تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836744528
دختری که مثل سگ ها زندگی می کرد! + عکس
واضح آرشیو وب فارسی:شلمچه نیوز: جولیا فولرتون باتن، در یک پروژۀ عکاسی سعی کرده تا زندگی کودکانی که در میان حیواناتی از قبیل سگ و گرگ بزرگ می شوند را بازآفرینی کند. به گزارش شلمچه نیوز، در زیر با سوژه های واقعی او آشنا می شوید: اوکسانا مالایا، اوکراین ۱۹۹۱ عکس هایی که جولیا فولرتون باتن گرفته است، کیفتی رویاوار و افسانه وار دارند. با این وجود، زندگی هایی که این عکس ها در پی نمایاندنشان هستند، واقعیند. عکاس این مجموعه می گوید: دو فرضیه در مورد اوکسانا مالایا وجود دارد، اول اینکه این بچه به ترتیبی سر از جنگل در آورده و دومی اینکه، اینقدر در خانه به او بی توجهی و با او بدرفتاری شده است که زندگی با حیوانات را به زندگی با انسانها ترجیح داده است. این بازنمایی، مورد دختری اوکراینی به نام اوکسانا مالایا را به تصویر می کشد. طبق گفته های فولرتون باتن، در سال ۱۹۹۱، اوکسانا در حالی پیدا شد که در یک پناهگاه با سگها زندگی می کرد. او هشت سال داشت و شش سال از عمرش را با سگها گذرانده بود. پدر و مادر او الکلی بودند و یک شب او را بیرون گذاشتند. بچۀ سه ساله به دنبال گرما، خود را چهار دست و پا، به پناهگاه سگها رساند و خود را به سگها چسباند و با این کار توانست زندگی خود را نجات دهد. او چهار دست و پا می دوید، وقتی که نفس نفس می زد زبانش را بیرون می آورد و پارس می کرد. او به خاطر عدم تعامل با انسانها، فقط دو کلمۀ «بله» و «نه» را بلد بود. اوکسانا در حال حاضر در کلینیکی در اودسا زندگی می کند. شامدئو، هند، ۱۹۷۲ فولرتون باتن می گوید: ماجرای این بچه ها مثل کارتون تارزان نیست. این بچه ها مجبور بودند برای غذا با حیوانات دیگر بجنگند. باید تنازع برای بقا را یاد می گرفتند. وقتی که داستانهای آنها را می خواندم، غافلگیر و بهت زده شده بود. او در پروژۀ عکاسی بچه های شکاری به سراغ داستان ۱۵ نفر رفته است و عکس های آتلیه اش بناست روایتگر زندگی این انسانها در میان حیوانات باشد. عکس زیر، شامدئو را به تصویر می کشد. او پسری هندی بود که در سال ۱۹۷۲ در جنگل پیدا شد. در آن زمان سن او را چهار سال تخمین زدند. او با توله گرگها بازی می کرد. پوست بسیار تیره ای داشت و دندانهایش تیز شده بود. ناختهایش بلند و خمیده شده بود، موهایش کبره زده بود و کف دستها، زانوها و کتفهایش پینه بسته بود. او به شکار مرغ علاقه داشت، خاک می خورد و هوس خون می کرد. او با سگ ها هم راحت دوست می شد. او هرگز حرف نزد، اما توانست مقداری زبان اشاره یاد بگیرد. شامدئو در سال ۱۹۸۵ درگذشت. مارینا چپمن، کلمبیا، ۱۹۵۹ کتاب «دختر بی نام» الهام بخش فولرتون باتن، برای آغاز کار بر روی این مجموعه عکس بوده است. این کتاب دربارۀ زنی کلمبیایی به نام مارینا چپمن است. فولرتون باتن می گوید:مارینا در سال ۱۹۵۴ و هنگامی که پنج سال داشت، از یک روستای دورافتادۀ آمریکای جنوبی به گروگان گرفته شد و سپس گروگانگیرها او را در جنگل رها کردند. او پنج سال در کنار یک خانواده از میمونهای کاپوچین زندگی کرد، تا اینکه شکارچی ها او را پیدا کردند. او از تمشک، ریشۀ گیاهان و موزهایی که میمونها برایش می انداختند تغذیه می کرد، در سوراخهای درختان می خوابید و مثل میمونها راه می رفت البته اینطور نبود که میمونها به او غذا بدهند و تر و خشکش کنند، او خودش مجبور بود که زنده ماندن را یاد بگیرد و توانایی و عقل لازم برای این امر را در اختیار داشت. او رفتار میمونها را تقلید می کرد و آنها به او عادت کرده بودند، شپش های موهایش را درمی آوردند و مثل یک میمون با او رفتار می کردند. چپمن حالا با شوهر و دو دخترش در یورکشایر زندگی می کند. فولرتون باتن می گوید: به