تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837326603
۶ زن که نقش مهمی در کربلا داشتند / نخستین شهید زن کربلا
واضح آرشیو وب فارسی:رامشیر خبر: در واقعه کربلا زنان زیادی نقش داشته اند. مطالعه سرگذشت آنان در این حماسه می تواند درس آموز و الگوی بسیاری از زنان جامعه باشد.به گزارش رامشیر خبر به نقل از جهان، حجت الاسلام حمید احمدی جلفایی در گفت وگو با خبرنگار مهرخانه، درخصوص زنانی که در مسیر حرکت قافله امام حسین علیه السلام به ایشان پیوستند، گفت: در بررسی این امر به ۶ زن برمی خوریم که برخی از این ۶ نفر، نقش مهمی در کربلا ایفا کردند. ام وهب؛ همسر عبدالله بن عمیر کلبی او درخصوص اولین زن از این ۶ نفر، اظهار داشت: اولین شخصیتی که به عنوان بانویی نمونه در کربلا می توان از او یاد برد، زنی است به نام ام وهب؛ همسر عبدالله بن عمیر کلبی. در برخی منابع نام همسر این زن را عبدالله بن تمیم کلبی هم عنوان کرده اند، که از یاران نزدیک امام علی و امام حسین علیهماالسلام بود. این فرد در کوفه زندگی می کرد و نقل شده است زمانی که خبر محصورشدن امام حسین علیه السلام در کربلا را شنید، با همسرش مشورت کرد. همسرش نیز او را تشویق به یاری و همراهی امام علیه السلام کرد و یک شرط گذاشت که من را هم باید با خود ببری. این زن و شوهر شبانه به سمت کربلا حرکت کرده و به کاروان امام حسین علیه السلام پیوستند. این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: منابع معتبری مانند صفحه ۴۳۰، جلد ۵ از تاریخ طبری؛ صفحه ۵۶۴، جلد ۲ کتاب الکامل فی التاریخ؛ صفحه ۱۶۱ الملهوف؛ صفحه ۶۲ مثیرالاحزان و صفحه ۱۷، جلد ۴۵ بحارالانوار، قضیه ام وهب را به صورت مبسوط ذکر کرده اند. از نحوه حضور ایشان در صف یاران امام حسین علیه السلام مطلب چندانی نقل نشده است، اما کتب تاریخی بدون استثنا به نحوه شهادت عبدالله عمیر و همسرش ام وهب، پرداخته اند. در زیارت ناحیه مقدسه هم اسم همسر ام وهب آمده است: «السَّلَامُ عَلَی عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَیرٍ الْکلْبِی». خطاب امام حسین (ع) به ام وهب او با اشاره به نقل تاریخ طبری گفت: در این کتاب آمده است: زمانی که عبدالله به میدان رفت و به خاک افتاد، همسرش عمودی را برداشت و به یاری شوهرش به سوی میدان حرکت کرد. عباراتی که این زن در مسیر حرکت خود به سمت شوهر به زبان آورده، تاریخ نویسان را شگفت زده کرده است؛ او خطاب به همسرش گفت: “برو و با ناپاکان روزگار که کسانی جز ذریه محمد صلی الله علیه وآله وسلم هستند، بجنگ و آن ها را نابود کن.” در این عرصه امام حسین علیه السلام فرمودند: جلوی این زن را بگیرید و خطاب به او عرضه داشتند: “شما از ناحیه اهل بیت علیهم السلام، بهترین خیر را پاداش گرفته ای؛ به سمت زنان برگرد و در میان زنان باش که جنگ بر زنان واجب نیست.” نخستین شهید زن کربلا احمدی جلفایی با بیان این که در برخی مقاتل مانند طبقات کبری و مثیرالاحزان، عبدالله بن عمیر اولین شهید کربلا شناخته شده است و اگر این نقل درست باشد، ام وهب هم اولین زن شهید کربلا به حساب می آید، ادامه داد: بعد از شهادت همسر ام وهب، نتوانستند جلوی ام هب را بگیرند و او به کنار جنازه شوهر خود رفت و به گریه و ندبه پرداخت تا این که رستم؛ غلام