تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867216408
مین؛ کابوس ساکنان مناطق مرزی
واضح آرشیو وب فارسی:اعتماد: بنفشه سام گیس| یک لایه... 5 لایه... 15 لایه... 20 لایه... قادر نباتی باید باقیمانده پای راستش را در 20 لایه پارچه نخی بپیچد تا در پروتز جا شود. اگر تعداد لایه های پارچه ای کم باشد، پروتز نامرغوب، باقی مانده پای قادر نباتی را زخم می کند و زخم بیشتر، یعنی قطع پا، هر بار بالاتر و بالاتر.... . قادر نباتی روز 4 آبان 93 رفت روی مین والمرا. نرسیده به کانال مرزی بانه. 10 دقیقه به 7 صبح بود و قادر نباتی می خواست برود آن طرف مرز تا یک کوله بار به ارزش 60 هزار تومان بیاورد و خرج یک روز زندگی خانواده اش را تامین کند. قادر که پرت شد بالای درخت و از بالای درخت که افتاد پایین، فهمید رفته روی مین. دست کشید به پای راستش. پای راست، از زانو به پایین دیگر نبود. به جای مچ و ساق و پاشنه و پنجه پا، خرده استخوان آمد زیر دستش و رگ و پی ریش ریش شده. پشت سرش، عادل محمدیان کور شده بود. فکش خرد شده بود. صورتش پر از ترکش مین شده بود...... امروز، روز جهانی حمایت از قربانیان مین است. دیروز چهار نفر در دهلران روی مین رفتند. سه نفرشان دیگر امروز زنده نیستند و یک نفرشان هم مجروح است و روی تخت بیمارستان. فرماندار شهرستان مرزی دهلران گفته که این چهار نفر دنبال جمع آوری ضایعات جنگی رفته بودند. نامگذاری این روز و هزاران روز درباره قربانیان مین به درد قادر نباتی و عادل محمدیان و هیچ کدام از آنهایی که تا امروز قربانی مین شده اند نمی خورد. او و عادل محمدیان علیل شده اند. او و عادل محمدیان و باقی قربانیان مین، قربانی مین نشده اند، قربانی فقری شده اند که پنجه هایش بر پیکر زندگی عادل و قادر و هزاران هزار دیگر چنگ می اندازد. قادر و عادل، امروز بیکارتر و بی درآمدتر و فقیرتر از روزهای قبل از 4 آبان 1393 شده اند. اگر تا روز 4 آبان 1393 می توانستند هفته ای یک بار با دفترچه واردات مرزی که از هنگ مرزی گرفته بودند، بروند بازارچه مرزی عراق و یک کوله به ارزش حداکثر 60 هزار تومان بیاورند و باقی روزهای هفته را هم بروند قاطی دو هزار باربر پشت مرز که بارکشی کنند و برای هر کول تا پای تویوتاها سه هزار تومان مزد بگیرند و 10 کول که بردند، 30 هزار تومان درآمد یک روز کارشان را به جیب بگذارند و مسیر 60 کیلومتری تا سقز را 25 هزار تومان کرایه ماشین بدهند و برگردند به سمت خانه، امروز دیگر هیچ کدام اینها نیست. قادر نباتی، امروز زندگی اش را با قرض کردن از قوم و غریب و آشنا می گذراند که آنها هم از قرض دادن خسته شده اند. « هنوز آفتاب نزده بود. 10 دقیقه به هفت صبح بود. من آن روز اجازه استفاده از دفترچه نداشتم. مامور صورتش را پوشانده بود که ما نشناسیمش. گفت باید 200 هزار تومان بدهی تا بتوانی از پشت برجک بروی و از مرز رد شوی. ندادم. آمد جلویم رابگیرد رفتم سمت کانال مرزی. مرز ایران را با کانال جدا کرده بودند. هنوز به کانال نرسیده بودم. همان جا مین منفجر شد.» قادر نباتی مین را ندید. شاخک مین ضد نفر حتی برق هم نمی زد آنقدر که در عمق خاک بود. قادر نباتی بیهوش هم نشد. تا به بیمارستان سنندج رسیدند و تا رفت اتاق عمل هم به هوش بود. آن موقع هم که مسوولان بیمارستان گفتند «بیمه سلامت ایرانیان» برای مجروحان مین به هیچ دردی نمی خورد هم به هوش بود. «ماشین از