خاطر داستان غیرمعمولش، خیلی ها حرفش را باور نکردند. آنها بدن او را اسکن کردند و استخوانهایش را آزمایش کردند تا ببینند که آیا واقعاً سوتغذیه دارد و به این نتیجه رسیدند که احتمال واقعی بودن داستانش وجود دارد. او خیلی خوشحال بود که از نامش در این پروژۀ عکاسی استفاده کنم. جان سبونیا، اوگاندا، ۱۹۹۱ ماری آن اوکوتا، مردم شناس بریتانیایی و مجری برنامۀ تلویزیونی «بچه های شکاری» مشاور عکاس این پروژه بود. اوکوتا به اکراین، اوگاندا و فیجی رفته و به سه تا از این بچه های شکاری که هنوز در قید حیاتند ملاقات کرده است. فولرتون باتن می گوید: این مورد به من کمک کرد تا در مورد نحوۀ قرار گیری دستهایشان، نحوۀ راه رفتن شان و راه زنده ماندنشان اطلاعات کسب کنم و بتوانم در بازآفرینی تصاویر از این توصیف ها استفاده کنم. من می خواستم تا جای ممکن عکس هایم واقعی و باورپذیر از آب دربیایند. عکس زیر با الهام از جان سبونیا گرفته شده است. عکاس می گوید: جان در سال ۱۹۸۸ از خانه فرار کرد. او در سه سالگی شاهد قتل مادرش به دست پدرش بود. او به جنگل فرار کرد و در آنجا با میمونها زندگی می کرد. او در سال ۱۹۹۱ گرفته شد، و در آن زمان شش سال داشت و او را به یتیم خانه سپردند… زانوهای او به خاطر راه رفتن مانند میمونها، پینه بسته بود. جان حرف زدن یاد گرفت و عضو گروه کر کودکان به نام «مروارید آفریقا» بود. با وجود اینکه بسیاری از داستانهایی که از بچه های شکاری نقل می شود، آمیزه ای از واقعیت و افسانه هستند، اما اوکوتا داستان سبونیا را باور دارد. مادینا، روسیه، ۲۰۱۳ ماری آن اوکوتا در وبسایت خود چنین نوشته است:این بچه های شکاری و عجیب، اغلب مایۀ خجالت و مخفی کاری در خانواده و اجتماع هستند. اینها داستانهای کتاب جنگل نیستند، بلکه اغلب مواردی هولناک از بی توجهی و بدرفتاری هستند. سرنوشت این بچه های بینوا را معمولاً ترکیبی از اعتیاد، خشونت خانگی و فقر به اینجا می کشاند. این بچه ها در اغلب موارد فرار کرده بودند، فراموش شده بودند، به آنها بی توجهی شده بود یا اینکه مخفی شده بودند. فولرتون باتن در مورد عکس زیر می گوید: مادینا از زمان تولد تا سه سالگی با سگها زندگی می کرد. در غذایشان شریک بود، با آنها بازی می کرد و در سرمای زمستان در کنار سگها می خوابید. وقتی که مددکاران اجتماعی در سال ۲۰۱۳ او را پیدا کردند، مادینا برهنه بود، چهار دست و پا راه می رفت و مثل سگ پارس می کرد. پدر مادینا خیلی زود پس از تولدش، او و مادرش را ترک کرده بو. مادرش که ۲۳ ساله بود به الکل روی آورد. او همیشه مست تر از آن بود که بتواند از کودکش مراقبت کند. خودش پشت میز می نشست و به غذا خوردن مشغول می شد، و دخترش به همراه سگها روی زمین استخوان به دندان می گرفت. مادینا تحت مراقبت قرار گرفت و پزشکان تشخیص دادند که با وجود دشواری هایی که از سر گذرانده بود، از لحاظ روانی و جسمی سالم است. سوجیت کومار، فیجی، ۱۹۷۸ فولرتون باتن می گوید: سوجیت هشت سال داشت که او را در میان یک جاده در حالی که با دستهایش بال بال می زد و شبیه مرغ رفتار می کرد پیدا کردند. او به غذایش نوک می زد، و روی صندلی مثل خروس چمباتمه می زد. او با زبانش، صدای کلیک درمی آورد. پدر و مادر او، او را در مرغدانی زندانی کرده بودند. مادر او خودکشی کرد و پدرش به قتل رسید. پدربزرگ و مادربزرگش، مسئولیت او را پذیرفتند، ولی همچنان او را در مرغدانی زندانی می کردند. برای کودکان شکاری که پیدا می شوند، گذار از عادات حیوانی بسیار دشوار است. در نهایت فردی به نام الیزابت کلایتون، او را نجات داد و همچنان از او مراقبت می کند. میزان
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شلمچه نیوز]
[مشاهده در: www.shalamchenews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها