تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836790689
رسانه های خارجی دنبال نفاق هستند
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جام جم: اشاره: برخی در سینمای ما انگار شانس دارند حتی اگر ذاتی باشد؛ شانسی که خوب هم از آن استفاده می کنند. آنها تبحر دارند؛ چه زمانی که کارگردان باشند و چه وقتی بازیگری می کنند، از هر فرصتی نمی گذرند. «محمد رسول الله» فیلمی بود که توانست نبوغ برخی ها را بیشتر به رخ بکشد مثل داریوش فرهنگ.همکلام شدن با این بازیگر جذاب است. لحن گیرایی دارد و تعصب به کارش را می توان حتی در یک ساعت گفت و گو با او درک کرد. داریوش فرهنگ با جام جم کوتاه، اما مفید درباره فیلم مجید مجیدی و البته نقش اش، ابوسفیان به گفت و گو نشست.می خواهم مستقیم به ابوسفیانِ فیلم محمد رسول الله بپردازم؛ این که می شود روی ماندگاری اش در سینما حساب کرد حتی اگر نقش چرک باشد. این قدر باکیفیت شده که فکر نمی کنم بازیگری جرأت کند سراغش برود! احساس من نیز همین را می گوید که ابوسفیانِ فیلم محمد رسول الله در سینما می ماند. با این که نسبت به زمان طولانی فیلم خیلی فرصتی برای خودنمایی هم نداشت. حتی اگر با ابوسفیان فیلم الرساله ساخته مصطفی عقاد هم قیاس شود، حجم خیلی کمتری از این شخصیت را در فیلم خودمان داشتیم و این کار را برای بازیگر سخت تر می کند. واقعا از اول قرار بود یک ابوسفیان باشناسنامه شکل گیرد یا من زیادی اغراق می کنم؟ شخصا به عنوان یک بازیگر این نیت و تصمیم را داشتم. می خواستم سهیم باشم در بال و پردادن و ارتقای سلیقه عمومی نسبت به نقش آفرینی اینجور اشخاص. ولی ما اطلاع چندانی در مورد این نوع شخصیت ها نداریم. البته. شما ببینید کسی اگر بخواهد دست روی شخصیت معاصر بگذارد مثلا بخواهد دکتر مصدق را بازی کند همه چیزش هست از اسناد، عکس و... . اما در مورد ابوسفیان مگر جز روایت و حدیث چیزی داریم؟ آن هم هرکسی از نگاه خودش آن را تفسیر کرده است. پس صرف این احادیث، ملاک اساسی برای من نمی توانست باشد. پس لابد بخشی ورای اطلاعاتی که به شکل سند در قالب روایت تاریخی ـ مذهبی ارائه شده وجود دارد؟ من برای نقش، سعی کردم خودم را هم درگیر کنم. درواقع مجبور بودم ترکیبی ایجاد کنم از تجربیات خودم و همچنین ابوسفیانی که در تاریخ هست تا به یک نتیجه سوم که همین نقش فعلی باشد، برسم پس در نهایت شد ابوسفیان فیلم محمدرسول الله. حالا چرا این قدر با ابهت، تعصبی و حتی حق به جانب؟ نقش هایی که رگه های منفی دارند خیلی تک بعدی و سیاه هستند. من وقتی با مجید مجیدی صحبت کردم به این هماهنگی رسیدیم که با تعصب امروز به دیروز نگاه نکنیم. بازیگر نباید اسیر رگه منفی نقش باشد، پس باید حق به جانب بازی کند تا از سیاهی مطلق درآید به خصوص ابوسفیان که در صدراسلام فرد مقتدری بوده و حاکم بر مکه. تصور من این است نقش با یک کیفیت خوب درآمده است. نظرات بقیه را شنیده اید؟ من با هرکس برخورد کردم پاسخ مثبت شنیدم. نمی خواستم از ابوسفیان فیلم مصطفی عقاد با این که آن نقش بیشتر و پررنگ تر بود، چیزی کم بگذارم و واقعا هم نگذاشتم. شما یک قیاس بین یک نقش از دو فیلم مشابه کردید. به نظرم وقتی یک نقش، فیلم، موسیقی و هر چیزی قبلا تجربه شده به ویژه به شکل خوبش، رفتن دوباره به سمت همان مصداق ریسک می خواهد و حتی گاه از پیش باخته ای. خیلی کار سختی است؛ مثلا در مورد نقش من، حتی اندازه و زمان آن خیلی نبود. فرض کنید اگر داستان محمد رسول الله راجع به بعثت پیامبر اکرم بود طبعا نقش ابوسفیان پررنگ تر و قوی تر می شد. ما در فیلم حتی نمی بینیم ابوسفیان زن دارد؛ زنی به اسم هند جگرخوار. اصلا زنان حرمسرا کجایند؟ فقط تک و تنها او را می بینیم. خب این کار را سخت می کند. تنها یک خط ملودی بازی برای بازیگر هست که نه تنها باید خودش را نجات بدهد بلکه باید مهر محکمی بر نقش اش نیز بزند. شده نظر کارگردان یا عوامل را بی تعارف در این باره سوال کرده باشید؟ خود آقای مجیدی می گفت تو ابوسفیان را ثبت کردی. خوشحالم چنین حرکتی را انجام دادم. برای یک بازیگر ایفای چنین نقش هایی بسیارجذاب است. اگر قسمت های بعدی انشاءالله ساخته شود حتما ابوسفیان پررنگ تر می شود و با زیر و بم شخصیتی او بیشتر آشنا می شویم. البته وقتی یک فیلم پر از کاراکتر متناقض است، هرچه نقش منفی بهتر کار شود نقش مثبت نیز بهتر به چشم می آید. پس اثر مثبت دارد. خود من هم این اعتقاد را دارم. علت دارد؛ مثلا نقش های مثبت آثار معمول امروز ما چه سینما باشد چه سریال، خیلی بی خاصیت و خنثی هستند. هیچ کاری نمی کنند جز این که پند و اندرز بدهند. هیچ عملی انجام نمی دهند و حرکتی برای شکل گیری یک درام نمی کنند. ما فکر می کنیم تماشاگر نقش منفی را دوست ندارد، اما وقتی کار باکیفیت باشد نتیجه برعکس است. اتفاقا تماشاگر بیشتر می پسندد، چون از زاویه دیگری بدی و خوبی را می بیند. من به جنبه دیگر محمد رسول الله به عنوان یک فیلم تاریخی اشاره کنم. صدای بازیگر در کار تاریخی خیلی مهم است و موثر. به خصوص این که رسا باشد؛ اما همه این قابلیت ذاتی را ندارند و گاه فیلمساز اعمال سلیقه می کند و می شود دوبله! من در هیچ کاری اجازه دوبله نقشم را نمی دهم. مگرقرار بود چنین اتفاقی بیفتد؟ نه، خوشبختانه چون در این فیلم مجیدی و مدیران دوبلاژ مصر بودند کسی بهتر از خودم نمی تواند جای من حرف بزند تحکم و استواری آن با نقش یکی بود. از اول قرار نبود کسی به جایم حرف بزند و اگر حتی بود من نمی پذیرفتم. برگردم به فیلم و این بار بپردازیم به تعامل میان عوامل ایرانی و خارجی این پروژه. اسمش را می گذارم رقابت با برترین های دنیا شاید! این که ایرانی های محمد رسول الله می خواستند خودی نشان دهند. به نکته قشنگی اشاره کردی! کل ایرانی ها چه پشت و چه جلوی دوربین مسأله برایشان حیثیتی بود. چون دستمزد برای ما ایرانی ها اصلا اهمیتی نداشت. مبلغ چه برای من و چه بقیه آن قدر ناچیز بود که اصلا قابل بحث نیست. در یک جمع غریبه، تردید نکنید تجربه به داد آدم می رسد. در عین این که سینما یک زبان بین المللی است. باورتان نمی شود من در نیم ساعت با یکی از بزرگ ترین فیلمبردارهای دنیا ـ ویتوریو استورارو ـ هماهنگ شدم، چون سینما زبانش بین المللی است. در نتیجه وقتی آن را بشناسی دیگر کار کردن با داخلی و خارجی فرقی ندارد. بالاخره مگر می شود تفاوتی نباشد؟ تفاوت حتی در اسم و رسم مشخص است. کار شق القمری انجام نمی شد که فکر کنیم ما بلد نیستم یا ناتوانیم. همین بساطی بود که ما در فیلم هایمان دنبال می کنیم. فقط به لحاظ امکانات، تجهیزات آنان کمی گسترده تر از ما بود. شخصا وقتی جلوی دوربین استورارو بازی می کردم خیلی تفاوتی نمی دیدم که حالا جلوی دوربین او باشم یا فیلمبردار مملکت خودمان. واقعا این شکلی بود؟ واقعا این طور بود، حداقل برای من یکی. اگر هم فرض کنید چند بازیگر خارجی درجه یک می آمدند، برای من نکته ویژه ای نبود. نکته خاص این بود که آدم دلش می خواست در فیلم محمد رسول الله و در این غرور سهیم باشد، حالا هرکس به سهم خودش. من نقشم ابوسفیان بود و خیلی هم آن را دوست داشتم. درست است با یک فیلم شاخص در سینمای ایران روبه رو هستیم، ولی بازهم می شود آن را نقد کرد. شما فقط بازیگر نیستید و مسلما می توانید اظهارنظر کارشناسانه داشته باشید. نقطه نظرات بسیاری درباره بخش های مختلف فیلم دارم، اما به وقتش! چرا به وقتش، کی مثلا؟ چون الان در حال نمایش است و تماشاگر استقبال کرده است. گرچه با وجود بودجه کلان و تبلیغ فراوان، در قیاس استقبال کم است، اما اصلا دلم نمی خواهد کنجکاوی و اشتیاق مردم برای دیدنش را خراب کنیم. امیدوارم منتقدان هم حواسشان باشد. برخی همکاران ما و حتی منتقدان صرفا به بودجه کلان فیلم و دستاورد این بودجه اشاره می کنند. و در مورد جوی که برخی کشورهای تندرو علیه این فیلم به وجود آورده اند. بالاخره این هم نقدی است! در کشورهای دیگر، تولید محمد رسول الله را سیاسی می بینند و دنبال تنش بین شیعه و سنی هستند. جالب این که من با اهل تسنن خیلی نشست و برخاست دارم. کافی است یک قدم از تهران بیرون برویم، مثلا به سمت سیستان. ببینید اهل تسنن کشور ما چقدر آدم های بامرام، بامعرفت و نیک کرداری هستند. برعکس برخی رسانه ها به ویژه خارجی ها که دنبال نفاق هستند، اصلا برای اهل تسنن کشور ما این چیزها مسأله نیست. کلیدش فکر می کنم توسط الازهر زده شد. الازهری ها خودشان را وارث پیامبر(ص) می دانند. با این که حتی فیلم را ندیده اند از همان ابتدا فقط جوسازی کردند. درباره مسائل مذهبی این فیلم درحد من نیست که واردش بشوم، اما مطمئنا یک فیلم را باید از طریق خود فیلم سنجید. بالاخره بودجه، زمان و تبلیغ زیادی صرف این فیلم شده و باید همه بنشینیم و آن را قضاوت کنیم. اما نباید هنگام نمایش فیلم موضع بگیریم و این همه شور وحال و کنجکاوی مردم را از بین ببریم. اگر نظری بود باید گذاشت بعد از پایان اکران فیلم، چه فیلم محمد رسول الله باشد و چه فیلم های دیگر. معنی این همه پیشداوری را نمی فهمم. پس ندیده مانع تماشای مخاطب نشویم. و سوال آخرم را به اسکار اختصاص می دهم. کاری به این که محمد رسول الله درباره کیست و از کیست ندارم. شما نیز خودتان را بازیگر فیلم فرض نکنید. چقدر موافق انتخاب فیلم برای اسکار بودید؟ من فیلم های دیگری را که نامزد ارسال به اسکار بودند، دیده ام و معتقدم قد وقواره فیلم مجید مجیدی یک سر و گردن از بقیه بالاتر است. البته فیلم محمدرسول الله یک بهت و شگفتی برای اسکار نیست، بالاخره آنها از این تیپ فیلم ها داشته و دارند. اما با فهرست فیلم های ایرانی که دیدم، به نظرم محمد رسول الله لایق تر است. محسن غلامی (قلعه سیدی) - جام جم
یکشنبه ، ۲۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جام جم]
[مشاهده در: www.press.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها