واضح آرشیو وب فارسی:نسیم آنلاین: / حماسه حسینی در "الغدیر"/۱- «نسیم» در یادداشتی ضمن بررسی نقش علامه امینی در پاسداری از میراث حسینی، به بیان انتقادات وی از کسانی می پردازد که در منابع این واقعه دست برده اندبه گزارش گروه فرهنگی «نسیم»؛ کامیار صداقت ثمرحسینی؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی طی چند یادداشت که به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم در اختیار «نسیم» قرار داده است به بررسی حماسه حسینی در کتاب ارزشمند الغدیر اثر علامه عبدالحسین امینی پرداخته است. وی در شماره اول این یادداشت ها ضمن بیان مقدمه ای به طور مشخص به مسئله " مبارزه با تحریفات و دست های ناپاک" می پردازد. مبارزه با تحریفات و دست های ناپاک یکی از آثار معاصر مهمی که در آن به تفصیل از واقعة کربلا و شهادت حضرت امام حسین علیه السلام سخن به میان آمده است، کتاب ارزشمند "الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب" اثر آیت الله علّامه عبدالحسین امینی (1390-1320 ه.ق) از علمای بزرگ معاصر شیعه است. موضوعاتی که امینی درباره امام حسین علیه السلام در الغدیر مطرح کرده است، بسیار متنوع هستند؛ بخشی از آن ها ارتباط مستقیم با حدیث غدیر دارند؛ چنانکه او در جایی به مناشده امام حسین علیه السلام سبط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به حدیث غدیر در سال 58-59 قمری اشاره دارد که مردم را در موسم حج قسم داد که اقرار کنند که پیامبر اکرم در خطبه غدیر چه فرمود و «مناشده» یعنی قسم دادن مخاطب به خدا، جهت بیان همة حقیقتی است که می داند و اینکه چیزی از آن را پنهان نکند. امینی پاسدار حفظ میراث حسینی است اما موارد متنوع دیگری نیز در الغدیر مطرح است که مستقیماً به قیام عظیم حسینی و شهادت سبط گرامی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و یارانش می پردازد. در این خصوص، یکی از دغدغه های علّامه امینی، نقد و افشای دست های ناپاکی است که در انتشار آثار و اخبار تاریخی مرتکب خیانت شده و به دلخواه خود متن اصلی را کم و زیاد می کنند؛ چنانکه قسمت مهمى از مراثى حضرت سید الشهداء امام حسین علیه السلام را از دیوان کمیت و دیوان ابى فراس و نیز دیوان کشاجم، حذف کرده اند و امینی پاسدار حفظ میراث حسینی است و بر این شیوه ناپسند شوریده و نمونه های متعددی از احساسات پاک شاعران را در وصف قیام حسینی ثبت کرده است؛ برای مثال، او از «ابوالفرج» در مجلد دوم «اغانى» (ص 126) نقل می کند که او به اسناد خود از «ابى بکر خضرمى» روایت کرده که: در ایّام تشریق (11 تا 13 ذی حجه)در «منى» از «ابى جعفر محمّد بن على (ع)» براى کمیت اسدى اجازه شرفیابى خواست و حضرت اجازه فرمود؛ وقتی کمیت به نزد امام علیه السلام رسید - عرض کرد: قربانت شوم، در ستایش شما شعرى سروده ام که دوست دارم برایتان بخوانم. - حضرت علیه السلام فرمود: در این روزهاى مشخّص شده و شماره شده، به یاد خدا باش. - کمیت بار دیگر خواهش کرد - و امام اجازه فرمود: بخوان - و کمیت خواند و با خواندن قصیده اش غوغا کرد؛ چنانکه وقتی به بیت زیر رسید، امام اشک ریزان دستان مبارک را به آسمان بردند و به خدا عرضه داشتند: خداوندا! کمیت را بیامرز! و آن بیت چنین بود: یصیب به الرّامون عن قوس غیرهم/فیا آخر اسدى له الغىّ اوّل تیراندازان با کمان دیگری (یزید) به او (امام حسین علیه السلام) تیر پرتاب می کردند. وای بر آنکه زمینه ساز چنان جنایت و تبه کاری شد. و علّامه امینی از «بغدادى» در «خزانة الادب» (ج 15 / 70) نقل می کند که با اشعار کمیت اشک و آه و صدای شیون از هر سو برخاست و چون به بیت زیر رسید: فلم أرَ مخذولًا لأجلِ مصیبةٍ/و أوجب منه نصرةً حین یخذل من جز حسین، بی یار و یاوری را که سزاوارتر به یارى در هنگام تنهایى باشد، نمى شناسم. در این هنگام امام جعفر صادق علیه السلام دست ها را بلند کرد و گفت: خداوندا! گناهان گذشته و آینده و پنهان و آشکار کمیت را بیامرز و آن قدر به وى ارزانى دار تا راضى شود! سپس هزار دینار و جامه اى به کمیت داد. و امینی همچون سایر موضوعات با تتبع بسیار این حماسه حسینی را در روایت ها و نقل قول هایی که در منابع برادران اهل سنت موجود است، دنبال کرده و سخت از دستان ناپاکی که می کوشند تا حماسه حسینی را از آن منابع پاک کنند، انتقاد کرده است که بیان تمامی آن ها در این مجال اندک میسور نیست. (به الغدیر مراجعه فرمایید) و دعای امام حسین (علیه السلام) برای کمیت، [اللهمَّ اغفر للکمیت ما قدّم و أخّر، و ما أسرَّ و أعلن ... ] در شأن هر نویسنده و شاعری است که چونان «کمیت بن زین اسدى» زبان و قلم و فکرش را در مسیری بکار اندازد که مرضی حق تعالی باشد. ببینید: امینی، عبدالحسین، 1416ه.ق. الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب. قم مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة. ج2 ص 282 - 283
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نسیم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]