واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه فعالیت های قرآنی: گروه علوم قرآنی و تفسیر جامعةالمصطفی (ص) العالمیة مشهد با بیان اینکه امام حسین(ع) قصد داشتند تا حرکت خود را به قرآن استناد کنند، اظهار کرد: گرچه امام حسین(ع)، قرآن مجسم است ولی استناد به قرآن، برای اقناع مخاطب بسیار اثرگذار است.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، در روزگار تاریکی که ظلمت می رفت تا بر عالم اسلام سیطره افکند و پلیدی و تباهی، جایگزین پاکی و نور شود، مردی از سلاله نور، با ندای آسمانی و خون سرخش، خواب غفلت را نه از چشم زمانه خویش بلکه از چشم تاریخ ربود. مردی از تبار کریمان که همراه با یاران وفادارش، هستی خویش را کریمانه فدا کردند تا آئین پاکی و نور، بر جای بماند و پرواز سرخش نشانی از حقیقت راهش باشد؛ امام حسین(ع)، دلسوزترین فرد زمانه خود برای اسلام و قرآن بود لذا از آنجا که از اسلام، جز پوسته ای باقی نمانده بود، حرکت خود را برای اصلاح امت اسلام آغاز کرد و از نخستین لحظات این حرکت، قیام خود را به قرآن مستند کرد و با شهادت خویش، آیه آیه قرآن را تفسیر کرد. درباره برخی از نکات آیاتی که امام حسین(ع) در آغاز حرکت خود از مدینه تا کربلا به کار بردند، با حجت الاسلام محمد حسین حسین پور، دبیر گروه علوم قرآنی و تفسیر جامعةالمصطفی (ص) العالمیة مشهد به گفت و گو پرداختیم. دبیر گروه علوم قرآنی و تفسیر جامعةالمصطفی (ص) العالمیة مشهد در گفت و گو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی با بیان اینکه امام حسین(ع) قصد داشتند تا حرکت خود را به قرآن استناد کنند، اظهار کرد: گرچه امام حسین(ع)، قرآن مجسم است ولی استناد به قرآن، برای اقناع مخاطب بسیار اثرگذار است، به خصوص آنکه معاصران امام(ع) را صحابه پیامبر(ص) و تابعین تشکیل می دادند لذا کاملا با قرآن، مأنوس و آشنا بودند و سخن و پیام امام(ع) را درک می کردند. وی با اشاره به آیه 21 سوره قصص «فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا یَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ؛ موسى ترسان و نگران از آنجا بیرون رفت [در حالى که مى]گفت پروردگارا مرا از گروه ستمکاران نجات بخش»، ابراز کرد: این آیه درباره خروج حضرت موسی(ع) از مصر است و امام حسین(ع) با تلاوت این آیه هنگام خروج از مدینه، شرایط سیاسی حاکم بر جامعه را مطرح می کنند و اینکه امام(ع) در حالت خوف از حاکمیت، از مدینه خارج می شوند. حجت الاسلام حسین پور با اشاره به اینکه امام حسین(ع)، در نامه خود به ابن عباس، با واکاوی، نفاق بنی امیه را روشن می سازند، گفت: حضرت(ع) با ذکر آیه 54 سوره توبه «وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ کَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ یَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَهُمْ کُسَالَى وَلاَ یُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ کَارِهُونَ؛ و هیچ چیز مانع پذیرفته شدن انفاق هاى آنان نشد جز اینکه به خدا و پیامبرش کفر ورزیدند و جز با [حال] کسالت نماز به جا نمى آورند و جز با کراهت انفاق نمى کنند»، مبارزه با طاغوت و کفار را بیان می کنند و نفاق بنی امیه را منجر به کفر به خداوند متعال می دانند. وی افزود: امام حسین(ع)، هدف از نهضت و حرکت خود را این گونه بیان می کنند که همه شما به حکومت یزید و در واقع به ذلت تن داده اید که نهایت آن مرگ است و چه مرگی بهتر از مرگ شرافتمندانه و شهادت است و با بیان آیه 158 آل عمران «وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإِلَى الله تُحْشَرُونَ؛ و اگر [در راه جهاد] بمیرید یا کشته شوید قطعا به سوى خدا گردآورده خواهید شد»، یادآور می شوند که بازگشت و معاد همه موجودات، به سوی خداوند متعال است. این استاد علوم قرآنی و تفسیر با اشاره به اینکه بیشتر آیاتی که امام حسین(ع) در مسیر خود از مدینه تا کربلا بیان فرمودند، حول محور عزت مندی و شرافت است، ابراز کرد: امام حسین(ع) با قیام خود که به شهادت ایشان و یاران شان انجامید، در واقع، با طاغوت مبارزه کردند و اسلام راستین را با شهادت خود در حماسه حسینی تبیین کردند.
شنبه ، ۲۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]