روستای عباس آباد آمد و من را بردند بیمارستان صلاح الدین ایوبی بانه. دکترها گفتند نمی توانند کاری برایم انجام بدهند چون وسیله ای ندارند. از آنجا رفتیم بیمارستان بعثت سنندج. ساعت چهار بعدازظهر من را بردند اتاق عمل. شش ساعت زیر عمل بودم. 12 روز بستری بودم. دو میلیون تومان در بیمارستان بانه گرفتند. هفت میلیون تومان در بیمارستان سنندج گرفتند. گفتند رفتی روی مین و بیمه قبول نمی کنیم.» هفته دیگر همین موقع قادر نباتی به یک سال قبل فکر می کند. پروتز پلاستیکی را درمی آورد. 20 لایه پارچه نخی را از روی باقیمانده پای راستش باز می کند روی صندلی پلاستیکی آبی رنگش می نشیند، عصایش را کنار می گذارد. پرونده اش را کاغذ به کاغذ روی زمین می چیند و آن جمله ای را بلندتر از بقیه می خواند که نوشته «متهم به ورود غیرقانونی از مرز عراق به داخل خاک ایران و حمل بار قاچاق» و هرچه فکر می کند جواب این سوال را پیدا نمی کند که چطور در حال ورود غیرقانونی بوده اما شاهدان داخلی از محتوای بار قاچاق او گزارش داده اند.... آخرین گزارش رسمی اعلام شده درباره آلودگی مین در 5 استان مرزی خوزستان: یک میلیون و 380 هزار هکتار از زمین های استان آلوده به مین بوده است. ایلام: بیش از 400 هزار هکتار از زمین های استان آلوده به مین بوده است. کردستان: هزارو 480 هکتار از زمین های استان آلوده به مین بوده است. کرمانشاه: 691 هزار هکتار از زمین های استان آلوده به مین بوده است. آذربایجان غربی: 59 هزار هکتار از زمین های استان آلوده به مین بوده است. آخرین وضعیت پاکسازی و حمایت از قربانیان مین در استان کردستان محسن بیگلری ٭ بارها در مجلس اعلام کردیم که قربانیان مین نیازمند توجه و حمایت هستند و پاکسازی این مناطق باید تسریع شود. وزیر کشور هم دستور داد که اعتبار ویژه ای برای پاکسازی این استان ها اختصاص داده شود. متاسفانه در هر ماه یک یا دو بار شاهد انفجار مین در استان کردستان هستیم که منجر به کشته شدن یا معلولیت ساکنان استان می شود. پاکسازی در استان کردستان انجام شده اما کامل نیست و بقایای مین ها همچنان در شهرهای مرزی سقز و مریوان و بانه و سروآباد وجود دارد. در واقع تا امروز، عزم جدی برای پاکسازی مین ها نبوده و اگر چنین عزمی وجود داشت، شاهد تداوم حوادث انفجار مین و تلفات انسانی نبودیم. انتظار ما، حمایت از قربانیان، تخصیص اعتبار ویژه و شناسایی این افراد به عنوان جانباز و شهید است در حالی که این افراد، نه تنها اغلب به عنوان شهید و جانباز محسوب نمی شوند بلکه حتی اگر پس از طی کردن هفت خوان رستم، بتوانند تحت پوشش بنیاد شهید قرار بگیرند، اخیرا اعلام شده که حقوقی به این افراد پرداخت نشود. متاسفانه هر روز هم به تعداد قربانیان مین اضافه می شود و اکثر قربانیان مین افراد زیر خط فقر هستند چون اگر تمکن مالی داشتند برای دامداری و چیدن گیاهان دارویی به نقاط صعب العبور کوهستان نمی رفتند و کول بری نمی کردند. من در حوزه انتخابیه خودم- سقز و بانه- تلاش کردم که روند رسیدگی به پرونده این افراد در کمیسیون ماده 2 فرمانداری تسریع شود و انتظار دارم یکی از اعضای کمیسیون ماده 2 فرمانداری ها، نماینده مردم باشد. متاسفانه در رسیدگی پرونده ها از سوی کمیسیون ماده 2 با این مشکل مواجهیم که در شرایط همزمان برای دو قربانی مین، یکی از قربانیان را به عنوان شهید محسوب کرده اما از دیگری که دچار قطع عضو شده صورت سانحه می خواهند در حالی که هر دو نفر در یک محل و بر اثر انفجار یک مین قربانی شده اند. ٭ نماینده سقز و بانه آخرین وضعیت پاکسازی و حمایت از قربانیان مین در استان خوزستان سید راضی نوری ٭ متاسفانه یکی از عواقب منفی جنگ برای استان خوزستان و سایر استان های مرزی، باقی ماندن مواد منفجره است. چنان که هنوز در شوش دانیال، مرز شلمچه، مرز چزابه و مرز فکه، مین و مهمات باقی مانده و طی سال های گذشته هم شاهد تلفاتی بودیم. البته پاکسازی در حال انجام است و زمین های کشاورزی تقریبا به طور کامل پاک شده اما مراتع و زمین هایی که از نظر کشاورزی بکر بوده به طور کامل پاکسازی نشده و در مناطقی هم به دلیل ماسه ای بودن بافت زمین و وزش بادهای موسمی در تابستان، مین ها جابه جا شده و توسط ماسه ها پوشیده شده اند که این اتفاق بسیار خطرناک است. انتظار داریم وزارت دفاع و ستاد کل نیروهای مسلح و ارتش که متولی پاکسازی هستند به پاکسازی کامل از بابت مین های ضد نفر و راکت های منفجر نشده و حتی راکت هایی که عراقی ها در عقب نشینی های شان جا گذاشتند بیشتر توجه داشته باشند. البته تمام مناطق جنگی کشور با این مشکل مواجهند و توجه بیشتر به تکمیل پاکسازی می تواند توسعه اقتصادی را در این مناطق به دنبال داشته باشد. متاسفانه بسیاری از هموطنان ما که بر اثر انفجار مین ضد نفر دچار قطع عضو شده اند نه تنها توسط بنیاد شهید به عنوان جانباز تایید نمی شوند بلکه رسیدگی به کارشان هم بسیار کند است. گناه این افراد چیست که اغلب هم جوان و حداکثر 20 الی 30 سال سن دارند؟ یک دامدار که بر اثر انفجار مین دچار قطع عضو شده باید به عنوان مجروح جنگی یا متضرر از آثار جنگ شناسایی و حمایت شود تا به این شکل، حداقل مرهم را بر زخم های عمیق شان گذاشته باشیم. ٭ نماینده شوش آخرین وضعیت پاکسازی و حمایت از قربانیان مین در استان ایلام علی محمد احمدی ٭ دولت، وزارت دفاع و ستاد کل نیروهای مسلح تاکنون اقدامات خوبی برای پاکسازی مناطق جنگی انجام داده اند اما در استان های شمال غرب، جنوب غرب و خوزستان و در طول 1400 کیلومتر مرز مشترک با عراق و به خصوص در استان ایلام که بیش از 400 کیلومتر مرز مشترک دارد، گستره وسیعی از منطقه آلوده به مین و مواد منفجره بوده است. آنچه پاکسازی شده، عمدتا میدان مین و مناطقی است که نقشه داشته در حالی که بسیاری از مواد منفجره، مین های ضد نفر که سبک هستند و گلوله های عمل نکرده، عمدتا بر اثر فرسایش خاک، باران و تاخیر زمانی از نقطه ای به نقطه دیگر منتقلشده که آسیب و تلفات جانی از کشاورزان و دامداران در آن مناطق را به دنبال داشته و هر دو یا سه ماه شاهد انفجاری هستیم که تعدادی بر اثر آن شهید و تعدادی هم مجروح می شوند. نمی توان این ادعا را داشت که تمام مناطق جنگی پاکسازی شده و عمدتا به دلیل پایان جنگ، بسیاری از این مناطق آلوده هم رها شده است. به دلیل بیکاری در منطقه، برخی افراد هم با انگیزه دسترسی به این مواد که ارزش اقتصادی دارد سراغ این مواد می روند و تلاش می کنند بخشی از این مهمات را با کوبیدن به زمین یا با استفاده از ابزار تیز جدا کنند که حین این عمل، این مهمات منفجر می شود و از این مسیر هم تعداد مجروح و کشته های ما زیاد است. در حالی که هنوز ادعای تکمیل پاکسازی در این مناطق پذیرفته نیست، این افراد که برای امرار معاش وارد منطقه می شوند در صورت وقوع انفجار باید مورد حمایت دولت قرار بگیرند و از امکانات مشابه سایر شهدا و جانبازان بهره مند شوند در حالی که این اتفاق معمولا نمی افتد. ٭ نماینده دهلران، آبدانان و دره شهر آخرین وضعیت پاکسازی و حمایت از قربانیان مین در استان کرمانشاه فتح الله حسینی ٭ سال 91 وزارت کشور و وزارت دفاع جشن پاکسازی استان کرمانشاه از مین و مهمات دوران جنگ را برگزار کردند و گفتند که دیگر مین در استان کرمانشاه نیست که ما این جشن را محکوم کردیم و به وزیر دفاع و وزیر کشور اخطار دادیم که از این پس مسوولیت هر انفجار و تلفاتی با شماست و آنها هم این اخطار ما را پذیرفتند. بعد از یک هفته از برگزاری این جشن هم چند نفر از ساکنان استان بر اثر انفجار مین مجروح و شهید شدند. دولت مدعی است که تا امروز 750 هزار هکتار از زمین های ایلام و کردستان و خوزستان پاکسازی شده اما طبق قانون، پاکسازی باید در عمق 80 سانت انجام شود در حالی که امروز پاکسازی در عمق 30 سانت انجام می شود. همچنان در مناطق سومار و تیله کوه و فامو و کورموش و روستای سرابله آلودگی مین وجود دارد. البته تلاش هایی در پاکسازی بوده و دولت هم مصمم به پاکسازی است اما با برگزاری آن جشن، مردم فریب خورده و فکر می کنند که مین در زمین ها نیست که متاسفانه طی سال های گذشته بارها شاهد انفجار مین در همین مناطق و قربانی شدن هموطنان بوده ایم. ٭ نماینده قصر شیرین، سرپل ذهاب و گیلانغرب آخرین وضعیت پاکسازی و حمایت از قربانیان مین در استان آذربایجان غربی رسول خضری ٭ من بارها به وزیر کشور سابق در مورد پاکسازی مناطق جنگی از مین تذکر دادم و ضمن تذکر به آقای رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت یازدهم کار به طرح سوال از ایشان رسید. مین های دوران جنگ که در مناطق کوهستانی کاشته شده بود، طی سال های گذشته توسط آب و سیلاب و رانش زمین جابه جا شده و سالانه شاهد قربانیانی هستیم که بر اثر انفجار مین های باقیمانده از دوران جنگ، جان شان را از دست می دهند یا دچار معلولیت می شوند و در حالی که این جنگ افزارهای باعث معلولیت یا کشته شدن این عزیزان، از ابزارهای دولت و بازمانده های جنگ است، به ندرت هم تحت پوشش بنیاد شهید قرار می گیرند و اغلب به عنوان مددجویان کمیته امداد مورد حمایت قرار می گیرند که مستمری های کمیته امداد هم بسیار ناچیز است و این افراد نمی توانند با این رقم ها امرار معاش کنند. متاسفانه روند پاکسازی هم بسیار کند است و با وجود تذکر کتبی و شفاهی و حتی طرح سوال از وزیر کشور، شاهد تحرک لازم در پاکسازی ها نبوده ایم. بارها شاهد بوده ایم که این افراد به صورت گروهی مقابل مجلس می آیند تا دادشان را به گوش ما برسانند و واقعا درد سنگینی دارند و ما هم از روند پاکسازی و حمایت های دولت از این افراد ناراضی هستیم. ٭ نماینده پیرانشهر و سردشت مین، مهمان ناخوانده حسین احمدی نیاز ٭ مین، این مهمان ناخوانده که هیچ تفکیکی هم بین زن و مرد و پیر و جوان قایل نمی شود و بیشترین قربانیانش هم نان آوران خانواده و کودکان هستند، بخش لاینفک زندگی ساکنان جنوب غرب تا شمال غرب ایران است. بسیاری از قربانیان مین از وضعیت معیشتی بسیار بدی برخوردارند. اگر روز 26 مهر ماه، روز جهانی مبارزه با فقر است، یکی از عوامل اصلی تولید فقر در مناطق غرب و جنوب غرب و شمال غرب ایران، مین است که منتج به تولید فقر می شود چون نان آور خانواده پس از مجروحیت بر اثر انفجار مین، علیل و ناتوان می شود و جایی هم به او کار نمی دهند. یعنی در حالت عادی هم شغلی در این مناطق وجود ندارد و مجروحیت هم باعث می شود که زندگی روزانه خانواده های قربانی مین دچار زیان هنگفتی شود آن هم در حالی که مین ها را دولت ها و دشمن ها می کارند و شهروند عادی مثل من و شما هرگز دسترسی به مین ندارد و امکان کاشت مین در زمین را هم ندارد. مین های موجود در خاک ایران را باید در سه گروه طبقه بندی کرد؛ مین هایی که در سال های جنگ توسط عراق در مناطق مرزی ایران کاشته شد. حسب کنوانسیون های بین المللی، طرفین مخاصمه باید پس از پایان جنگ نقشه های مین را به یکدیگر بدهند. اما از آنجا که طرف ما در جنگ هشت ساله، یک دولت بسیار خطرناک بود که به هیچ نوع حقوق انسانی قایل نبود، بسیاری از این نقشه ها را هم به طرف ایرانی نداد. پس از پایان جنگ و بر اثر عوامل طبیعی، بسیاری از این مین ها جابه جا شدند و با وجود آنکه وزارت دفاع قراردادهای متعددی برای مین روبی توسط بخش خصوصی منعقد کرد و این گروه ها هم در کشف و خنثی سازی بسیاری از مین ها موفق بودند، اما به دلیل آنکه حوزه استحفاظی کاشت مین ها بسیار وسیع بود، بسیاری از مین هایی که به اراضی کشاورزی یا سکونتگاه های شهروندان یا عشایر رانده شده بود هرازگاهی فاجعه آفرید. دسته دوم مین ها، آنهایی بود که در دهه 60 و در مناطق کرد نشین و در اطراف پایگاه های ایجاد شد. در دهه 70 و پس از پایان جنگ و برقراری امنیت، اکثر پایگاه ها تخلیه شد اما مین ها جمع نشد. این پایگاه ها روی تپه های مشرف بر روستاها ایجاد شده بود و نزولات شدید آسمانی در مناطق کرد نشین باعث شد بسیاری از این مین ها هم جابه جا شده و وارد اراضی کشاورزی شود و همچنان هم بسیاری از روستاهای این حوزه آلوده است. مشکل اینجاست که شهروندان و روستاییان و کشاورزان هم از هیچ آموزشی در برخورد با مین و نحوه جمع آوری مین ها و اقدامات پس از حادثه برخوردار نشده اند، ضمن آنکه هنوز آمار دقیقی از تعداد مین در این مناطق در دست نیست و مناطق آلوده به مین هم مشخص نیست. گروه سوم مین ها توسط دولت ایران و در نقاط مرزی برای حفاظت از مرز کاشته شده که هنگ مرزی هم که مسوولیت امنیت مرزها را بر عهده دارد، هیچ علامت هشدار دهنده درباره وجود مین در این مناطق نصب نکرده است. اقتصاد مناطق کرد نشین وابسته به مرز است چون در این مناطق هیچ کارخانه و صنعتی وجود ندارد و اقتصاد این مناطق پرجمعیت کوهستانی هم متکی به کشاورزی نیست چون کشاورزی وجود ندارد بلکه وابسته به داد و ستد های مرزی است که متاسفانه اغلب هم توسط استانداری ها ساماندهی نشده و مردم برای امرار معاش باید در قالب کول بری یا کاسب کاران مرزی به آن سوی مرز رفته و در قبال مزدهای ناچیز، بار بیاورند که معمولا هم از مناطقی عبور می کنند که ناخواسته با تله های انفجاری برخورد می کنند و پس از وقوع انفجار، این افراد به عنوان قاچاقچی معرفی و از هر حمایتی محروم می شوند، غافل از اینکه این افراد شهروندان ما هستند ولو اینکه قاچاقچی هم باشند، چون داخل خاک ایران دچار حادثه انفجار مین شده اند، دولت مکلف به جبران خسارت برای این افراد است. ٭ وکیل قربانیان مین
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اعتماد]
[مشاهده در: www.etemadnewspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4]
-
گوناگون
پربازدیدترینها