شمر، عمودی را بر سر این زن فرود آورد و او را به شهادت رساند. زنی سرشار از ایمان و بصیرت/ “به خدا من تو را رها نمی کنم تا بمیرم” این پژوهشگر تاریخ درخصوص نقش آفرینی ام وهب در واقعه کربلا خاطرنشان کرد: از نشانه ها و نقل های اندکی که در تاریخ آمده است و عاقب به خیری این بانوی نمونه در کربلا به خوبی می توان این استنباط را کرد که این زن سرشار از ایمان و بصیرت بود و شهامت و شجاعت خاصی داشت. در برخی از نقل ها مثل آن چه تاریخ طبری از ابی مخنف نقل می کند، آنست که آمده است که وقتی همسر این زن به سمت میدان حرکت می کند، می گوید: “به خدا من تو را رها نمی کنم تا بمیرم.” برخی از تواریخ نیز در مورد نوحه خوانی او بر جنازه شوهرش نقل می کنند که زمزمه می کرد: “ای شوهرم، بهشت گوارای تو باد!” که این نیز نشان از ایمان و یقین ام وهب به مقام شهادت دارد. این ماجرا را با تفصیل بیشتر، کتاب هایی مانند انصاب الاشراف و الارشاد شیخ مفید نیز بیان کرده اند. چهار درس مهمی که می توان از ام وهب آموخت او ادامه داد: چهار درس مهم که زنان ما می توانند از زنی چون ام وهب فرابگیرند عبارت است از: اول، همدلی و هم فکری با شوهر، که در جریان مشورت با همسر اتفاق افتاد و این دو را به کاروان امام رسانید؛ امری که در زندگی امام علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها نیز به عنوان یک اصل در زندگی زناشویی شناخته می شود. دوم، شجاعت؛ برخلاف تصور ابتدایی برخی گویندگان و نویسندگان که سعی دارند زن مسلمان را یک زن گوشه نشین و بدون مسئولیت های اجتماعی نشان دهند، از بررسی تمام الگوهایی که از زنان موفق در کربلا و پیش از آن و پس از آن حاصل می شود، می توان دریافت که زن مسلمان در جامعه حاضر می شود، اما به صورت مفید و هدفمند. احمدی جلفایی درس سوم را اعتقاد و ایمان دانست و گفت: این اعتقاد در عبارات و کلمات ام وهب دیده می شود، چهارم، بصیرت کافی به مسایل موجود در عصر خود؛ باید دقت داشت که بسیاری از زنان آن دوره که تاریخ زندگی شان با وقایع عاشورا هماهنگ بود، نسبت به این واقعه بی تفاوت بودند و در برخی موارد حتی به خاطر مال دنیا شوهرانشان را به حضور بر علیه امام حسین علیه السلام و تقابل با او تشویق کردند. نقل های متفاوت تاریخ در مورد ام وهب این استاد حوزه با بیان این که در امالی شیخ صدوق، نظیر این ماجرا برای مادر شخص دیگری به بنام وهب که نصرانی بوده و همسر او ذکر شده است، گفت: در این نقل آمده است که جوانی در ماجرای کربلا حاضر می شود و شبیه آنچه که گفته شد برای ایشان رخ می دهد، اما تفاوت هایی بین این نقل و نقل قبلی وجود دارد که احتمال می رود این دو، دو شخص بودند، اما به دلیل آن که از جهاتی شبیه هم بودند، گاهی در مقاتل در نوشتن این تشابهات به اشتباه افتاده اند. در این میان منابع متأخر نیز به امالی شیخ صدوق استناد کرده اند، که گفته شده است او و مادرش، نصرانی بودند و به دست حسین علیه السلام مسلمان شدند. البته در این نقل نیز اشاره ای به وجود تازه عروس نشده است، چراکه صحت ندارد. او ادامه داد: میان این دو قضیه خلط شده است؛ تواریخ معتبر ام وهب، زن عبدالله بن عمیر را ذکر کرده اند که زن تقریباً جوانی نیز بود و امالی صدوق قضیه مشابه دیگری را برای ام وهبی نقل می کند که پسرش وهب بود و هر دو نصرانی بودند و مسلمان می شوند. این دو زن متفاوت از یکدیگر هستند؛ چرا که شیخ صدوق بر نصرانی بودن ام وهب تأکید می کند و از طرف دیگر نحوه شهادت نیز در این دو قضیه متفاوت است؛ در ماجرای همسر عبدالله ذکر شده است که بعد از شهادت عبدالله همسرش بر بالین اش حاضر شده و میله ای بر سرش فرود آمده و شهید می شود، اما در ماجرای ام وهب، وهب اسیر می شود و عمر سعد امر می کند که او را گردن بزنند و بعد سر او را به سمت مادرش پرتاب می کنند، آن جاست که مادر وهب شمشیری برداشته و به سمت لشکر یزید حمله ور می شود؛ در این جا نیز امام حسین علیه السلام، جمله ای مانند آن چه در مورد همسر عبدالله گفتند بیان می دارند: “ام وهب بنشین، که جهاد بر زنان نیست و هم تو و هم فرزندت با جد من در بهشت خواهید بود.” نکته آنست که در این قضیه تصریحی بر به شهادت رسیدن ام وهب وجود ندارد؛ با این وجود این ماجرا بر بصیرت، یقین و ایمان والای ام وهب دلالت دارد؛ خصوصاً زمانی که سر فرزند را بازگردانده و می گوید: “ما قربانی که در راه خدا داده ایم، پس نمی گیریم.” زنی که در کربلا نبود، ولی موجب حضور همسرش در کربلا شد این پژوهشگر تاریخ درخصوص زن مؤثری دیگر در واقعه کربلا گفت: زن دیگری که در کربلا حاضر نبود، ولی موجب حضور همسرش در کربلا و نقش آفرینی کلیدی او در این ماجرا شد؛ به گونه ای که امام حسین علیه السلام در عرصه های مختلف جنگ و تدبیر لشکر، از هم فکری و هم رأیی او بهره بردند، شخصی است که در برخی نقل ها نام او “دیلم” است و در برخی از اقوال “دلهم”، ذکر شده است؛ همسر زهیر بن یقین؛ زنی بسیار بابصیرت و روشن دل. “سبحان الله، آیا کسی مثل فرزند رسول خدا تو را می خواند و تو اجابت نمی کنی؟” این استاد حوزه تشریح کرد: قضیه این زن و شوهر در منابع تاریخی بسیار مشهور است؛ زمانی که امام حسین علیه السلام در مسیر کربلا در منزلی به نام زرود خیمه زده بود، متوجه می شوند که خیمه ای در نزدیکی ایشان برپا شده است. از نام صاحب خیمه سؤال کرده و پی می برند که متعلق به زهیر است. زهیر از حج بازمی گشت و به سمت کوفه روانه بود. امام حسین علیه السلام فرستاده ای را به سوی زهیر می فرستند و زهیر از پاسخ گویی به ایشان امتناع می کند. احمدی جلفایی با بیان این که در این جا نقش یک همسر خوب و کامله، در سعادت و عاقبت به خیری مرد نشان داده می شود، ادامه داد: در این زمان دیلم رو به زهیر کرده و می گوید: “سبحان الله، آیا کسی مثل فرزند رسول خدا تو را می خواند و تو اجابت نمی کنی؟” این سخن احساسات زهیر را تحریک کرده و به سمت امام حسین علیه السلام می رود؛ از آن چه میان امام حسین علیه السلام و زهیر می گذرد، منابع تاریخی حرفی نزده اند، اما بعد از این صحبت است که او خیمه های خود را جمع می کند، همسر خود را طلاق می دهد و به امام حسین علیه السلام می پیوندد و به یارانش نیز می گوید که من به امام علیه السلام پیوستم؛ هرکدام که می خواهید در رکاب امام علیه السلام بیاید و هر که نخواست، من بیعتم را از او برداشتم. چرا همسر زهیر در کربلا حاضر نشد؟ او درخصوص این که چرا همسر زهیر؛ با این بصیرت و یقین، در کربلا حاضر نمی شود، اظهار داشت: این امر با توجه به برخی قراین تاریخی امری موجه است؛ یکی از این قراین آنست که او می خواست در کربلا باشد، اما زهیر به او گفت: “اگر می خواهی من با امام حسین علیه السلام باشم، باید از من طلاق گرفته و بروی.” در برخی نقل ها مانند انصاب الاشراف یا لهوف تصریح شده است که این زن با گریه و زاری از شوهرش جدا شد. این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: در برخی از مقاتل نیز آمده است که وقتی زهیر به شهادت رسید، امام حسین علیه السلام کلماتی را به زبان آوردند که در شأن کمتر شهیدی به کار بردند. به نظر می رسد هر چه این عبارات زیباتر باشد، بر شأن و مرتبت دیلم یا دلهم نیز اشاره بیشتری خواهد داشت. دو ویژگی مهم دیلم او با بیان این که دو ویژگی مهم در این زن وجود دارد که می تواند او را به عنوان زن الگوی عاشورایی معرفی کند، اظهار داشت: این دو ویژگی عبارت است از: بصیرت؛ که در عباراتی که برای تحریک همسرش جهت همراهی امام حسین علیه السلام به کار گرفت، پیداست، و دیگری جان فشانی و ایثاری که در راه حق نشان داد و علی رغم اکراهی که داشت، دست از شوهر خود برمی دارد. دو شبهه نامتعبر تاریخی در مورد زهیر و همسرش این استاد حوزه با اشاره به دو شبهه نامعتبر در مورد زهیر و همسر او گفت: در کتاب مجالس المواعظ بیان شده است که زهیر در کودکی با امام حسین علیه السلام هم بازی بود و خاک جای پای امام علیه السلام را می بوسید و زمانی که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم این صحنه را دیدند او را مورد ملاطفت قراردادند. این ماجرا در هیچ منبع معتبری نیامده است و با تقویم زندگانی زهیر نیز هم خوانی ندارد؛ چراکه زهیر در آن تاریخ نمی توانسته در مدینه باشد. در برخی نقل ها نیز چنین قضیه ای به حبیب بن مظاهر نسبت داده شده و در سایر نقل ها مانند المنتخب طریحی، این ماجرا بدون نام شخص بیان شده است. او ادامه داد: شبهه نامعتبر دیگر در مورد همسر زهیر است؛ آن چه در سریال مختارنامه از خیمه زدن او بعد از عاشورا در بیابان نشان داده شد، در هیچ منبعی، حتی منابع ضعیف، نقل نشده است. مسئله دیگر در مورد حضور دیلم در کربلاست که در یک کتاب خاص آمده است و این طور گفته شده که او در کربلا بوده و تا انتها نیز حضور داشته و یا چنین دریافت می شود که این زن در میان اسرایی که برای دفن جنازه در روز چهلم آمدند، حضور داشته است. در طبقات الکبری آمده است وقتی عاشورا به پایان رسید، همسر زهیر به غلام خود، شجره، گفت: “برو و مولایت را پیدا و او را کفن کن! “نکته آنست که این قضیه استبعاد دارد و اصل قضیه بازگشت به کربلا و ماجراهایی نظیر آن، مورد ابهام است، اما اگر چنین قضیه ای هم رخ داده باشد، با فاصله زمانی بسیاری بعد از کربلا صورت گرفته که همسر زهیر به امیدی غلامش را به آن جا می فرستد، اما باز هم باید به این نکته دقت داشت که این نقل منفرد است و تنها در کتاب طبقات الکبری آمده است. زنی در میان سپاه ابن سعد احمدی جلفایی در ادامه درخصوص چهارمین زن مؤثر در کربلا اظهار داشت: این زن، زنی از طایفه بنی بکر است و تنها یک نشان در برخی مقاتل درباره او آمده است. در کتاب لهوف، صفحه ۱۸۰ و مثیرالاحزان، صفحه ۷۷ به نقل از عمید بن مسلم آمده است که وقتی حادثه کربلا به پایان می رسد و سپاهیان به سمت خیمه ها یورش برده و به قتل و غارت می پردازند، زنی از طایفه بکر بن وائل، که در میان سپاه ابن سعد بود، وقتی می بیند که به سمت خیمه های امام حسین علیه السلام حمله برده می شود، با همسرش به مجادله برمی خیزد و حتی شمشیر برداشته در برابر سپاه عمر سعد می ایستد و این عبارت را به زبان می آورد که: “ای آل بکر بن وایلً، آیا من بایستم و ببینم که خاندان رسول خدا غارت می شوند؟ً” ادامه ماجرا و آن چه بر سر این زن می آید در این نقل ها ذکر نمی شود، اما در برخی نقل ها آمده است که همسرش دست او را گرفته و او را برمی گرداند. همسر شهیدی که با دستان خود فرزندش را آماده رفتن به میدان می کند این پژوهشگر تاریخ با بیان این که پنجمین شخصیتی که می توان نام برد، مادر عمر بن جناده است که هم همسرش در کربلا شهید می شود و هم فرزندش، افزود: طبق نقل مقتل الحسین خوارزمی، جلد ۲، صفحه ۲۱، این زن به همراه شوهر و فرزند خود در کربلا حاضر بوده و با دستان خود فرزندش را آماده رفتن به میدان می کند. در مرتبه اول، امام حسین علیه السلام اجازه نبرد به این جوان نمی دهند و می فرمایند پدرت تازه شهید شده است و مادرت داغدار است، اما جوان می گوید: “یابن رسول الله!، مادرم خودش به من دستور داد تا برای یاری شما به میدان بروم.” امام علیه السلام هم که چنین رشادتی را از این مادر و فرزند می بینند، اجازه رفتن به میدان می دهند. به دنبال شهادت این شهید هم مادرش با عمود به سمت دشمن می رود و به دستور امام حسین علیه السلام به خیمه ها بازمی گردد. کنیز مسلم بن عوسجه او درخصوص ششمین شخصیت زن حاضر در کربلا خاطرنشان کرد: ششمین شخصیتی که می توانیم از او نام ببریم، کنیز مسلم بن عوسجه است. در برخی از مقاتل مانند تاریخ طبری، جلد ۵، صفحه ۴۳۵، الکامل، جلد ۲، صفحه۵۶۵ و مقتل الحسین خوارزمی و ارشاد شیخ مفید، نوشته اند که در لحظه های آخر عمر مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر بر بالین او حاضر می شود و می شنود که کنیز او فریاد می زند و مولایش را صدا کرده و به سمت او می آید. البته از این فرد حرف دیگری گفته نشده و تنها به حضور او این گونه اشاره شده است. چرایی برجسته ساختن حضور اندک زنان در کربلا احمدی جلفایی با بیان این که نباید این حضوری که ما برای زنان ذکر می کنیم، کم و اندک دانسته شود، اظهار داشت: گاه بر این حضور زنان در عاشورا طعنه هایی نیز زده شده که این چه نقش و حضوری است که شما هم بدان بال و پر می دهید؟! نکته ای که باید به آن دقت داشت این است که علاوه بر آن که همه مردانی که در کربلا حضور داشتند، به نوعی زنانشان نقش آفرینی در این واقعه داشته اند، ما باید این نسبت حضور را با تعداد کل مردان مقایسه کنیم؛ چراکه تعداد مردانی که در کربلا حاضر بودند در مقایسه با تعداد کل جامعه مسلمانان بسیار اندک بود. او ادامه داد: این تعداد حضور و این نقش آفرینی زنان در مقایسه با مردانی که درکربلا حاضر شدند، اگر بیشتر نباشد، کمتر نیست. همچنین نباید از موانع عرفی، سنتی و اجتماعی که در مورد حضور زنان در آن دوران وجود داشت، غافل شد؛ نکته ای که همین حضور زنان را نیز ویژه و قابل تقدیر می سازد.
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رامشیر خبر]
[مشاهده در: www.ramshirkhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها