچه ها می گفت وقتی که من مُردم، عکس مجتبی باید روی سنگ قبرم باشد. الان روی سنگ قبر پدرش عکس مجتبی هم هست.» سکینه صادقی پور خواهر شهید هم وقتی از اشتیاق و بی تابی پدر مرحومش در یافتن خبری از برادر شهید می گوید. به خاطرات مختلفی اشاره می کند. او می گوید: «پدرم همیشه در خفا گریه می کرد. عید که می شد، می رفت در اتاق را می بست که بچه ها او را نبینند. عکس برادرم را می بوسید و با او درد و دل می کرد. حتی راضی نبود اسم او را روی بچه ای بگذاریم و در خانه او را صدا کنیم. طاقت شنیدنش را نداشت. این اجازه را به ما نمی داد و می گفت: «من منتظرم تا مجتبای خودم بیاید و او را با این اسم صدا بزنم.» یدالله صادقی پور برادر کوچک شهیدمجتبی صادقی پور، می گوید: «من سال گذشته خواب دیدم که یک نفر از خانواده ما را تشییع می کنند ولی مسئولین کشوری و لشکری همه حضور دارند. در خواب دیدم پدرم آمد و از حاضرین تشکر کرد. بعد از خواب بیدار شدم و گفتم این چه خوابی بوده است و چرا پدرم باید از این جمعیت تشکر کند؟ فردای آن روز وقتی اخبار را گوش کردم، فهمیدم دو شهید را در تهران تشییع کرده اند که یکی از آن ها در عملیات فتح المبین شهید شده بود. یک حس عجیبی به من دست داد و بلافاصله برای آزمایش DNA اقدام کردیم و از مسئول مربوطه یعنی آقای رنگین خواستیم اول آزمایش را از این شهید بزرگواری که در بوستان نارنج دفن شده بگیرند که شهیدمان شناسایی شد. پدرم 7 مهرماه سال 1380 در روز پدر فوت کرد. آن زمانی که برادرم شهید شد، پدرم خیلی پیگیری کرد. چندین بار رفت منطقه و چندین ماه در جبهه ها بود. تا با حمایت هایی که آن زمان انجام دادند، مسئولین دولتی و کشوری مسیر رودخانه را تغییر داده بودند؛ چون برادرم در رودخانه افتاده بود. تانک ایشان را از رودخانه درآورده بودند ولی اثری از برادرم و همراهان ایشان در تانک نبوده است. پدرم خیلی زحمت کشید که اثری از برادر شهیدم پیدا کند ولی موفق نشد.» و صبح یکشنبه برای نخستین بار بعد از 33 سال دوری، اعضای خانواده دور مزار شهید صادقی پور جمع می شوند و با او دیدار می کنند. شاید مادر از امشب دیگر راحت بخوابد.
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[مشاهده در: www.598.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها